รุ่นพี่(ที่รัก)

 
 
 
 
 
 
 
“เอาน่าฟาง ยิ้มหน่อยนะ เนี่ยเดี๋ยวจะเป็นเฟรชชี่แล้วถ่ายรูปไม่สวยเอานะ ไม่เครียดๆดูมีนสิไม่เป็น
แล้วนะ/แต่ถึงยังไงเมื่อคืนฟางก็ผิดอยู่ดีที่ทำให้ทุกคนโดนทำโทษ”เช้าวันต่อมาหลังจากที่เพื่อนๆ
ทุกคนแต่งตัวเสร็จมีนเดินมาหาฟางพลางทำให้เธอยิ้มแต่ฟางก็อดคิดมากไม่ได้เพราะกลุ่มของซี
แนนนั้นไม่พอใจเธออยู่มาก
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางอย่าเครียดนะ เรื่องมันผ่านไปแล้วเราไม่ได้ตั้งใจนี่เพื่อนเองก็เข้าใจอย่าเศร้าๆเดี๋ยวแก่ไวนะ/
พี่โทโมะนี่น่ารักจังเลยนะคะ ปลอบฟางให้ยิ้มได้ด้วย”โทโมะเดินมาปลอบฟางและทำให้ฟางยิ้มได้
จนมีนอดชมไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ไม่เท่าไหร่หรอก พี่อาจจะเคยผ่านรับน้องมาก่อนแล้วเลยอาจจะเข้าใจว่าความรู้สึกปี1เวลาโดน
กดดันมันเครียดมากแค่ไหน ไปทานข้าวเช้ากันดีกว่าเนาะจะได้ไปรายงานตัวกัน”โทโมะยิ้มพลาง
ชวนทุกคนไปทานข้าวเช้าที่โรงอาหารของตึกโดยระหว่างที่ทานข้าวโทโมะก็แสดงความเฟรนลี่
เป็นกันเองจนทุกคนในปี1อดชื่นชมเขาไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห ไอ้คนที่ซิ่วมาเนี่ยสงสัยจะได้เป็นหัวหน้ารุ่นแน่เลยว่ะ/ไม่เห็นจะเท่าไหร่เลย ก็แค่พวกโชว์
พาวอยากดังล่ะสิไม่ว่า รีบกินข้าวแล้วจะได้ไปดูน้องเถอะปั้นจั่น”ปั้นจั่นมองโทโมะที่อยู่ในกลุ่ม
เพื่อนๆก็อดพูดขึ้นมาไม่ได้ทำให้แก้วที่นั่งข้างๆมองกลับไปแล้วจำโทโมะได้ก่อนที่จะแขวะชาย
หนุ่มขึ้น
 
 
 
 
 
 
“กินข้าวเสร็จแล้วก็รีบขึ้นไปบนรถแล้วทำอะไรก็ทำให้ไว อย่าชักช้า เพราะรถจะไปถึงสำนัก
ทะเบียนของมหาลัยตอน9โมงตรงและเราต้องรีบรายงานตัวเพราะจะมีคณะอื่นมารอเราอยู่เข้าใจ
ตามที่พูดนะครับ”เมื่อทานข้าวเสร็จแล้วปั้นจั่นก็ออกมาสั่งทุกคนก่อนที่จะให้น้องปี1ขึ้นรถ2แถวไป
โดยรถแต่ละคันจะรุ่นพี่ปี3ขึ้นรถไปด้วยคันละ2คน
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ พี่/ใครพี่คุณไม่ทราบ มองหน้าผมทำไมอยากรู้จักผมหรอคุณ”เมื่อฟางนั่งรถ2แถวกับโทโมะ
ปลื้มและมีนต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้กับแก้วขึ้นมาบนรถก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดกลับใส่ฟางอย่างกวนๆ
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วจะให้ฟางเรียกพวกพี่ว่าอะไรล่ะคะถ้าไม่ให้เรียกพี่/ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆผมไม่ใช่พี่คุณ ทั้งอืดอาด
ชักช้า ขี้แย เอะอะก็ร้องไห้แบบนี้ ผมไม่รับเป็นน้องหรอก มองหน้าทำไมอยากมีเรื่องหรอ”ฟาง
ถอนหายใจแล้วถามต่อก่อนที่ป๊อปปี้จะตอบออกมากวนๆอีกครั้งทำให้ฟางชักสีหน้าไม่พอใจมอง
หน้าชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
“เอาน่าป๊อปก็แค่เด็กไม่รู้จักโตข่มอารมณ์ตัวเองไม่ได้เท่านั้นเอง นี่คุณใช้สายตาแบบนี้กับรุ่นพี่ถ้า
ไม่พอใจก็ออกไปก็ได้นะ ชั้นไม่รับเป็นน้องหรอกคนไม่มีสัมมาคาราวะแบบนี้”แก้วนั่งข้างป๊อปปี้พูด
แทนก่อนจะหันไปดุฟางซักพักฟางที่โดนกดดันมาตั้งแต่เมื่อคืนจนตอนนี้เริ่มร้องไห้อีกครั้งทำให้
ป๊อปปี้กับแก้วชะงัก
 
 
 
 
 
“ฟางไม่ร้องๆเอ่อ พี่ครับอย่าว่าฟางแบบนี้เลยครับฟางเค้าเครียดเรื่องรับน้องอยู่ เค้าไม่ได้เป็นคน
ไม่มีสัมมาคาราวะนะครับ/ไม่ต้องมาแก้ตัวแทนเลยนะพวกคุณน่ะ โอ๊ย ตื่นเช้าแบบนี้แล้วต้องมา
เจอเด็กขี้แยแบบนี้อีกน่าเบื่อ พวกคุณทั้งรถน่ะก้มหน้าหลับตาไปเลย อ่อ ถ้าจะหลับจริงๆก็ได้นะ
ถึงในมอแล้วพวกผมจะเรียกเอง”โทโมะเห็นฟางร้องไห้ก็รีบพูดแก้ก่อนที่ป๊อปปี้จะแกล้งโวยวาย
แล้วสั่งให้น้องปี1ในรถหลับตาเมื่อทุกคนหลับตาแล้ว ป๊อปปี้กับแก้วก็หลุดยิ้มออกมาด้วยความขำ
กับท่าทางของฟางเมื่อกี้นี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพวกคุณเดินเป็นแถวตามผมมา แล้วไปนั่งรอ จนกว่าเค้าจะเรียกคณะเราเข้าไปรายงานตัว
จากนั้นคุณก็เดินออกมาตามทางที่ทางเดินบอกไว้พวกผมจะรออยู่ที่ทางออก เพื่อรับพวกคุณกลับ
ไปที่คณะ”เมื่อมาถึงหน้าสำนักทะเบียนในมหาลัย ป๊อปปี้เดินนำน้องปี1ทุกคนมานั่งเป็นแถวที่ข้าง
สำนักทะเบียนก่อนที่จะชี้แจงรายละเอียดจากนั้นพวกเขาก็นั่งคุมน้องปี1ที่เหลือที่นั่งรอระหว่างที่
ถูกปล่อยตัวไปรายงานตัว
 
 
 
 
 
 
“ในที่สุดก็ได้เป็นนักศึกษาที่นี่เหมือนพี่เค้าซักที”ฟางที่จัดการลงทะเบียนเป็นศึกษาเสร็จแล้วเดิน
ออกมาข้างนอกห้องพลางมองสร้อยข้อมือรูปดาวที่สวมแล้วอมยิ้มอย่างมีความสุข
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนะ ถ้าเราออกไปตามทางเราก็ต้องเจออีตาพี่ว้ากบ้านั่นแน่ๆ หนีไปอีกทางดีกว่า”ฟางมอง
ตามทางออกที่เพื่อนคนอื่นเดินลงไปก็ชะงักก่อนที่จะแอบดันเก้าอี้ที่เค้าทำเป็นทางเดินตาม
ทางออกไปนอกเส้นทางเพื่อหาทางหนีและหาทางไปยังหอในที่เธอต้องไปพัก โดยมองไปรอบๆ
ด้วยความงงเพราะอาคารกลางของมหาลัยมีหลายห้องและหลายชั้นทำให้เธอเดินหาทางออกช้า
ขึ้นและหาออกไม่เจอ
 
 
 
 
“นี่มันไม่ใช่ทางออกที่เด็กปี1จะเดินกันมานิ/อ๊ะ พี่”ระหว่างที่ฟางเดินเลาะออกมานอกตึกตรงข้างๆ
ท่อน้ำด้านข้างสีเสียงหนึ่งดังขึ้นก่อนที่จะหันไปแล้วหน้าถอดสีเมื่อเห็นป๊อปปี้กับปั้นจั่นนั่งสูบบุหรี่
แล้วนั้น ชายหนุ่มบี้ก้นบุหรี่ทิ้งก่อนจะเดินมาหา
 
 
 
 
 
 
 
“คุณมาทำอะไรที่นี่/เอ่อ คือว่าฟางหลงทางค่ะ”ป๊อปปี้กอดอกแล้วถามฟางทำให้ร่างบางอึกอัก
และตอบเสียงอ่อยๆ
 
 
 
 
 
 
“หลงทางบ้าอะไรล่ะ ทางสโมกลางเค้าจัดทางเดินออกไปข้างนอกแล้ว คุณจะมาหลงได้ยังไง
นอกซะจากคุณน่ะตั้งใจเดินออกนอกเส้นทาง ทำไมอยากหนีหน้าพวกผมไปมากงั้นหรอ รู้บ้างรึ
เปล่าว่าตรงทางออกเค้าเตรียมอะไรไว้ แล้วนี่มันเลยกำหนดลงทะเบียนลงชื่อเข้าหอในแล้วด้วย
คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงได้อยากทำอะไรก็ทำ เนี่ยน่ะหรอ อนาคตสถาปนิกของมอKZ แค่เจอ
พวกผมเข้ามาจัดระเบียบวินัยนิดๆหน่อยๆรับไม่ได้ อยากโทรกลับไปหาพ่อแม่ อยากหนีไปให้ไกล
โดยไม่สนใจว่าเพื่อนเค้าจะเป็นยังไง ถ้าคุณไม่อยากรับน้องคุณก็ออกไปเลย ไม่ต้องเอามันล่ะรุ่น
พี่รุ่นน้อง ไม่ต้องเอาเพื่อนมันแล้ว เอาป้ายชื่อที่น้องปี2ของผมทำคืนมาด้วย คนแบบคุณผมไม่
ต้องการ”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟางอยากเหลืออดที่คนตัวเล็กชอบสร้างปัญหาให้เขาอีกครั้ง ทำให้ฟาง
สะดุ้งและซึมไปตามคำพูดของป๊อปปี้ เขาพูดถูกหมดทุกอย่างเธอมันนิสัยไม่ดีร่างบางเริ่มสะอึก
สะอื้นออกมาก่อนที่จะรีบถอดป้ายชื่อปาใส่อกกว้างของป๊อปปี้แล้วรีบวิ่งร้องไห้หนีป๊อปปี้ออกไป
 
 
 
 
 
 
“เห้ย ระวัง/กรี๊ดด”ป๊อปปี้รีบวิ่งตามฟางไปแล้วต้องตกใจและร้องห้ามไม่ทันเมื่อฟางวิ่งไม่ดูตาม้า
ตาเรือตกท่อที่เค้ากำลังซ่อมอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ เจ็บ/ใจเย็นๆสิคุณ ผมกำลังประคองคุณขึ้นมาอยู่นี่ไง”ฟางที่ทั้งเสียใจและเจ็บตัวร้องไห้โฮ
ออกมาโดยที่ป๊อปปี้กับปั้นจั่นประคองฟางขึ้นมาพบว่าที่ขาของฟางมีเลือดอาบอยู่เพราะขาขวาของ
เธอตกลงไปในท่อที่พัง ชายหนุ่มจึงตัดสินใจอุ้มฟางขึ้นมาแล้วพาเดินกลับไปที่กลุ่มของคณะสถา
ปัตย์ที่ปี2สันทนาการกำลังเข้ารับน้องและอีกจำนวนหนึ่งแยกไปลงทะเบียนเข้าหอในอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย พี่ป๊อป ทำไมน้องฟางมีเลือดออกล่ะคะ/ยัยนี่ซุ่มซ่ามน่ะสิ พิม บอกพยาบาลรุ่นเราพาน้องไป
ทำแผลด้วยนะ ส่วนนี่เอกสารชื่อของน้องเค้า เลยเวลาลงทะเบียนหอในมา20นาทีแล้วไม่รู้ว่าจะ
ยังลงทะเบียนทันมั้ย ยังไงให้ปี2จัดการที อ้อ ถ้าน้องเดินไปคณะไม่ไหวก็ให้นั่งรถของปี2ไปลงที่
คณะด้วยนะ”พิมรีบวิ่งเข้ามาถามอาการของฟางเมื่อเห็นป๊อปปี้อุ้มมาก่อนที่ป๊อปปี้จะประคองฟางให้
พี่ปี2แล้วยื่นเอกสารให้กับพวกปี2คนอื่นทำให้ฟางชะงัก เมื่อเห็นแววตาทีอ่อนลงและใส่ราย
ละเอียดของรุ่นน้องผิดกับตอนที่เข้าว้ากของป๊อปปี้ก็ชะงักและรู้สึกอุ่นใจเมื่อได้ยินป๊อปปี้เรียกตัว
เองว่าน้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวค่ะพี่/อะไรคุณ ทำแผลเสร็จก็รีบไปนั่งกับเพื่อนดิ”เมื่อทำแผลเสร็จฟางรีบวิ่งไปเรียกป๊อปปี้ที่
กำลังจะเดินไปหาเพื่อนปี3ของเขาที่กำลังจะนั่งรถไปที่คณะ
 
 
 
 
 
“ที่พี่ไล่ให้ฟางออกจากการรับน้อง ฟางขอไม่ทำตามคำสั่งนี้ของพี่ค่ะ ให้ฟางกลับเข้ารับน้องของ
คณะอีกครั้งได้มั้ยคะ ฟางอยากมีเพื่อน มีพี่มีน้อง แล้วฟางสัญญาว่าฟางจะไม่งอแงอีกแล้วค่ะ”ฟาง
พูดขึ้นพลางสบสายตาคมแทนคำยืนยันว่าเธออยากเข้ารับน้อง
 
 
 
 
 
 
“ผมขอไม่รับที่คุณสัญญา...แต่ผมจะดูการกระทำของคุณ กลับไปรับน้องกับเพื่อนต่อซะ”ป๊อปปี้พูด
นิ่งๆก่อนที่จะเดินมาใกล้ฟางแล้วสวมป้ายชื่อที่ฟางปาใส่เขาเมื่อกี้ก่อนที่จะสั่งให้ฟางกลับไปหา
เพื่อน  
 
 
 
 
“เอ่อ พี่คะ ขอบคุณนะคะ”ฟางที่กำลังจะวิ่งไปหันมายิ้มแล้วขอบคุณป๊อปปี้ก่อนที่จะรีบวิ่งกลับไป
หาเพื่อน ทำให้ป๊อปปี้ชะงักแล้วส่ายหน้าเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โห โครตน่ารักเลยว่ะป๊อป ได้ใจกูไปเลยน้องฟาง/แบบนี้ตอนโหวตดาวเดือนกูขอโหวตให้น้อง
ฟางเป็นดาวคณะปีนี้ น้องฟางคนสวย”ปั้นจั่นและเคนตะรีบวิ่งมาหาป๊อปปี้แล้วพูดอย่างเคลิ้มเมื่อ
เห็นรอยยิ้มและความไม่ยอมแพ้ของฟาง
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาชีกอแถวนี้เลยไอ้ปั้นไอ้เคนตะนั่นมันน้องคณะที่เรารับอยู่นะ ไปขึ้นได้แล้ว”ป๊อปปี้ดันหัว
เพื่อนทั้ง2ที่กำลังเพ้อถึงฟางแล้วพูดก่อนที่จะเดินหนีไปขึ้นรถยนต์เพื่อกลับคณะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวสิครับ เดี๋ยวก่อน”โทโมะที่ปลีกตัวออกมาจากกลุ่มปี1ที่กำลังเต้นกับพี่สันทนาการแล้ววิ่งมา
หาแก้วที่กำลังควบเวสป้าสีแดงคู่ใจ
 
 
 
 
 
 
“มีอะไร ทำไมไม่ไปสนุกกับเพื่อนล่ะห้ะ”แก้วถาม
 
 
 
 
 
“ก็ตอนนั้นที่เธอแกล้งเป็นพี่เนียนน่ะ เธอลืมของไว้น่ะ”โทโมะพูดพลางยื่นถุงผ้าขนาดเล็กสีชมพู
ให้กับแก้วแล้วยิ้มแป้น
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบใจที่เก็บให้ แต่ชั้นขอบอกไว้เลยนะว่าถึงแม้นายจะรหัสนักศึกษาเท่ากับชั้น แต่ในเมื่อนาย
เข้ามาเป็นปี1ใหม่ในคณะของชั้น นายก็ต้องทำตามกฎการรับน้อง รุ่นพี่กับรุ่นน้องของคณะชั้น ชั้น
จะไม่นับตามอายุที่เท่ากันของนายจำเอาไว้ มาก่อนเป็นพี่มาทีหลังเป็นน้อง”แก้วรับถุงผ้ามาก่อนที่
จะว่าโทโมะแล้วแล้วเชิดหน้าใส่ก่อนที่จะควบรถเวสป้าคู่ใจออกไป
 
 
 
 
 
 
“ถ้าอย่างงั้นก็ยินดีที่ได้เรียนคณะเดียวกันนะครับ พี่แก้ว”โทโมะมองแก้วที่ขี่รถออกไปแล้วยิ้มออก
มาก่อนจะพูดกับตัวเอง แล้วเดินกลับเข้าไปในกลุ่มปี1ที่กำลังเต้นกับพี่สันทนาการทันที
 
 
 
 
พี่ป๊อปเค้าให้โอกาสน้องฟางแล้ว น้องฟางจะดื้อกับพี่เค้าอีกมั้ยนะ
 
 
แล้วพี่แก้วที่ชอบดุใส่โทโมะแบบนี้เมื่อไหร่จะยิ้มให้โทโมะสักทีนะ
 
 
 
อย่าลืมติดตามเรื่องนี้นะ บางส่วนอาจจะอิงตอนที่ไรเตอร์รับน้องหน่อยๆนะ5555