รุ่นพี่(ที่รัก)

 

 

 

 

 

 

 

“เอาน่าฟาง ยิ้มหน่อยนะ เนี่ยเดี๋ยวจะเป็นเฟรชชี่แล้วถ่ายรูปไม่สวยเอานะ ไม่เครียดๆดูมีนสิไม่เป็น

แล้วนะ/แต่ถึงยังไงเมื่อคืนฟางก็ผิดอยู่ดีที่ทำให้ทุกคนโดนทำโทษ”เช้าวันต่อมาหลังจากที่เพื่อนๆ

ทุกคนแต่งตัวเสร็จมีนเดินมาหาฟางพลางทำให้เธอยิ้มแต่ฟางก็อดคิดมากไม่ได้เพราะกลุ่มของซี

แนนนั้นไม่พอใจเธออยู่มาก

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางอย่าเครียดนะ เรื่องมันผ่านไปแล้วเราไม่ได้ตั้งใจนี่เพื่อนเองก็เข้าใจอย่าเศร้าๆเดี๋ยวแก่ไวนะ/

พี่โทโมะนี่น่ารักจังเลยนะคะ ปลอบฟางให้ยิ้มได้ด้วย”โทโมะเดินมาปลอบฟางและทำให้ฟางยิ้มได้

จนมีนอดชมไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ไม่เท่าไหร่หรอก พี่อาจจะเคยผ่านรับน้องมาก่อนแล้วเลยอาจจะเข้าใจว่าความรู้สึกปี1เวลาโดน

กดดันมันเครียดมากแค่ไหน ไปทานข้าวเช้ากันดีกว่าเนาะจะได้ไปรายงานตัวกัน”โทโมะยิ้มพลาง

ชวนทุกคนไปทานข้าวเช้าที่โรงอาหารของตึกโดยระหว่างที่ทานข้าวโทโมะก็แสดงความเฟรนลี่

เป็นกันเองจนทุกคนในปี1อดชื่นชมเขาไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห ไอ้คนที่ซิ่วมาเนี่ยสงสัยจะได้เป็นหัวหน้ารุ่นแน่เลยว่ะ/ไม่เห็นจะเท่าไหร่เลย ก็แค่พวกโชว์

พาวอยากดังล่ะสิไม่ว่า รีบกินข้าวแล้วจะได้ไปดูน้องเถอะปั้นจั่น”ปั้นจั่นมองโทโมะที่อยู่ในกลุ่ม

เพื่อนๆก็อดพูดขึ้นมาไม่ได้ทำให้แก้วที่นั่งข้างๆมองกลับไปแล้วจำโทโมะได้ก่อนที่จะแขวะชาย

หนุ่มขึ้น

 

 

 

 

 

 

“กินข้าวเสร็จแล้วก็รีบขึ้นไปบนรถแล้วทำอะไรก็ทำให้ไว อย่าชักช้า เพราะรถจะไปถึงสำนัก

ทะเบียนของมหาลัยตอน9โมงตรงและเราต้องรีบรายงานตัวเพราะจะมีคณะอื่นมารอเราอยู่เข้าใจ

ตามที่พูดนะครับ”เมื่อทานข้าวเสร็จแล้วปั้นจั่นก็ออกมาสั่งทุกคนก่อนที่จะให้น้องปี1ขึ้นรถ2แถวไป

โดยรถแต่ละคันจะรุ่นพี่ปี3ขึ้นรถไปด้วยคันละ2คน

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ พี่/ใครพี่คุณไม่ทราบ มองหน้าผมทำไมอยากรู้จักผมหรอคุณ”เมื่อฟางนั่งรถ2แถวกับโทโมะ

ปลื้มและมีนต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้กับแก้วขึ้นมาบนรถก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดกลับใส่ฟางอย่างกวนๆ

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วจะให้ฟางเรียกพวกพี่ว่าอะไรล่ะคะถ้าไม่ให้เรียกพี่/ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆผมไม่ใช่พี่คุณ ทั้งอืดอาด

ชักช้า ขี้แย เอะอะก็ร้องไห้แบบนี้ ผมไม่รับเป็นน้องหรอก มองหน้าทำไมอยากมีเรื่องหรอ”ฟาง

ถอนหายใจแล้วถามต่อก่อนที่ป๊อปปี้จะตอบออกมากวนๆอีกครั้งทำให้ฟางชักสีหน้าไม่พอใจมอง

หน้าชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“เอาน่าป๊อปก็แค่เด็กไม่รู้จักโตข่มอารมณ์ตัวเองไม่ได้เท่านั้นเอง นี่คุณใช้สายตาแบบนี้กับรุ่นพี่ถ้า

ไม่พอใจก็ออกไปก็ได้นะ ชั้นไม่รับเป็นน้องหรอกคนไม่มีสัมมาคาราวะแบบนี้”แก้วนั่งข้างป๊อปปี้พูด

แทนก่อนจะหันไปดุฟางซักพักฟางที่โดนกดดันมาตั้งแต่เมื่อคืนจนตอนนี้เริ่มร้องไห้อีกครั้งทำให้

ป๊อปปี้กับแก้วชะงัก

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ร้องๆเอ่อ พี่ครับอย่าว่าฟางแบบนี้เลยครับฟางเค้าเครียดเรื่องรับน้องอยู่ เค้าไม่ได้เป็นคน

ไม่มีสัมมาคาราวะนะครับ/ไม่ต้องมาแก้ตัวแทนเลยนะพวกคุณน่ะ โอ๊ย ตื่นเช้าแบบนี้แล้วต้องมา

เจอเด็กขี้แยแบบนี้อีกน่าเบื่อ พวกคุณทั้งรถน่ะก้มหน้าหลับตาไปเลย อ่อ ถ้าจะหลับจริงๆก็ได้นะ

ถึงในมอแล้วพวกผมจะเรียกเอง”โทโมะเห็นฟางร้องไห้ก็รีบพูดแก้ก่อนที่ป๊อปปี้จะแกล้งโวยวาย

แล้วสั่งให้น้องปี1ในรถหลับตาเมื่อทุกคนหลับตาแล้ว ป๊อปปี้กับแก้วก็หลุดยิ้มออกมาด้วยความขำ

กับท่าทางของฟางเมื่อกี้นี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพวกคุณเดินเป็นแถวตามผมมา แล้วไปนั่งรอ จนกว่าเค้าจะเรียกคณะเราเข้าไปรายงานตัว

จากนั้นคุณก็เดินออกมาตามทางที่ทางเดินบอกไว้พวกผมจะรออยู่ที่ทางออก เพื่อรับพวกคุณกลับ

ไปที่คณะ”เมื่อมาถึงหน้าสำนักทะเบียนในมหาลัย ป๊อปปี้เดินนำน้องปี1ทุกคนมานั่งเป็นแถวที่ข้าง

สำนักทะเบียนก่อนที่จะชี้แจงรายละเอียดจากนั้นพวกเขาก็นั่งคุมน้องปี1ที่เหลือที่นั่งรอระหว่างที่

ถูกปล่อยตัวไปรายงานตัว

 

 

 

 

 

 

“ในที่สุดก็ได้เป็นนักศึกษาที่นี่เหมือนพี่เค้าซักที”ฟางที่จัดการลงทะเบียนเป็นศึกษาเสร็จแล้วเดิน

ออกมาข้างนอกห้องพลางมองสร้อยข้อมือรูปดาวที่สวมแล้วอมยิ้มอย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะ ถ้าเราออกไปตามทางเราก็ต้องเจออีตาพี่ว้ากบ้านั่นแน่ๆ หนีไปอีกทางดีกว่า”ฟางมอง

ตามทางออกที่เพื่อนคนอื่นเดินลงไปก็ชะงักก่อนที่จะแอบดันเก้าอี้ที่เค้าทำเป็นทางเดินตาม

ทางออกไปนอกเส้นทางเพื่อหาทางหนีและหาทางไปยังหอในที่เธอต้องไปพัก โดยมองไปรอบๆ

ด้วยความงงเพราะอาคารกลางของมหาลัยมีหลายห้องและหลายชั้นทำให้เธอเดินหาทางออกช้า

ขึ้นและหาออกไม่เจอ

 

 

 

 

“นี่มันไม่ใช่ทางออกที่เด็กปี1จะเดินกันมานิ/อ๊ะ พี่”ระหว่างที่ฟางเดินเลาะออกมานอกตึกตรงข้างๆ

ท่อน้ำด้านข้างสีเสียงหนึ่งดังขึ้นก่อนที่จะหันไปแล้วหน้าถอดสีเมื่อเห็นป๊อปปี้กับปั้นจั่นนั่งสูบบุหรี่

แล้วนั้น ชายหนุ่มบี้ก้นบุหรี่ทิ้งก่อนจะเดินมาหา

 

 

 

 

 

 

 

“คุณมาทำอะไรที่นี่/เอ่อ คือว่าฟางหลงทางค่ะ”ป๊อปปี้กอดอกแล้วถามฟางทำให้ร่างบางอึกอัก

และตอบเสียงอ่อยๆ

 

 

 

 

 

 

“หลงทางบ้าอะไรล่ะ ทางสโมกลางเค้าจัดทางเดินออกไปข้างนอกแล้ว คุณจะมาหลงได้ยังไง

นอกซะจากคุณน่ะตั้งใจเดินออกนอกเส้นทาง ทำไมอยากหนีหน้าพวกผมไปมากงั้นหรอ รู้บ้างรึ

เปล่าว่าตรงทางออกเค้าเตรียมอะไรไว้ แล้วนี่มันเลยกำหนดลงทะเบียนลงชื่อเข้าหอในแล้วด้วย

คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงได้อยากทำอะไรก็ทำ เนี่ยน่ะหรอ อนาคตสถาปนิกของมอKZ แค่เจอ

พวกผมเข้ามาจัดระเบียบวินัยนิดๆหน่อยๆรับไม่ได้ อยากโทรกลับไปหาพ่อแม่ อยากหนีไปให้ไกล

โดยไม่สนใจว่าเพื่อนเค้าจะเป็นยังไง ถ้าคุณไม่อยากรับน้องคุณก็ออกไปเลย ไม่ต้องเอามันล่ะรุ่น

พี่รุ่นน้อง ไม่ต้องเอาเพื่อนมันแล้ว เอาป้ายชื่อที่น้องปี2ของผมทำคืนมาด้วย คนแบบคุณผมไม่

ต้องการ”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟางอยากเหลืออดที่คนตัวเล็กชอบสร้างปัญหาให้เขาอีกครั้ง ทำให้ฟาง

สะดุ้งและซึมไปตามคำพูดของป๊อปปี้ เขาพูดถูกหมดทุกอย่างเธอมันนิสัยไม่ดีร่างบางเริ่มสะอึก

สะอื้นออกมาก่อนที่จะรีบถอดป้ายชื่อปาใส่อกกว้างของป๊อปปี้แล้วรีบวิ่งร้องไห้หนีป๊อปปี้ออกไป

 

 

 

 

 

 

“เห้ย ระวัง/กรี๊ดด”ป๊อปปี้รีบวิ่งตามฟางไปแล้วต้องตกใจและร้องห้ามไม่ทันเมื่อฟางวิ่งไม่ดูตาม้า

ตาเรือตกท่อที่เค้ากำลังซ่อมอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ เจ็บ/ใจเย็นๆสิคุณ ผมกำลังประคองคุณขึ้นมาอยู่นี่ไง”ฟางที่ทั้งเสียใจและเจ็บตัวร้องไห้โฮ

ออกมาโดยที่ป๊อปปี้กับปั้นจั่นประคองฟางขึ้นมาพบว่าที่ขาของฟางมีเลือดอาบอยู่เพราะขาขวาของ

เธอตกลงไปในท่อที่พัง ชายหนุ่มจึงตัดสินใจอุ้มฟางขึ้นมาแล้วพาเดินกลับไปที่กลุ่มของคณะสถา

ปัตย์ที่ปี2สันทนาการกำลังเข้ารับน้องและอีกจำนวนหนึ่งแยกไปลงทะเบียนเข้าหอในอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย พี่ป๊อป ทำไมน้องฟางมีเลือดออกล่ะคะ/ยัยนี่ซุ่มซ่ามน่ะสิ พิม บอกพยาบาลรุ่นเราพาน้องไป

ทำแผลด้วยนะ ส่วนนี่เอกสารชื่อของน้องเค้า เลยเวลาลงทะเบียนหอในมา20นาทีแล้วไม่รู้ว่าจะ

ยังลงทะเบียนทันมั้ย ยังไงให้ปี2จัดการที อ้อ ถ้าน้องเดินไปคณะไม่ไหวก็ให้นั่งรถของปี2ไปลงที่

คณะด้วยนะ”พิมรีบวิ่งเข้ามาถามอาการของฟางเมื่อเห็นป๊อปปี้อุ้มมาก่อนที่ป๊อปปี้จะประคองฟางให้

พี่ปี2แล้วยื่นเอกสารให้กับพวกปี2คนอื่นทำให้ฟางชะงัก เมื่อเห็นแววตาทีอ่อนลงและใส่ราย

ละเอียดของรุ่นน้องผิดกับตอนที่เข้าว้ากของป๊อปปี้ก็ชะงักและรู้สึกอุ่นใจเมื่อได้ยินป๊อปปี้เรียกตัว

เองว่าน้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวค่ะพี่/อะไรคุณ ทำแผลเสร็จก็รีบไปนั่งกับเพื่อนดิ”เมื่อทำแผลเสร็จฟางรีบวิ่งไปเรียกป๊อปปี้ที่

กำลังจะเดินไปหาเพื่อนปี3ของเขาที่กำลังจะนั่งรถไปที่คณะ

 

 

 

 

 

“ที่พี่ไล่ให้ฟางออกจากการรับน้อง ฟางขอไม่ทำตามคำสั่งนี้ของพี่ค่ะ ให้ฟางกลับเข้ารับน้องของ

คณะอีกครั้งได้มั้ยคะ ฟางอยากมีเพื่อน มีพี่มีน้อง แล้วฟางสัญญาว่าฟางจะไม่งอแงอีกแล้วค่ะ”ฟาง

พูดขึ้นพลางสบสายตาคมแทนคำยืนยันว่าเธออยากเข้ารับน้อง

 

 

 

 

 

 

“ผมขอไม่รับที่คุณสัญญา...แต่ผมจะดูการกระทำของคุณ กลับไปรับน้องกับเพื่อนต่อซะ”ป๊อปปี้พูด

นิ่งๆก่อนที่จะเดินมาใกล้ฟางแล้วสวมป้ายชื่อที่ฟางปาใส่เขาเมื่อกี้ก่อนที่จะสั่งให้ฟางกลับไปหา

เพื่อน  

 

 

 

 

“เอ่อ พี่คะ ขอบคุณนะคะ”ฟางที่กำลังจะวิ่งไปหันมายิ้มแล้วขอบคุณป๊อปปี้ก่อนที่จะรีบวิ่งกลับไป

หาเพื่อน ทำให้ป๊อปปี้ชะงักแล้วส่ายหน้าเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โห โครตน่ารักเลยว่ะป๊อป ได้ใจกูไปเลยน้องฟาง/แบบนี้ตอนโหวตดาวเดือนกูขอโหวตให้น้อง

ฟางเป็นดาวคณะปีนี้ น้องฟางคนสวย”ปั้นจั่นและเคนตะรีบวิ่งมาหาป๊อปปี้แล้วพูดอย่างเคลิ้มเมื่อ

เห็นรอยยิ้มและความไม่ยอมแพ้ของฟาง

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาชีกอแถวนี้เลยไอ้ปั้นไอ้เคนตะนั่นมันน้องคณะที่เรารับอยู่นะ ไปขึ้นได้แล้ว”ป๊อปปี้ดันหัว

เพื่อนทั้ง2ที่กำลังเพ้อถึงฟางแล้วพูดก่อนที่จะเดินหนีไปขึ้นรถยนต์เพื่อกลับคณะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวสิครับ เดี๋ยวก่อน”โทโมะที่ปลีกตัวออกมาจากกลุ่มปี1ที่กำลังเต้นกับพี่สันทนาการแล้ววิ่งมา

หาแก้วที่กำลังควบเวสป้าสีแดงคู่ใจ

 

 

 

 

 

 

“มีอะไร ทำไมไม่ไปสนุกกับเพื่อนล่ะห้ะ”แก้วถาม

 

 

 

 

 

“ก็ตอนนั้นที่เธอแกล้งเป็นพี่เนียนน่ะ เธอลืมของไว้น่ะ”โทโมะพูดพลางยื่นถุงผ้าขนาดเล็กสีชมพู

ให้กับแก้วแล้วยิ้มแป้น

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจที่เก็บให้ แต่ชั้นขอบอกไว้เลยนะว่าถึงแม้นายจะรหัสนักศึกษาเท่ากับชั้น แต่ในเมื่อนาย

เข้ามาเป็นปี1ใหม่ในคณะของชั้น นายก็ต้องทำตามกฎการรับน้อง รุ่นพี่กับรุ่นน้องของคณะชั้น ชั้น

จะไม่นับตามอายุที่เท่ากันของนายจำเอาไว้ มาก่อนเป็นพี่มาทีหลังเป็นน้อง”แก้วรับถุงผ้ามาก่อนที่

จะว่าโทโมะแล้วแล้วเชิดหน้าใส่ก่อนที่จะควบรถเวสป้าคู่ใจออกไป

 

 

 

 

 

 

“ถ้าอย่างงั้นก็ยินดีที่ได้เรียนคณะเดียวกันนะครับ พี่แก้ว”โทโมะมองแก้วที่ขี่รถออกไปแล้วยิ้มออก

มาก่อนจะพูดกับตัวเอง แล้วเดินกลับเข้าไปในกลุ่มปี1ที่กำลังเต้นกับพี่สันทนาการทันที

 

 

 

 

พี่ป๊อปเค้าให้โอกาสน้องฟางแล้ว น้องฟางจะดื้อกับพี่เค้าอีกมั้ยนะ

 

 

แล้วพี่แก้วที่ชอบดุใส่โทโมะแบบนี้เมื่อไหร่จะยิ้มให้โทโมะสักทีนะ

 

 

 

อย่าลืมติดตามเรื่องนี้นะ บางส่วนอาจจะอิงตอนที่ไรเตอร์รับน้องหน่อยๆนะ5555