ป่วนรัก สลับร่าง

         เขื่อนนั่งดื่มเครื่องดื่มสีแดงฉานเขากระดกรวดเดียวลงคอจนหมดแล้วเอามือเช็ดคราบเลือดที่เริ่มไหลที่ข้างมุมปาก สายตาเฉียบคมจ้องมองดวงจันทร์ดวงโตพร้อมกระตุกยิ้มอย่างไม่น่าดู เขื่อนกวักมือเรียกลูกน้อง
 
      “มีอะไรครับนาย” ลูกน้องค้อมศรีษะลงเล็กน้อย
 
     “มาช่วยฉันคิดหน่อยว่าทำยังไงผู้หญิงคนนั้นถึงจะเป็น         ของฉัน” เขื่อนยิ้มอย่างมีเลศนัย สายตาอันร้ายกาจก็  ยังมองที่ดวงจันทร์ที่เดิม
………………………………………………………………………
      “โอ๊ยแวมไพร์แหงๆ”โทโมะนั่งดูดชาไข่มุกดังโฮกโดยมีโต๊ะรอบข้างพุ่งสายตาอำมหิตมาทางพวกเขา โทโมะพูดแล้วเคี้ยวเม็ดไข่มุกไปด้วย
 
     “เป็นไปได้นะนางฟ้า คนอะไรนั่งดื่มน้ำอะไรคล้ายเลือด” แก้วดื่มชาเขียวกริยามารยาทผู้ดีมีแต่สาวๆพุ่งตรงมองมาที่แก้ว บางส่วนแอบเบะปากใส่โทโมะในร่างแก้วที่ดูดชาดังโฮกๆ
 
    “แล้วนางฟ้าไม่รู้หรอว่าเขาเป็นไร” โทโมะพูดแล้วสั่งชาไข่มุกอีกแก้ว
 
    “ไม่ ฉันสัมผัสได้แต่พวกเทวดานางฟ้าด้วยกันถ้าเป็นพวกแวมไพร์หมาป่าเราอยู่คนล่ะชนชั้นฉันสัมผัสไม่ได้ว่าเวลาที่พวกเขาอยู่แบบมนุษย์ปกติ ฉันแยกไม่ออก”
 
    “งั้นก็ต้องพิสูจน์แม้จะเสี่ยงสักหน่อย ดูจากรูปการณ์ที่ว่าเขาแอบสืบประวัติแสดงว่าเขาก็สงสัยแน่ๆว่านางฟ้าเป็นใคร งั้นเรามาเริ่มเกมส์กันใครจะเป็นผู้ชนะ”
โทโมะนั่งปาดน้ำตาทำหน้าซาบซึ้งพร้อมกับยืนปรบมือเบาๆก่อนจะพูดขึ้น
 
    “พี่ดีใจเหลือเกินแก้ว วันนี้พูดดีมีสาระ”
 
    “ชัทอัพแล้วนั่งลง” โทโมะนั่งอย่างรวดเร็วแล้วก้มหน้าร้องไห้ด้วยความซาบซึ้งต่อไป
 
    เฟย์นั่งคิดเรื่องที่ไปพบทั้งสองคนมาจนนอนไม่หลับสายตาเหลือบไปมองนาฬิกาเรือนยักษ์ที่แขวนติดกับกำแพงบอกเวลาว่าเที่ยงคืนเศษๆแล้ว
 
     “ไหนๆก็นอนไม่หลับแล้ว ไปเดินเล่นดีกว่า”
เฟย์เดินเล่นที่สวนธารณะที่มีคนน้อยมากเดินเรื่อยเปื่อยจนมาเจอตู้หยอดเครื่องดื่ม เธอกำลังหยอดอย่างเมามันส์เพราะนี่คือครั้งแรก
 
     “โถ่ เว่ยบนสวรรค์มีเครื่องบ้าแบบนี้ซะเมื่อไหร่กันเล่า” ‘ปึ้ง’ เฟย์เตะตู้เครื่องดื่มอย่างแรง
 
     “โอ๊ย เตะให้เจ็บเท้าทำไมนะ” ยังไม่ทันตั้งตัวฝนก็เทลงมาอย่างกับแกล้งกัน เฟย์เงยหน้ามองท้องฟ้าพร้อมกับตะโกนดังลั่น
 
     “ฝากไว้ก่อนเถอะ เทวดาจองเบ”
 
     “อิๆได้ยินมั้ยเทวดาเคนตะนางฟ้าเฟย์ว่าข้า ช่วยไม่ได้นั่นคือบัญชาของบิดานางสั่งข้ามาต่างหาก” จองเบยืนพัดให้ตัวเองยิ้มอ่อนเบาๆ
 
     “เดี๋ยวข้าไปสร้างลมแรงแปปบิดานางสั่งมาเช่นกัน” เคนตะหายตัวไป
 
คราวนี้ทั้งลมทั้งฝนมากระหน่ำเฟย์ยืนบนเทวดาข้างบนจนน้ำเข้าท่วมปาก
 
     “คราวนี้ฝีมีเทวดาเคนตะแหงๆ อะไรเนี่ยยยยย”
 
     “ยืนบ่นอะไรคนเดียวไม่กลัวลมกลัวฝนหรือไง” เฟย์ขนลุกซู่เมื่อเสียงนั้นกระซิบอยู่ข้างหู ด้วยความตกใจเฟย์หันหน้าไปชนจมูกเขื่อนพอดี เฟย์จะผละถอยแต่เขื่อนแอบเอามือโอบหลังดันให้ตัวเฟย์แนบชิดกับเขา
 
      “ปล่อย” เฟย์พูดแล้วเบือนหน้าหนีไปอีกทาง เขื่อนได้จังหวะแอบกดจมูกโด่งฝังเขาไปบนแก้มนุ่มๆ เฟย์หันหน้ากลับมาอย่างลืมตัวด้วยความตกใจคราวนี้หน้าของทั้งคู่ติดกันจมูกชนจมูกตาจ้องตา
 
       “ปล่อยฉันนะไอ้บ้า” เฟย์รวบรวมกำลังทั้งหมดผลักอกเขื่อน เขื่อนยังอยู่ที่เดิมส่วนเธอเซเล็กน้อย คนตัวเล็กมองคนตัวสูงที่ยืนถือร่มแล้วมองหน้าเธอด้วยใบหน้ากรุ้มกริ่ม อย่างไม่ชอบใจ เขาค้นอะไรบ้างอย่างในกระเป๋ามายื่นให้เธอมันคือน้ำอัดลมที่เฟย์หยอดเหรียญเพื่อจะเอามันออกมา
 
      “เก็บไว้เถอะฉันดื่มไม่ลงหรอก แล้วอย่าตามมานะ” เฟย์ชี้หน้าเขื่อนอย่างเอาเรื่องแล้ววิ่งหายไป เขาไม่มีความคิดอยากจะตามไปด้วยซ้ำ เขื่อนเดินมาที่รถของเขาโดยคนขับกางร่มรออยู่แล้วเขาหุบร่มลงคนขับถือร่มแล้วเปิดประตูให้เขื่อนเข้าไปนั่ง เมื่อเข้าไปแล้วคนขับก็มานั่งที่ประจำแหน่งแล้วแอบมองหน้านายของตนที่นานๆเห็นจะยิ้มแบบมีความสุขแบบนี้สักที
 
     “หลายปีแล้วนะครับนายไม่ได้ยิ้มแบบนี้”
 
      “ยิ้มแบบไหนล่ะ”
 
     “ยิ้มแบบคนมีความสุขมากๆนะครับ”
 
     “ฉันยิ้มแบบนั้นหรอ”
 
      “ครับ” ภายในรถกลับมาเงียบอีกครั้งเขื่อนค้นกระเป๋าแล้วเอากระป๋องน้ำอัดลมออกมาดูพร้อมกับฉีกยิ้มคนเดียวโดยยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆจากแก้มของเธอติดปลายจมูกเขาอยู่เลย
 
 
      “โอ๊ยวันซวยชัดๆเลย ต้องโดนขโมยหอมแก้มเนี่ย” เฟย์บนอุบอย่างเซ็งๆปากก็บ่นมือก็ถือผ้าเช็ดผมอีกมือก็จับแก้มนึกถึงมันทีไรเฟย์จะหน้าแดงเป็นลูกทำลึงทุกที
 
…………………………………………………………………..
เชิญวิจารณ์ติชมได้เลยจ้า