รักร้าย...ของนายจอมกวน

หลังจากที่จองกุกและจีมิน เลือกห้องเสร็จ ห้องของทั้งสองคนเป็นห้องที่มองเห็นวิวได้ดีที่สุด สามารถมองเห็นได้ทั้งมหาลัยอีกด้วย แล้วทั้งสองก็กลับบ้าน

.

ณ บ้านของจจีมิน

.

จิน:เฮ้ออีกหน่อยทั้ง2คนก็จะไปอยุ่หอแล้ว เราคงจะเหงาน่าดูเลย แล้วไอเด็กนั้นก็ไม่ค่อยมาเลยช่วงนี้ เป็นอะไรรึป่าวนะชักเป็นห่วงซะแล้วสิ

วี:พี่จิน พี่นั่งบ่นไรเนียแล้ว2คนนั้นไปไหน

จิน:อย่ารุ้เลย รอเค้ากลับมาแล้วค่อยถามที่เดียวเลย

วี:คงตอบและ

จิน:ก็รู้ว่าเขาไม่บอก ก็ยังจะเสือกอีกนะ

วี:จริงสิแล้วพี่ไม่ไปทำงานหรอ ใกล้เวลาทำงานของพี่แล้วด้วย

จิน:ชั่งสิ ไม่มีใครไปส่งพี่ก็กะว่าจะลาน่ะ

??:เดียวผมไปส่ง

.

จู่ๆก็มีเสียงปริศนาดังขึ้น ทำให้2พี่น้องหันไปมอง

.

จิน:นี้! เข้ามาได้ไงเนี้ย

ม่อน:เดินเข้ามา

จิน:ชิ! กะว่าจะลาสักหน่อย(พูดเบา)

ม่อน:ถ้าผมไม่ให้ลาล่ะครับ

วี:พอๆ มึงมาแล้วก็พาพี่กูไปด้วยนะ

ม่อน:กูก็กะจะมารัยอยู่แล้วป่ะ

วี:งั้นกูฝากด้วย

.

ในขนาดที่ทั้ง3คนคุยกันนั้นก็ไม่ได้สังเกตุเด็กหนุ่ม2คนที่พึ่งกลับมา จีมินจึงทักขึ้นมาว่า

.

จีมิน:นี้! ถ้าจะทะเลาะกันก็ไปที่อื่น 

.

จีมินที่กลับมาเหนื่อยๆคิดว่าจะได้พักผ่อน เขาก็ต้องมาเจอคนทะเลาะกัน จึงทำมห้เปลี่ยนเป็นคนละคนจากที่เงียบๆ กับกลายเป็นคนที่โมโหง่าย

.

จิน:งั้นพี่ไปทำงานดีกว่า(ลากม่อนไปด้วย)

วี:พี่ไปส่งผมด้วย(วิ่งตามไป)

.

จองกุกที่เห็นอย่างนั้นก็ลากจีมินขึ้นไปพักผ่อนเพราะถ้าเกิดไม่ได้พักก็อาจจะอราวาท(เขียนถูกอ่ะป่าว)ได้เพราะเค้าเคยเห็นแบบนี้มักครั้งไม่ถ้วน  เขาจึงพาจีมินขึ้นพักผ่อน 

.

.

ติดตามตอนต่อไป