ป่วนรัก สลับร่าง

     "ไม่ได้มาสวนสนุกนานเลยอ่ะ" ฟางเดินถือไอศกรีมเดินคู่กับแก้วในร่างโทโมะ

    "แล้วเราจะเลือกเล่นอะไรก่อนดีล่ะ" ป๊อปปี้หันมาถาม โทโมะ แก้ว และ ฟาง

    "รถไฟเหาะเป็นไง" แก้วออกความความเห็น

    "มีใครออกความเห็นอีกมั้ย" ป๊อปปี้ถามทั้งสองคนที่เหลือ ทันใดนั้นโทโมะก็ยกมือขึ้น

    "ว่ามาเลยแก้วอยากเล่นอะไร"

    "เอ่อ....ม้าหมุน"

    "ม้าหมุนเนี่ยนะ คิดได้ไงอย่าบอกนะว่าพี่กลัวรถไฟเหาะ" แก้วหันมาตะโกนใส่โทโมะอย่างไม่เชื่อหู

     "ปกติแกชอบเครื่องเล่นหวาดเสียวไม่ได้หรอ วันนี้มาแปลกเหมือนพี่โทโมะเลยไม่ชอบเล่นเครื่องเล่นแบบนี้ แล้ววันนี้ทำไมพี่โทโมะถึงเล่นเครื่องเล่นหวาดเสียวได้ สองคนนี้มันแม่งๆแฮะ" ฟางชี้หน้าทั้งคู่จับพิรุธ

     "โอ้ยยย ล้อเล่นนิดเดียวเองรถไฟเหาะล่ะเนาะ" โทโมะยิ้มแห้งๆให้ฟาง

     "งั้นลุยเลย" ป๊อปปี้คว้าแก้วในร่างโทโมะเดินนำหน้าฟางกับโทโมะในร่างแก้ว

      "ย้ากกกกกกกก" เสียงโทโมะที่นั่งข้างป๊อปปี้

      "วู้วววววววว มันส์สุดๆเลยโว้ยย" แก้วตะโกนลั่น

           "โฮ้ก แอวะ" โทโมะนั่งอาเจียนอยู่ตรงพุ่มไม้สวนสนุกมีแก้วลูบหลังให้

       "กลับมั้ย" ป๊อปปี้ถาม

       "ไม่ต้องหรอกพี่  เอ่อ ป๊อป มาสวนสนุกก็ต้องสนุกแค่คนอ้วกคนเดียว เดี๋ยวป๊อปกับฟางไปเล่นเหอะ"

       "ไม่เป็นไรใช่มั้ย" ฟางถามแบบเป็นห่วง

       "ไม่เป็นหรอก ไปเหอะ" แก้วหันมาบอกไม่ให้เป็นห่วง

ฟางจึงเดินไปกับป๊อปปี้

       "เป็นไงล่ะสวนสนุก จะเอาพี่มาฆ่ารึไง" โทโมะนั่งดมยาดมอย่างหมดแรง โดยมีแก้วพัดอยู่ใกล้ๆ

        "ขอโทษ ยกโทษให้น้องนะพลีสสสส" เเก้วทำตาวิ้งค์ๆๆ

         "เออๆ เลิกทำตาแบบนี้เหอะเห็นตัวเองทำแล้วทุเรศ" โทโมะดันหน้าดันหนาผากแก้ว

         "พี่ก็เคยทำตาแบบนี้กับยัยนางฟ้า"

         "ตอนนั้นเราทำอะไรไปว่ะ" แล้วครู่ต่อมาโทโมะก็ไปอาเจียนต่อไม่ใช่เพราะเมารถไฟเหาะแต่เป็นเพราะนึกสภาพหน้าตัวเองทำตาวิ้งค์ๆโดยมีแก้วลูบหลังให้

            ......................................

       "พี่แน่ใจนะว่าเล่นอันนี้" ฟางชี้ไปที่บ้านผีสิง

       "แน่นอน เดี๋ยวพี่จะปกป้องฟางจากผีเอง"

       'พี่ ป๊อปฟางกลัวค่ะ กรี๊ดดด ผีโผล่กรีีี๊ดดด'

       "พี่ป๊อป พี่ป๊อป" ฟางเขย่าแขนป๊อปปี้

       "ฮะ มีไร"

       "พี่เป็นไรเนี่ยเห็นหัวเราะคนเดียวไปรีบเล่นเหอะจะได้รีบพาแก้วกลับบ้าน"

        "เฮ้ยยฟางผีมันโผล่มายังอ่ะ"ป๊อปปี้ลืมตามองแบบกล้าๆกลัวๆหลบอยู่ข้างหลังฟาง

         "ไหนจะปกป้องฟาง ดันให้ฟางมาปกป้องพี่" ฟางหัวเราะชอบใจ

          "เงียบเลย ใกล้ออกจากบ้านผีสิงยังง่ะ"

          "ยัง ฮ่าๆๆๆๆ"ป๊อปปี้จึงเดินเกาะชายเสื้อฟางเดินต่อไป

ครึ่งั่วโมงผ่านไป

           "ทำไมกลับมาสภาพแบบนี้ล่ะ" แก้วมองหน้าป๊อปปี้แล้วกลืนน้ำลายดังเฮือก ป๊อปปี้โดนฟางพยุงมาหน้าซีดปากซีดขาสั่น พั่บๆๆ แก้วจึงไปช่วยพยุงอีกแรงให้นั่งข้างโทโมะแล้วเอายาดมที่ยัดจมูกโทโมะมาให้ดมแล้วช่วยกันพัดเป็นการใหญ่

           "ก็ทำอวดเก่งนะสิเล่นบ้านผีสิงแต่ตัวเองกลัวผีซะเองแล้วตอนจะออกมานะพีคสุดๆผีโผล่มาจังๆลำพังฟางไม่กลัวหรอกแต่พี่ป๊อปสิตะโกนจนฟางตกใจแล้ววิ่งเตลิดเปิดเปิงไปเลย เห็นฟางหวานๆแบบนี้ไม่กลัวผีนะค่ะ"

           "กลับเหอะเหมือนพาสองคนนี้มาฆ่าเลยแฮะ" แก้วพยุงป๊อปปี้ ส่วนฟางพยุงโทโมะ เมื่อถึงรถแล้วโทโมะนั่งพะอืดพะอมตลอดทาง ส่วนป๊อปปี้ผมตั้ง หน้าซีดตัวสั่น ดมยาดมตลอดทาง                                            

          ' เป็นสภาพการมาสวนสนุกที่ทุเรศจริงๆ' แก้วคิด ส่วนฟางก็นั่งหัวเราะปนสงสารคนทั้งคู่ เมื่อมองดูสภาพแต่ล่ะคนทั้งฟางทั้งแก้วก็ระเบิดหัวเราะออกมาดังลั่นรถ

           .......................................

ฝากวิารณ์ติชมได้เลยจ้า