ทำไมต้องรักเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: สวัสดีค่ะ คุณโทโมะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: สวัสดีครับ คุณหวายมาทำอะไรเหรอครับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: คือหวายมาทานอาหารค่ะ ห้องอาหารโรงแรมคุณโทโมะ อร่อยมากเลยนะค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ครับ ขอบคุณนะครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: คือหวายมีเรื่องอยากขอคำปรึกษาด้วยอะค่ะ ไม่ทราบว่าคุณพอจะว่างรึเปล่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อ่อยินดีครับ งั้นเชิญครับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: พอดีคุณพ่อของหวายอยากจะทำธุรกิจใหม่อะค่ะ  เกี่ยวกับพวกอสังหา หวายได้ยินมาว่าคุณเรียนจบด้านอินทีเรียดีไซน์มาด้วย คุณพอจะช่วยหวายได้มั้ยค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ผมก็ไม่ค่อยได้ใช้ด้านนี้มานานแล้วอะครับ ผมไม่แน่ใจว่า (หวายรีบจับมือโทโมะ)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: หวายเชื่อนะค่ะว่าคนเก่งๆแบบคุณ ยังไงก็ทำได้ (โทโมะดึงมือออก)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ถ้าคุณหวายมั่นใจผมก็จะช่วยครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: คุณโทโมะสัญญาแล้วนะค่ะ ห้ามเปลี่ยนใจนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ช่วงนี้งานหนักเหรอค่ะพ่อ 

 

 

 

 

 

พ่อแก้ว: อืมก็ยุ่งๆเรื่องการประชุมสัมนาว่าโรงแรมไหนจะได้ เป็นเจ้าภาพ 

 

 

 

 

 

แก้ว: ช่งนี้พี่ป๊อบไม่อยู่งั้นแก้วอยู่ช่วยพ่อก่อนดีกว่า 

 

 

 

 

 

พ่อแก้ว: เอางั้นเหรอ จะไหวเหรอเรา

 

 

 

 

 

แก้ว: ถึงแก้วจะใหม่นะ แต่แก้วก็สู้นะ 

 

 

 

 

 

พ่อแก้ว: เอางั้นก็ได้ งั้นเริ่มงานวันนี้เลยละกัน ไปร่วมประชุมที่ส่วนกลาง แทนพ่อได้ความว่าไง มาบอกพ่อด้วย 

 

 

 

 

 

แก้ว: โอเคค่ะ 

 

 

 

 

พ่อแก้ว: ไปคนเดียวได้ใช่มั้ย

 

 

 

 

 

แก้ว: ได้ค่ะ งั้นแก้วไปเตรียมตัวก่อนนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ฟางเป็นไงบ้าง 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางโอเค 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เอองั้นพี่ไปประชุมก่อนนะ

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อะไรจะเอิญขนาดนี้ 

 

 

 

 

 

แก้ว: ..........

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: คิดเหรอว่าจะชนะ

 

 

 

 

 

แก้ว: จะชนะ ไม่ชนะ มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย

 

 

 

 

โทโมะ: ดูเหมือนว่าเธอจะมั่นใจเหลือเกินนะว่าจะชนะ อย่าลืมซิ ว่าโรงแรมเธอเคยมีเรื่องเสียๆ  

 

 

 

 

 

แก้ว: ชั้นถามนายจริงๆนะ วันๆในสมองของนาย เคยมีความคิดดีๆเหมือนคนอื่นบ้างมั้ย รึว่าในสมองระดับผู้บริหารอย่างนาย มีแต่ความคิดสกปรกๆ เพราะวันๆมัวแต่เจ้าคิดเจ้าแค้น ไม่เคยมีเรื่องที่มันมีสาระอยู่ในสมองเลย

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เธอ !!!!

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ทำไมเถียงไม่ทัน คิดคำด่าไม่ออกเหรอ หึ 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: !!!!!