ป่วนรัก สลับร่าง

             
     "ไม่ได้มาสวนสนุกนานเลยอ่ะ" ฟางเดินถือไอศกรีมเดินคู่กับแก้วในร่างโทโมะ
 
    "แล้วเราจะเลือกเล่นอะไรก่อนดีล่ะ" ป๊อปปี้หันมาถาม โทโมะ แก้ว และ ฟาง
 
    "รถไฟเหาะเป็นไง" แก้วออกความความเห็น
 
    "มีใครออกความเห็นอีกมั้ย" ป๊อปปี้ถามทั้งสองคนที่เหลือ ทันใดนั้นโทโมะก็ยกมือขึ้น
 
    "ว่ามาเลยแก้วอยากเล่นอะไร"
 
    "เอ่อ....ม้าหมุน"
 
    "ม้าหมุนเนี่ยนะ คิดได้ไงอย่าบอกนะว่าพี่กลัวรถไฟเหาะ" แก้วหันมาตะโกนใส่โทโมะอย่างไม่เชื่อหู
 
     "ปกติแกชอบเครื่องเล่นหวาดเสียวไม่ได้หรอ วันนี้มาแปลกเหมือนพี่โทโมะเลยไม่ชอบเล่นเครื่องเล่นแบบนี้ แล้ววันนี้ทำไมพี่โทโมะถึงเล่นเครื่องเล่นหวาดเสียวได้ สองคนนี้มันแม่งๆแฮะ" ฟางชี้หน้าทั้งคู่จับพิรุธ
 
     "โอ้ยยย ล้อเล่นนิดเดียวเองรถไฟเหาะล่ะเนาะ" โทโมะยิ้มแห้งๆให้ฟาง
 
     "งั้นลุยเลย" ป๊อปปี้คว้าแก้วในร่างโทโมะเดินนำหน้าฟางกับโทโมะในร่างแก้ว
 
      "ย้ากกกกกกกก" เสียงโทโมะที่นั่งข้างป๊อปปี้
 
      "วู้วววววววว มันส์สุดๆเลยโว้ยย" แก้วตะโกนลั่น
 
           "โฮ้ก แอวะ" โทโมะนั่งอาเจียนอยู่ตรงพุ่มไม้สวนสนุกมีแก้วลูบหลังให้
 
       "กลับมั้ย" ป๊อปปี้ถาม
 
       "ไม่ต้องหรอกพี่  เอ่อ ป๊อป มาสวนสนุกก็ต้องสนุกแค่คนอ้วกคนเดียว เดี๋ยวป๊อปกับฟางไปเล่นเหอะ"
 
       "ไม่เป็นไรใช่มั้ย" ฟางถามแบบเป็นห่วง
 
       "ไม่เป็นหรอก ไปเหอะ" แก้วหันมาบอกไม่ให้เป็นห่วง
ฟางจึงเดินไปกับป๊อปปี้
 
       "เป็นไงล่ะสวนสนุก จะเอาพี่มาฆ่ารึไง" โทโมะนั่งดมยาดมอย่างหมดแรง โดยมีแก้วพัดอยู่ใกล้ๆ
 
        "ขอโทษ ยกโทษให้น้องนะพลีสสสส" เเก้วทำตาวิ้งค์ๆๆ
 
         "เออๆ เลิกทำตาแบบนี้เหอะเห็นตัวเองทำแล้วทุเรศ" โทโมะดันหน้าดันหนาผากแก้ว
 
         "พี่ก็เคยทำตาแบบนี้กับยัยนางฟ้า"
 
         "ตอนนั้นเราทำอะไรไปว่ะ" แล้วครู่ต่อมาโทโมะก็ไปอาเจียนต่อไม่ใช่เพราะเมารถไฟเหาะแต่เป็นเพราะนึกสภาพหน้าตัวเองทำตาวิ้งค์ๆโดยมีแก้วลูบหลังให้
      
            ......................................
       "พี่แน่ใจนะว่าเล่นอันนี้" ฟางชี้ไปที่บ้านผีสิง
 
       "แน่นอน เดี๋ยวพี่จะปกป้องฟางจากผีเอง"
 
       'พี่ ป๊อปฟางกลัวค่ะ กรี๊ดดด ผีโผล่กรีีี๊ดดด'
 
       "พี่ป๊อป พี่ป๊อป" ฟางเขย่าแขนป๊อปปี้
 
       "ฮะ มีไร"
 
       "พี่เป็นไรเนี่ยเห็นหัวเราะคนเดียวไปรีบเล่นเหอะจะได้รีบพาแก้วกลับบ้าน"
 
        "เฮ้ยยฟางผีมันโผล่มายังอ่ะ"ป๊อปปี้ลืมตามองแบบกล้าๆกลัวๆหลบอยู่ข้างหลังฟาง
 
         "ไหนจะปกป้องฟาง ดันให้ฟางมาปกป้องพี่" ฟางหัวเราะชอบใจ
 
          "เงียบเลย ใกล้ออกจากบ้านผีสิงยังง่ะ"
 
          "ยัง ฮ่าๆๆๆๆ"ป๊อปปี้จึงเดินเกาะชายเสื้อฟางเดินต่อไป
     
ครึ่งั่วโมงผ่านไป
 
           "ทำไมกลับมาสภาพแบบนี้ล่ะ" แก้วมองหน้าป๊อปปี้แล้วกลืนน้ำลายดังเฮือก ป๊อปปี้โดนฟางพยุงมาหน้าซีดปากซีดขาสั่น พั่บๆๆ แก้วจึงไปช่วยพยุงอีกแรงให้นั่งข้างโทโมะแล้วเอายาดมที่ยัดจมูกโทโมะมาให้ดมแล้วช่วยกันพัดเป็นการใหญ่
 
           "ก็ทำอวดเก่งนะสิเล่นบ้านผีสิงแต่ตัวเองกลัวผีซะเองแล้วตอนจะออกมานะพีคสุดๆผีโผล่มาจังๆลำพังฟางไม่กลัวหรอกแต่พี่ป๊อปสิตะโกนจนฟางตกใจแล้ววิ่งเตลิดเปิดเปิงไปเลย เห็นฟางหวานๆแบบนี้ไม่กลัวผีนะค่ะ"
 
           "กลับเหอะเหมือนพาสองคนนี้มาฆ่าเลยแฮะ" แก้วพยุงป๊อปปี้ ส่วนฟางพยุงโทโมะ เมื่อถึงรถแล้วโทโมะนั่งพะอืดพะอมตลอดทาง ส่วนป๊อปปี้ผมตั้ง หน้าซีดตัวสั่น ดมยาดมตลอดทาง                                            
 
          ' เป็นสภาพการมาสวนสนุกที่ทุเรศจริงๆ' แก้วคิด ส่วนฟางก็นั่งหัวเราะปนสงสารคนทั้งคู่ เมื่อมองดูสภาพแต่ล่ะคนทั้งฟางทั้งแก้วก็ระเบิดหัวเราะออกมาดังลั่นรถ
 
           .......................................
ฝากวิารณ์ติชมได้เลยจ้า