จะมีวันนั้นไหม...วันที่เธอจะรักกัน

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: นึกถึงตอนที่บ้านผีสิงเลยนะ ที่เราติดอยู่ด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ตอนที่ฟางกลัวจนโดนด่านะเหรอ แค่ผีปลอมยังกลัว แถมเป็นคนอ่อนแอ ไม่เป็นผู้ใหญ่สักที

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: คือ.....พี่......

 

 

 

 

 

 

 

              ฟางนึกถึงตอนที่ป๊อบปี้เคยว่าเธอ ป๊อบปี้พยายามเปลี่ยนเรื่องจะชวนคุยฟางคุยแต่ฟางก็เมินใส่ระหว่างที่นั่งฟางหันไปเห็นรูปแต่งงานของเค้าและป๊อบปี้ตั้งอยู่บนโต๊ะทำงานของป๊อบปี้ ป๊อบปี้เห็นสายตาของฟางกำลังจ้องมองรูปนั้นป๊อบปี้เลยพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่เอามาวางไว้เองอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

       เมื่อได้ยินเสียงป๊อบปี้ฟางก็ละสายตาทันที ป๊อบปี้เดินไปหยิบอัลบั้มรูปแต่งงานมานั่งดูใกล้ๆฟาง

 

 

 

 

 

ฟาง: ที่มีตั้งเยอะ จะมานั่งเบียดทำไม 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่อยากให้ฟางดูอัลบั้มรูปอันนี้อ่ะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ดู ตอนนี้ฟางอยากออกไปจากห้องนี้ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่อยากให้ฟางเก็บมันไว้นะ เอาไว้ให้ลูกได้ดูตอนโตก็ยังดี

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ............

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่ทำผิดไว้เยอะ พี่รู้แล้วว่า มันคงยากที่ฟางจะให้อภัยคนแบบพี่ ตอนนี้พี่รู้แล้วว่าฟางกับลูกมีค่ามากแค่ไหนสำหรับพี่

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เลิกพูดสักที ฟางไม่อยากฟังเรื่องไร้สาระ ฟางไม่อยากรู้ว่าฟางกับลูกมีค่า หรือไม่มีค่ากับใคร ลองคิดดูดีๆนะคะ ว่าพี่ป๊อบเองก็ไม่ได้ต้องการเด็กในท้องตั้งแต่แรก แล้วเรื่องที่ภูเก็นที่มันเกิดขึ้นก็เพราะความ "ไม่ได้ตั้งใจ" แต่จะว่าไปจะโทษพี่ป๊อบฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ ฟางผิดเองที่ปล่อยให้ทุกอย่างมันเลยตามเลย จนมันมา ภาระติดพัน ในตอนนี้ ไม่ต้องมารับผิดชอบ หรือว่ามาดูแลฟาง เพราะฟางเคยบอกไว้แล้วก่อนที่เราจะหย่ากัน ว่าครั้งนี้ฟางจะดูแลตัวเองไม่ต้องการให้ใครมาดูแลอะไรทั้งนั้น เพราะฟางไม่อยากเป็นภาระของพี่อีก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             ฟางพูดป๊อบปี้ได้แต่นั่งฟังเพราะทุกสิ่งที่ฟางพูดเค้าผิดจริงๆ ฟางลุกขึ้นไปที่ประตูแล้วตะโกนบอกทุกคนด้านนอก เพราะรู้ว่าต้องมีคนรออยู่ด้านนอก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เปิดประตูให้ฟางเถอะค่ะ ฟางปวดท้อง ปวดมาก ไม่ไหวแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

         ป๊อบปี้รีบวิ่งมาดูทันที แล้วประตูก็เปิดทันทีเหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ปวดมากเลยเหรอฟาง พี่พาไปโรงพยาบาลนะ

 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: หนูฟางรีบไปโรงพยาบาลเถอะลูก

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางปวดท้องมากมั้ย 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่ไม่ได้ปวดท้องหรอก พี่ว่าแล้วว่าต้องมีคนยืนอยู่หน้าห้อง ก็เลยโกหกพี่ไปนะฟางลานะคะ

 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: พี่ป๊อบปรับความเข้าใจสำเร็จรึเปล่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: สำเร็จอะไรล่ะ เป็นแบบเนี้ยอ่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: น้องไม่ยอมใจอ่อนเหรอ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                            ฟางขับกลับบ้านฝนก็ตกหนักขึ้นฟางนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วร้องไห้ไปด้วย จังหวะที่ฟางปาดน้ำตา จู่ๆก็มีเหมือนสุนัขปาดหน้ารถฟางหักหลบ ทำให้รถชนกับต้นไม้อย่างจัง