จะมีวันนั้นไหม...วันที่เธอจะรักกัน

 
 
 
 
 
ป๊อบ: เฟรนลี่ หิวรึเปล่า
 
 
 
 
 
 
เฟรนลี่: หิวคะหิว
 
 
 
 
 
ป๊อบ: งั้นเราเก็บกระเป๋าเสร็จแล้วไปหาอะไรกินกันดีกว่า
 
 
 
 
 
 
 
เฟรนลี่: ลุงป๊อบคะ เฟรนลี่อยากกินขนมร้านนี้ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ได้ซิ งั้นเราหาขนมกินกันก่อนนะ
 
 
 
 
 
 
 
เฟรนลี่: คะ
 
 
 
 
 
 
 
 
                           เฟรนลี่สังเกตุเห็นป้ายหน้าร้านมีคำว่า thailand แสดงว่าต้องเป็นร้านของคนไทย
 
 
 
 
 
 
เวนดี้: what can i get you ?
 
 
 
 
 
 
เฟรนลี่: หน้าร้านเขียนว่า thailand ทำไมเค้าพูดภาษาอังกฤษล่ะคะ (หันไปพูดกับป๊อบปี้)
 
 
 
 
 
 
 
เวนดี้: หนูเป็นคนไทยเหรอคะ
 
 
 
 
 
 
 
เฟรนลี่: คะ หนูเป็นคนไทย
 
 
 
 
 
 
 
 
เวนดี้: น้าก็เป็นคนไทยคะ
 
 
 
 
 
 
 
 
เฟรนลี่: งั้นหนูเอาเค้กช็อกโกแลตคะ
 
 
 
 
 
 
เวนดี้: แล้วคุณล่ะค่ะ รับอะไรดี
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ผมเอา......
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: มีไรให้ช่วยบ้างลูซี่ยังไม่ตื่นเลย
 
 
 
 
 
 
                        ฟางออกมาจากด้านหลังร้านแล้วป๊อบปี้ก็หันไปดูฟางหันมามองคนตรงหน้าเช่นกัน
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟาง ?
 
 
 
 
 
 
ฟาง: !!!!!!!
 
 
 
 
 
 
 
เฟรนลี่: ป้าฟาง !!!!
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เฟรนลี่ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟาง ทำไม ฟาง
 
 
 
 
 
 
เวนดี้: รู้จักกันด้วยเหรอค่ะ
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เรากลับก่อนนะเวนดี้ พอดีนึกขึ้นได้ว่าต้องรีบไปอ่ะ
 
 
 
 
 
 
                           ฟางรีบหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปจากร้านทันทีป๊อบปี้หันมาหาเวนดี้บอกฝากเฟรนลี่ไว้แปปนึง แล้วรีบตามฟางไป จนเจอฟางแล้วก็เดินมาดักหน้าฟางไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟาง
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ............
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟางมาที่นี้ได้ไงแล้วมาทำอะไร 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ขอโทษนะคะฟางรีบ ขอตัวนะคะ
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เดี๋ยวก่อน 
 
 
 
 
 
 
 
                         ป๊อบปี้ดึงมือฟางไว้
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย พี่รู้ว่าฟางไม่ได้รีบไปไหน
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ฟางรีบจริงๆคะ ฟาง  (ป๊อบปี้ดึงฟางมากอด) 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: พี่คิดถึงฟางนะ 
 
 
 
 
 
ฟาง: ..........
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: พี่ขอโทษนะ (ปล่อยมือออกจากตัวฟาง)
 
 
 
 
 
ฟาง: มีอะไรคะ
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟางมาทำอะไร
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ฟางมาอยู่ที่นี้ตั้งหลายปีแล้วล่ะคะ
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: หลายปี ? หมายความว่าไงทำไมพี่ไม่รู้อะไรเลย
 
 
 
 
 
 
ฟาง: พอออกจากโรงพยาบาล ฟางก็มาเรียนต่อแล้วก็ทำงานที่นี้เลย 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ทำไมพี่ไม่รู้อะไรเลย ทำไมทุกคนไม่บอกพี่
 
 
 
 
 
ฟาง: อย่าไปโทษคนอื่นเลยคะ ฟางห้ามไว้เอง 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ......... (ป๊อบปี้นิ่งไป)
 
 
 
 
 
 
เฟรนลี่: ป้าฟาง 
 
 
 
 
 
ฟาง: เฟรนลี่มาทำอะไรที่นี้แล้วแม่กับพ่อล่ะมาด้วยมั้ย
 
 
 
 
 
เฟรนลี่: ไม่คะ แต่ว่าเดี๋ยวตามมาทีหลัง คุณย่าคุณปู่คุณตาคุณยายก็จะมาด้วย
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เหรอป้าไม่รู้เรื่องเลย งั้นก็แสดงว่ามากับ...
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ใช่เฟรนลี่มากับพี่สองคน
 
 
 
 
 
ฟาง: คะ เฟรนลี่ป้าไปก่อนนะ 
 
 
 
 
 
 
เฟรนลี่: อ้าว 
 
 
 
 
 
ฟาง: ไปก่อนนะคะ