รุ่นพี่(ที่รัก)

 

 

 

 

 

 

“ไม่ไหวแล้วค่ะพี่หวาย เฟย์กินต่อไปไม่ไหวแล้ว ให้เฟย์กลับหอเถอะนะคะ/อะไรกันคะน้องนี่หมด

รับน้องแล้วนะ พวกพี่พามาฉลอง ดูสิเพื่อนเรายังสนุกอยู่เลย”เฟย์พยายามดันแก้วเหล้าที่ถูกพวก

ของหวายยัดใส่มือให้เฟย์กินต่อแล้วขอร้อง ก่อนที่หวายจะรีบว่า เพราะวันนี้เป็นวันหมดรับน้องของ

คณะนิเทศ ก่อนที่พวกหวายจะปิดโซนVIPริมสระน้ำของคลับไว้เพื่อจัดปาร์ตี้ให้น้องๆปี1

 

 

 

 

 

 

“แต่เฟย์ไม่ชอบกินเหล้านี่คะ ให้เฟย์กลับเถอะนะ”เฟย์พยายามขอร้องให้หวายเลิกแกล้งเธอ เพราะ

เธอรู้ดีว่ารุ่นพี่สุดสวยคนนี้ชอบแกล้งเธอมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว

 

 

 

 

 

 

“อยากกลับก็ตามใจ ไม่รู้ล่ะ แต่จะกลับไปที่หอในตอนนี้ก็คงไม่ได้เพราะหอปิดแล้ว มีหอนอกให้นอ

นรึไง”หวายยิ้มเยาะแล้วว่าอย่างหมั่นไส้ เพราะตั้งแต่เฟย์เข้ามา เฟย์คนเดียวในรุ่นปี1ที่ชอบทำตัว

แปลกแยกจนเธอกับเพื่อนๆหมั่นไส้และอยากแกล้ง

 

 

 

 

 

 

“นั่นสิ ยัยฟางก็ไปทะเลกับที่คณะแล้วชั้นจะไปนอนที่ไหนล่ะเนี่ย”เฟย์ชะงักคิดถึงฟางที่ไปทำ

กิจกรรมกับคณะที่ทะเลยังไม่กลับมาก่อนที่จะพยายามคุมสติตัวเองเดินออกไปจากกลุ่มหวาย

 

 

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

 

 

แต่ด้วยร่างบางที่โดนมอมเหล้าทำให้เฟย์เดินเป๋ไปมาและตกสระน้ำในที่สุด

 

 

“5555เดินประสาอะไรคะน้อง รึว่าวิธีนี้เป็นวิธีอยากดังเรียกร้องความสนใจ”หวายพูดเสียงดังก่อนที่

จะหัวเราะและทุหกคนในงานก็หัวเราะออกมาทำให้เฟย์แทบอยากจะมุดตัวเองลงไปในน้ำด้วยความอายตรงนั้น

 

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

 

 

 

แต่ก่อนที่เฟย์จะทำอะไร เขื่อนที่มองเฟย์อยู่ในน้ำก็กระโดดลงไปในน้ำแล้วประคองเฟย์ขึ้นมา

 

 

 

“เขื่อน ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้นี่คะ น้องเค้าแค่อยากดังเฉยๆเดี๋ยวก็ลุกขึ้นจากน้ำเองได้”หวายรีบ

เข้าไปว่า

 

 

 

 

 

“เขื่อนเป็นพี่รหัสยัยนี่ เขื่อนรู้ว่าเฟย์เป็นคนยังไง รู้ว่าใครเฟคใครไม่เฟค เขื่อนขอตัว”เขื่อนรีบพูด

ก่อนที่จะประคองเฟย์ออกไปจากงานทันที

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยเฟย์ เฟย์จะกลับบ้าน/ปล่อยได้ไงล่ะ บ้านเราอยู่ต่างจังหวัดแถมตอนนี้หอก็ปิดแล้ว มีที่ไปนอ

นรึไง”เมื่อออกมานอกคลับเฟย์พยายามดิ้นหนีแต่เขื่อนรีบดุเฟย์แล้วถาม

 

 

 

 

 

 

“ไม่มี/นั่นไง สุดท้ายก็ไม่มี งั้นเอางี้ ไปนอนห้องพี่ก่อนแล้วกัน พี่น่ะไม่ทำอะไรเราหรอก เราไม่ใช่

สเปคพี่”เฟย์ตอบก่อนที่เขื่อนจะพูดแล้วรีบพูดต่อเพราะเห็นเฟย์ทำหน้าไม่ไว้ใจเพราะเธอรับรู้มาจาก

คณะว่าเขื่อนจัดว่าเป็นเสือผู้หญิงตัวยงของคณะ

 

 

 

 

 

"แต่ว่าเฟย์/ไม่มีแต่ อ่ะ นี่เสื้อผ้ากิ๊กพี่ ไปอาบน้ำแล้วรีบนอนซะ แล้ววันพรุ่งนี้พี่จะพาเราไปส่งที่หอ

ใน”เฟย์เดินตามเขื่อนเข้ามาในคอนโดแล้วอึกอักเรงใจก่อนที่เขื่อนจะยื่นเสื้อผ้าให้เฟย์แล้วรีบสั่งให้

เฟย์ไปอาบน้ำก่อนที่เขาเองจะเดินไปที่ครัวเพื่อหาอะไรอุ่นๆกิน

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ขอบคุณมากนะคะพี่รหัส”เฟย์เดินออกมาขอบคุณแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปเขื่อนมองตามเฟย์

แล้วส่ายหน้าขำด้วยความเอ็นดู

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นถามไม่ได้ยินรึไง ว่าแกจะทำอะไรฟาง นี่แกจะปล้ำน้องแกจริงดิ”แก้วกอดอกแล้วถามป๊อปปี้กับ

ฟางที่นั่งแยกกันเมื่อกี้อีกครั้ง

 

 

 

 

 

“เปล่านะ พวกเราไม่ได้ทำอะไรอย่างที่คิดนะ”ป๊อปปี้กับฟางมองหน้าแล้วรีบพูดออกมา

 

 

 

 

 

“คือชั้นจะห้ามไม่ให้ฟางไปจากห้องนี้น่ะ แล้วรั้งกันไปมาก่อนที่จะเป็นอย่างที่แกเห็นนั่นล่ะ”ป๊อปปี้

อธิบาย

 

 

 

 

 

“แล้วแกจะห้ามอะไรน้องเค้าล่ะ ไม่ปล่อยให้ฟางออกไปสนุกกับคนอื่นข้างนอกล่ะ”แก้วยังคงสงสัย

และถามป๊อปปี้ต่อ

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะพี่ป๊อปทำความชั่วแทงข้างหลังเพื่อนไงคะ เลยไม่อยากให้ฟางไปบอกความจริงกับพี่

ปั้นจั่น”ฟางโพล่งออกมาทำให้ป๊อปปี้ตกใจรีบเอามือปิดปากแต่ไม่ทัน

 

 

 

 

 

“แกปิดอะไรไอ้ปั้นไว้ หรือว่าแกแอบขโมยเงินไอ้ปั้นไป”แก้วถามต่อ

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่หรอกค่ะ พี่ป๊อปเค้าแอบกิ๊กกับพี่พิมแฟนพี่ปั้นแล้วพวกเค้าก็รวมหัวกันสวมเขาพี่ปั้น ขอโทษ

นะพี่ป๊อปแต่เรื่องนี้ฟางจะไม่ปล่อยผ่าน เพราะมันไม่ถูกต้อง ถึงพี่จะเป็นพี่รหัสฟางก็เถอะ แต่ที่พี่ทำ

มันไม่ถูกต้องฟางไม่ยอม”ป๊อปปี้กำลังจะตอบแต่ฟางรีบโพล่งออกมาแล้วหันไปบอกป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“5555ก็นึกว่าเรื่องอะไร เรื่องแค่นี้เองทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้”แก้วได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะออกมา

ก่อนที่จะพูด

 

 

 

 

“ทำไมหัวเราะแบบนั้นล่ะคะพี่แก้วนี่มันเรื่องใหญ่เลยนะ/ใช่ แก้วหัวเราะทำอย่างกับว่ามันไม่ใช่เรื่อง

ใหญ่อย่างงั้นล่ะ”ฟางเหวอก่อนที่จะรีบโวยวายเช่นเดียวกับโทโมะที่ไม่เห็นด้วยแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็จะตกใจกันทำไมล่ะก็ป๊อปกับพิมเค้าเป็นพี่น้องกัน”แก้วบอกก่อนที่ฟางและโทโมะจะร้องเหว

อออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะ นามสกุลไม่เหมือนกันสักหน่อยนี่มันเรื่องอะไรกันแน่”ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

“พิมเป็นน้องสาวต่างแม่ของพี่เอง พ่อพี่เค้าเลิกกับแม่พี่แล้วแต่งงานกับแม่พิม นามสกุลเลยไม่

เหมือนกัน น้อยคนนักถึงจะรู้ ปั้นจั่นเองก็ไม่รู้/แล้วที่แอบไปทำอะไรลับๆล่อกัน ขลุกอยู่ด้วยกัน

ตลอดนี่คืออะไรกัน”ป๊อปปี้ตอบก่อนที่ฟางจะรีบถามต่อเพราะเธอยังไม่เชื่อที่ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะพิมเค้าจะไปแลกเปลี่ยนเมืองนอกเลยไม่กล้าบอกปั้นจั่นยังไงล่ะ เพราะพิมเค้ารู้ว่าปั้นจั่นเค้า

ไม่อยากให้พิมไปเลยลำบากใจแล้วเป็นพี่น้องกันมีอะไรกันก็คุยกันสิ แล้วพี่รู้ไงว่าไอ้ปั้นมันขี้หึง ถ้า

เราปล่อยข่าวพี่ไป ไอ้ปั้นมันก็ไม่เชื่ออย่างที่เราเป็นอยู่นี่ไง”ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าฟาง

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะๆถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฟางเข้าใจแล้ว เราก็ไปสนุกกันเถอะ ข้างนอกกำลังสนุกอยู่เลยป่ะๆ”แก้ว

พูดก่อนที่จะพาทุกคนออกมาข้างนอกที่ริมหาดที่จัดปาร์ตี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“เออ จริงสิแล้วทำไมเมื่อกี้แกกับโทโมะถึงไปเปิดประตูห้องพักได้ล่ะ”ป๊อปปี้ที่กลับมานั่งดื่มเบียร์กับ

พวกเพื่อนๆที่โต๊ะถามแก้วที่นั่งข้างทำให้แก้วหน้าแดง คิดถึงเมื่อเย็นหลังจากที่เธอกับโทโมะจูบกัน

แล้วเปิดใจจะคุยกันทั้งคู่หลบไปหาที่เงียบๆคุยกัน แต่ดันเปิดไปเจอป๊อปปี้กับฟางซะก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นว่าจะไปเอาของที่ห้องน่ะแล้วให้โทโมะไปส่งดันเข้าห้องผิดเลยเจอแก โอ้ย พูดมากๆชนแก้ว

กันดีกว่า”แก้วตอบก่อนที่จะแกล้งเฉไฉเปลี่ยนเรื่องแล้วชนแก้วกับเพื่อนๆดื่มเบียร์ไปเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ป๊อป น้องรหัสแกเวลาเมาโครตเรื้อนเลยว่ะ”เมื่อดื่มกันไปสักพักปั้นจั่นชี้ไปที่ลานตรงกลางที่

คนอื่นตบมือชอบใจเมื่อเห็นฟางออกลวดลายเต้นกับเพื่อนๆในท่าที่ฮาบ้างเซ็กซี่บ้าง

 

 

 

 

 

“เห้ย ฟาง”ระหว่างที่ป๊อปปี้นั่งดูฟางเต้นไปแล้วขำไปอยู่นั้น ร่างบางกระโดดแล้วล้มฟุบลงกับพื้น

ทรายก็รีบเข้าไปอุ้ม

 

 

 

 

 

“วู้ววว เต้นอีกๆ กินอีกอีก/กินบ้าอะไรล่ะ คออ่อนขนาดนี้แล้วยังจะกินเข้าไปเยอะอีก เดี๋ยวเช้ามาก็

ปวดหัวแย่น่ะสิ แล้วนี่วันหลังถ้ากินไม่เป็นก็ไม่ต้องกิน”ฟางที่เมาและดิ้นไปมา ร้องบอกให้ป๊อปปี้วาง

ลงก่อนที่จะเดินไปเต้นกับเพื่อนต่อจนป๊อปปี้ที่ปล่อยฟางลงต้องรีบดึงฟางกลับมาแล้วรีบดุน้องรหัส

คนนี้ยาวเหยียด

 

 

 

 

 

 

“อ้วกก/ยัยบ้า เสื้อพี่ไปหมดแล้ว”เมื่อประคองฟางขึ้นมาได้ร่างบางก็หันไปอ้วกใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ผมว่าพาฟางไปนอนพักดีกว่านะฮะ”โทโมะแทบสร่างเมาก่อนที่จะช่วยป๊อปปี้ประคองฟางไปนอนที่

ห้องพักโดยมีแก้วตามไปเช็ดตัวและดูแลฟาง

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวชั้นไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะฝากดูยัยแสบด้วยล่ะ”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะเดินออกไปเหลือแต่โทโมะ

และแก้วที่นั่งข้างกัน

 

 

 

 

 

 

“ตกลงยอมเปิดใจให้กันแบบนี้แสดงว่าอนาคตน้องรหัสจะเป็นแฟนกับพี่รหัสก็ได้งั้นสิ”โทโมะจับมือ

แก้วแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ยังไม่พร้อมเรียกเป็นแฟน แค่ดูใจก่อนได้มั้ย ไว้พร้อมเมื่อไหร่เราค่อยเรียกกันว่าแฟน”แก้ว

ยิ้มออกมาก่อนที่จะตอบ ทำให้โทโมะยิ้มออกมาด้วยความดีใจก่อนที่จะโน้มหน้าเข้าไปจูบแก้วอย่าง

แผ่วเบาโดยที่แก้วเผลอเอามือคล้องคอโทโมะและรับสัมผัสนั้น

 

 

 

 

 

 

 

“เต้น อีก วู้ววว”แต่แล้วฟางที่ละเมอออกมาเสียงดังทำให้โทโมะและแก้วผละออกจากกัน ก่อนที่ทั้ง

คู่จะรีบเข้าไปดูอาการของฟางเมื่อเห็นว่าฟางแค่ละเมอออกมาแล้วแอบขำก่อนที่ทั้งคู่จะเดินออกไป

ข้างนอกเพื่อหาผ้ามาเช็ดตัวให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

“หายไปไหนกันหมดเนี่ย เห้อ ยัยแสบ ไหนว่าไม่กินเหล้าๆ แล้วนี่ทั้งเมาทั้งเรื้อนจนอ้วกไม่ได้สติ

แบบนี้ หมดสภาพ”ป๊อปปี้ที่เปลี่ยนเสื้อแล้วเดินเข้ามา แปลกใจเมื่อไม่เห็นโทโมะและแก้ว ก่อนที่จะ

นั่งลงข้างเตียง ข้างๆฟางก็อดที่จะบ่นออกมาไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“อ้าวเห้ย จะไปไหน/ปล่อยฟาง ฟางจะไปกินเหล้า”แต่แล้วฟางที่จู่ๆลุกขึ้นนั่งแล้วลุกขึ้นจะออกไป

จากห้องทำให้ป๊อปปี้ตกใจและรีบคว้าข้อมือฟางไว้

 

 

 

 

 

 

“จะกินทำไมอีก แค่นี้ก็อ้วกไม่พอรึไง/อยากกินเหล้าอีกกก จะได้ไม่ต้องจำว่าฟางมันโง่ ที่ดันแอบ

รักเค้าข้างเดียว โง่ ที่รักพี่กั้งที่มีแฟนแล้ว”ป๊อปปี้ดุฟางก่อนที่ร่างบางจะค่อยๆร้องไห้ออกมาแล้วเพ้อ

ออกมาด้วยความเสียใจ ป๊อปปี้เห็นฟางที่ร้องไห้ออกมาก็เข้าใจทันทีว่าที่ฟางกินเหล้าเพราะอะไร

ก่อนที่จะดึงฟางไปกอดปลอบ

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ได้โง่หรอกนะ แต่แค่ไม่รู้เท่านั้น คนไม่รู้ก็ไม่ผิดหรอก เสียใจน่ะเสียใจได้ แต่เราอย่าทำร้าย

ตัวเองสิ”ป๊อปปี้กอดฟางไว้และพูดเตือนสติให้กับฟางพลางเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มคนตัวเล็ก

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป ฮือๆ ฟางเจ็บจัง”ฟางเห็นหน้าป๊อปปี้ก็โผเข้ากอดป๊อปปี้แน่นก่อนที่ป๊อปปี้จะปลอบใจน้อง

รหัสอยู่ตรงนั้นพักใหญ่

 

 

 

 

 

 

“พี่เข้าใจว่าอกหักมันเป็นยังไง เพราะพี่ก็เคยเป็นแบบฟางมาก่อน แต่เราต้องเข้มแข็งให้ได้สิ”ป๊อปปี้

ผละฟางออกจากอ้อมกอดเมื่อเห็นว่าฟางหยุดร้องไห้แล้วและพูดให้ฟางคิด

 

 

 

 

“พี่ป๊อปเคยอกหักหรอ ทั้งๆที่ดีแบบนี้ ไม่ต้องเสียใจนะเดี๋ยวพี่ก็จะเจอคนดีๆเอง”ฟางยิ้มและพูดก่อน

ที่จะขยับมาใกล้ป๊อปปี้แล้วยิ้มก่อนที่จะโน้มหน้าเข้าจูบป๊อปปี้ที่ตกใจกับการกระทำของคนตัวเล็ก

 

 

 

 

น้องรหัสเค้าเมาเพราะอกหักเสียใจเลยทำอะไรเรื้อนไปหน่อย แต่พี่รหัสน่ะสิจะทำไงต่อไป

 

อย่าลืมติดตามน้าาาาาาา