ลูกหนี้กลายเป็นรัก

 
 
"ใช่คะ" ฟางที่กำลังสอนทำขนมอยู่
 
"อันนี้ต้องเอาไปส่งใช่ไหมเหมย" ลุงหมายพูด
 
"ใช่ๆ" เหมยตอบ
 
"สุดท้ายแล้วๆ" ฟางพูดขณะที่กำลังเอาขนมใส่กล่อง
 
"ฟางเดี๋ยวชั้นทำเองดีกว่านะ ไปนั่งเถอะ" เปรี้ยวพูด
 
"เสียรถนิ" หมวยพูด
 
"คุณท่านมา" ป้าน้อยพูด
 
"กลิ่นหอมเชียว" เมื่อแม่ของป๊อปเดินเข้ามาก็พูด
 
"ฟาง/คุณป๊อป" เมื่อป๊อปเดินเข้ามาก็เห็นฟางยืนอยู่ก็พูดอย่างตกใจฟางก็เช่นกัน
 
"ฟางเดี๋ยวก่อนๆ" ป๊อปที่เห็นว่าฟางเดินหนีก็รีบเดินตาม
 
"แม่คะพี่ฟางนิ" โบว์ที่เดินเข้ามาทีหลังก็พูด
 
"ใช่ฟาง" แม่ของป๊อป
 
"นี่อย่าบอกนะว่าคุณป้ารู้อยู่แล้ว ก็ว่าอยู่ทำไมถึงเร่งให้รีบมา" เควินพูด
 
"คุณแม่สุดยอด" โบว์พูด
 
"ทีนี้ก็ตาพี่เราแล้วละ" แม่ของป๊อปพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฟางๆ อย่าวิ่งสิมันอันตราย" ป๊อปพูดขึ้น
 
"แล้วคุณตามมาทำไม" ฟางพูด
 
"แล้วเธอหนีมาทำไมละ" ป๊อปพูด
 
"ไม่ได้หนีแค่ไม่อยากเห็นหน้าคุณหลบไป" ฟางพูด
 
"ผมขอโทษ" ป๊อปพูดขึ้น
 
"เรื่องอะไรคะ" ฟางถาม
 
"ทุกเรื่อง แล้วก็มีอีกอย่างที่อยากบอก" ป๊อปพูดแล้วเดินไปใกล้ฟาง
 
"อะไร?" ฟางพูด
 
"ผมรักคุณ แล้วผมก็ไม่ได้รักพิม" ป๊อปพูดึจับมือฟาง
 
"แล้วไงคะ" ฟางพูด
 
"ลูกดูแม่สิไม่หายงอนพ่อสักที" ป๊อปนั่งลงแล้วกอดเอวฟาง
 
"ใครบอกว่าคุณเป็นพ่อ" ฟางที่เห็นป๊อปพูดกับลูกก็ยิ้ม
 
"แล้วไม่ใช่หรอ คุณมีคนคนเดียวไม่ใช่หรอ" ป๊อปพูด
 
"นี่" ฟางตีไปที่แขนป๊อป
 
"หายงอนนะๆ" ป๊อปพูด
 
"ขอคิดดูก่อน" ฟางพูดแล้วเดินกลับไปที่บ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฟางได้ข่าวว่าทำงานหนักเหมือนกันนิ" แม่ของป๊อปพูด
 
"นิดหน่อยคะ" ฟางตอบ
 
"แล้วจะกลับไปพร้อมกันเลยไหม" พ่อของป๊อปถามขึ้น
 
"กลับเลยสิครับพ่อ ผมคิดถึงฟางจะตายอยู่แล้ว" ป๊อปพูดแล้วกอดฟาง
 
"ฟางยังไม่หายโกรธคุณคะ" ฟางพูดป๊อปรีบปล่อยฟาง
 
"พี่ฟางโบว์มีเรื่องพี่ป๊อปจะเล่าให้ฟังตั้งเยอะ" โบว์พูด
 
"พอเลยๆ" ป๊อปพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
6เดือนผ่านไป
 
"คุณป๊อปเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ลูกด้วย" ฟางพูด
 
"ครับๆ" ป๊อปพูดแล้วเปลี่ยนผ้าอ้อมลูก
 
"เหนื่อยไหม" เมื่อป๊อปมานั่งข้างๆ ฟางก็ถาม
 
"ไม่ครับ อืออ" ป๊อปตอบแล้วฟางก็จูบป๊อป
 
"สู้นะคะคุณสามี" ฟางพูดแล้วยิ้มให้ป๊อป
 
"ขอบคุณนะครับ" ป๊อปก็ยิ้มให้ฟาง
 
 
 
 
จบบริบูรณ์
 
 
 
 
 
อาจจะเขียนตอนจบสั้นเพราะว่ากลัวไม่มีเวลามาอัพขอโทษด้วยจริงๆ