ทำไมต้องรักเธอ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: สวัสดีค่ะ คุณโทโมะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: สวัสดีครับ คุณหวายมาทำอะไรเหรอครับ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: คือหวายมาทานอาหารค่ะ ห้องอาหารโรงแรมคุณโทโมะ อร่อยมากเลยนะค่ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ครับ ขอบคุณนะครับ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: คือหวายมีเรื่องอยากขอคำปรึกษาด้วยอะค่ะ ไม่ทราบว่าคุณพอจะว่างรึเปล่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: อ่อยินดีครับ งั้นเชิญครับ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: พอดีคุณพ่อของหวายอยากจะทำธุรกิจใหม่อะค่ะ  เกี่ยวกับพวกอสังหา หวายได้ยินมาว่าคุณเรียนจบด้านอินทีเรียดีไซน์มาด้วย คุณพอจะช่วยหวายได้มั้ยค่ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ผมก็ไม่ค่อยได้ใช้ด้านนี้มานานแล้วอะครับ ผมไม่แน่ใจว่า (หวายรีบจับมือโทโมะ)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: หวายเชื่อนะค่ะว่าคนเก่งๆแบบคุณ ยังไงก็ทำได้ (โทโมะดึงมือออก)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ถ้าคุณหวายมั่นใจผมก็จะช่วยครับ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: คุณโทโมะสัญญาแล้วนะค่ะ ห้ามเปลี่ยนใจนะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ครับ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ช่วงนี้งานหนักเหรอค่ะพ่อ 
 
 
 
 
 
พ่อแก้ว: อืมก็ยุ่งๆเรื่องการประชุมสัมนาว่าโรงแรมไหนจะได้ เป็นเจ้าภาพ 
 
 
 
 
 
แก้ว: ช่งนี้พี่ป๊อบไม่อยู่งั้นแก้วอยู่ช่วยพ่อก่อนดีกว่า 
 
 
 
 
 
พ่อแก้ว: เอางั้นเหรอ จะไหวเหรอเรา
 
 
 
 
 
แก้ว: ถึงแก้วจะใหม่นะ แต่แก้วก็สู้นะ 
 
 
 
 
 
พ่อแก้ว: เอางั้นก็ได้ งั้นเริ่มงานวันนี้เลยละกัน ไปร่วมประชุมที่ส่วนกลาง แทนพ่อได้ความว่าไง มาบอกพ่อด้วย 
 
 
 
 
 
แก้ว: โอเคค่ะ 
 
 
 
 
พ่อแก้ว: ไปคนเดียวได้ใช่มั้ย
 
 
 
 
 
แก้ว: ได้ค่ะ งั้นแก้วไปเตรียมตัวก่อนนะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: ฟางเป็นไงบ้าง 
 
 
 
 
 
ฟาง: ฟางโอเค 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เอองั้นพี่ไปประชุมก่อนนะ
 
 
 
 
ฟาง: ค่ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: อะไรจะเอิญขนาดนี้ 
 
 
 
 
 
แก้ว: ..........
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: คิดเหรอว่าจะชนะ
 
 
 
 
 
แก้ว: จะชนะ ไม่ชนะ มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย
 
 
 
 
โทโมะ: ดูเหมือนว่าเธอจะมั่นใจเหลือเกินนะว่าจะชนะ อย่าลืมซิ ว่าโรงแรมเธอเคยมีเรื่องเสียๆ  
 
 
 
 
 
แก้ว: ชั้นถามนายจริงๆนะ วันๆในสมองของนาย เคยมีความคิดดีๆเหมือนคนอื่นบ้างมั้ย รึว่าในสมองระดับผู้บริหารอย่างนาย มีแต่ความคิดสกปรกๆ เพราะวันๆมัวแต่เจ้าคิดเจ้าแค้น ไม่เคยมีเรื่องที่มันมีสาระอยู่ในสมองเลย
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เธอ !!!!
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ทำไมเถียงไม่ทัน คิดคำด่าไม่ออกเหรอ หึ 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: !!!!!