รุ่นพี่(ที่รัก)

 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยววันนี้ขอไปส่งนะแก้ว จะได้ไปกินข้าวกัน”เมื่อเลิกประชุมเรื่องละครแล้วโทโมะรีบเดินมาหา
แก้วที่กำลังจะกลับแล้วชวนแฟนสาว
 
 
 
 
 
 
“ไว้พรุ่งนี้ได้มั้ยอ่ะโทโมะ พอดีหมูหวานมันไม่สบายเดี๋ยวแก้วต้องไปดูแลด้วย ไว้พรุ่งนี้นะ เดี๋ยว
แก้วจะไปทำไก่ทอดคาราเกะให้กินนะ พ่อมดของแก้ว”แก้วรีบปฏิเสธเพราะมีนัดกับกวินแล้วก่อนที่
จะเดินไปปลอบไม่ให้โทโมะคิดมากพลางจับแก้มแฟนหนุ่ม แล้วเขย่งตัวหอมแก้ม1ทีแทนการ
เอาใจ
 
 
 
 
 
 
“งั้นบอกหมูหวานด้วยนะว่าหายไวไวงั้นเดี๋ยวโทโมะไปหาเพื่อนก่อนนะวันนี้มีนัดกินข้าวกัน”โทโมะ
ยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะบอกแฟนสาวว่าไม่เป็นไรก่อนที่จะเดินกลับไป แก้วมองโทโมะที่เดิน
กลับไปก็สงสารก่อนที่จะรีบไปตามนัดของกวินทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลทีเจ เออ กินข้าวหรอ เอาดิวะ ไปร้านเลยเนี่ยจะตามไปละ”โทโมะเก็บของเสร็จรับสาย
เพื่อนจากคณะวิศวะจะชวนไปกินข้าวด้วยกัน พลันสายตาเขาหันไปเห็นใครคนหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
“อ้าว หมูหวานหายดีแล้วหรอ ถึงออกมาเดินข้างนอกกับส้มส้มได้”โทโมะเดินไปทักหมูหวานและ
ส้มส้มรูมเมทที่บ้านเช่าของแก้วทำให้2สาวแปลกใจเมื่อโทโมะพูดแบบนั้น
 
 
 
 
 
“เราก็ไม่ได้เป็นอะไรนิ นี่ก็ออกมากินหมูกระทะกับส้มส้มมันหลังส่งงานเสร็จ กำลังคุยกันว่าจะโทร
หาแก้วพอดี แก้วไม่มาด้วยหรอนึกว่าอยู่กับโทโมะซะอีก/นี่แก้วไม่ได้อยู่กับเรานะ”หมูหวานกับส้ม
ส้มบอกไปตามตรงทำให้โทโมะรู้ทันทีว่าแก้วโกหกตัวเอง แล้วแก้วไปไหนล่ะทำไมถึงมีความลับ
ไม่บอกเพื่อนตัวเองกับเขาแบบนี้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรไปหรอแก้วไม่อร่อยหรอ เห็นบ่นว่าอยากกินอาหารเกาหลีทำไมมัวแต่เขี่ยไปมางั้น
ล่ะ”ด้านของแก้วที่มาทานข้าวกับกวิน ในใจก็ยังคงคิดถึงเรื่องของโทโมะที่เธอพึ่งโกหกมาจนกวิน
จับสังเกตได้ว่าแก้วเอาแต่เขี่ยข้าวไม่สนใจที่เขาพูดและอาหารเกาหลีที่พามากินเลย
 
 
 
 
 
 
 
“อ่อ เปล่านะ พอดีช่วงนี้มัวแต่ปั่นงานส่งอาจารย์น่ะ เลยไม่ค่อยได้พักผ่อน แล้วมันก็มึนๆหัวยังไง
ไม่รู้เหมือนกัน”แก้วได้สติรีบบอกกวินกลับไป
 
 
 
 
 
 
“อ่อ เราก็นึกว่าแก้วมัวแต่คิดถึงโทโมะซะอีก/กวิน ทำไมถึงรู้”กวินเงียบสักพักก่อนจะพูดต่อทำให้
แก้วอึ้ง ไม่คิดว่ากวินจะรู้เรื่องของเธอกับโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“สงสัยสินะว่ากวินรู้เรื่องได้ไง เอาเป็นว่ากวินรู้แล้วกัน แต่กวินก็มั่นใจนะว่าคนที่อยู่ในใจของแก้ว
มันไม่ใช่โทโมะหรอก แต่เป็นกวิน ไม่อย่างงั้นแก้วคงไม่ออกมากวินบ่อยๆแล้วโกหกไอ้โทโมะ
หรอกใช่มั้ย”กวินพูดไปตามตรงทำให้แก้วสะอึก แต่ภาพของเธอกับโทโมะก็ลอยเข้ามาในหัว โท
โมะมาทำให้เธอลืมผู้ชายใจร้ายแบบกวินได้ และเธอยอมเปิดใจลองคบกับกวิน แต่สุดท้ายเธอก็
กลับลืมกวินไม่ได้เลย ทั้งๆที่เธอเองก็สงสารโทโมะเหมือนกัน
 
 
 
 
 
 
 
“กวิน คือว่า”แก้วอึกอักก่อนจะชะงักเมื่อเห็นมือถือตัวเองปลายสายเป็นโทโมะโทรเข้ามาก็อึ้ง
ก่อนที่จะตัดสินใจเดินปลีกออกไปรับสาย
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลโทโมะมีอะไรรึเปล่าโทรมาทำไม”แก้วถามแฟนหนุ่มทันทีเมื่อรับสาย
 
 
 
 
 
 
“แก้วยุ่งอยู่หรอ นี่โทโมะโทรมากวนแก้วรึเปล่าทำไมทำเสียงนอยๆแบบนั้นล่ะ”โทโมะนิ่งสักพัก
ก่อนที่ถามแก้วต่อ
 
 
 
 
 
 
“เปล่า แต่แค่ตกใจน่ะ เอ่อ พอดีเมื่อกี้แก้วกำลังดูแลยัยหมูหวานอยู่น่ะสิ แล้วต้องรีบมารับสายโท
โมะแบบนี้ โทโมะมีอะไรหรอ”แก้วอึกอักก่อนที่จะรีบโกหกต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“อ่อ แล้วนี่หมูหวานเป็นไงมั่งอาการดีขึ้นรึยัง”โทโมะเงียบสักพักแล้วถามต่อ
 
 
 
 
 
 
“อ่อ ยังไม่ดีขึ้นเลยอ่ะ สงสัยคืนนี้ถ้าไม่ดีขึ้นคงจะพาหมูหวานไปโรงพยาบาลแล้วล่ะ เอ่อ โทโมะ
ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แก้วขอตัวก่อนนะ รักโทโมะนะ”แก้วพยายามตอบชายหนุ่มปัดๆก่อนที่จะขอตัว
วางสายโทโมะไปแล้วรีบกลับมานั่งกับกวินต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฝนตกพอดีเลย ดีนะที่เราเอารถยนต์มากัน ไม่งั้นลำบากแย่เลย ทานข้าวต่อเถอะแก้ว อาหารเย็น
หมดแล้วนะ”กวินพูดเมื่อแก้วกลับมานั่งที่เดิมก่อนที่กวินจะตักอาหารให้กับแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบใจนะกวินที่กลับมาคบกับแก้วกลับมาเลือกแก้ว”แก้วมองกวินนิ่งแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“แก้วไม่ต้องขอบคุณกวินหรอก เพราะกวินต่างหากที่ต้องขอบคุณแก้วมากกว่า ที่ให้โอกาสกวิน
แบบนี้ ส่วนเรื่องไอ้โทโมะเท่านี้กวินก็มั่นใจแล้วล่ะงว่าแก้วเลือกกวินไม่ใช่มัน หึ เป็นถึงเดือนมหา
ลัย เก่งเพอเฟ้คตั้งแต่ตอนอยู่วิศวะ แต่สุดท้ายก็มาตายเพราะเรื่องความรัก”กวินพูดก่อนที่จะยิ้ม
เยาะว่าถึงโทโมะทำให้แก้วนิ่งเงียบไปกว่าเดิม นึกถึงเมื่อกี้ที่คุยโทรศัพท์กันที่โกหกเขาเมื่อกี้
 
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะกวิน ตอนนี้เราอยู่กันแค่2คนไม่จำเป็นจะต้องพูดเรื่องคนอื่นอีก กินข้าวเถอะ แก้วจะได้
รีบกลับบ้านไปหาเพื่อนๆ”แก้วที่ถึงแม้จะโกหกโทโมะ แต่เมื่อกวินว่าโทโมะแบบนั้นก็อดไม่ได้ก่อน
ที่จะพูดปัดๆแล้วทั้งคู่ก็นั่งทานข้าวต่อ ก่อนที่โทโมะจะหยิบมือถือขึ้นมาเล่นแล้วอมยิ้มออกมาก่อน
ที่จะปิดเครื่องแล้วเลื่อนมือมาจับมือแก้วเอาไว้
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ กวิน นี่มัน”แก้วอึ้งเมื่อกวินเอาสร้อยคอเพชรรูปปีกนางฟ้าให้กับแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“กวินเอาให้แก้วนะ แทนคำขอบคุณที่แก้วเลือกกวิน มา เดี๋ยวกวินใส่สร้อยให้แก้วนะ”กวินพูดก่อน
ที่จะลุกขึ้นไปใส่สร้อยให้แก้วอย่างอ่อนโยน แก้วมองการกระทำของกวินแล้วเผลอยิ้มออกมา
โดยที่ไม่รู้เลยว่าข้างนอกร้านอาหารเกาหลีที่พวกเขามากินกันนั้น มีคนคู่หนึ่งยืนมองอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะโทโมะ เท่านี้ก็ชัดเจนแล้วนะว่าแฟนแกมันยังรักไอ้กวินอยู่ เราจะเสียเวลาแบบนี้ทำไม
เลิกเถอะ”ทีเจพูดอย่างหงุดหงิดเพราะเมื่อกี้นี้ กวินเป็นคนโทรให้เขาพาโทโมะมาที่ร้านนี้แล้วดู
เหตุการณ์ทั้งหมดทุกอย่างก่อนที่โทโมะจะขอโทรหาแก้ว แล้วพูดคุยกันสักพักโดยที่เขายืนมอง
แก้วที่ปลีกตัวมาคุยกับเขานอกร้านด้วยความเจ็บปวดก่อนที่กวินจะโทรเข้ามือถือของทีเจแล้วทำ
เป็นพูดคุยสวีทหวานกับแก้วให้โทโมะกับทีเจได้ยิน โทโมะหน้าเศร้าลงไปแล้วเดินลงมาจากรถ
และตากฝฝนอยู่อย่างนั้นมองแก้วที่ยิ้มและหัวเราะกับกวินแฟนเก่า ที่เคยทำให้เธอเจ็บ แต่เธอก็
กลับเลือกเขาและโกหกเขาทั้งเรื่องของหมูหวาน เรื่องต่างๆ โทโมะมองภาพนั้นด้วยความปวดใจ
ก่อนที่จะเดินตากฝนไปเรื่อยๆไม่ยอมขึ้นรถทีเจที่ขับตามเขาไปด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
“ทำไมต้องโกหกกันด้วยแก้ว ทำไม”โทโมะตะโกนออกมาอีกครั้งกลางสายฝนก่อนที่จะทรุดลงไป
กับพื้นร้องไห้อย่างไม่อาย
 
 
 
 
โทโมะรู้เรื่องแล้ววว งานนี้ช้อคไปตามระเบียบ
 
 
ทั้งฟางทั้งโทโมะจะทำยังไงดีกับคนรักตัวเอง
 
 
อย่าลืมติดตามกันนะ
 
 
กลับมาแล้วๆๆๆ อัพรวดเลย2ตอน อย่าพึ่งหายกันไปนะๆๆๆ