ป่วนรัก สลับร่าง

             เฟย์นั่งจิบกาแฟพลางมองวิวนอกกระจกในเวลาเกือบสี่ทุ่มพร้อมถอนหายใจอย่างหนักหน่วงก่อนจะยกแก้วกาแฟด้วยมือเล็กๆทั้งสองข้างแล้วละเลียดจิบรสขมลงคอช้าๆ
      ทันใดนั้นดวงตาเล็กๆของเฟย์นั้นบังเอิญไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งสวมชุดเครื่องแบบพนักงานขับรถเดินมาเปฺิดประตูให้ผู้ชายร่างสูงที่ค่อยๆค้อมตัวออกมาจากรถเขายืดตัวแล้วจัดแจงชุดสูทให้เข้าที่แล้วเดินเข้ามาในร้านที่เฟย์นั่งดื่มกาแฟอยู่
   เขื่อนเดินมาหยุดที่โต๊ะของเฟย์พร้อมเคาะโต๊ะเพื่อเรียกสติเธอที่กำลังครุ่นคิดอะไรอยู่
 
     "นั่งด้วยคนสิ" เขื่อนไม่รอให้เฟย์อนุญาตเขารีบนั่งลงฝั่งตรงข้ามอย่างรวดเร็ว สักครู่พนักงานหญิงเดินมารับออเดอร์จากเขา
    
      "เหมือนเดิม" พนักงานหญิงค้อมศรีษะลงเล็กน้อยก่อนเดินไป เขื่อนมองเฟย์ที่เอาแต่เงียบ
 
      "คุณต้องการอะไร" เฟย์เงยหน้ามองเขื่อนชายหนุ่มเลิกคิ้วมองกลับอย่างสงสัย
 
      "หมายถึง?" เขื่อนค่อยๆเทน้ำข้นเหนียวสีเข้มแดงใส่แก้วทรงสูงแล้วยกขึ้นดื่ม
 
      "คุณดื่มเลือดหรือไง"
 
      "คุณว่าใช่มั้ยล่ะ" เขื่อนโน้มตัวเข้ามาใกล้เฟย์ลมหายใจร้อนๆของเขื่อนรดใบหน้เธอ เธอรับรู้ถึงกลิ่นคาวเลือดก่อนจะหันหน้าหนี
 
       "คุณให้ลูกน้องสืบประวัติของฉัน แล้วเป็นไง" เฟย์เลิกคิ้วเป็นเชิงกวนประสาท
 
2 วันก่อน
 
       "เราตามได้เท่าที่เราทำได้ครับเธอเป็นผู้หญิงที่แปลกมากครับเพราะเธอไมีมีประวัติอะไรเลย" ลูกน้องสองคนยืนกุมมือก้มหน้าพร้อมยื่นรูปคืนให้ที่ได้จากกล้องวงจรปิด
 
       "ไม่มีเลยหรอ" เขื่อนพิจารณารูปอย่าง งงงวย
 
       "สุดความสามารถเราแล้วครับ ไม่พบประวัติของเธอเลย"
 
       "ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันจะสืบเอง ไปซะ" เขื่อนโบกมือเป็นเชิงไล่ ลูกน้องของเขาออกไปแล้ว เขื่อนดูรูปครั้งสุดท้ายก่อนจะขยำมันทิ้ง
 
 
        "หึ คุณรู้ได้ยังไง" เขื่อนมองผู้หญิงตรงหน้าที่ยิ้มเยาะเขาอย่างชอบใจ
 
        "ฉันรู้ในสิ่งที่ฉันอยากรู้เสมอถ้าฉันอยากรู้" เฟย์ลุกขึ้นยืนสะพายกระเป๋าก้าวเดินเอื้อมจะไปเปิดประตูร้าน เธอหยุดชะงักหดมือกลับอย่างรวดเร็ว เมื่อมีร่างสูงมายืนขวางไว้
 
        "ผมอยากรู้แล้วสิว่าคุณคือใคร"
 
        "คุณไม่มีโอกาศนั้นแน่" เฟย์เบี่ยงตัวหลบแล้วเปิดประตูร้านออกไป เขื่อนเปิดตามไป แต่บนถนนกลับไร้วี่แววสาวที่เขาหมายหัวเอาไว้
 
        "ตั้งแต่นี้ต่อไปคุณคือเหยื่อของผม ผมจะเริ่มล่าคุณแล้วนะ" เขื่อนพูดกับถนนที่ว่างเปล่าแล้วแสยะยิ้มอย่าร้ายกาจออกมา ก่อนจะเดินจกกระเป๋ากางเกงเข้าไปภายในร้าน
 
   ที่มุมมืดของตึกเฟย์ปรากฏตัวขึ้นเหมือนกลิ่นเลือดจางๆจะลอยมาตามลมเธอยังจำไอร้อนๆจากเขาได้เป็นอย่างดี หัวใจเธอเต้นไม่เป็นจังหวะเลย 
 
          "คุณเป็นตัวอะไรกันแน่นะ"
 ................................................................
 
     คร๊อกกกกกกกกกเสียงโทโมะโกนดังลั่นทำให้ฟางนอนไม่หลับเธอดีดตัวลุกขึ้นแล้วมองคนที่คิดว่าเป็นเพื่อนสาวของตนที่นอนดิ้นกินที่ไปเกือบครึ่งเตียง ฟางลุกขึ้นไปเปิดประตูเลื่อนก้าวสู่ระเบียงรับลมเย็นๆพร้อมกับนึกถึงเรื่องป๊อปปี้ แล้วยืนหัวเราะคนเดียว โดยที่อีกฟากหนึ่ง ป๊อปปี้กำลังนั่งเขียนอะไรอยู่บนเตียงแล้วยิ้มให้กับสิ่งที่ตัวเองเขียน
 
           "ตอนนี้ไอ้พี่บ้าเป็นยังไงบ้างนะ" แก้วเดินเล่นอยู่ที่ขอบสระน้ำถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายแล้วเงยหน้ามองพระจันทร์ที่ส่องสว่างอยู่บนฟ้า 
 
**สรุปโทโมะนอนไม่รับรู้อะไรเลยผู้ชายอะไรสบายจัง555
 
           .........................................
ฝากวิจารณ์ติชมได้เลยจ้าา