รักออกแบบไม่ได้

พริม:หมดคาบภาษาไทยล้ะ
นิด:ก็เหลืออีกวิชานึงป่ะ
พริม:เฉยๆอ่ะแก
คาบคณิตศาสตร์~~
ออม:สวัสดีครับ พร้อมเรียนหรือยังเอ่ย?
นร.ญ:พร้อมแล้วคะ
นร.ญ2:สอนเลยสิคะ ตั้งใจฟังอยู่
พริม:แหวะ
นิด:เป็นอะไรแก
พริม:ก็ดู2คนนั้นดิ เจอผู้ชายหล่อไม่ได้ทำมาเป็นพูดหยอด
นิด:แกก็เว่อร์ไป
พริม:หรือแกจะเป็นแบบนั้นด้วยอีกคน
นิด:ก็ไม่แน่นะ5555
ออม:นี่เธอสองคนคุยอะไรกัน
นิด:เอ่อ คุยเรื่อง เอ่อ..
พริม:ก็เรื่องครูนั่นแหละคะ
ออม:ครูเกี่ยวอะไรด้วย(ชี้ที่หน้าตัวเอง)
พริม:ก็ไม่ค่อยเกี่ยวเท่าไหร่นะคะ เริ่มสอนเถอะคะ เพื่อนรออยู่
ออม:เอ่อ..เรามาเริ่มเรียนกันเลยนะ ย้ายX ไปย้าย2มาหาร 4 แล้วXก็จะเท่ากับเท่าไหร่
นร.ญ:4ใช่ไหมคะ
ออม:ไม่ใช่ครับ
พริม:เท่ากับ2
ออม:ทำยังไงถึงได้2
พริม:ก็2หาร4ก็ต้องได้2สิคะ
ออม:ก็ไม่ได้ยากถึงตอบได้ล่ะสิ
พริม:ก็เฉยๆคะ
ออม:เธอชื่ออะไร
พริม:...
อ๊อดด~~
ออม:งั้นพอแค่นี้นะครับ ไปทานข้าวได้ครับ ส่วนเธอคนนั้นเดี๋ยวรอครูก่อน
นร.ทั้งหมด:สวัสดีคะ/ครับ
พริม:ฉันผิดอะไรว่ะแก
นิด:ก็แกไปกวนเขามั้ง
พริม:แกอยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนนะ
ออม:อะแฮ่มๆ
นิด:ฉันไปรอที่โรงอาหารนะแก
พริม:เห้ย..ยายนิดเอ้ยย
ออม:เข้าเรื่องเลยนะครับ เรื่องที่เกี่ยวกับครูคือเรื่องอะไร
พริม:ก็เรื่องยัย2ตัวนั้นที่พูดตั้งแต่เช้าแล้วก็ตอนเรียนนั่นแหละคะ แหวะ
ออม:ครูพอจะรู้แล้วล่ะ
พริม:หมดเรื่องแล้วใช่ไหมคะ
ออม:ยัง
พริม:มีไรอีกคะ
ออม:เธอชื่ออะไร
พริม:พริมมาหรือพริมคะ หมดเรื่องแล้วใช่ไหมคะ ขอตัวนะคะ
ออม:ยัง
พริม:อะไรอีกคะครูสุดเนี้ยบ
ออม:เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ
พริม:ของดีมีรอบเดียวคะ ไปก่อนนะคะ บรั้ยส์
ออม:นี่ยัยเด็กแสบ
---ตัดมาตอนกินข้าว---
นิด:เป็นไงมั่งแก
พริม:ก็เฉยๆว่ะ
นิด:เขาพูดเรื่องไรกะแกอ่ะ
พริม:ก็เรื่องฉันพูดในห้องนั่นแหละ
นิด:อ้อๆ
พริม:กินข้าวเถอะฉันหิวแล้วแหละ
นิด:เคๆ
พริม:อิ่มจังเลย ไปห้องสมุดกันนะๆ
นิด:อยากตากแอร์ล่ะสิ
พริม:รู้ใจที่สุด
นิด:ไปๆ เดี๋ยวเสียเวลา
ห้องสมุด~~
พริม:ไปนั่งตรงนั้นกัน
นิด:ตามใจแกเลย
พริม:เย้นเย็น
นิด:ฉันขอไปหาอะไรอ่านก่อนนะ
พริม:โอเค เดี๋ยวฉันนอนรอ
นิด:เดี๋ยวมาๆ
ออม:พริมมา
พริม:อะไรยัยนิด
ออม:พริมมา
พริม:อะไรห๊ะ ยัยนิด
ออม:...
พริม:ครูมาได้ยังไงอ่ะ
ออม:ก็มาหาที่อ่านหนังสือแหละ
พริม:แล้วทำไมไม่ไปนั่งที่อื่น
ออม:ก็มันเหลือที่ว่างแค่โต๊ะเธอ
นิด:ยัยพริมฉันมาแล้ว
พริม:แกฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ
นิด:แต่ฉันพึ่งได้หนังสือเองนะ
พริม:เจอกันบนห้องเลย
นิด:ตามใจแกแล้วกัน
ออม:ครูขออ่านหนังสือด้วยนะ
นิด:ตามสบายเลยคะ
อ๊อดด~~
นิด:แกทิ้งฉันไว้ที่ห้องสมุดทำไม บอกมาสิ
พริม:ก็เบื่อขี้หน้าครูคนนั้นแหละ
นิด:เค้าชื่อ ออมย่ะ
พริม:ชื่อไรก็ช่าง
นิด:แกก็ไปกวนประสาทเค้า
พริม:ก็มันสนุกดีนี่หวา
นิด:เค้าเป็นครูนะ
พริม:แล้วยังไง
ินิด:ก็เรื่องของแกเถอะ ถ้าวันไหนแกรู้สึกผิดขึ้นมาแกคงจะมาให้อภัยตัวเองไม่ได้แล้วนะ
พริม:...
--เลิกเรียน--
นิด:ฉันไปก่อนนะพ่อมารับแล้ว
พริม:กลับบ้านดีๆล่ะ
นิด:แกก็เหมือนกัน ดูแลตัวเองด้วยกลับคนเดียว
พริม:พรุ่งนี้เจอกันนะ บาย
นิด:รถเมล์มาแล้ว
พริม:ไปก่อนนะแก
---ตัดมาที่ขึ้นรถเมล์แล้ว---
พริม:คนเยอะจริงๆเลย
...?:รอด้วยครับ
พริม:ใครมาเบียดฮะ
...?:ฉันเองล่ะ ยัยเด็กแสบ
พริม:ครูออม
ออม:จำชื่อได้ด้วยหรอ
พริม:ก็แค่เวลาตกใจเท่านั้นแหละ
ออม:หรอ
พริม:อืม ถึงบ้านพริมแล้วขอตัวคะ
ออม:บ้านเธอก็อยู่แถวนี้หรอ
พริม:ใช่คะ แล้วครูลงมาตามหนูทำไมคะ
ออม:บ้านครูก็อยู่แถวนี้
พริม:ไปก่อนนะคะ ครูสุดเนี้ยบ
ออม:เจอกันพรุ่งนี้นะยัยเด็กแสบ
พริม:หยี้
--บ้านพริม--
พริม:กลับมาแล้วคะ
แม่:มากินข้าวสิ แม่ทำไว้เยอะเลยนะ
พริม:ไม่เป็นไรคะ พริมไม่ค่อยหิว
แม่:งั้นกินนมสักแก้วนะ
พริม:ขอบคุณคะแม่ พริมไปนอนก่อนนะคะ
แม่:จ้า
พริม:เห้ออ
--ห้องนอนพริม--
พริม:ทำไมรู้สึกกวนประสาทเค้าแปลกๆนะ
--ห้องนอนออม--
ออม:พรุ่งนี้ต้องเหนื่อยกับยัยเด็กแสบอีกไหมเนี่ย