จะมีวันนั้นไหม...วันที่เธอจะรักกัน

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เฟรนลี่ หิวรึเปล่า

 

 

 

 

 

 

เฟรนลี่: หิวคะหิว

 

 

 

 

 

ป๊อบ: งั้นเราเก็บกระเป๋าเสร็จแล้วไปหาอะไรกินกันดีกว่า

 

 

 

 

 

 

 

เฟรนลี่: ลุงป๊อบคะ เฟรนลี่อยากกินขนมร้านนี้ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ได้ซิ งั้นเราหาขนมกินกันก่อนนะ

 

 

 

 

 

 

 

เฟรนลี่: คะ

 

 

 

 

 

 

 

 

                           เฟรนลี่สังเกตุเห็นป้ายหน้าร้านมีคำว่า thailand แสดงว่าต้องเป็นร้านของคนไทย

 

 

 

 

 

 

เวนดี้: what can i get you ?

 

 

 

 

 

 

เฟรนลี่: หน้าร้านเขียนว่า thailand ทำไมเค้าพูดภาษาอังกฤษล่ะคะ (หันไปพูดกับป๊อบปี้)

 

 

 

 

 

 

 

เวนดี้: หนูเป็นคนไทยเหรอคะ

 

 

 

 

 

 

 

เฟรนลี่: คะ หนูเป็นคนไทย

 

 

 

 

 

 

 

 

เวนดี้: น้าก็เป็นคนไทยคะ

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟรนลี่: งั้นหนูเอาเค้กช็อกโกแลตคะ

 

 

 

 

 

 

เวนดี้: แล้วคุณล่ะค่ะ รับอะไรดี

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมเอา......

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: มีไรให้ช่วยบ้างลูซี่ยังไม่ตื่นเลย

 

 

 

 

 

 

                        ฟางออกมาจากด้านหลังร้านแล้วป๊อบปี้ก็หันไปดูฟางหันมามองคนตรงหน้าเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง ?

 

 

 

 

 

 

ฟาง: !!!!!!!

 

 

 

 

 

 

 

เฟรนลี่: ป้าฟาง !!!!

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เฟรนลี่ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง ทำไม ฟาง

 

 

 

 

 

 

เวนดี้: รู้จักกันด้วยเหรอค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เรากลับก่อนนะเวนดี้ พอดีนึกขึ้นได้ว่าต้องรีบไปอ่ะ

 

 

 

 

 

 

                           ฟางรีบหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปจากร้านทันทีป๊อบปี้หันมาหาเวนดี้บอกฝากเฟรนลี่ไว้แปปนึง แล้วรีบตามฟางไป จนเจอฟางแล้วก็เดินมาดักหน้าฟางไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ............

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟางมาที่นี้ได้ไงแล้วมาทำอะไร 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ขอโทษนะคะฟางรีบ ขอตัวนะคะ

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวก่อน 

 

 

 

 

 

 

 

                         ป๊อบปี้ดึงมือฟางไว้

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย พี่รู้ว่าฟางไม่ได้รีบไปไหน

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางรีบจริงๆคะ ฟาง  (ป๊อบปี้ดึงฟางมากอด) 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่คิดถึงฟางนะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ..........

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่ขอโทษนะ (ปล่อยมือออกจากตัวฟาง)

 

 

 

 

 

ฟาง: มีอะไรคะ

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟางมาทำอะไร

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางมาอยู่ที่นี้ตั้งหลายปีแล้วล่ะคะ

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หลายปี ? หมายความว่าไงทำไมพี่ไม่รู้อะไรเลย

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พอออกจากโรงพยาบาล ฟางก็มาเรียนต่อแล้วก็ทำงานที่นี้เลย 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ทำไมพี่ไม่รู้อะไรเลย ทำไมทุกคนไม่บอกพี่

 

 

 

 

 

ฟาง: อย่าไปโทษคนอื่นเลยคะ ฟางห้ามไว้เอง 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ......... (ป๊อบปี้นิ่งไป)

 

 

 

 

 

 

เฟรนลี่: ป้าฟาง 

 

 

 

 

 

ฟาง: เฟรนลี่มาทำอะไรที่นี้แล้วแม่กับพ่อล่ะมาด้วยมั้ย

 

 

 

 

 

เฟรนลี่: ไม่คะ แต่ว่าเดี๋ยวตามมาทีหลัง คุณย่าคุณปู่คุณตาคุณยายก็จะมาด้วย

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เหรอป้าไม่รู้เรื่องเลย งั้นก็แสดงว่ามากับ...

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ใช่เฟรนลี่มากับพี่สองคน

 

 

 

 

 

ฟาง: คะ เฟรนลี่ป้าไปก่อนนะ 

 

 

 

 

 

 

เฟรนลี่: อ้าว 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไปก่อนนะคะ