รุ่นพี่(ที่รัก)

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวไปเรียนประวัติศาสตร์ศิลป์ช่วงบ่ายที่ตึกศิลปกรรมใช่มั้ยฟาง/อื้อ ใช่ วันนี้เราว่าจะเลยไปห้อง

สมุดกับเฟย์ด้วย เพราะว่าจะหาข้อมูลแลกเชอร์เพิ่มน่ะ”ฟางและปลื้มเดินคุยกันหลังจากเรียนตัว

นอกเสร็จก่อนที่จะเดินเข้าไปในร้านอาหารที่ใกล้กับตึกเรียนที่พวกเธอเรียนกัน

 

 

 

 

 

“อ้าวเด็กๆ มาทานข้าวหรอ มานั่งต่อโต๊ะพี่สิ พี่กับแฟนพี่จะไปพอดี”พิมทักฟางและปลื้มก่อนที่จะ

ชวนมานั่งด้วยกัน แล้วปลื้มกับฟางต้องอึ้งเมื่อเห็นแฟนที่พิมมักจะพูดถึงคือปั้นจั่น1ในกลุ่มพี่

ปกครองตัวเองนั่นเอง

 

 

 

 

 

“พวกคุณจะไปเรียนอาร์ทฮิสที่ตึกศิลปกรรมหรอ/ใช่ค่ะ พวกเรามีเรียนบ่ายว่าจะมาทานข้าวที่นี่

ก่อน”ปั้นจั่นถามปลื้มและฟางก่อนที่ฟางจะตอบปั้นจั่น

 

 

 

 

 

“ดีครับ เพราะวิชานี้มันต้องอ่านเยอะ ถ้าเป็นไปได้พยายามอย่าขาดเรียนนะ เพราะวิชานี้คะแนนน

เข้าห้องมันสามารถเป็นคะแนนช่วยให้พวกคุณได้/ตัวเองนี่นะ ห่วงใยใส่ใจทุกคนจัง อย่าลืมชีทนี้

ล่ะ เดี๋ยวไปเรียนแล้วลืมอีก”ปั้นจั่นพูดแนะนำฟางและปลื้มจนพิมแอบยิ้มกับแฟนหนุ่มแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันนี้เค้าไปทำโมเดลที่สตูกับพวกไอ้ป๊อปนะ อาจจะกลับดึก/ได้ค่ะ เดี๋ยวถ้าเค้าซ้อมลีดเสร็จ

เค้าแวะเอาข้าวไปให้ที่สตูนะคะ”ปั้นจั่นคุยกับพิมก่อนที่จะขอตัวออกไปก่อนเพราะพิมขอนั่งคุยกับ

ปลื้มและฟางต่อ

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวสั่งเต็มที่เลยนะ พี่เลี้ยงเองมื้อนี้/โห พี่พิมจะดีหรอครับพี่ พสกเราเกรงใจ”พิมพูดพลางนั่ง

เล่นมือถือรอปลื้มกับฟางจนปลื้มรีบพูดออกมาด้วยความเกรงใจ

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรจ้า อ๊ะสั่งแค่นี้ใช่มั้ย เดี๋ยวพี่จ่ายเงินให้นะ เดี๋ยวพี่ขอตัวไปก่อนนะพอดีมีธุระด่วนน่ะ

จ้ะ”พิมพูดก่อนที่จะรีบจ่ายเงินให้ฟางและปลื้มแล้วรีบออกไปโดยที่ไม่ทันที่ฟางและปลื้มจะ

ทักท้วงอะไรเพราะพิมออกไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

“ปลื้มว่านะ พี่พิมต้องเป็นพี่รหัสของฟางแน่ๆ ดูสิ เห็นฟางก็ชวนมานั่งก่อนจะเลี้ยงข้าวพวกเราแบบ

นี้”ปลื้มรีบสันนิษฐานหลังจากที่พิมออกไปแล้ว

 

 

 

 

 

”นั่นสิ พี่พิมเป็นแฟนกับพี่ว้ากเราแล้วเป็นแฟนพี่ปั้นจั่นน่ะดีมาหน่อย ไม่เหมือนคนบางคน ทั้งขี้เมา

ทั้งขี้แกล้ง”ฟางพูดแล้วอดคิดถึงป๊อปปี้ไม่ได้ที่แกล้งเธอที่หอในวันอาทิตย์ที่ผ่านมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ เดี๋ยวเรารอพี่โทโมะตรงนี้ก่อนก็ได้แล้วค่อยขึ้นไปเรียน/ฟาง นั่นมันพี่พิมกับพี่ป๊อปปี้หัวหน้า

ว๊ากพวกเรานิ”เมื่อทานข้าวเสร็จ ฟางและปลื้มเดินมาถึงใตตึกคณะศิลปกรรมก่อนที่ปลื้มจะรีบชี้ให้

ฟางเห็นพิมที่ลงมารถมอเตอร์ไซค์ของป๊อปปี้ แล้วพูดคุยกันอย่างสนิทสนมก่อนที่ป๊อปปี้จะเอามือ

ปัดปรอยผมที่หล่นให้พิม

 

 

 

 

 

 

“เมื่อตอนกลางวันกินข้าวกับแฟน ตอนนี้มากับเพื่อนแฟนแถมสนิทสนมกันแบบนี้ นี่เค้ากำลังตีท้าย

ครัวเพื่อนตัวเองงั้นสิ แย่มาก”ฟางอึ้งและเข้าใจกับภาพที่เห็นว่าป๊อปปี้ต้องแอบคบกับพิมลับหลัง

ปั้นจั่นก็รีบว่าก่อนที่จะเดินหนีขึ้นไปบนห้องเรียนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย เรียนเสร็จแล้วยังจะนั่งด้วยกันอีกหรอ นี่พวกเค้าคงควงกันในคณะไม่ได้ล่ะสิ เลยหนี

มาสวีทกันที่ตึกของศิลปกรรมแบบนี้/มีอะไรกันหรอฟาง”หลังจากเรียนเสร็จฟาง ปลื้มและโทโมะ

เดินลงมาแล้วชะงักเมือ่เห็นพิมนั่งคุยกับป๊อปปี้ที่ม้าหินอ่อนใต้ตึกที่เธอเข้าเรียนเมื่อช่วงบ่ายอดที่

จะว่าไม่ได้จนโทโมะที่พึ่งมาถามด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

“คืองี้พี่โทโมะ พี่พิมปี2เค้าเป็นแฟนกับพี่ปั้นจั่นปี3แต่วันนี้พอพี่ปั้นจั่นแกออกไปจากร้านข้าวนะพี่

พิมก็รีบไปเลยแล้วพวกเราก็เห็นพี่พิมหลบมาอยู่กับพี่ป๊อปปี้น่ะ แล้วสนิทสนม มีลูบผมกันด้วยนะ

แล้วนี่ก็มานั่งด้วยกัน/ใช่ พี่โทดมะลองคิดดูนะถ้าพวกเค้าบริสุทธิ์ใจกันจริง พวกเค้าทำไมถึงทำลับ

หลังพี่ปั้นจั่นล่ะ”ปลื้มรีบเล่าเรื่องพิมให้ฟังก่อนที่ฟางจะเห็นด้วยแล้วรีบเสริมเรื่องีท่ปลื้มเล่าให้ฟัง

อีกที

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ว่า พวกเราอาจจะคิดมากกันไปก็ได้/คิดมากอะไรพี่ดูดิ ลุบผมกันอีกแล้ว ฟาง

เชื่อ100%ว่าพวกเค้าแอบกิ๊กกัน”โทโมะพยายามพูดให้ปลื้มกับฟางมองในแง่ดีแต่ฟางไม่ฟังและ

ชี้ไปที่ป๊อปปี้กับพิมที่นั่งด้วยกันแล้วเอามือลูบผมพิมอย่างเอ็นดูก่อนที่พิมจะเอาเชือกถักใส่ให้กับ

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ถ่ายรูปเลยหรอ แบบนี้เท่ากับแบล้กเมลเลยนะ/เปล่า ฟางจะเอารูปพวกนี้เป็นหลักฐานเอาไป

ให้พี่ปั้นจั่นดู มันไม่ยุติธรรมถ้าพวกเค้าจะสวมเขาให้เพื่อนกับแฟนแบบนี้”โทโมะอึ้งเมื่อเห็นฟาง

เอามือถือมาแอบถ่ายรูปทั้งคู่ก่อนที่จะเดินปึงปังออกไปอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ผมจะมาบอกพวกคุณถึงกิจกรรมวันศุกร์ที่จะมาถึงนี้ เป็นกิจกรรมในคณะของเรามารวมตัวกัน

ที่ลานลีลาวดีตอน5โมงเย็น มาให้ครบทั้งรุ่นของพวกคุณ แล้วแบ่งกลุ่มตามเลขสุดท้ายของรหัส

นักศึกษาตัวเองจัดการแสดงมา1ชุด เอาล่ะ วันนี้จนถึงวันพฤหัสระหว่างที่พวกคุณเข้ามารับน้องกับ

พวกผมผมจะให้พวกคุณคิดการแสดงมา เอาล่ะแยกย้าย”ป๊อปปี้พูดขึ้นเมื่อถึงเวลาเย็นที่พวกปี1จะ

ต้องมาเข้ารับน้องกับเขาตอนเย็น เมื่อแยกตามเลขสายรหัสแล้ว กลุ่มของฟางแยกมาซ้อมกิจกรรม

ด้านหลังคณะ

 

 

 

 

 

“น้องฟาง อยู่นิเอง พี่ตามหาตั้งนาน อ่ะ พี่รหัสฝากของมาให้ค่ะ”พิมที่ปรี่วิ่งเข้ามาหาฟางแล้วยื่น

ถุงหนังสือให้กับฟาง ฟางชะงักเมื่อเห็นสร้อยถักที่พิมใส่มันเหมือนกับที่พิมใส่ให้ป๊อปปี้เมื่อตอน

บ่าย

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะ อะไรคะเนี่ย/อ๋อ หนังสือของพี่รหัสที่เค้าเรียนมาก่อนน่ะค่ะ มีวิชาอาร์ทฮิสที่ต้องจำ

เยอะๆด้วยนะ เนี่ยพี่รหัสเราจดละเอียดมากเลยนะตั้งใจเรียนนะคะ”ฟางขอบคุณแล้วพลางถามพิ

มก่อนที่พิมจะตอบ

 

 

 

“เดี๋ยวค่ะพี่พิม สร้อยข้อมือเชือกที่พี่พิมถักนี่สวยจังเลยนะคะ ซื้อที่ไหนคะเนี่ย”ฟางรีบทักถึงสร้อย

ข้อมือที่พิมใส่ทันที

 

 

 

 

 

“อ๋อ ไม่ได้ซื้อที่ไหนหรอกจ้าพี่ถักเองน่ะ ถักคู่กับแฟน/อ๋อ พี่ปั้นจั่นน่ะหรอคะ”พิมตอบก่อนที่ฟาง

จะรีบพูดดักคอเสียงดัง

 

 

 

 

 

“แล้วการที่เค้าจะทำอะไรให้ใครมันใช่เรื่องของคุณหรอ”ป๊อปปี้ที่เดินตรวจรุ่นน้องซ้อมกิจกรรมไป

เรื่อยๆแล้วมาเห็นฟางซักพิมก็รีบเดินเข้ามาว่า

 

 

 

 

 

“เปล่าค่ะ ก็แค่ฟางสงสัย แล้วอีกอย่างสร้อยมันสวยดีเหมือนกับของพี่เลยนะคะ/ไหน สร้อยอะไร

ของผมไม่มี คุณนี่เลอะเทอะใหญ่ละ เอาเวลานี่ไปซ้อมดีกว่ามั้ย งานจะมีวันศุกร์นี้อยู่แล้ว แล้วก็ไม่

ต้องมาอู้กินแรงเพื่อนแบบนี้อีก”ฟางรีบพูดก่อนที่จะรีบคว้าข้อมือป๊อปปี้ขึ้นมาดูแล้วแปลกใจที่ไม่

เห็นสร้อยข้อมือแบบเดียวกับพิมก่อนที่เธอจะถูกป๊อปปี้ดุโทษฐานที่ทำอะไรไม่เข้าเรื่อง แล้วเดิน

ไปตรวจสายรหัสสายอื่นทันที

 

 

 

 

 

“เอ้ะ ต้องใช่แน่ๆ ตอนเข้ารับน้องมีพี่ปั้นจั่นอยู่นี่นา พวกเค้าเลยแสดงออกไม่ได้ว่าแอบกิ๊กกัน ต้อง

ใช่แน่ๆ”ฟางที่คิดถึงเรื่องป๊อปปี้ พิม ปั้นจั่นมาจนหมดเวลารับน้องก็พูดขึ้น ก่อนที่จะเดินกลับไปที่

หอแล้วหยิบหนังสือที่พี่รหัสส่งมาให้เป็นหนังสือวิชาประวัติศาสตร์ศิลปะที่มีการจดแลกเชอร์

ละเอียดมากอย่างที่พิมบอกก่อนที่สายตาจะเห็นชื่อตรงหน้าแรกของหนังสือที่มีรอยลิควิดลบไป

 

 

 

 

“ภาณุ จิระคุณงั้นหรอ”ฟางที่พยายามแกะตัวหนังสือจากอีกด้านของหนังสือเพื่ออ่านชื่อพี่รหัสตัว

เองแล้วพึมพำ พี่ของเธอจะเป็นคนแบบไหนกันนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะ วันนี้หวังว่าพวกคุณจะแสดงโชว์ออกมาได้ดีล่ะ เมื่อแสดงครบทุกสายรหัสแล้วให้พวกคุณ

มารวมตัวที่ห้องสูดิโอ1แล้วผมจะพาคุณออกไปอีกรอบเอง”เมื่อถึงวันศุกร์ทุกคนมารวมตัวก่อนที่

ป๊อปปี้จะนัดแนะแล้วให้ปี2มาพาปี1ที่เรียงแถวตามสายรหัสเรียบร้อยแล้วเข้าไปโชว์การแสดงให้

กับรุ่นพี่และครูทั้งคณะในลานกลางคณะ

 

 

 

 

“ฟางดูดิเดินมากระซิบกันอีกแล้ว พวกเค้านี่ชอบมาคุยกันหลังจากพี่ปั้นจั่นออกไปทุกทีเลย/นั่นสิ

แย่มาก แบบนี้หลังวันนี้ไปถ้าเจอพี่ปั้นจั่น ฟางจะเอารูปไปให้พี่เค้าดู”ปลื้มและฟางที่สายรหัสติดกัน

กระซิบคุยกันเมื่อเห็นป๊อปปี้ที่หลบมุมไปคุยกับพิมลับๆล่อๆอีกแล้ว

 

 

 

 

 

“นี่พวกคุณนั่งรอกันดีๆไม่เป็นรึไง งั้นก็ก้มหน้าหลับตาไปเลยป่ะ ไม่ต้องคุยกัน”ป๊อปปี้เห้นฟางและ

ปลื้มกระซิบคุยกันก็เดินมาดุก่อนที่จะสั่งปี1ที่เหลือก้มหน้าหลับตาไปทันที จนการแสดงของปี1ถูก

แสดงครบทุกสายรหัส ปี1ทั้งหมดก็ถูกพาเข้ามาในสตูดิโอ1ซึ่งตอนนี้ถูกขึงด้วยผ้ามืดๆปิดทึบ

ตั้งแต่ทางเดินเข้ามาจนอยุ่ในห้องที่มีแค่แสงไฟจากเทียนเล่มใหญ่ไม่กี่เล่มในห้อง โดยในห้องจะ

มีพวกป๊อปปี้ยืนล้อมแถวรุ่นน้องอยู่

 

 

 

 

 

“เข้ามาแล้วก็นั่งเงียบๆไปสิ จะคุยกันเสียงดังทำไมล่ะ”แก้วดุปี1ที่อยู่ในแถวที่เสียงดังก่อนที่จะ

เงียบเสียงลงแล้วทั้งหมดก็นั่งลงกับพื้น

 

 

 

 

 

 

“คิดว่าโชว์ที่โชว์ไปเมื่อกี้ดีแล้วรึยัง”ป๊อปปี้ถามขึ้นเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

“ดีแล้วครับ/ค่ะ”ปี1ทั้งหมดตอบมาเสียงอ่อยๆ

 

 

 

 

 

“ดีแล้วงั้นหรอ แปต่ผมว่ามันยังไม่พอ โชว์พวกคุณมันยังไม่ดีพอ ถ้าดีพอพวกคุณคงไม่มาอยู่ใน

ห้องนี้หรอก เนี่ยหรอเด็กรุ่น20 ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่อง ได้รุ่นไปแล้วคงจะคิดว่าสบายล่ะสิ เลยทำ

อะไรออกมาไม่ได้เรื่องแบบนี้ ออกไปเลยนะผมไม่อยากดูพวกคุณแล้ว”ป๊อปปี้ตะคอกว่าไล่ปี1ทุก

คนออกไป แต่ทั้งหมดยังนั่งนิ่ง

 

 

 

 

 

“เอื่อย เฉื่อยอะไรล่ะออกไปสิ ออกไป”แก้วตวาดเสียงดังอีกครั้งก่อนที่พี่ปี3คนอื่นจะโยนข้าวของ

ลงเสียงดังทำให้ปี1รีบลุกแล้วรีบวิ่งไปตามทางออกมืดๆ โดยที่มีพี่ปี3วิ่งตะโกนไล่อยู่

 

 

 

 

 

“ว้าย/ฟาง ระวังนะ”ฟางที่สะดุดล้มจนปลื้มจกใจรีบวิ่งประคองทำให้ฟางและปลื้มอยู่หลังสุด

 

 

 

 

 

 

“ชักช้าอะไรอยู่เล่า วิ่งไปสิ ช้าทำไม ไป๊”ป๊อปปี้วิ่งมาตะคอกใส่ฟางและปลื้มจนทั้งคู่ตกใจก่อนที่จะ

รีบลุกขึ้นวิ่งไปตามเสียงไล่พี่ปี3ตามทางมืดๆ เมื่อเห็นแสงสว่างจากทางข้างหน้าปี1ทั้งหมดรีบวิ่ง

ออกไปแล้วพบว่า ลานกลางคณะที่พวกปี1แสดงโชว์เมื่อกี้นี้ ถูกรุ่นพี่ปี2และปีอื่นๆจุดเทียนยืนรอ

อยู่ล้อมรอบ ก่อนที่ปี1ทุกคนจะถูกพี่ปกครองปี3ไล่ให้ไปอยู่ในวงล้อมตรงกลางลานคณะ ก่อนที่

ทุกคนทั้งคณะจะเริ่มร้องเพลงของคณะ ฟางที่มองไปรอบๆ ไม่ว่าจะชั้น1ที่เธอยืนอยู่หรือ

ชั้น2และ3 ต่างมีรุ่นพี่มายืนจุดเทียนร้องเพลงรับขวัญน้องปี1กันหมดก่อนที่ร่างบางจะร้องไห้ออก

มาด้วยความตื้นตันแล้วมองไปยังข้างหน้าที่มีกลุ่มพี่ปกครองของตัวเองยืนจุดเทียนร่วมร้องเพลง

ให้กับรุ่นน้องปี1ด้วยเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ที่ผมบอกว่าผมไม่อยากดูพวกคุณแล้ว เพราะผมไม่อยากดูพวกคุณในถ้านะเด็กที่มารับน้อง แต่

พวกผมอยากดูแลพวกคุณในฐานะพี่ ที่ดูแลน้อง ต่อไปนี้ พวกคุณเป็นน้องของผม ไม่สิ น้องเป็น

น้องของพี่แล้วนะครับ เดี๋ยวน้องน้องยืนเรียงตามสายรหัส แล้วถ้าพี่คนไหนเดินมายื่นเทียนให้ก็

แสดงว่าพี่เค้าเป็นพี่รหัสของน้องนะครับ”เมื่อร้องเพลงจบป๊อปปี้ที่เป็นหัวหน้าพี่ปกครองงก็พูดขึ้น

ก่อนที่จะให้ปี1จัดแถวตามสายรหัส เพื่อให้พี่รหัสตัวเองเดินไปหาน้องรหัส

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปน้องค่ะน้องปลื้ม เดี๋ยวไปกินข้าวกันพี่ซื้อของมารอเราละ/อ้าว พี่พิมไม่ใช่พี่รหัสของฟางหรอ

ครับ”พิมเดินมายื่นเทียนให้กับปลื้อก่อนที่ชายหนุ่มจะเหวอผิดคาดเมื่อพี่รหัสของเขาคือพิม

 

 

 

 

 

“ฟางมีพี่รหัสที่ใครเห็นต้องตกใจอยู่แลวจ้า ไปกันเถอะ”พิมยิ้มก่อนที่จะดึงปลื้มออกไปจากแถว

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ครับมีใครเห็นพี่รหัส102ของผมบ้างครับ”โทโมะที่ยืนรอจนเพื่อนรอบๆไปกับพี่รหัสหมดก็

ตัดสินใจเดินไปตามหาพี่รหัสตัวเอง ก่อนที่จะเดินไปนั่งที่ม้าหินอ่อนข้างลานกลางคณะ ยืนมองพี่

รหัสน้องรหัสคนอื่นถ่ายรูปและกินข้าวด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“มานั่งอะไรตรงนี้ไม่ไปกับพี่รหัสหรอ/ผมไม่มีพี่รหัสนี่ครับ แล้วเมื่อกี้พี่แก้วไปกับมีนแล้วไม่ใช่หรอ

ครับ”แก้วเดินมาหาโทโมะพลางถามก่อนที่โทโมะจะถามกลับเพราะเมือ่กี้เขาเห็นแก้วเดินไปจับมือ

มีนออกไปตั้งนานแล้ว

 

 

 

 

 

 

“พอดีลืมของไว้น่ะ แล้วรู้ได้ไงว่าเราไม่มีพี่รหัส/ก็ตอนนี้ไม่มีใครแล้วเหลือผมกับฟาง สงสัยพี่รหัส

ผมคงซิ่วไปเรียนที่อื่นแบบผมแล้วล่ะมั้ง”แก้วตอบก่อนที่จะถามโทโมะที่ตอบเอมาด้วยความเศร้า

 

 

 

 

 

 

“อ่ะให้/นี่หมายความว่าไงกันครับ”แก้วส่ายหน้ากลั้นขำก่อนที่จะยื่นเทียนที่ดับแล้วให้กับโทโมะ

โทโมะมองเทียนที่สลักว่าแก้ว102ก็อึ้งแล้วรีบถาม

 

 

 

 

 

“ก็เมื่อกี้พาน้องเค้าไปส่งหาพี่รหัสเค้าน่ะสิ ปั้นจั่นมันยุ่งกับการจองที่ เลยไม่ว่างมารับน้องตัวเอง

เมื่อกี้เทียนมันดับแล้ว เดี๋ยวพิธีเปิดสายจะไม่สมจริง อ่ะ”แก้วพูดก่อนที่จะเอาไฟแช็กในกระเป๋าตัว

เองจุดเทียนแล้วยื่นให้โทโมะอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ไม่อยากรับหรอกนะ แต่สายรหัสดันตรงกันแล้วช่วยไม่ได้ รับเป็นน้องอีกคนแล้วกัน อ๊ะ”แก้วพุด

ก่อนที่จะถูกโทโมะดึงแก้วไปกอดแน่น

 

 

 

 

“ขอบคุณนะครับ พี่รหัสของผม”โทโมะยิ้มออกมาอย่างดีใจที่สุดท้ายคนที่เขาคิดว่าเป็นพี่รหัสก็ใช่

เธอจริงๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นั่งประท้วงรึไง นั่งจนเช้าก็ไม่มีใครมาสนใจน้องหรอกนะ เพราะเค้ามัวแต่ไปหาน้องรหัสของเค้า

กัน/ฟางจะนั่งนี่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ล่ะคะ ไม่ใช่พี่รหัสฟางก็ออกไปสิ”ฟางที่นั่งลงด้วยความเมื่อ

ชะงักเมื่อป๊อปปี้เดินกลับมาพร้อมไอติมแล้วถามก่อนที่ฟางจะย้อนกลับเพราะจำได้ว่าป๊อปปี้เดิน

ออกไปข้างนอกตั้งนานแล้ว

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ภาณุยังไม่พาน้องรหัสตัวเองไปกินข้าวอีกหรอ/เดี๋ยวก็ไปแล้วครับอาจารย์”ระหว่างนั้นมี

อาจารย์เดินผ่านมาทักป๊อปปี้ก่อนที่ชายหนุ่มจะยิ้มและตอบกลับ

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะ พี่ชื่อภาณุงั้นหรอ/ใช่ ภาณุ จิระคุณ รหัส108”ฟางไม่แน่ใจรีบถามก่อนที่ป๊อปปี้จะตอบ

พร้อมกับชูบัตรนักศึกษาให้ฟางดู

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง เป็นไปไม่ได้/จริง และก็เป็นไปแล้วครับน้องฟาง ไปได้แล้วเดี๋ยวกับข้าวเย็นหมด”ฟางร้อง

ออกมาก่อนที่จะถูกป๊อปปี้ดึงให้ลุกขึ้นแล้วกอดคอลากฟางออกไปข้างนอกที่โต๊ะอาหารที่เขา

เตรียมไว้รอน้องรหัสตัวแสบคนนี้ทันที

 

 

 

 

5555หวังว่าพี่รหัสน้องรหัสแต่ละคู่จะถูกใจทุกๆคนจ้ะ

 

 

แล้วสิ่งที่ฟางสงสัยมันจะเป็นยังไง ต้องติดตามกันน้าาา