ลูกหนี้กลายเป็นรัก

 
 
"ช่วย ช่วยด้วย ม่ายย ไม่" ฟางที่นอนอยู่ก็พูดเพราะว่าพิษไข้นั้นเอง
 
"ฟาง ตัวร้อนจี๋เลย เช็ดตัว" ป๊อปที่ตื่นขึ้นมาแล้วรีบไปเอาผ้ามาเช็ดตัว
 
"ไอ้ป๊อปๆ ใจเย็นๆ ฟางป่วยอยู่" ป๊อปที่เช็ดตัวฟางแล้วแกะกระดุมเสื้อแล้วหายใจเข้าลึก
 
"คุณป๊อปป" ฟางละเมอพูดชื่อป๊อปออกมา
 
"ชั้นอยู่นี่แล้วๆ ไม่ต้องกลัวๆ" ป๊อปเช็ดตัวฟางเสร็จก็มานอนกอดฟางไว้
 
ตอนเช้า
"อืออ ไข้ลดแล้วนิ" ป๊อปตื่นขึ้นมาก็รีบวัดไข้ฟาง
 
ก๊อกๆ
"อ้าวป้าน้อย" ป๊อปเปิดประตูก็เจอป้าน้อยที่ยกข้าวต้มมาให้ฟาง
 
"คุณฟางเป็นไงบ้างคะ" ป้าน้อยถาม
 
"ไข้ขึ้นสูงมากเมื่อคืน ตอนนี้ไข้ก็ลดมาบ้างแล้วครับ" ป๊อปตอบ
 
"เจลลดไข้คะ เดี๋ยวป้าต้องไปช่วยพี่หมายที่ไร่พายุเมื่อคืนทำให้องุ่นเสียหาย" ป้าน้อยพูด
 
"ผมฝากด้วยนะครับ ผมคงไม่ได้ออกจากห้อง" ป๊อปพูดแล้วยิ้ม
 
"ป้าไปก่อนนะคะ" แล้วก็เดินออกไป
 
"เช็ดตัวๆ" ป๊อปพูดหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วป๊อปก็เช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฟาง
 
"ฟางลุกมากินข้าวก่อน" ป๊อปพูดแล้วดึงฟางมานั่ง
 
"ม่ายอยากกินน" ฟางพูดแล้วจะนอนลง
 
"ไม่ได้3คำพอๆ" แล้วฟางก็ยอมกินแล้วก็กินยา
 
"คุณเปลี่ยนเสื้อผ้าชั้นหรอ" ฟางที่รู้สึกชุดเปลี่ยนก็ถาม
 
"ใช่ จะอายทำไมก็เคยๆกันแล้วนิ" ป๊อปพูดแล้วติดเจลลดไข้ให้ฟาง
 
"บ้า" ฟางพูดแล้วหลับตาลง
 
"ทำไมก็มันคือความจริงนิ" ป๊อปพูดแล้วกอดฟางที่นอนอยู่
 
"เดี๋ยวก็ติดไข้หรอ" ฟางพูดเมื่อป๊อปนอนกอด
 
"ชั้นแข็งแรง ไม่เชื่อลองดูไหมละ" ป๊อปพูดแล้วคร่อมฟางไว้
 
"ไม่เอาฟางป่วยอยู่นะ" ฟางพูดเมื่อป๊อปเริ่มซุกไซ้ที่คอ
 
"ไม่เคยได้ยินหรอว่าคนป่วยต้องออกกำลังกายให้มีเหงื่อจะได้หายเร็วๆไง" ป๊อปพูดพร้อมกับถอดเสื้อผ้าออก
 
"ฉวยโอกาสอีกแล้วน้าา" ฟางพูดขึ้นหลังจากนั้นทั้งคู่ก็!@$/€£฿₩
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แกเล่นอย่างนี้เลยหรอไอ้เขื่อน" โทโมะพูดขึ้น
 
"ก็เออนะสิ แกมาก็ช่วยชั้นเรื่องเอกสารด้วย" เขื่อนพูด
 
"เออๆ " โทโมะตอบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ส่งของเสร็จแล้วใช่ไหม" เรนพูดกับลูกน้อง
 
"เรียบร้อยครับ แต่ทางนู้นบอกว่าครั้งต่อไปขอแบบแรงๆกว่านี้" ลูกน้องพูด
 
"ดี ทำตามที่มันขอ" เรนพูด
 
"ช่วงนี้ไอ้ป๊อปมันไม่อยู่เราเลยทำงานได้บ้าง แต่ก็ไม่ได้มาก ระวังๆไว้ด้วยละ" เรนพูดต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ตัวอุ่นๆ" ป๊อปตื่นขึ้นมาก็จับตัวฟางแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ
 
"ลุงหมายเป็นไงบ้างครับ" ป๊อปเดินเข้าไปในไร่ตอนบ่าย
 
"ดีที่ไม่ค่อยเสียหายมากครับ คุณฟางเป็นไรบ้างครับ" ลุงหมายพูด
 
"ดีขึ้นแล้วครับ แล้ว3คนนั้นลุงให้ทำอะไรครับ" ป๊อปถาม
 
"ลุงให้แยกองุ่น1อาทิตย์ครับ" ลุงหมายพูดแล้วเดินดูไร่แล้วคุยงาน
 
"เดี๋ยวผมไปดูฟางก่อนนะครับ" ป๊อปพูดแล้วเดินกลับไปที่บ้าน
 
"หายไปไหนของเค้านะ" ฟางตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอป๊อปก็เดินลงมาข้างล่าง
 
"ลงมาทำไม" ป๊อปเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นฟางก็ถาม
 
"แค่อยากออกจากห้องบ้าง" ฟางพูด
 
"กลับขึ้นไปพักเถอะตัวเริ่มร้อนอีกแล้วนิ" ป๊อปพูดแล้วเดินมาจับหน้าผากฟาง
 
"ก็ได้" ฟางพูดแล้วเดินกลับขึ้นไป แต่ทำให้ฟางต้องชะงัก
 
"ฮัลโหลครับพิม ตอนนี้ผมทำงานอยู่ต่างจังหวัดนะ" ป๊อปรับโทรศัพท์พิมแล้วเดินไปคุยข้างนอก
 
"เฮ้ออ ตัวจริงกลับมาแล้วสินะ" ฟางพูดแล้วเดินมาที่ระเบียงห้อง
 
"ทำไมไม่นอนละ" ป๊อปที่คุยโทรศัพท์เสร็จก็เดินมาที่ห้องแล้วเห็นฟางยืนมองออกไปด้านนอก
 
"อ่อ คือฟางอยากอยากกินข้าวแล้วค่อยนอนคะ" ฟางพูด
 
"เป็นอะไรไป" ป๊อปพูดแล้วกอดฟางจากด้านหลัง
 
"ทำไมคุณชอบทำให้ฟางต้องรู้สึกดีตลอดเวลาที่อยู่กับคุณด้วย" ฟางพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา
 
"ฟางคือชั้น/ทั้งๆ ที่ฟางพยายามที่จะไม่รู้สึก คนที่อยู่ในใจคุณมาตลอดก็คือคุณพิม" ฟางพูดพร้อมร้องไห้แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ
 
"ฟาง" ป๊อปพูดเมื่อฟางเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้ว แล้วป๊อปก็ออกจากห้องไป
 
"คุณฟางดีขึ้นแล้วหรอคะ" ป้าน้อยถามฟางที่ลงมาที่ห้องอาหาร
 
"ดีขึ้นแล้วคะ" ฟางพูดแล้วนั่งลงที่โต๊ะ
 
"พ่อเลี้ยงมาพอดี ทานข้าวคะ" ป้าน้อยพูดแล้วตักข้าวให้ป๊อป ทั้งคู่นั่งกินข้าวด้วยกันแต่ไม่ยอมคุยกันสักนิด
 
"คุณฟางอย่าลืมทานยานะคะ ไข้อาจจะกลับมาก็ได้" ป้าน้อยพูดแล้วกลับไป
 
"คะ" ฟางตอบแล้วนึกขึ้นได้ว่ายาอยู่บนห้องป๊อปก็เดินเข้าไปในห้องเป็นจังหวะเดียวกับที่ป๊อปออกมาจากห้องน้ำพอดี
 
"อ่อ ฟางแค่มาเอายาแล้วจะกลับไปนอนที่บ้านพักคนงานคะ" ฟางพูดจบก็เดินไปเอายาแล้วกำลังจะเดินออกไปแต่ป๊อปก็จับมือฟางไว้
 
"นอนนี่แหละ เดี๋ยวเอาไข้ไปติดคนอื่นเขา" ป๊อปพูดแล้วดึงฟางมานั่งที่นอน
 
"น้ำแล้วก็กินยา" ป๊อปเทน้ำให้ฟาง พอฟางกินยาเสร็จป๊อปก็ปิดไฟแล้วนอน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไม่มีไข้แล้ว เสื้อผ้าไปอาบน้ำจะได้กลับกรุงเทพฯ" ป๊อปพูดหลังจากวัดไข้ให้ฟาง แล้วเอาเสื้อผ้าให้ฟาง
 
"คะ" ฟางรับเสื้อผ้าก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
 
"ฟางชั้นขอโทษ ทำไมต้องสับสนขนาดนี้วะไอ้ป๊อป" ป๊อปพูดแล้วโมโหตัวเอง
 
"ฟางมาหาเหมยบ้างนะ" เหมยพูดแล้วกอดฟาง
 
"ได้เลย" ฟางพูดแล้วยิ้ม
 
"ฟาง" เปรี้ยวกับแตงโม แตงไทเดินมาหาฟาง
 
"พวกเราขอโทษนะ พวกเราไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เป็นแบบนี้" เปรี้ยวพูดอย่างรู้สึกผิด
 
"ไม่เป็นไรหรอกฟางไม่โกรธ" ฟางพูดแล้วเข้าไปจับมือเปรี้ยว
 
"พ่อเลี้ยงครับ องุ่นใส่ไว้ในรถให้แล้วครับ" ลุงหมายพูด
 
"งั้นผมไปก่อนนะครับ" ป๊อปพูดแล้วขึ้นรถไปพร้อมฟาง
 
"ช่วยหยิบน้ำให้หน่อยสิ" ป๊อปที่ขับรถแล้วฟางไม่พูดสักคำก็เลยใช้ฟาง
 
"นี่คะ/ป้อนด้วยขับรถอยู่" ฟางก็ป้อนน้ำป๊อปแล้วหลังจากนั้นในรถก็เงียบเหมือนเดินจนถึงบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
ต่อๆ