จะมีวันนั้นไหม...วันที่เธอจะรักกัน

 
 
 
 
          ช่วงเช้าหมอเข้ามาตรวจอาการหมอคุยกับป๊อบปี้ว่า อาการฟางภายนอกโอเคแล้วแต่ฟางยังซึมไม่ยอมพูดหรือตอบอะไรเลย ป๊อบปี้กลัวฟางจะเป็นโรคซึมเศร้าป๊อบปี้พาฟางนั่งรถเข็นออกมาสูดอากาศด้านนอกห้อง ฟางเองก็ยอมออกมาแต่ก็ยังซึมไม่พูดจาอะไรกับใครเหมือนเดิม ป๊อบปี้พาฟางมาที่สวนหย่อมในโรงพยาบาลแล้วมาคุยกับฟางที่ด้านหน้า
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: รู้สึกดีขึ้นรึเปล่า อากาศข้างนอกดีกว่าในห้องเยอะเลยใช่มั้ย พี่จะพาฟางมาทุกวันจนกว่าจะออกจากโรงพยาบาลเลยดีมั้ย
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ...... 
 
 
 
 
 
          จู่ๆก็มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งโยนลูกบอลมาแถวๆที่ฟางนั่งอยู่ ฟางก้มลงไปมองลูกบอลแล้วหยิบขึ้นมามองป๊อบปี้เห็นว่าฟางเหมือนจะตอบสนองกับการกระทำบ้างแล้ว เด็กผู้ชายคนนั้นวิ่งมาที่ฟางแล้วขอลูกบอลคืน
 
 
 
 
 
.....: พี่คร้าบผมขอลูกบอลคืนหน่อยคร้าบ 
 
 
 
          ฟางหันมองแล้วร้องไห้ออกมาก่อนจะยื่นลูกบอลให้
 
 
 
 
....: อย่าร้องนะคร้าบ เป็นผู้ใหญ่ต้องไม่ร้องไห้นะคร้าบ 
 
 
 
 
....: ขอโทษนะครับ ลูกผมมาซนอะไรรึเปล่าครับ
 
 
 
 
ป๊อบ: เปล่าครับ แกไม่ได้มาซนอะไรครับ 
 
 
 
....: ไปลูก วันหลังอย่ามากวนพี่เค้าอีกนะ ไปลูกแม่รออยู่
 
 
 
 
....: แล้วน้องล่ะคร้าบ น้องมารึยัง
 
 
 
 
....: แม่ให้นมน้องอยู่ ไปลูก ขอตัวนะครับ
 
 
 
 
 
 
                ยิ่งได้ยินสิ่งที่พ่อลูกเค้าพูดกันฟางยิ่งร้องไห้หนักขึ้น ป๊อบปี้ดึงฟางมากอดไว้แน่น ฟางร้องไห้ในอ้อมกอดของป๊อบปี้ไม่หยุด 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไม่ต้องร้องนะ ไม่ต้องร้องนะ
 
 
 
 
ฟาง: อึก อึก อื้อออออออออออ อื้อออออออ 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟางต้องเข้มแข็งนะ 
 
 
 
 
ฟาง: อึก อึก ลูก ลูก อึก อื้อออออ 
 
 
 
 
 
 
 
 
              หลังจากพาฟางขึ้นมาบนห้องพาก็ยังซึมๆอยู่ ทุกคนพยายามชวนคุยแต่ฟางก็ไม่พูดจากับใคร สักพักมีพยาบาลเข้ามาหาฟาง
 
 
 
 
 
 
พยาบาล: ขอโทษนะคะ คือคุณธนันต์ธรญ์เคยสมัคคอร์สคุณแม่มือตั้งครรภ์ไว้นะค่ะ จะยกเลิกเลยรึเปล่าค่ะเพราะว่าอีก30นาทีก็จะเริ่มอบรมแล้วค่ะ
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เอ่อ....
 
 
 
 
ฟาง: ไม่ค่ะ ไม่ยกเลิกค่ะ
 
 
 
 
 
 
 
                 ทุกคนพากันหันไปมองที่ฟาง
 
 
 
 
 
 
พยาบาล: งั้นเตรียมตัวได้เลยนะคะ
 
 
 
 
 
 
แม่ฟาง: ฟางลูกไม่ต้องไปหรอกนะ 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: อย่าไปเลยนะหนูฟาง 
 
 
 
 
เฟย์: อย่าไปเลยพี่ฟาง อย่าไปเลย 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ฟางอยากไป ให้ฟางไปนะคะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ผมจะพาฟางไปเองครับ ไปเถอะพี่พาไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           ป๊อบปี้พาฟางนั่งรถเข็นมาที่แผนกสูติก็เห็นห้องกระจกที่มีเด็กเล็กๆอยู่เต็มไปหมด ฟางมองอยู่นานจนป๊อบปี้สังเกตเห็นก็เลยจอดรถเข็นให้ฟางมอง ฟางหันหน้ากลับมาป๊อบปี้จึงเข็นไปที่ห้องอบรมต่อ