ตัวสำคัญหรือตัวสำรอง

เมะ: มึงกล้าตบกูหรอเคะ.จูปเคะสอดลิ้นเข้าปาก
เคะ: อ่ะ…อื้มมม แหกๆ.ดันเมะออก
เมะ: อีเคะมึงดันกูออกทำไม.ง้างมือจะตบเคะ
เคะ: ไปหาเมียมึงเสะ จะตบก้อตบเลยดิ้.น้ำตาคอ
เมะ: มึงเลือกได้ด้วยหรอเคะ หึๆ.ยกยิ้ม มองนิ่ง
เคะ: ใช่สิกูก็แค่ตัวสำรองนิ จะทำไรก็เชิญ.ยืนนิ่ง
เมะ: เคะพี่ขอโทด พี่ไม่ได้ตั้งใจ.ดึงเคะมากอด
เคะ: ปล่อย.พูดเสียงนิ่ง
เมะ: ไม่เคะพี่ไม่ปล่อย.กอดเคะแน่น
เคะ: แกะมือเมะออกละเดินหนี
ชะนี: พี่เคะหายหัวไปไหนมาว่ะ ทิ้งชะนีให้กินข้าวคนเดียวได้ไงว่ะ.ตะคอกใส่เมะ
เมะ: เอาไว้ก่อนได้ป่ะชะนี.พูดเสียงแผ่วๆ
ชะนี: อะไรว่ะกูไม่สำคัญแล้วนิกูก็แค่ของเก่านิ หึ.ตะคอกใส่เมะ
เมะ: เป็นเหี้ยไรหนักหนาสัส! รู้ตัวป่ะว่ามึงน่ารำคาณแค่ไหนอ่ะ.ตะคอกใส่ชะนี
ชะนี: เลว.ตบหน้าเมะเดินหนี
เมะ: ตัดสวะชีวิตไปได้สักทีกู เห้อ.ถอนหานใจยาวๆ
เมะ: เคะ! เคะรอพี่ก่อน.ตะโกนวิ่งตามเคะ
เคะ: ไปให้พ้น!
เมะ: ดึงเเขนเคะไว้ทัน ดึงมากอด
เคะ: กลับไปหาอีชะนีเถอะ.ร้องไห้
เมะ: เคะเคะฟังพี่เมะน่ะคับ พี่เลิกกะชะนีแล้วน่ะคับ.ดึงเคะมากอด
เคะ: เหอะ เคะไม่สนเคะไม่อยากเป็นตัวสำรองหรือคนแกเงี่ยนของใคร.ผลักเคออกร้องไห้
เมะ: คะ…เคะ
เคะ: ลาก่อนพี่เมะ.เดินไปด้วยน้ำตา
เมะ: ไม่น่ะคะ…เคะ
2 เดือนผ่านไปเคะยังคงเสียใจ
แต่เมะคิดแต่แก้แค้น เหมือนเมะได้รู้ความจริงบางอย่า…
ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
เมะ: จะไปไหนคับเคะ หื้มม.ยิ้มเจ้าเล่
เคะ: เลิกยุ่งกันไปตั้งนานแล้วทำไมยังมารังควานอีก.มองด้วยสีหน้าเศร้าๆ
ชาน (เคะ2): อ้าวเคะมากะใครว่า ไม่เจอกันนานเลย.เดินเข้าไปหาเคะ
เคะ: มาคนเดียวว่ะไปหารัยกินกันม้ะมึง.ยิ้มหวานใส่
เคะ2: ไปดิ้ มึงเลี้ยงน่ะ5555.มองขำ
เมะ: กูไม่ให้ไป.กระชากแขนเคะ
เคะ: พี่มีสิทธิ์อะไรมาห้ามผมกับชาน.สบัดแขน
เมะ: สิทธิ์เป็นผัวไงคับหรือต้องให้พูดละคับ.ยิ้มหน้านิ่ง