ลูกหนี้กลายเป็นรัก

 
 
"หวัดดีป๊อป ไม่เจอกันนานเลยนะ" พิมพูดขึ้น ฟางที่ยืนอยู่ข้างๆป๊อปก็มองทั้ง2คน
 
"หวายว่าไปหาที่นั่งกันเถอะ" หวานที่ยืนอยู่ข้างๆพิมก็พูดแล้วทุกคนก็เข้าไปในร้านขนม
 
"สบายดีไหมป๊อป" พิมถามป๊อปแล้วยิ้ม
 
"อ่อ สบายดี" ป๊อปตอบ ความรู้ป๊อปตอนนี้สับสนไปหมด
 
"แล้วว/ อ่อฟาง เป็นเลขาหนะ ฟางนี่พิมกับหวายเป็นเพื่อนสมัยเรียน" พิมที่มองฟางแล้วพูด ป๊อปก็รีบแนะนำทุกคนให้รู้จักกัน
 
"เอ่อ คุณฟางคะ พอดีหวายจะไปซื้อของช่วยไปเลือกเป็นเพื่อนหน่อยนะคะ" หวายรีบชวนฟางออกไป
 
"ได้คะ ฟางจะไปซื้อของอยู่พอดี" ฟางพูดแล้วก็จะลุกไปกับหวาย
 
"ฟางเดี๋ยว บัตร" ป๊อปพูดแล้วเอาบัตรเครดิตให้ฟาง
 
"ดูป๊อปกับฟางจะสนิทกันนะ" พิมที่เห็นป๊อปเปลี่ยนกระเป๋าตังที่ให้แล้วยังจะให้บัตรเครดิตกับฟางอีก
 
"ก็ทำงานด้วยกันนิ" ป๊อปพูด
 
"พิมขอโทษนะเรื่องเมื่อ3ปีที่แล้ว" พิมพูดขึ้น
 
"เรื่องมันก็นานมาแล้วเนาะ" ป๊อปพูดแล้วหัวเราะกลบเกลื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"คุณฟางชอบหวายว่าลองดูสีนี้ไหม" หวายพูดแล้วหยิบสีลิปสติกให้ฟางดู
 
"ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้คะ เอา2สีนี้คะ" ฟางพูดแล้วหยิบขอไปจ่ายเงิน
 
"โอเค เอ่อแล้วฟางเป็นอะไรกับป๊อปหรอ พอดีว่าหวายไม่ค่อยได้เพื่อนนะ" หวายพูด
 
"อ๋อ ฟางเป็นเลขาให้คุณป๊อปหนะ" ฟางตอบแล้วยิ้ม
 
"ป๊อปให้บัตรมาใช้เลยนะ ไม่ใช่แค่เพื่อนร่วมงานหรอกมั้ง" หวายพูดแซวๆ
 
"ฟางกับเค้าเป็นไปไม่ได้หรอกคะ บัตรเนี้ยแค่เป็นโบนัสเฉยๆ" ฟางพูดแล้วเดินเข้าไปร้านเสื้อผ้าผ้า
 
"สีดำก็สวยนะ" หวายกับฟางก็ช่วยกันเลือกดูเสื้อผ้า
 
"ขอบคุณฟางนะที่ช่วยหวายมาซื้อเครื่องสำอาง" หวายพูดแล้วยิ้ม
 
"ฟางก็ต้องขอบคุณหวายเหมือนกันที่ช่วยเลือกเสื้อผ้าให้" ฟางกับหวายคุยกันจนเข้ามาในร้านที่ป๊อปกับพิมนั่งอยู่
 
"หายกันไปนานเลยนะหวาย" พิมพูดเมื่อหวายนั่งลงข้างๆ
 
"ก็ช๊อปนิเนาะฟาง" หวายพูดยิ้มให้ฟาง
 
"วันหลังเดี๋ยวพิมไปด้วยนะคะ" พิมพูดแล้วยิ้มให้ฟาง
 
"ได้เลยคะ" ฟางตอบแล้วยิ้ม
 
"พิมพึ่งเปิดร้านเสื้อผ้าที่ไทย ว่างๆป๊อปก็มาให้พิมตัดเสื้อผ้าได้นะ คุณฟางด้วยนะคะ" พิมพูดแล้วยิ้ม
 
"งั้นขอตัวกลับก่อนนะ ไว้เจอกันนะหวาย" ป๊อปพูดแล้วถือของให้ฟางแล้วเดินไป
 
"เป็นไงบ้างพิม" หวายถามพิม
 
"ก็ดี" พิมตอบแล้วมองป๊อปกับฟางที่เดินข้างๆกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โอ๊ยย เมื่อยมากก" โทโมะพูดแล้วนอนลงที่เตียง
 
"ไม่คิดว่าจะเลยว่าวันแรกก็สัมมนาขนาดนี้" แก้วพูดแล้วนั่งกินน้ำ
 
"ไปหาอะไรกินข้างนอกไหม" โทโมะพูด
 
"ไปๆ เดี๋ยวไปอาบน้ำก่อน" แล้วแก้วก็รีบไปอาบน้ำ
 
"ขอนอนสักหน่อยก็แล้วกัน" แล้วโทโมะก็นอนหลับไป 15 นาทีต่อมา
 
"นายๆ ตื่นๆไปอาบน้ำ" แก้วปลุกโทโมะ
 
"อืมมม รู้แล้วๆ" โทโมะพูดอย่างงัวเงีย 20นาทีผ่านไปทั้งคู่ก็เตรียมออกจากโรงงาน
 
"อยากกินอะไร" โทโมะพูดแล้วมองแก้วที่กำลังมองอาหาร
 
"อันนั้นๆ ไปกินกันเถอะ" แก้วพูดแล้วลากโทโมะเข้าไปในร้านอาหาร 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"บัตรคะ" ฟางยื่นบัตรเครดิตให้ป๊อปเมื่อมาถึงบ้าน
 
"ซื้ออะไรไปบ้างละ" ป๊อปพูดแล้วมองของที่ถืออยู่
 
"มีแต่ของผู้หญิงใช้ ถุงนี้ของคุณคะ" ฟางพูดแล้วเอาให้ป๊อป
 
"อะไร? เสื้อ?" ป๊อปพูดแล้วเอาเสื้อออกมาดู
 
"เห็นว่ามันเหมาะดีเลยซื้อมา" ฟางพูดแล้วเดินขึ้นไปที่ห้อง
 
"ไหนดูสิว่าใช้เงินไปกี่บาท" ป๊อปที่เข้ามาในห้องตัวเองก็ดูโทรศัพท์ แล้วอยู่ข้อความของพิมก็ดังขึ้น
 
"คุณกลับมามันทำให้ผมสับสน" ป๊อปพูดแล้วมองข้อความ
 
ด้านฟาง
"ฮัลโหล โบว์พี่ขอคุยด้วยแปปนะ" ฟางที่โทรหาโบว์
 
'ได้คะ ว่ามาเลย' โบว์ตอบ
 
"เพื่อนสมัยของคุณป๊อปที่ชื่อพิม/ห๊ะ พี่พิมเจอกันแล้วหรอคะ" โบว์พูดอย่างตกใจ
 
"ไปเจอเมื่อตอนเย็น ตกลงเค้าเกี่ยวข้องกันยังไง" ฟางก็ถามต่อ
 
'เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังคะ คือเมื่อก่อนพี่ป๊อปกับพี่พิมเคยคบกันจนเมื่อ3ปีที่แล้วพี่พิมก็บอกเลิกพี่ป๊อปแล้วไปอเมริกากับแฟนที่เป็นผู้กำกับหนัง' โบว์เล่าให้ฟางฟัง
 
"เมื่อก่อนคุณป๊อปคงรักมากสินะ" ฟางพูดขึ้น
 
'อะไรนะคะ/เปล่าๆ ขอบคุณนะที่เล่าให้พี่ฟัง" ฟางพูดจบก็วางสาย
 
"นี่สินะสิ่งที่คุณคิดอยู่ตลอด" ฟางพูดแล้วปาดน้ำตา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฟางเค้าบอกว่า ยังไงก็รักกับป๊อปไม่ได้" หวายพูด
 
"แต่ชั้นว่าป๊อปเค้าดูนิ่งขึ้นนะ" พิมพูด
 
"แกคิดว่าไงที่เห็น2คนนั้นสนิทกัน" หวายพูด
 
"ชั้นรู้สึกไม่ชอบให้ทั้งคู่อยู่ใกล้กันเลยอะแก" พิมพูด
 
"ฟางเป็นคนที่น่ารักมากๆ แถมอยู่อยู่ใกล้ป๊อปตลอดถ้าชั้นเป็นป๊อปก็หวั่นไหวนะแก" หวายพูด
 
"อย่าพึ่งฟันธงเถอะแก" พิมพูดแล้วนิ่งคิด
 
 
 
 
 
 
 
ต่อๆ