ป่วนหัวใจนายซุปตาร์

 

 

 

 

7

 

 

 

 

ติ๊ง ต่อง!!!

 

 

 

"มาหาใครคะ" คุณป้าแม่บ้านเดินมาเปิดประตูรั้วพร้อมถามไถ่คนตรงหน้าที่ยืนมองอยู่

 

 

 

"สวัสดีค่ะ ฉันมาขอพบคุณป๊อปปี้ค่ะ" ฟางยิ้มทักทายคุณป้าแม่บ้านทันทีที่เห็น

 

 

 

"คุณป๊อปปี้สั่งว่าห้ามไม่ให้คนนอกเข้าบ้านค่ะ" คุณป้าแม่บ้านทำท่าจะปิดประตู แต่ฟางจับไว้ก่อนพร้อมยื่นนามบัตรให้คุณป้าแม่บ้านดู

 

 

 

"อย่าพึ่งค่ะ เอ่อ คือฉันเป็นโปรดิวเซอร์ จะมาทำงานกับคุณป๊อปปี้ค่ะ" ฟางยื่นนามบัตรไปให้คุณป้าแม่บ้านดู โดยมีสายตาหนึ่งกำลังจ้องมองเธอจากในบ้าน ใช่..ป๊อปปี้กำลังมองเธอผ่านกล้องวงจรปิดหน้าบ้านของเขานั่นเอง

 

 

 

"พี่ทีเจ พายัยนั่นออกไปจากบ้านผมที" ป๊อปปี้ที่เอามือล้วงกระเป๋าดูจอแสดงวิดิโอกล้องวงจรปิดอยู่นั้นก็เอามือออกมาปิดจอทันที

 

 

 

"นี่มันยัยขี้เมานี่หว่า"

 

 

 

"ขี้เมา..อะไร" ป๊อปปี้หันไปมองทีเจที่กอดอกมองจอที่ถูกปิดไปเมื่อกี้

 

 

 

"ก็เมื่อหลายวันก่อนฉันเห็นยัยนี่ที่ร้านจิ้มจุ่มที่ฉันไปกินกับโปรดิวเซอร์กวิน เห็นยัยนี่นั่งเมาเป็นลูกหมาตกน้ำ แถมยังถูกไล่ออกเพราะไปรับสินบนคนอื่น แล้วก็.."

 

 

 

"ไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงคนนี้อีกนะ แล้วจัดการพาออกไปด้วย" ป๊อปปี้พูดด้วยใบหน้าเรียบเฉย ก่อนจะเดินขึ้นห้องตัวเองไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เฮ้อ" ป๊อปปี้ทิ้งตัวลงบนเตียงนอนพลางถอนหายใจยาวๆ ก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นจอแสดงวิดิโอกล้องวงจรปิดที่เขาติดไว้ทั่วบ้านแม้แต่ในห้องนอนของเขาเช่นเดียวกัน

 

 

 

"อะไรของยัยนี่" ป๊อปปี้จ้องไปที่จอก็พบกับฟางที่เขย่งเหมือนชูอะไรบางอย่างขึ้นมาที่กล้องวงจรปิด ป๊อปปี้รีบกดขยายจอขึ้น

 

 

 

'ขอโทษที่มารบกวน' ฟางเขียนข้อความใส่กระดาษทีล่ะแผ่นและชูขึ้นไปที่กล้องวงจรปิด

 

 

 

'รู้นะว่ารำคาญ'

 

 

 

'แต่ได้โปรด รับฉันไปทำงานด้วยนะ'

 

 

 

'ฉันจะตั้งใจทำงาน'

 

 

 

'ฉันจะไม่ดื้อ ไม่ซน'

 

 

 

'ฉันสัญญา เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะมาใหม่'

 

 

 

'มะรืนก็จะมา วันพรุ่งก็จะมา'

 

 

 

'จะมาจนกว่านายจะรับฉันไปทำงานด้วย'

 

 

 

 

 

"ยัยต๊อง" ป๊อปปี้ส่ายหัวนิดๆ ก่อนจะปิดจอแล้วล้มตัวลงนอนต่อบนเตียง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ติ๊ง ต่อง!!!

 

 

 

ติ๊ง ต่อง!!!

 

 

 

ติ๊ง ต่อง!!!

 

 

 

ฟางกดกริ่งหน้าบ้านป๊อปปี้สามครั้งแต่กลับไม่มีใครออกมาเปิดประตู ไม่มีแม้กระทั่งป้าแม่บ้านที่เจอกันเมื่อวาน ก่อนประตูรั้วใหญ่จะค่อยๆเปิดอย่างอัตโนมัติ ฟางเดินไปดูก็พบว่าป๊อปปี้กำลังจะขับรถออกมาฟางจึงรีบไปขวางหน้ารถไว้

 

 

 

"เดี๋ยวก่อน!!"

 

 

 

เอี๊ยด!!?

 

 

 

ป๊อปปี้ที่ใส่แว่นดำอยู่ในรถก็เปิดกระจกพร้อมชะโงกหน้าออกมาดู

 

 

 

"อย่าพึ่งไปค่ะคุณป๊อปปี้" ฟางรีบไปเปิดประตูรถพร้อมขึ้นไปนั่งบนรถกับป๊อปปี้

 

 

 

"..."

 

 

 

"เอ่อ คุณป๊อปปี้จะออกไปข้างนอกหรอคะ รับฉันติดรถไปด้วยนะคะ" ฟางยิ้มตาหยีก่อนจะหาของในกระเป๋า

 

 

 

"ลงไปจากรถของฉัน" ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบพร้อมด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย

 

 

 

"เอ่อ คือฉันซื้อกาแฟเย็นมาให้ค่ะ นี่เลย กำลังเย็นๆเลยนะคะ" ฟางไม่สนใจคำพูดของป๊อปปี้ ก่อนจะเปิดกระป๋องกาแฟพร้อมยื่นให้เขา

 

 

 

"ฉันบอกให้ลงไปจากรถฉันไง!" ป๊อปปี้ตวาดใส่ฟางอย่างแรงจนอีกคนสะดุ้งไป

 

 

 

"ฉันขอร้องนะคะ โปรดรับฉันไปเป็นโปรดิวเซอร์สารคดีส่วนตัวของคุณด้วยนะคะ"

 

 

 

"ไม่ลงไปใช่ไหม" ป๊อปปี้เหยียบคันเร่งพร้อมขับรถออกไปอย่างเร็วไว ฟางรีบหาที่จับทันที

 

 

 

"นี่ขับรถดีๆหน่อยได้ไหมคุณ" ฟางหันไปหาป๊อปปี้ที่ยังคงทำสีหน้าเรียบเฉยไม่สนใจสิ่งฟางพูด

 

 

 

"..."

 

 

 

"นี่คุณ! ขับรถช้าๆหน่อยได้ไหมกรี๊ด!!" ฟางตกใจที่ป๊อปปี้ขับรถเร็วและคดเขี้ยวไปมาอย่างไม่สนใจว่าเธอจะเป็นยังไง

 

 

 

"กรี๊ดดดดดดดด! ฮื่อ แม่จ๋า หนูยังไม่อยากตายยยยยย" ฟางจับที่โหนแน่นพร้อมหลับตาด้วยความกลัว

 

 

 

"อย่าขับเร็วเกินไปได้ไหมฮื่อออออออ กรี๊ดดดดดดดดดด จะชนเเล้วววว" ฟางมองไปข้างหน้า ป๊อปปี้ขับรถหักไปหักมาก่อนจะมีรถบรรทุกคันหนึ่งกำลังกลับรถ และ..

 

 

 

 

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด!

 

 

 

 

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!?!"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ้วกกกกกกกกกกกกก!!" ฟางนั่งอ้วกอยู่ริมข้างทาง โดยมีป๊อปปี้ยืนพิงรถและมองดูอยู่

 

 

 

"แค่กๆ อ้วกกกกกกก" ฟางอ้วกเสร็จก็เช็ดหน้าเช็ดตา ป๊อปปี้เดินเข้าไปหาเธอพร้อมยื่นขวดน้ำเพื่อให้ฟางเอาไว้ล้างหน้าล้างตาและดื่ม

 

 

 

"ขอบคุณค่ะ" ฟางรับขวดน้ำมาก่อนจะใช้มันล้างหน้า

 

 

 

"เธอต้องการเงินเท่าไหร่" ป๊อปปี้พูดต่อหลังจากยื่นให้แล้ว

 

 

 

"อะไรนะคะ" ฟางหันไปมองป๊อปปี้

 

 

 

"เธออยากได้เงินเท่าไหร่ เอาไปเท่านี้ก็แล้วกัน แล้วไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก" ป๊อปปี้เขียนเช็ก ก่อนจะยื่นใส่มือฟาง

 

 

 

"เดี๋ยวก่อนสิคะ ฉันจะตั้งใจทำงานเลยค่ะ ช่วยรับฉันไปทำงานก่อนได้ไหมคะ" ฟางขอร้องป๊อปปี้ เธอเข้าไปเกาะแขนของเขา

 

 

 

"ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน" ป๊อปปี้สะบัดแขนออกจากฟาง ก่อนจะไปขึ้นรถแล้วขับออกไปโดยปล่อยให้ฟางยืนมองรถที่ขับออกไปแล้วก่อนจะคุกเข่าและนั่งลงตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฮัลโหล"

 

 

 

(ฮัลโหลคุณป๊อปครับ ผมเจอเธอแล้วนะครับ คนที่คุณให้ผมไปสืบ)

 

 

 

"ผมก็เจอเธอแล้วครับ"

 

 

 

'มาดูสำหรับข่าวต่อมาเลยค่ะ เกิดอุบัติเหตุที่ถนนสาย 04 โดยมีรถเก๋งคันหนึ่งขับชนเข้ากับหญิงสาวน่าจะอายุราวๆ25-26 ท่ามกลางผู้คนนับสิบไปยืนมุงดู..' เสียงวิทยุที่ป๊อปปี้เปิดภายในรถทำให้เขาชะงักไป ถนนสาย 04 คือถนนที่เขาขับไปจอดให้ฟางลงเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา

 

 

 

(ฮัลโหลๆ คุณป๊อปครับ)

 

 

 

"เดี๋ยวผมจะโทรกลับนะครับ" ป๊อปปี้วางสายก่อนจะหักรถรีบขับตรงไปหาฟางทันที

 

 

 

 

 

"อย่าเป็นอะไรเลยนะฟาง"