รุ่นพี่(ที่รัก)
เขียนโดย Chapond
วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2560 เวลา 22.49 น.
แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 01.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10) 10 Free day
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“โอ๊ย ปวดตัวไปหมดเลย พรุ่งนี้ฟางว่าจะไปออกไปไหนนะ ว่าจะทำความสะอาดห้อง ไว้ถ้าจะไป
กินข้าวเย็นกันค่อนโทรหากันนะคะ บาย”เมื่อกลับมาจากชลบุรีแล้ว ฟางบอกลาโทโมะกับปลื้มก่อน
ที่จะนั่งรถของพิมกลับหอ เพื่อที่จะได้ทำความสะอาดห้องและจัดการตัวเอง
“เห้อ กว่าจะซักผ้า ทำความสะอาดเสร็จ ก็เกือบบ่าย ขอหลับซักงีบก็แล้วกัน”ฟางที่จัดการห้อง
และซักผ้าเสร็จแล้วในตอนบ่ายก็เดินไปที่เตียงนอนพลางจะล้มตัวนอนหลับพักผ่อน
โครม ตึง
“อะไรเนี่ย เสียงดังมาจากข้างห้อง ไม่นอนก็ได้”ฟางลุกขึ้นเมื่อได้ยินเสียงดังมาจากข้างห้องก่อน
ที่จะรับสายจากเฟย์แล้วออกไปข้างนอกกับเธอแทน กว่าจะกลับมาก็เย็น
“ขอบคุณพี่กั้งมากนะคะที่มาส่งฟางถึงห้อง/เหมือนเป็นพรหมลิขิตเลยนะคะ บังเอิญมาจากบ้าน
เดียวกันแล้วมาเรียนที่เดียวกันแบบนี้อีก”ขากลับเธอกับเฟย์เจอกับกั้งที่ร้านไอติมก่อนที่ชายหนุ่ม
จะอาสามาส่งฟางที่หอ โดยที่เฟย์ลอบสังเกตเห็นท่าทางเพื่อนสาวก็รีบแซวจนฟางหน้าแดงจัดทุบ
เฟย์เบาๆด้วยความเขิน
“นั่นล่ะพี่ยิ่งต้องห่วงฟางเค้า ต้องช่วยกันดูแลสิ”กั้งยิ้มก่อนที่จะพูดต่อแล้วขอตัวกลับไป เมื่อกั้งไป
แล้ว 2สาวเฟย์ฟางแทบกรีดร้องออกมาด้วยความดีใจที่กั้งมาส่ง ก่อนที่ทั้งคู่จะขึ้นบนห้องฟางเพื่อ
นั่งดูหนังที่พวกเธอชอบ
“เอ้า ชน เฮ”เสียงเอะอะโวยวายจากห้องข้างๆที่ติดกับฟางดังขึ้นอีกครั้งทำให้ฟางหงัดหงิดก่อนที่
จะหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งแล้วเขียนว่า
’ช่วยลดเสียงหน่อยได้มั้ยคะ มันรบกวนห้องข้างๆ’
แล้วสอดเข้าไปในห้องข้างๆทันที
“เห้ยๆ มีจดหมายรักจากห้องข้างๆมาด้วยว่ะ เอ้า ชนนน”เมื่อเข้าไปในห้องสักพักขณะที่2สาวจะ
เปิดดูหนังก็มีเสียงเฮจากห้องข้างๆ ตามด้วยเสียงปึงปังอีก ทำให้ฟางยิ่งโมโหกว่าเดิม ก่อนจะเดิน
ออกไปแล้วเคาะประตูห้องทันที
“ชอโทษนะคะ ช่วยรบกวนเงียบเสียงหน่อยได้มั้ยคะ มันรบกวนห้องข้างๆค่ะ”ฟางเคาะประตูห้อง
ข้างๆแล้วพูด ซักพักเสียงห้องข้างๆเงียบลงก่อนที่ฟางจะเดินกลับมาดูหนังกับเฟย์ต่อ
“เชี่ย เปิดเลย วันนี้มีบอลแมชสำคัญ เอ้า เฮ ทำประตูพอดี เอ้าชนนนน”แต่แล้วเสียงดังกลับดังอีก
ครั้งพร้อมกับเสียงเฮลั่นของการดูบอลจากห้องข้างๆทำให้ฟางเหลืออด ทนไม่ไหว เดินไปที่ห้อง
เจ้าปัญหาห้องเดิมทันที
ปัง ปัง ปัง
”นี่คุณ ชั้นบอกแล้วใช่มั้ยคะว่าเงียบเสียงหน่อย มันรบกวนห้องข้างๆทำไมไม่ฟังกันบ้าง/ก็วันนี้มี
บอลมานิ ห้องผมก็อยู่ริมสุดแล้วนะปกติไม่เคยมีปัญหาจะมีก็กับห้องคุณห้องแรกเนี่ยล่ะ”ฟางทุบ
ประตูเสร็จเมื่อห้องข้างๆเปิดประตูออกมาร่างบางไม่รอช้ารัวว่าคนที่เปิดประตุมาทันที โดยที่เขาเอง
ไม่ยอมแพ้แล้วเพียงกลับอย่างไม่ยอม
“พี่ อยู่ห้องนี้หรอ/เพื่อนป๊อปเร็วๆดิวะ กำลังมันเลย อ้าว น้องปี1คนสวย บังเอิญมากเลยนะที่อยู่
ห้องข้างๆกับเพื่อนพี่แบบนี้ ดีเลยพี่จะได้มาเที่ยวห้องเพื่อนพี่บ่อยๆ”ฟางอึ้งเมื่อเห็นคนที่ด่าไปนั้น
คือป๊อปปี้ก่อนที่เขื่อนจะรีบวิ่งมากอดคอญาติหนุ่มแล้วทักทายฟาง
“ทำไมถึงอยู่ที่นี่ด้วยกันได้ ฟาง ชั้นขอตัวกลับก่อนนะเดี๋ยวคราวหน้าชั้นจะมาหาใหม่/เห้ยเดี๋ยวดิน้
องปี1 จะไปไหนน่ะ”เฟย์ที่ออกมาตามฟางด้วยความเป็นห่วงตกใจที่เห็นเขื่อนก็รีบหนีแต่เขื่อนรับ
ทักไว้ไม่ให้ไป
“กลับหอค่ะ นี่ก็จะทุ่มแล้ว อยู่หอในต้องรีบกลับ/อะไรกัน เจอหน้ากันก็จะไป งั้นเดี๋ยวไปส่งแล้วกัน
มันดึกละเดี๋ยวโดนฉุดเอา ป๊อปไปก่อนนะ เดี๋ยวดึกๆมาหาใหม่”เฟย์อึกอักไม่ยอมมองหน้าพี่
ปี3ของตัวเองก่อนที่เขื่อนจะพูดแล้วรีบรั้งข้อมือแล้วถือวิสาสะพาเฟย์ไปส่งที่หอในทันที
“เดี๋ยวจะไปไหนล่ะ เห็นหน้าผมแล้วถึงกับพูดไม่ออกเลยรึไง เมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลย”ป๊อปปี้เรียก
เมื่อเห็นฟางจะเดินหนีกลับห้องไป
“ก็ไม่มีอะไรต้องพูดแล้วนี่คะ ฟางมาบอกพี่ให้เบาเสียงลงหน่อย เดี๋ยวฟางต้องอ่านหนังสือ
อีก”ฟางพูดแต่ยังไม่ยอมมองหน้าป๊อปปี้
“อะไรกันคุณ พูดกับคนอื่นแล้วไม่มองหน้ามันเสียมารยาทนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วโน้มหน้าเข้าไปใกล้
ฟางเพื่อสบตาร่างบางที่ก้มหน้าอยู่ทำให้ฟางชะงักรีบถอยห่างจนชิดกำแพง
“แล้วอ่านวิชาอะไร พรุ่งนี้มีเรียนดรออิ้งไม่ใช่รึไง จำเป็นต้องอ่านด้วยหรอ/ขำเป็นค่ะ เพราะก่อน
เรียนดรออิ้งมีวิชาดาราศาสตร์ที่ปี1ไปลงเรียนตัวนอกไว้ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฟางขอตัวนะคะ”ป๊อปปี้
เห็นฟางถอยหนีตัวเองก็แอบขำก่อนที่จะถามต่อ ก่อนที่ฟางจะรีบบอกแล้วจะหนีเข้าห้องแต่ป๊อปปี้
รีบคว้าแขนฟางไว้
“เทอมนี้คุณเรียนตัวนอกกี่วิช่า/เอ่อ 3 ค่ะ อิ้ง ดาราศาสตร์แล้วก็ประวัติศาสตร์ศิลป์ ที่ต้องไปเรียน
ที่คณะศิลปกรรมวันพรุ่งนี้ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฟางขอตัวนะคะ”ป๊อปปี้ซักถามฟางต่อก่อนที่จะฟางจะ
รีบตอบแล้วรีบหนีไป แต่ป๊อปปี้ไม่รอช้าเอามืออีกข้างพิงกำแพงดักไว้ไม่ให้ฟางไปไหน ฟางชะงัก
และเริ่มกลัวป๊อปปี้ทันที
“พี่ปล่อยฟาง ฟางจะกลับห้องแล้ว/ทำไมล่ะ มาบุกรุกเคาะห้องคนอื่นแบบนี้ไม่อยากคุยกันหรอก
หรอ”ฟางเริ่มพูดขอป๊อปปี้ แต่ป๊อปปี้นึกสนุกยิ่งไม่ยอมปล่อยฟางแล้วพูด
“ไม่ค่ะ ฟางไม่อยากคุยกับพี่เลยสักนิด/ทำไม อ๋อ เพราะผมไม่ได้หล่อ เท่ห์ มีรถยนต์ขับอย่าง
เด็กแพทย์แฟนคุณนิ คุณเลยไม่อยากคุยด้วย”ฟางรีบตอบก่อนที่ป๊อปปี้จะพูดประชดถึงกั้งทันที
“ไม่ใช่ค่ะ แต่ฟางไม่ชอบคุยกับคนเมา พี่ปล่อยฟางนะไม่งั้นฟางจะร้องให้คนช่วยจริงๆด้วย”ฟาง
เริ่มกลัวแล้วพยายามจะดันอกกว้างแล้วจะขอให้คนช่วย
“นี่ ไอ้ป๊อป เลิกแกล้งน้องเค้าได้แล้ว แล้วมาดูบอลต่อ ถ้าน้องเค้ากลัวแล้ววิ่งไปฟ้องลุงกับป้านี่จะ
ซวยนะ”ก่อนที่ฟางจะร้องนั้น เสียงของปั้นจั่นกับเคนตะที่กอดอกพิงประตูห้องป๊อปปี้นั้นพูดขึ้น
ป๊อปปี้หัวเราะก่อนที่จะปล่อยฟางแล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง
“ผมขอโทษแทนเพื่อผมด้วยนะคุณ เวลามันเมาแล้วมันจะชอบแกล้งชาวบ้านเค้าแบบนี้ล่ะ อ้อ ถ้า
เป็นไปได้ จนกว่าจะรับน้องหมดอย่าเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ใครฟังนะ ถือว่าผมขอ”ปั้นจั่นบอกกับฟาง
ก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปในห้องกับเคนตะ หลังจากนั้นก็ไม่มีเสียงดังรบกวนมาจากห้องของป๊อปปี้
อีกเลย
“โอ๊ย นี่ชั้นหนีรุ่นพี่ห่ามๆแบบนี้ไม่พ้นจริงๆหรอเนี่ย”ฟางรีบกลับเข้ามาในห้องแล้วล้อคประตูก่อนที่
จะบ่นกับตัวเองบนเตียงอย่างหงุดหงิด ติ้ง แต่แล้วฟางก็หันไปดุข้อความไลน์ในมือถือที่ดังขึ้น แล้ว
ต้องยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่ากั้งส่งข้อความมาให้
‘พี่กลับถึงห้องแล้วนะ พรุ่งนี้มีเรียนเช้า อย่านอนดึกนะครับน้องฟาง พี่เป็นห่วง’
“นี่พี่กั้งเป็นห่วงเราด้วย กรี๊ดดดด/เห้ย เสียงดัง คนจะดูบอลโว้ย”ฟางอ่านข้อความที่กั้งส่งมาจบก็
กรี๊ดออกมาเสียงดังอย่างมีความสุขก่อนที่ป๊อปปี้จะทุบกำแพงผ่านห้องมาพร้อมกับตะโกนว่า
“ชิ ถ้าหาหอใหม่ได้นะจะหนีไปเลยคอยดู”ฟางย่นจมูกเมื่อป๊อปปี้ตะโกนมาก่อนจะยิ้มกับข้อความ
ของกั้งต่อ
“โอเค ปลื้ม ผัดซีอิ๊วไม่ใส่ผักนะ ได้ๆ เดี๋ยวขากลับพี่แวะซื้อยานวดให้นะ”โทโมะเดินคุยกับโทโมะ
เข้ามาในตลาดใกล้ๆมอเพื่อหาของกินก่อนที่จะนั่งลงที่ร้านอาหารตามสั่ง แล้วชะงักเมื่อเห็นแก้ว
เดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อนๆที่เช่าบ้านด้วยกัน
“พี่แก้วครับ โต๊ะมันเต็ม รังเกียจจะนั่งด้วยกันมั้ยครับ/อือ รังเกียจ โอ๊ย เจ็บนะ หมูหวาน ส้มส้ม”โท
โมะรีบเข้าไปชวนพวกของแก้วที่หาโต๊ะไม่ได้และจะเดินไปอีกร้านแล้วถาม ก่อนที่แกว้จะตอบตาม
ตรงจนถูกเพื่อนอีก2คนที่มาด้วยหยิกทันที
“นี่สินะ หนุ่มcute boyของวิศวะที่ย้ายมาเรียนปี1ใหม่ที่คณะเรา พึ่งเจอตัวจริงก็วันนี้ ขอบคุณนะ
คะที่ให้นั่ง ร้านนี้อร่อยมากเลยนะ เลยมีคนเต็มตลอด เออ เราชื่อหมูหวานนะ นี่ก็ส้มส้ม ส่วนนี่พี่ว้า
กของโทโมะคงรู้จักกันแล้ว”หมูหวานรีบทักทายก่อนที่จะชวนโทโมะคุย แก้วเห็นเพื่อนทั้ง2ของ
ตัวเองนั่งลงก็จำเป็นต้องนั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้
“อ้าว พี่โทโมะมาทานข้าวหรอคะ ห้อยป้ายปี1ใหม่แบบนี้น่ารักไปอีกแบบนะคะ เสียดายจังพี่ไม่น่า
ซิ่วไปเลย น้องรหัสเราปีนี้น่ารักมากเลยนะคะ แต่น้อยกว่ามายด์นิดนึง”มายด์เห็นโทโมะก็รีบเข้ามา
ทักก่อนที่จะลากเก้าอี้มานั่งคุยด้วยทันที
“งั้นเอาอย่างงี้มั้ย เดี๋ยวถ้าพี่ว่างแล้วจะนัดพวกเราไปเลี้ยงสายรหัสวิดวะรอบนอกเอง/จริงๆนะคะพี่
โทโมะ พี่โทโมะนี่น่ารักจังเลย ถ้าไม่ติดเป็นพี่รหัสมายด์นะ มายด์จะขอเป้นแฟนแล้ว ไปละค่า
เดี๋ยวมายด์โทรหาอีกทีนะคะ บาย”โทโมะพูดและนัดกับรุ่นน้องก่อนที่มายด์จะรีบออกไปเพราะ
เพื่อนเรียกแล้วไม่วายหยอดอดีตพี่รหัสตัวเองต่อ
“โอ้โห เนื้อหอมไม่เบาเลยนะโทโมะ อยู่คณะเดิมคงต้องฮอตมากแน่ๆ”ส้มส้มรีบแซว
“นี่ล่ะนะที่เค้าว่ากันว่าเด็กวิศวะพวกนายช่างมักจะปากหวานชอบหยอดกันทุกคน”แก้วพูดนิ่งๆ
พลางเชิดหน้ามองไปทางอื่น “แต่อย่างน้อยนายช่างเวลารักใครเค้ารักจริงนะครับ/หรอ ถ้าภูมิใจกับ
การเป็นนายช่างมากก็ออกไปสิ มาเรียนถาปัตทำไม หมูหวาน ส้มส้ม ชั้นไม่กินละนะเจอกันที่บ้าน
เลยละกัน”โทโมะพูดแล้วสบตาแก้วก่อนที่แก้วจะว่าแล้วลุกขึ้นเดินออกไปนอกร้านทันที
“ยัยแก้ว ใจเย็นๆสิ เอ้าไปซะแล้ว/ขอโทษแทนแก้วด้วยนะโทโมะ รายนั้นเค้าเคยอกหักจากแฟน
เก่าที่เรียนวิศวะมาก่อนน่ะเลยฝังใจกับคนคณะนี้”ส้มส้มร้องเรียกเพื่อนสาวไว้แต่ไม่ทันจนหมูหวาน
ต้องรีบขอโทษโทโมะแทนแก้ว ก่อนที่ทั้ง3จะนั่งจะนั่งกินข้าวต่อแล้วแยกกัน
”ฮัลโหลทีเจหรอมีเรื่องจะถามหน่อยว่ะเรื่องแฟนเก่ากวินที่ชื่อแก้วน่ะ”โทโมะกดโทรศัพท์โทรออก
หาเพื่อนที่วิศวะทันที
บางครั้งไรเตอร์ก็สงสัยนะว่า ตอนอัพฟิคแล้วมันเด้งหลายรอบไม่รู้เป็นเพราะเน็ตบ้านไรเตอร์รึว่าเว็ปมันรวน5555
แต่ยังไงตอนหน้าเปิดสายรหัสแล้วจ้าาอย่าพึ่งหายไปไหนกันน้าขัดข้องทางเทคนิคนิดหน่อย55
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ