ป่วนหัวใจนายซุปตาร์

 

 

 

11

 

 

 

 

 

 

 

"แกว่าเป็นไงบ้างโทโมะ" เขื่อนเข้าตบบ่าโทโมะที่ยืนอึ้งกับสิ่งที่เห็น

 

 

 

"ผมว่ามันเยี่ยมมากเลยนะครับพี่เขื่อน พี่ฟางต้องชอบห้องนี้แน่ๆครับ" โทโมะพูดยิ้มๆให้เขื่อน

 

 

 

"ชอบก็ย้ายมาสิ ย้ายมาอยู่ที่คอนโดนี้ ที่นี่เป็นของเพื่อนพี่เอง"

 

 

 

"ผมชอบนะครับ ชอบมากๆ แล้วก็อยากขอบคุณพี่มากๆนะครับที่ช่วยพวกเรา แต่ว่า.." โทโมะก้มหน้าพลางพูดอย่างเสียดาย

 

 

 

"แต่อะไรหืม"

 

 

 

"แต่พวกเราไม่มีปัญญาจ่ายหรอกครับพี่ ตัวพี่ก็ไม่ค่อยมีเงินเหมือนกันไม่ใช่หรอ ไม่ต้องลำบากหรอกนะครับ"

 

 

 

"ไม่เป็นไรที่นี่เป็นคอนโดเพื่อนพี่ เพื่อนพี่ให้อยู่ฟรีน่า"

 

 

 

"ผมมีอะไรจะให้ครับ" โทโมะเปิดกระเป๋าแล้วหยิบเสื้อโค้ทมาให้เขื่อน "ผมกับพี่ฟางช่วยกันเก็บเงินแล้วซื้อมาให้ครับ เป็นของตอบแทนเล็กๆน้อยๆ ดูสิ เสื้อพี่ขาดหมดแล้วนะครับ" โทโมะจับแขนเสื้อเขื่อนที่ขาดๆ แล้วยิ้ม

 

 

 

"ขอบใจนะ แต่ว่าแกจะไม่ย้ายมาจริงๆหรอ"

 

 

 

"ไม่หรอกครับ ผมอยากให้พี่กับพี่ฟางทำงานเก็บเงินแล้วซื้อบ้านสักหลังอยู่กันดีกว่า ตอนนั้นคงมีความสุขมากๆ" โทโมะพูดแล้วยิ้ม เขื่อนได้แต่นิ่งไป "อีกอย่างนะครับ ผมน่ะเชียร์ให้พี่เป็นแฟนกับพี่สาวผมนะครับ"

 

 

 

"ทำไมล่ะ แกมั่นใจในตัวพี่หรอ"

 

 

 

"ผมเคยแอบเปิดไดอารี่ของพี่ฟางนะครับ พี่ฟางเคยชอบพี่ป๊อปปี้มากแต่ว่าเพราะพี่ป๊อปปี้เป็นแฟนกับพี่เฟย์ พี่ฟางเลยพยายามตัดใจ.."

 

 

 

"..."

 

 

 

"แล้วผมก็คิดว่าตอนนี้พี่ฟางไปทำงานกับพี่ป๊อปปี้ ผมกลัวพี่ฟางจะกลับไปชอบพี่ป๊อปปี้อีกครั้งน่ะครับ"

 

 

 

"ทำไมล่ะ หมอนั่นไม่ดีตรงไหน"

 

 

 

"ไม่ใช่ว่าไม่ดีหรอกครับ แต่ว่าพี่ฟางกับพี่ป๊อปปี้เราอยู่คนละโลกกัน พี่ฟางไม่เหมาะกับพี่ป๊อปปี้หรอกครับ" เขื่อนนิ่งไปทันทีที่โทโมะพูดจบ

 

 

 

"แล้วแกคิดว่าฟางเหมาะกับใครล่ะ"

 

 

 

"พี่ไงครับ พี่ฟางเหมาะกับพี่เขื่อนนะครับ เพราะเราฐานะเดียวกัน เราอยู่ในโลกเดียวกันไงครับ" โทโมะยิ้มให้เขื่อน "ผมเชียร์พี่นะครับเดินหน้าจีบพี่ฟางต่อไป ยินดีต้อนรับนะครับว่าที่พี่เขย"

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อนนั่งคิดคำพูดนั้นของโทโมะซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขารู้สึกผิดกับเด็กสองคนนี้เป็นที่สุด เพราะพ่อของเขาแท้ๆที่เป็นต้นเหตุต้องทำให้เขาเข้ามายุ่งกับชีวิตของฟางและโทโมะ..

 

 

 

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกผิด เขาไม่เคยเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงให้เด็กสองคนนี้รับรู้เลยสักนิดว่าตัวเขานั้นไม่ได้ชื่อเขื่อนอย่างที่ทั้งสองเรียก ตัวเขานั้นคือ ภัทร ภัทรดนัย ลูกชายคนโตของดร.ศรัณย์ และเขารู้มาโดยตลอดว่าป๊อปปี้ก็คือน้องชายต่างมารดาของเขา คือลูกของศรัณย์เช่นเดียวกัน

 

 

 

เพราะพ่อของเขาที่ทำให้เขาและฟางรักกันไม่ได้ และเพราะพ่อของเขาทำให้ฟางเจ็บปวดแสนสาหัส ทั้งโกรธทั้งเสียใจในเวลาเดียวกัน เขาไม่สามารถทำอะไรพ่อตัวเองได้เลย ทั้งๆที่รู้มาโดยตลอดว่าพ่อของเขาฆ่าพ่อของฟาง.. นี่คงเป็นเหตุผลที่เขาไม่ควรเข้ามาอยู่ในชีวิตฟางตั้งแต่แรก..ไม่เลย

 

 

 

 

 

 

"พี่เขื่อนนัดฟางมามีอะไรรึเปล่าคะ" ฟางรีบมาหาเขื่อนอย่างรีบร้อน

 

 

 

"เอ่อ นั่งสิ พี่สั่งจิ้มจุ่มไว้ให้เราแล้วนะ" เขื่อนพูดนิดๆ ก่อนจะนิ่งไป ฟางนั่งลงแล้วมองท่าทีที่เปลี่ยนไปของอีกคน

 

 

 

"พี่เขื่อนเป็นอะไรรึเปล่าคะ"

 

 

 

"นี่คงเป็นวันสุดท้ายที่เราจะเจอกัน"

 

 

 

"พี่เขื่อนหมายความว่ายังไงคะ"

 

 

 

"วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่เราจะเจอกัน"

 

 

 

"..."

 

 

 

"เราเลิกติดต่อกันเถอะนะฟาง ฟางไปตามทางของฟางเถอะนะ พี่ขอให้โชคดี" เขื่อนลุกขึ้นกำลังจะเดินหนีแต่ฟางรั้งแขนเขาเอาไว้ น้ำใสๆในดวงตาเริ่มคลอเบ้า ตาดวงเล็กสั่นระริก

 

 

 

"ทำไมต้องทิ้งพวกเราไปด้วยคะ ไหนบอกว่าจะอยู่ข้างๆพวกเราในวันที่ไม่เหลือใครไง" ร่างบางตัวสั่น น้ำตาอาบแก้มจนเขื่อนชะงักกับคำพูดของเขาในวันวานที่บอกว่าจะดูแลเธอและโทโมะอย่างดี

 

 

 

"..."

 

 

 

"วันนี้อารมณ์ดีแล้วแท้ๆ ฟางไม่ได้อยากมาฟังอะไรแบบนี้นะคะ ใจร้ายเกินไปแล้วนะ" ฟางกรอกตาไปมาเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลไปมากกว่านี้

 

 

 

"ลืมพี่ไปเถอะนะฟาง พี่มันก็แค่คนใจร้ายคนหนึ่ง"

 

 

 

"แล้วพี่เข้ามาในชีวิตฟางทำไมคะ เข้ามาทำไม!? ฮึก" ฟางเข้าไปทุบเขื่อนอย่างแรง เธอรู้สึกเจ็บแปลบๆที่หัวใจ

 

 

 

"..."

 

 

 

"ในเมื่อคุณพูดแบบนี้ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูด ขอบคุณสำหรับที่ผ่านมานะคะ โชคดีเช่นกันค่ะ" ฟางลุกขึ้นพร้อมโค้งให้เขื่อน ก่อนจะสะพายกระเป๋าแล้วเดินหนีออกไป โดยปล่อยเขื่อนยืนนิ่งอยู่แบบนั้น ในความจริงแล้วเขาเสียใจไม่แพ้ร่างบางที่เดินออกไปเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฉันร้องเพลงของพี่ป๊อปปี้ได้ทุกเพลงเลยนะแก" แก้วพูดให้เหล่าบรรดาแฟนคลับของป๊อปปี้ที่มารวมตัวกันในวันนี้อย่างชอบใจ

 

 

 

"พี่ป๊อปปี้หล่อมากๆ ฉันหลงรักพี่เค้าเข้าเต็มๆ"

 

 

 

"อดใจไม่ไหวแล้วอยากเจอพี่ป๊อปปี้แล้วกรี๊ดดดด" ทุกต่างตื่นเต้นที่พากันมาคอนเสิร์ตของป๊อปปี้อย่างเหนียวแน่น

 

 

 

"ป๊อปปี้ เดี๋ยวแสตนบายเลยนะครับ อีก10นาทีจะเริ่มคอนเสิร์ตแล้ว" ทีมงานเดินมาบอกป๊อปปี้ที่ตอนนี้กำลังติดไมค์เตรียมพร้อมกับคอนเสิร์ตแรกของเขาที่จัดขึ้นเพื่อนเซอร์ไพรส์แฟนคลับ

 

 

 

"ท่านประธาน วันนี้พีดี*ฟางมาไหมครับ"

 

 

"เห็นบอกวันนี้จะมานะ วางแพลนไว้ว่าจะถ่ายระหว่างแกแสดงอยู่เพื่อเอาไปเป็นสกู๊ปสารคดีส่วนตัวของแก"

 

 

"ป๊อปปี้อีก5นาทีแล้วครับ เตรียมขึ้นเวทีได้แล้วครับ"

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ขึ้นไปบนเวที และพยายามมองหาใครสักคนอยู่

 

 

 

"อยู่ไหนนะยัยบ๊อง" เขาพึมพำเบาๆไม่ออกไมค์ เฝ้ามองหาร่างบางอย่างใจจดใจจ่อ ก่อนที่เสียงอินโทรเพลงจะเริ่มขึ้น ร่างบางที่นั่งไปเตรียมอุปกรณ์อยู่ที่พื้นลุกขึ้นมา ป๊อปปี้ยิ้มอย่างดีใจก่อนจะร้องเพลง

 

 

 

"เธอไม่ค่อยระวังเวลาไปไหนทุกที ฉันก็เลยต้องตามมาส่งอย่างนี้ทุกวัน ก็เออนั่นแหละ อาจจะแปลกเหมือนกัน~~~"

 

 

 

"ก็แค่เพียงเธอน่ะแอบสงสัย ก็ถือว่าเธอใส่ใจฉันแล้ว จะอะไรที่ฉันทำมา เธอก็ปล่อยให้ฉันทำไปพอใจแล้วแค่นั้น~~~" เสียงกรี๊ดดังลั่นทั้งฮอลล์ เหล่าบรรดาแฟนคลับต่างพากันกรี๊ดกร๊าดป๊อปปี้ ฟางที่กำลังถ่ายคลิปป๊อปปี้อยู่นั้นก็ละสายตาจากกล้องแล้วมองไปที่ป๊อปปี้อย่างสะดุดตา

 

 

 

"จบไปแล้วนะครับกับเพลงที่หนึ่ง เราไปต่อเพลงที่สองกันเล้ย" เสียงอินโทรเพลงถัดไปดังขึ้น

 

 

 

"นัดเจอเธอเมื่อไหร่ต้องไปช้าคิดถึงเธอแต่ดันไม่โทรหาน่าหรอกหนาที่เธอจะเอือมระอาเหลือเกิน~~~" ป๊อปปี้หันไปมองฟางแล้วยิ้มให้กับเธอ ในขณะที่ฟางยืนมองป๊อปปี้อย่างไม่ละสายตาเลยแม้แต่นิด โดยมีเขื่อนที่แอบมองเธอและป๊อปปี้อยู่ในฮอลล์เช่นเดียวกัน

 

 

 

"อย่าพึ่งไปรักใคร อย่าพึ่งแอบไปชอบใคร อย่าพึ่งมองใครนอกจากฉัน~~~"

 

 

 

 

เพลงสุดท้ายก่อนจบคอนเสิร์ต

 

 

 

"เพลงนี้ผมอยากมอบให้ใครคนหนึ่งครับ" ในระหว่างที่อินโทรขึ้นเขาก็พูดตามไปด้วย ในมือของเขาถือตุ๊กตาตัวหนึ่งขึ้นมาบนเวที

 

 

 

"ก็แอบหวง เวลาใครมาถามชื่อเธอ ก็แอบหึง ตอนที่เธอไปใกล้ชิดใคร~~" ป๊อปปี้หันไปมองฟาง ก่อนจะเดินไปหาเธอ

 

 

 

"กลัวคนรู้ รู้ว่าเธอน่ารักเพียงใด มันหวั่นไหว กลัวว่าใครมาแย่งชอบเธอ~~~" ป๊อปปี้จูงมือฟางขึ้นมาบนเวทีท่ามกลางสายตาบรรดาแฟนคลับต่างเหวอและตกใจไม่ต่างจากร่างบางที่กำลังถูกป๊อปปี้ลากขึ้นไปบนเวที

 

 

 

"เธอคือเรื่องส่วนตัวของฉัน เป็นแค่เพียงเรื่องเดียวเท่านั้นที่ฉันต้องการเก็บอยู่ใกล้ๆใจ ไม่ว่าวันไหนเหมือนได้ใกล้เธอ ก่อนจะนอนหลับตาทุกครั้งในหัวใจที่มันอ้างว้าง เธอไม่เคยห่างหาย..ในนาทีที่เหงาเมื่อไหร่ก็บอกตัวเองว่าฉันรักเธอ.." ป๊อปปี้ยื่นตุ๊กตาให้ฟาง พร้อมกับร้องเพลงสารภาพความในใจกับเธอ ท่ามกลางผู้มากมายที่สงสัยกันยกใหญ่ว่าผู้หญิงที่อยู่บนเวทีคือใครกันแน่..

 

 

 

ฟางได้แต่ยืนเหวอ ในหัวพลันนึกถึงเรื่องราวในอดีตที่เหมือนจะกลับมาซ้ำรอย

 

 

 

"สุขสันต์วันครบรอบ100วันนะฟาง ฉันรักเธอนะ" ป๊อปปี้ยื่นตุ๊กตาให้ฟาง ก่อนจะยีหัวฟางเบาๆ "ตกใจที่ฉันมาเซอร์ไพรส์ใช่ไหมล่ะ ยัยน่ารัก" ป๊อปปี้บีบจมูกฟางเบาๆ ฟางมองป๊อปปี้แบบเหวอๆและตกใจในเวลาเดียวกัน..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวุ่นวายกันไปใหญ่แล้ว" ท่านประธานเคนตะหัวเสียกับเรื่องที่เกิดขึ้นทันทีที่คอนเสิร์ตจบลง

 

 

 

"ป๊อปปี้นะป๊อปปี้นายทำอะไรของนาย ตอนนี้คนด่าพีดีฟางเต็มอินเทอร์เน็ตไปหมดแล้ว แถมยังมีคนปล่อยรูปสมัยม.ปลายที่ทั้งคู่อยู่โรงเรียนเดียวกันอีก" ทีเจหัวเสียตามๆกันไป

 

 

 

"ตอนนี้ป๊อปปี้อยู่ไหน" ท่านประธานเคนตะถาม

 

 

 

"นั่นไงครับ สารภาพรักพีดีฟาง แต่พีดีฟางไม่รับรัก ไปนั่งงอนอยู่ตรงนั้นไง" ทีเจชี้ไปตรงโซฟาป๊อปปี้เอาผ้าเช็ดหน้ามาคลุมหน้าตัวเองและเงยหน้าอยู่อย่างนั้นมานานสองนานแล้ว

 

 

 

"ทำไมชอบก่อเรื่องอย่างนี้ป๊อปปี้" ท่านประธานเคนตะหยิบผ้าเช็ดหน้าออก ก่อนจะต่อว่าป๊อปปี้

 

 

 

"พีดีฟางแย่งแฟนของเพื่อนรักสมัยมัธยมไปหน้าตาเฉย ยังมีจิตสำนึกรึเปล่านะ" ขนมจีนอ่านคอมเม้นท์ที่แฟนคลับต่างต่อว่าฟาง

 

 

 

'ป๊อปปี้คิดผิดแล้วนะที่จะคบคนหน้าเงินแบบยัยนี่'

 

 

 

'หน้าตาก็บ้านๆ ป๊อปปี้ก็ตาต่ำเหมือนกันที่เลือกผู้หญิงแบบนี้'

 

 

 

"แคปคอมเม้นท์พวกนี้ไปแจ้งความให้หมดเลยนะ แล้วบอกคนที่ปล่อยข่าวว่ามันต้องตายคามือฉันแน่" ป๊อปปี้เดินไปสั่งขนมจีน

 

 

 

"ไม่ทันแล้วล่ะ ตอนนี้ข่าวมันลามไปเรื่อยแล้ว พีดีฟางกำลังตกอยู่ในอันตราย" ทีเจพูด

 

 

 

 

 

 

 

"ให้ตายสิ ให้ตาย" ฟางมองหน้าตัวเองในกระจกก่อนจะเปิดก๊อกน้ำล้างหน้า โดยมีแก้วที่จ้องเขม่นอยู่อ่างน้ำข้างๆ

 

 

 

"ปัญญาอ่อน!" แก้วว่าให้ฟาง ฟางเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับแฟนคลับจำนวนหนึ่งมารุมล้อมเธอ

 

 

 

"ว่าฉันหรอคะ" ฟางชี้ตัวเอง

 

 

 

"ฉันเกลียดเธอ ยัยนักตกทอง*" แก้วรองน้ำใส่มือแล้วสาดใส่ฟาง แล้วเดินออกไปจากตรงนั้นด้วยอารมณ์หงุดหงิด

 

 

 

"นี่เธอว่าฉันหรอ!!" ฟางตะโกนไล่หลังไป ก่อนที่แฟนคลับคนอื่นจะเข้ามารุม

 

 

 

"กล้าดียังไงมายุ่งกับพี่ป๊อปปี้ของฉัน"

 

 

 

"ฉันว่าพวกเธอเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้วนะ เรื่องที่ป๊อปปี้สารภาพรักกับฉันน่ะ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดนะ"

 

 

 

"ไม่ต้องมาแก้ตัว ใจคอคิดจะจับคนดังๆหรอ หน้าไม่อายจริงๆเลย" แฟนคลับกลุ่มนั้นต่างพากันว่าฟาง เธอจึงตัดสินใจเดินหนีออกจากห้องน้ำทันที

 

 

 

"ใช่พีดีฟางรึเปล่าค่ะ เรื่องที่ป๊อปปี้สารภาพรักกับคุณเป็นเรื่องจริงใช่ไหมคะ" จู่ๆกลุ่มนักข่าวก็เข้ามาหาฟาง พร้อมมีคำถามมากมายต่างๆนานา พร้อมถามเธอทุกประเด็น

 

 

 

"มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดค่ะ อย่าถ่ายนะคะ" ฟางยกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเอง

 

 

 

"แล้วเรื่องที่คุณเคยเป็นแฟนกับป๊อปปี้สมัยม.ปลายคงเป็นเรื่องจริงงั้นสิคะ" นักข่าวคนหนึ่งชูรูปฟางและป๊อปปี้สมัยเรียนมัธยมขึ้นมาให้ฟางดู เธอตกใจและอึ้งที่ข่าวนั้นแพร่เร็วเป็นอย่างมาก

 

 

 

"ขอโทษนะครับ แต่เจ้าตัวบอกห้ามถ่าย ก็อย่าถ่ายให้เสียมารยาทเลยนะครับ" จู่ๆเขื่อนก็มาจูงมือฟางออกไป ฟางมองเขื่อนอย่างตกใจแต่ก็รีบเดินตามเขื่อนไป

 

 

 

"พี่เขื่อนมาได้ยังไง"

 

 

 

"ตอนนี้ไม่ใช่เวลาถาม เราต้องหาทางออกไปจากที่นี่ก่อน" เขื่อนจับมือฟางแน่น และเดินออกจากฮอลล์ แต่ระหว่างนั้นเองป๊อปปี้ที่นำผ้าคลุมมาปิดไว้ไม่ให้คนจำเขาได้ ได้ยืนหาฟางและหันไปพบกับฟางและเขื่อนที่จับมือกันอยู่ ทั้งสองหยุดเดินแล้วมองป๊อปปี้

 

 

 

"เฮ้ย นั่นป๊อปปี้นี่นา เข้าไปหากันเร็ว" นักข่าวต่างวิ่งกรูกันมารายล้อมพวกเขาทั้งสามคน

 

 

 

"นักข่าวเข้ามาแล้วคุณไม่กลัวว่าจะเป็นข่าวมากกว่านี้หรอครับ" เขื่อนจ้องมองไปที่ป๊อปปี้ เขากระตุกยิ้มๆก่อนจะพูดตอบเขื่อน

 

 

 

"ผมไม่แคร์หรอกครับ" ป๊อปปี้มองฟางที่ตอนนี้กำลังยืนงงกับคนตรงหน้าและคนที่ยืนจับมือเธออยู่

 

 

 

"ผมว่าคุณอย่ายุ่งกับพวกเราน่าจะดีกว่านะครับ" เขื่อนยิ่งจับมือฟางแน่นขึ้น

 

 

 

"ใครๆก็รู้จักผมครับ เพราะผมเป็นคนดัง แต่คุณน่ะระวังตัวไว้เถอะครับ พวกนักข่าวต้องไปขุดคุ้ยประวัติของคุณเป็นแน่" ป๊อปปี้กระตุกยิ้มมองเขื่อน ก่อนจะหันไปยิ้มเล็กๆให้ฟาง

 

 

 

"ผมจะดูแลฟางเอง เลิกยุ่งกับฟางเถอะครับ" ป๊อปปี้เข้าไปแยกเขื่อนและฟางออกจากกัน แล้วจูงมือฟางออกไปจากตรงนั้น ท่ามกลางนักข่าวมากมายและเหล่าบรรดาแฟนคลับ โดยมีเขื่อนที่กำมือแน่นอยู่ตรงนั้น..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

*พีดี ย่อมาจาก โปรดิวเซอร์
*ยัยนักตกทอง คือ คนที่จ้องจะจับคนดังมาเป็นแฟน