รักออกแบบไม่ได้

พริม:หมดคาบภาษาไทยล้ะนิด:ก็เหลืออีกวิชานึงป่ะพริม:เฉยๆอ่ะแกคาบคณิตศาสตร์~~ออม:สวัสดีครับ พร้อมเรียนหรือยังเอ่ย?นร.ญ:พร้อมแล้วคะนร.ญ2:สอนเลยสิคะ ตั้งใจฟังอยู่พริม:แหวะนิด:เป็นอะไรแกพริม:ก็ดู2คนนั้นดิ เจอผู้ชายหล่อไม่ได้ทำมาเป็นพูดหยอดนิด:แกก็เว่อร์ไปพริม:หรือแกจะเป็นแบบนั้นด้วยอีกคนนิด:ก็ไม่แน่นะ5555ออม:นี่เธอสองคนคุยอะไรกันนิด:เอ่อ คุยเรื่อง เอ่อ..พริม:ก็เรื่องครูนั่นแหละคะ ออม:ครูเกี่ยวอะไรด้วย(ชี้ที่หน้าตัวเอง)พริม:ก็ไม่ค่อยเกี่ยวเท่าไหร่นะคะ เริ่มสอนเถอะคะ เพื่อนรออยู่ออม:เอ่อ..เรามาเริ่มเรียนกันเลยนะ ย้ายX ไปย้าย2มาหาร 4 แล้วXก็จะเท่ากับเท่าไหร่นร.ญ:4ใช่ไหมคะออม:ไม่ใช่ครับพริม:เท่ากับ2ออม:ทำยังไงถึงได้2พริม:ก็2หาร4ก็ต้องได้2สิคะออม:ก็ไม่ได้ยากถึงตอบได้ล่ะสิพริม:ก็เฉยๆคะออม:เธอชื่ออะไรพริม:...อ๊อดด~~ออม:งั้นพอแค่นี้นะครับ ไปทานข้าวได้ครับ ส่วนเธอคนนั้นเดี๋ยวรอครูก่อนนร.ทั้งหมด:สวัสดีคะ/ครับพริม:ฉันผิดอะไรว่ะแกนิด:ก็แกไปกวนเขามั้งพริม:แกอยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนนะออม:อะแฮ่มๆนิด:ฉันไปรอที่โรงอาหารนะแกพริม:เห้ย..ยายนิดเอ้ยยออม:เข้าเรื่องเลยนะครับ เรื่องที่เกี่ยวกับครูคือเรื่องอะไรพริม:ก็เรื่องยัย2ตัวนั้นที่พูดตั้งแต่เช้าแล้วก็ตอนเรียนนั่นแหละคะ แหวะออม:ครูพอจะรู้แล้วล่ะพริม:หมดเรื่องแล้วใช่ไหมคะออม:ยังพริม:มีไรอีกคะออม:เธอชื่ออะไรพริม:พริมมาหรือพริมคะ หมดเรื่องแล้วใช่ไหมคะ ขอตัวนะคะออม:ยังพริม:อะไรอีกคะครูสุดเนี้ยบออม:เธอเรียกฉันว่าอะไรนะพริม:ของดีมีรอบเดียวคะ ไปก่อนนะคะ บรั้ยส์ออม:นี่ยัยเด็กแสบ---ตัดมาตอนกินข้าว---นิด:เป็นไงมั่งแกพริม:ก็เฉยๆว่ะนิด:เขาพูดเรื่องไรกะแกอ่ะพริม:ก็เรื่องฉันพูดในห้องนั่นแหละนิด:อ้อๆพริม:กินข้าวเถอะฉันหิวแล้วแหละนิด:เคๆพริม:อิ่มจังเลย ไปห้องสมุดกันนะๆนิด:อยากตากแอร์ล่ะสิพริม:รู้ใจที่สุดนิด:ไปๆ เดี๋ยวเสียเวลาห้องสมุด~~พริม:ไปนั่งตรงนั้นกันนิด:ตามใจแกเลยพริม:เย้นเย็นนิด:ฉันขอไปหาอะไรอ่านก่อนนะพริม:โอเค เดี๋ยวฉันนอนรอนิด:เดี๋ยวมาๆออม:พริมมาพริม:อะไรยัยนิดออม:พริมมาพริม:อะไรห๊ะ ยัยนิดออม:...พริม:ครูมาได้ยังไงอ่ะออม:ก็มาหาที่อ่านหนังสือแหละพริม:แล้วทำไมไม่ไปนั่งที่อื่นออม:ก็มันเหลือที่ว่างแค่โต๊ะเธอนิด:ยัยพริมฉันมาแล้วพริม:แกฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะนิด:แต่ฉันพึ่งได้หนังสือเองนะพริม:เจอกันบนห้องเลยนิด:ตามใจแกแล้วกันออม:ครูขออ่านหนังสือด้วยนะนิด:ตามสบายเลยคะอ๊อดด~~นิด:แกทิ้งฉันไว้ที่ห้องสมุดทำไม บอกมาสิพริม:ก็เบื่อขี้หน้าครูคนนั้นแหละนิด:เค้าชื่อ ออมย่ะพริม:ชื่อไรก็ช่างนิด:แกก็ไปกวนประสาทเค้าพริม:ก็มันสนุกดีนี่หวานิด:เค้าเป็นครูนะพริม:แล้วยังไงินิด:ก็เรื่องของแกเถอะ ถ้าวันไหนแกรู้สึกผิดขึ้นมาแกคงจะมาให้อภัยตัวเองไม่ได้แล้วนะพริม:...--เลิกเรียน--นิด:ฉันไปก่อนนะพ่อมารับแล้วพริม:กลับบ้านดีๆล่ะนิด:แกก็เหมือนกัน ดูแลตัวเองด้วยกลับคนเดียวพริม:พรุ่งนี้เจอกันนะ บายนิด:รถเมล์มาแล้วพริม:ไปก่อนนะแก---ตัดมาที่ขึ้นรถเมล์แล้ว---พริม:คนเยอะจริงๆเลย...?:รอด้วยครับพริม:ใครมาเบียดฮะ...?:ฉันเองล่ะ ยัยเด็กแสบพริม:ครูออมออม:จำชื่อได้ด้วยหรอพริม:ก็แค่เวลาตกใจเท่านั้นแหละออม:หรอพริม:อืม ถึงบ้านพริมแล้วขอตัวคะออม:บ้านเธอก็อยู่แถวนี้หรอพริม:ใช่คะ แล้วครูลงมาตามหนูทำไมคะออม:บ้านครูก็อยู่แถวนี้พริม:ไปก่อนนะคะ ครูสุดเนี้ยบออม:เจอกันพรุ่งนี้นะยัยเด็กแสบพริม:หยี้--บ้านพริม--พริม:กลับมาแล้วคะแม่:มากินข้าวสิ แม่ทำไว้เยอะเลยนะพริม:ไม่เป็นไรคะ พริมไม่ค่อยหิวแม่:งั้นกินนมสักแก้วนะพริม:ขอบคุณคะแม่ พริมไปนอนก่อนนะคะแม่:จ้าพริม:เห้ออ--ห้องนอนพริม--พริม:ทำไมรู้สึกกวนประสาทเค้าแปลกๆนะ--ห้องนอนออม--ออม:พรุ่งนี้ต้องเหนื่อยกับยัยเด็กแสบอีกไหมเนี่ย