จะมีวันนั้นไหม...วันที่เธอจะรักกัน

 
 
 
 
 
          ป๊อบปี้ส่งข้อความมาในโทรศัพท์ฟาง ฟางเองก็แปลกใจเพราะปกติป๊อบปี้ไม่เคยคิดจะส่งอะไรหาเธอ "ชอบรึเปล่า" ฟางอ่านแต่ก็ไม่ได้ตอบกลับไปป๊อบปี้เลยส่งมาอีกครั้ง "ขอโทษนะที่พี่ส่งมารบกวน พี่จะไม่อยู่กวนใจฟางอีก" 
 
 
 
 
 
เฟย์: พี่ฟางใจแข็งจัง 
 
 
 
เขื่อน: พี่ป๊อบก็น่าสงสาร
 
 
 
เฟย์: เราจะทำไงดีล่ะ 
 
 
 
เขื่อน: เฮ้อออ 
 
 
 
 
 
 
 
               แม่ป๊อบปี้เขื่อนและเฟย์มาประชุมเพื่อจะวางแผนช่วยป๊อบปี้กับฟางให้คืนดีกัน เฟย์รีบทำตามแผนโทรไปหาฟางทันที
 
 
 
เฟย์: พี่ฟางๆ
 
 
ฟาง: มีอะไรเฟย์ ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น
 
 
เฟย์: เกิดเรื่องแล้ว พี่ป๊อบ พี่ป๊อบ
 
 
ฟาง: เฟย์เค้าจะเป็นอะไรมันเกี่ยวอะไรกับพี่
 
 
 
เฟย์: พี่ป๊อบลงมาเอายาแก้ปวดขึ้นไปบนห้อง เป็นกระปุกเลย เฟย์กลัวว่าพี่ป๊อบจะคิดสั้นพี่ฟางรีบมานะ 
 
 
 
ฟาง: ฟะ เฟย์ คิดสั้น!!! 
 
 
 
 
 
 
            ฟางรีบขับรถมาบ้านป๊อบปี้ ทุกคนต่างรอกันที่หน้าบ้าน ฟางรีบเข้าไปในห้องของป๊อบปี้เห็นกระปุกยาแก้ปวดเต็มพื้นกระจัดกระจาย ส่วนป๊อบปี้ก็นอนอยู่บนเตียง เขื่อนรีบล็อคประตูจากด้านนอกทันที 
 
 
 
แม่ป๊อบ เขื่อน เฟย์: สำเร็จ 
 
 
 
 
         ฟางรีบไปดูป๊อบปี้ฟางกอดป๊อบปี้แล้วร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
ฟาง: อื้อออออ พี่ป๊อบฟางขอโทษ อื้ออออออพี่ป๊อบอย่าทิ้งฟางไปซิ อื้ออออออ ฟางขอโทษอื้อออ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: หวังว่าแผนนี้จะสำเร็จนะ 
 
 
 
เขื่อน: ผมก็ว่างั้นแหละครับแม่ 
 
 
 
 
 
 
         แม่ป๊อบปี้นึกย้อนไปตอนที่ให้ป๊อบปี้กินน้ำผสมยานอนหลับ
 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: แม่ทำน้ำผลไม้มาให้
 
 
 
ป๊อบ: ขอบคุณครับแม่
 
 
 
          พอป๊อบปี้กินจนหมดแล้วหลับไป เขื่อนกับเฟย์ก็รีบเอายามาเทลงบนพื้นแล้วทำเป็นให้ยาอยู่ในกำมือของป๊อบปี้ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: อึกอึก อื้ออออทำไม ทำไมต้องคิดสั้นด้วยอ่ะ อื้ออออ
 
 
 
 
 
          ป๊อบปี้ค่อยๆรู้สึกตัวลืมตาขึ้นเห็นเหมือนมีคนมากอดตัวเองอยู่พอมองดูดีๆก็เป็นฟาง 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟาง ?
 
 
 
ฟาง: อื้ออออพี่ป๊อบ !!! อึก เสียง !!! 
 
 
 
 
               ฟางรีบผละออกจากป๊อบปี้ส่วนป๊อบปี้ก็ลุกขึ้นนั่งฟางพูดกับตัวเองเบาๆ "ถูกหลอกแน่ๆเลย" ฟางรีบเดินออกไป ป๊อบปี้ตามมาคว้ามือเอาไว้ก่อน
 
 
 
 
ป๊อบ: เดี๋ยวฟาง 
 
 
 
ฟาง: ปล่อย 
 
 
 
ป๊อบ: ฟางมาที่นี่ได้ไง แล้วทำไมยาเต็มห้องแบบนี้อ่ะ
 
 
 
ฟาง: ไม่รู้ 
 
 
 
ป๊อบ: แล้วฟางร้องทำไม เป็นอะไรรึเปล่า เจ็บตรงไหน หรือว่าใครทำอะไร 
 
 
 
ฟาง: ไม่มีใครทำอะไร ปล่อยได้แล้ว 
 
 
 
 
          ฟางจะไปเปิดประตูแต่ประตูดันเปิดไม่ออก
 
 
 
ฟาง: ทำ ทำไมเปิดไม่ออกอ่ะ 
 
 
 
ป๊อบ: พี่เปิดให้....ประตูน่าจะโดนล็อคจากข้างนอกอ่ะ 
 
 
 
ฟาง: โอ๊ย ! ทำไมทำแบบนี้กันนะ ! 
 
 
 
 
ป๊อบ: เดี๋ยวนะ ! ทำอะไร ใครทำอะไร อธิบายให้พี่ฟังหน่อย
 
 
 
 
ฟาง: ออกไปได้เดี๋ยวก็รู้เอง ไม่ต้องอธิบายอะไรหรอก
 
 
 
 
 
ป๊อบ: แผนของเขื่อนกับเฟย์แน่ๆ (พูดกับตัวเอง) 
 
 
 
 
ฟาง: ทำไมต้องมาติดอยู่แบบนี้ด้วยเนี้ย 
 
 
 
 
          ป๊อบปี้เก็บยาที่เต็มพื้นจนหมดแล้วมาหาฟางที่พยายามโทรหาเฟย์โทรหาเขื่อนแต่ก็ไม่มีใครรับ
 
 
 
 
ป๊อบ: นั่งก่อนเถอะ ประตูกว่าจะเปิดได้ก็อีกนาน
 
 
 
ฟาง: ไม่เป็นไรค่ะ
 
 
 
ป๊อบ: ยืนนานๆมันไม่ดีนะ 
 
 
 
                   ป๊อบปี้บอกให้ฟางไปนั่งเพราะยืนนานเกินไปแล้วมันไม่ดีกับฟางแล้วก็ลูก 
 
 
 
 
ป๊อบ: พี่ดีใจนะ ที่ฟางเป็นห่วงพี่ 
 
 
 
ฟาง: ...........