รุ่นพี่(ที่รัก)

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรอ่ะฟางยิ้มหน่อยสิ เราได้มาเที่ยวทั้งทีนะ พักสมองหลังสอบต้องยิ้มสิ”ปลื้มพูดเมื่อเห็น

ฟางนั่งเหม่อมองดูวิวข้างนอกไม่ค่อยลุกขึ้นไปเต้นกับเพื่อนๆที่เต้นสนุกสนานอยู่บนรถกับเพื่อนๆ

 

 

 

 

 

“เราง่วงน่ะเลยไม่ค่อยอยากไปเต้น”ฟางตอบแล้วแกล้งหลับตาลงเมื่อปลื้มกลับไปเต้นกับโทโมะบน

รถเอก็มองไปที่สร้อยข้อมือรูปดาวที่ครั้งหนึ่งกั้งเป็นคนให้เธอก็เศร้าลงไป

 

 

 

 

 

“นี่เค้าพามาเที่ยวทั้งทียังจะทำตัวเศร้าไม่สดชื่นแบบนี้ส่งกลับคณะเลยดีมั้ย”ป๊อปปี้เห็นที่นั่งข้างๆ

ฟางว่างก็มานั่งข้างๆแล้วพูดก่อนที่จะเอาน้ำอัดลมกระป๋องที่เอามาให้ฟางแตะที่แก้มเพื่อเรียกความ

สดชื่นให้กับฟาง

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปเล่นอะไรเป็นเด็กๆไปได้ ฟางง่วงฟางอยากนอน/นอนอะไรล่ะ กลางคืนก็มีก็ไม่นอน กลับ

เปิดเพลงเศร้าดังลั่นเพื่อกลบเสียงตัวเองร้องไห้เนี่ยนะ”ฟางเหล่มองป๊อปปี้แล้วพูดก่อนที่ป๊อปปี้จะ

พูดย้อนถึงฟางเมื่อคืนที่เมื่อกลับเข้าห้องก็เปิดเพลงอกหักเสียงดังเมื่อเขาแอบเอาหูแนบที่กำแพงก็

รู้ว่าคนตัวเล็กเปิดไว้เพื่อกลบเสียงร้องไห้ตัวเองนั่นเอง

 

 

 

 

 

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ล่ะ คนบ้าไม่มีมารยาทแอบฟังคนอื่น/เอ้าก็เผื่อคนแถวนี้อกหักอาการหนัก

คิดสั้นฆ่าตัวตายขึ้นมาล่ะจะว่ายังไง คงต้องเป็นข่าวครึกโครม สุดสลดนักศึกษามหาลัยชื่อดังช้ำรัก

ฆ่าตัวตายในห้องพัก ไม่ไหวๆ ถ้าเป็นผีขึ้นมาแล้วอยู่ห้องข้างๆกันอีกตายๆ โอ๊ย เจ็บนะยัยตัว

ตุ่น”ฟางหันขวับไปหน้าแดงซ่านด้วยความอายก่อนจะรีบดุ จนป๊อปปี้ต้องรีบพูดกลับกวนๆตามแบบ

ฉบับของตัวเองจนฟางหน้างอทุบเข้าที่แขนป๊อปปี้อย่างแรง

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่ใช่ตัวตุ่นนะ อ๊ะ จะพาฟางไปไหนน่ะ/เอ้า พามาเที่ยวมาสนุกกับเพื่อนทั้งทีก็ต้องสนุกให้

เต็มที่สิ จะมานั่งเฉาทำไม เอ้า ไปเต้น”ฟางว่าก่อนที่จะร้องเมื่อถูกป๊อปปี้ลากไปเต้นกลางวง และ

สุดท้ายก็ปลีกออกมาไม้ได้ยอมเต้นไปตามเพื่อนๆจนกระทั่งถึงที่หมาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ เอ้ย นึกว่าจะพามาเที่ยวจริงๆที่แท้ พามาเป็นแรงงานทำงานนี่นา/เอาน่าปลื้มอย่างน้อยทำเสร็จ

ก็มีอาหารทะเลให้กินตอนเย็นน่า แล้วถ้าเราทำเสร็จไวเราก็จะได้เล่นน้ำไวไง”เมื่อเอาของเข้าที่พัก

เสร็จแล้วปลื้มก็อดบ่นไม่ได้ที่สุดท้ายทางคณะเกณฑ์นักศึกษาปี1มาช่วยงานที่จะเตรียมรับรอง

ผู้ใหญ่ที่จะมาประชุมสัมมนาในอีก2วันโทโมะส่ายหน้าแล้วพูดขึ้นพลางช่วยยกเก้าอี้ไปจัด

 

 

 

 

 

 

“มัวแต่คุยกันนั่นล่ะพวกเรา รีบทำงานเดี๋ยวจะได้ไปเจอกันที่ชายหาด”ปั้นจั่นเดินมากับแก้วแล้วพูด

โทโมะหันไปมองแก้วข้างๆปั้นจั่นแล้วยิ้มทักทายแก้วยิ้มตอบนิดนึงก่อนที่จะเดินออกไป โทโมะมอง

ตามและรู้ว่าแก้วยังไม่หายเศร้าจากเรื่องเมื่อคืนแน่ๆ

 

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรไปจ้ะน้องฟางพี่สังเกตตั้งแต่อยู่บนรถแล้วว่าเราน่ะเอาแต่ซึมไมสนุกหรอมาที่นี่/อ๋อ สนุก

ค่ะได้ออกมาทะเลแบบนี้ เพียงแค่ฟางอกหักน่ะค่ะ อกหักเพราะดันไปแอบรักคนที่เค้ามีเจ้าของแล้ว

ก็เลยต้องเจ็บแบบนี้”พิมเดินมาทักฟางที่ยืนจัดดอกไม้อยู่ก่อนที่ร่างบางจะตอบไปตามตรงแล้วคิดถึง

ภาพที่กั้งและเชอรีนจูบกันก็อดเศร้าไม่ได้

 

 

 

 

 

“เห้อ นี่ล่ะน้าความรัก อกหักก็ยังดีกว่ารักไม่เป็น มิน่าล่ะพี่ป๊อปถึงต้องดูแลน้องรหัสคนนี้เป็นพิเศษ

ซะหน่อย”พิมมองฟางด้วยความสงสารพลางลูบผมด้วยความเอ็นดู

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ พี่พิมคงไม่พอใจที่ฟางไปยุ่งกับพี่ป๊อป ฟางขอโทษนะคะ”ฟางนึกขึ้นได้ถึงเรื่องของพิมกับ

ป๊อปปี้ก็รีบขอโทษ พิมอ้าปากจะพูดต่อแต่ต้องถูกขัดจังหวะด้วยปั้นจั่นที่เดินมาชวนพิมออกไปข้าง

นอกทำให้ทั้งคู่ไม่ได้พูดคุยกันต่อ จนกระทั่งช่วงบ่ายๆที่ปี1ทุกคนทำงานเสร็จ ทั้งหมดก็ได้เปลี่ยน

เสื้อผ้าไปเล่นน้ำทะเลกันอย่างสนุกสนาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้โห สาวๆปี1เล่นน้ำร้องวี้ดว้ายแล้วมันชุ่มฉ่ำหัวใจดีจริงๆ ดีสิ น้องซีแนน น้องมีน น้องฟาง น่ารัก

น่าหยิกจังเลย”เคนตะกับเพื่อนปี3ที่นั่งตรงเก้าอี้ผ้าใบชายหาดพูดขึ้นพลางมองไปยังกลุ่มปี1ที่เล่น้ำ

กัน จนป๊อปปี้ที่สวมแว่นตากันแดดนอนอยู่ลุกขึ้นมาดูตามแล้วเห็นฟางในเสื้อยืดสีขาวบางกางเกงขา

สั้นเล่นน้ำเห็นชุดว่ายน้ำทูพีชสีชมพูอยู่ข้างในเล่นเอาหนุ่มปี1-2-3ที่อยู่แถวนั้นมองตาค้างเป็นแถว

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเราไปดำน้ำแข่งกันเนาะ อ๊ะ อะไรเนี่ยพี่ป๊อปปล่อยฟางจะไปเล่นน้ำกับเพื่อน”ฟางพูดกับ

เพื่อนๆปี1แล้วกลังจะวิ่งลงไปในน้ำชะงักเมื่อป๊อปปี้เดินมาจับแขนเอาไว้

 

 

 

 

 

 

“ดูแต่งตัวเข้าล่อเสือล่อตะเข้ชัดๆเป็นเด็กเป็นเล็กนมก็ไม่มียังจะใส่อวดเค้าอีก/พี่ป๊อป จะมากไปแล้ว

นะฟางจะใส่อะไรมันก็เรื่องของฟางไม่ต้องมายุ่ง”ป๊อปปี้รีบว่าฟางจนฟางอดไม่ได้ที่จะเถียงพี่รหัส

ตัวดีคนนี้

 

 

 

 

 

 

“จะไม่ให้ยุ่งได้ไง เป็นน้องรหัสพี่ต้องเป็นเด็กน่ารัก ไม่ใช่เด็กแก่แดดแบบนี้ เอาไปใส่ถ้าไม่ใส่ไม่

ต้องเล่นน้ำ”ป๊อปปี้ดุก่อนที่จะถอดเสื้อยืดสีเทาเข้มของตัวเองที่สวมอยู่โยนใส่ฟางเผยให้เห็นท่อน

บนเปลือยเปล่าที่มีมัดกล้ามเล็กๆจนสาวๆแอบเหลียวมองเป็นแถว พร้อมกับเสียงโห่แซวของเพื่อนๆ

กลุ่มป๊อปปี้เอง

 

 

 

 

 

 

“ไอ้พี่บ้า อยากโชว์หุ่นตัวเองล่ะสิ บ่นหยั่งกับพ่อ หุ่นเซ็กซี่ตายล่ะ”ฟางหน้าแดงจัดก่อนที่จะโวยวาย

ว่าไล่หลังป๊อปปี้ที่เดินกลับไปก่อนที่จำเป็นต้องใส่เสื้อของป๊อปปี้ทับเสื้อตัวเองไว้เพราะเจอสายตา

อาฆาตมาจากป๊อปปี้ที่มองกลับมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ไม่ไปเล่นน้ำกับเพื่อนล่ะ นี่ชั้นอยู่กับเพื่อนๆน่า ไม่มีอะไรหรอก”แก้วพูดเมื่อเห็นโทโมะเดินมา

นั่งข้างตัวเองที่นั่งอยู่ริมหาดอีกมุมอยู่กับส้มส้มและหมูหวาน

 

 

 

 

 

 

“ไม่แล้วล่ะครับ พี่แก้วมานี่เร็ว”โทโมะยิ้มก่อนที่จะดึงแก้ววิ่งไปด้วยกัน แล้วลัดเลาะไปยังโขดหินที่

กระทบกับทะเล

 

 

 

 

 

 

“นี่จะฆ่ากันใช่มั้ย/บ้าหรอ ผมไม่มีวันทำร้ายพี่รหัสของผมหรอก น่ารักแบบนี้ใครจะกล้าทำร้ายได้

ลง”แก้วรีบว่าเมื่อมองไปยังน้ำทะเลที่กระทบโขดหินก่อนที่โทโมะจะรีบบอกแล้วเอ่ยชมแก้วจนแก้ว

หน้าแดง

 

 

 

 

 

 

“ทะลึ่ง ไม่ต้องมายอเลยนะ แล้วนี่พาชั้นมาทำอะไรล่ะ/อ่ะ ผมให้”แก้วทำทีกอดอกหันหน้าหนีแล้ว

ถามก่อนจะหันไปแล้วชะงักเมื่อเจอกับโทโมะยื่นสร้อยคอเปลือกหอยสีชมพูวาวให้

 

 

 

 

 

“นี่นายทำมันเองเลยหรอ”แก้วสังเกตที่นิ้วของโทโมะแดงและบางนิ้วมีเลือดออกก็อึ้ง

 

 

 

 

 

 

 

“มันสวยดีนะครับ ของสวยๆก็ต้องเหมาะกับคนน่ารักสิ ผมใส่ให้นะ”โทโมะพูดแล้วเดินไปใส่สร้อย

คอเปลือกหอยมให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ขอบใจนะ แต่ชั้นไม่มีของจะตอบแทนนายหรอก เอ่อ เลี้ยงข้าวก็คงไม่พอ/งั้นก็ขอเปลี่ยนจาก

เลี้ยงน้องรหัสเป็นนี่แทนค่าตอบแทนแล้วกันนะครับ”แก้วอึกอักก่อนจะรีบขอบคุณโทโมะยิ้มก่อนที่

จะเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวแล้วพุดพร้อมกับโน้มหน้าลงมาจูบแก้ว แก้วชะงักตกใจกับการกระทำของ

โทโมะก่อนที่จะยอมให้ชายหนุ่มจูบเธออยู่ตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่กินเหล้าหรอ/ไม่อ่ะ เดี๋ยวฟางย่างปลาหมึกตรงนี้ดีกว่า เพราะถ้าเมานะพวกปลื้มไม่ได้กิน

ปลาหมึกหรอก”ตกเย็นที่ริมหาดมีงานปาร์ตี้เล็กๆฟางที่แยกออกมาไม่กินเหล้าและย่างปลาหมึกนั้น

บอกกับปลื้มก่อนที่จะย่างอาหารทะเลกับมีนและพี่ปี2เพราะเธอไม่ค่อยอยากดื่มเหล้า พลันสายตา

หันไปเห็นป๊อปปี้กับพิมที่ปลีกตัวไปจากปั้นจั่นกลับไปทางห้องพักก็ไม่รอช้ารีบสะกดรอยตามไป

ทันที

 

 

 

 

 

 

“พี่ว่าเราน่าจะบอกปั้นจั่นไปตรงๆนะ เรื่องแค่นี้เอง/พิมก็คิดไว้อย่างนั้นค่ะ แต่พิมกลัวพี่ปั้นเค้าจะไม่

พอใจเอา”ฟางแอบได้ยินป๊อปปี้และพิมคุยกันแล้วป๊อปปี้โอบไหล่พิมไว้ก่อนที่พิมจะซบลงที่ไหล่

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“แน่นอนล่ะค่ะ เป็นใครเค้าก็ไม่พอใจทั้งนั้นล่ะที่ตัวเองนอกใจแฟนไปกิ๊กกับเพื่อนแบบนี้ ฟางผิดหวัง

ในตัวพี่ทั้ง2มากเลยนะคะ ฟางจะไปบอกพี่ปั้น”ฟางเดินเข้าไปโวยวายก่อนที่จะมองคนทั้งคู่แล้วรีบ

วิ่งไปบอกปั้นจั่น ป๊อปปี้กับพิมตกใจได้สติรีบวิ่งตามฟางไปทันที

 

 

 

 

 

 

“มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวจ้ะสาวน้อย/เอ่อ คือว่า”ฟางที่หลบป๊อปปี้แล้วเดินหนีมาตามทางข้างนอก

แล้วต้องตกใจเมื่อเห็นด้านหลังคนงานที่กำลังก่อสร้างตึกใหม่นั่งดื่มเหล้าแล้วเดินมาหาทำให้ฟาง

เริ่มกลัวและถอยหนี

 

 

 

 

 

 

“น้องเค้าไม่ได้มาคนเดียวซักหน่อย ถ้าไม่มีอะไรขอตัวนะครับ”ตอนนั้นเองป๊อปปี้ที่ตามหาฟางอยู่

เจอฟางเข้าก็รีบวิ่งเข้าไปหาฟางแล้วดึงฟางไว้ด้านหลังแล้วว่าพร้อมรีบจูงมือฟางเดินหนีไป

 

 

 

 

 

 

“นี่ทำไมชอบวิ่งทะเล่อทะล่าออกมาไม่ดูตาม้าตาเรือ ถ้าพี่มาไม่ทันจะว่ายังไง/มันก็เรื่องของฟาง พี่

เอาเวลาไปดูแลพี่พิมเถอะค่ะ ฟางขอตัว”ฟางที่เดินตามป๊อปปี้เมื่อปลอดภัยแล้วรีบชักมือกลับจน

ป๊อปปี้หันกลับไปดุคนตัวเล็ก ก่อนที่ฟางจะเถียงกลับไปแล้วเดินหนี แต่ป๊อปปี้รีบคว้าฟางมาไว้แนบ

อก

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยฟางนะพี่ป๊อป ถ้าคิดจะทำอะไรฟางแบบวันนั้นฟางไม่ยอมแล้วนะ”ฟางดิ้นไปมาร้องไม่ยอม

พลางพูดขู่ป๊อปปี้ “เมื่อกี้พี่ทำหน้าที่พี่รหัสแสนดีช่วยน้องรหัสจากพวกขี้เหล้าแล้ว และต่อไปนี้พี่ก็

ขอทำอะไรเพื่อปกป้องตัวเองบ้างสิ คือการห้ามฟางไปหาปั้นจั่น/อ๊าย พี่ป๊อปปล่อยฟาง”ป๊อปปี้พูด

ก่อนที่จะอุ้มฟางพาดบ่าโดยที่ฟางดิ้นโวยวายร้องไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

 

“พาฟางไปไหนน่ะ พี่จะทำอะไรฟาง”ฟางร้องถูกป๊อปปี้อุ้มพาดบ่ามาถึงห้องพักก่อนที่จะพาฟาง

เข้าไปในห้องแล้วปิดประตูล็อค

 

 

 

 

 

“นี่ตัวสั่นไปได้พี่ไม่ทำอะไรเราหรอก เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง พี่อยากจะขอให้เราอย่าบอกเรื่องพี่กับ

พิม พี่สัญญาคราวนี้จะไม่ทำอะไรเรา”ป๊อปปี้เดินมานั่งข้างๆฟางแล้วพูดพลางสบสายตากลมโต

 

 

 

 

 

“งั้นพี่ก็บอกเหตุผลมา ว่าทำไมถึงไม่ให้ฟางไปบอก ทั้งๆที่สิ่งที่ทำอยู่มันผิดต่อเพื่อนพี่ โอ๊ย ฟางทำ

ไม่ได้พี่แอบกิ๊กกับแฟนเพื่อนตัวเองแล้วจะมาขอร้องให้ฟางไม่บอกความจริงงั้นหรอ แย่ ฟางรับไม่

ได้ ว้าย ปล่อยฟางนะ”ฟางพยายามใจเย็นอดทนฟังแต่สุดท้ายก็ทนไม่ได้รีบลุกขึ้นจะไปที่ประตูแต่

ป๊อปปี้คว้าตัวเอาไว้ได้ก่อนที่ทั้งคู่จะกลิ้งลงไปนอนกับพื้นป๊อปปี้รีบขึ้นคร่อมตัวฟางไว้ไม่ให้ไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

"นี่แกจะปล้ำน้องรหัสตัวเองหรอป๊อป"แต่ก่อนที่ฟางจะร้องแก้วและโทโมะเปิดประตูมาเจอเข้าทำให้

ทั้งคู่รีบผละออกจากันทันที

 

 

 

 

 

น้องรหัสกำลังอกหัก ต้องมาจับพี่รหัสแอบกิ๊กกับรุ่นพี่ในคณะอีก

 

 

แล้วแก้วโทโมะล่ะ ทำไมอยู่ดีๆก็จูบกัน

 

 

 

แบบนี้ต้องติดตามน้าาาาาาาาา