จะมีวันนั้นไหม...วันที่เธอจะรักกัน

 

 

 

 

 

          ป๊อบปี้ส่งข้อความมาในโทรศัพท์ฟาง ฟางเองก็แปลกใจเพราะปกติป๊อบปี้ไม่เคยคิดจะส่งอะไรหาเธอ "ชอบรึเปล่า" ฟางอ่านแต่ก็ไม่ได้ตอบกลับไปป๊อบปี้เลยส่งมาอีกครั้ง "ขอโทษนะที่พี่ส่งมารบกวน พี่จะไม่อยู่กวนใจฟางอีก" 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางใจแข็งจัง 

 

 

 

เขื่อน: พี่ป๊อบก็น่าสงสาร

 

 

 

เฟย์: เราจะทำไงดีล่ะ 

 

 

 

เขื่อน: เฮ้อออ 

 

 

 

 

 

 

 

               แม่ป๊อบปี้เขื่อนและเฟย์มาประชุมเพื่อจะวางแผนช่วยป๊อบปี้กับฟางให้คืนดีกัน เฟย์รีบทำตามแผนโทรไปหาฟางทันที

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางๆ

 

 

ฟาง: มีอะไรเฟย์ ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น

 

 

เฟย์: เกิดเรื่องแล้ว พี่ป๊อบ พี่ป๊อบ

 

 

ฟาง: เฟย์เค้าจะเป็นอะไรมันเกี่ยวอะไรกับพี่

 

 

 

เฟย์: พี่ป๊อบลงมาเอายาแก้ปวดขึ้นไปบนห้อง เป็นกระปุกเลย เฟย์กลัวว่าพี่ป๊อบจะคิดสั้นพี่ฟางรีบมานะ 

 

 

 

ฟาง: ฟะ เฟย์ คิดสั้น!!! 

 

 

 

 

 

 

            ฟางรีบขับรถมาบ้านป๊อบปี้ ทุกคนต่างรอกันที่หน้าบ้าน ฟางรีบเข้าไปในห้องของป๊อบปี้เห็นกระปุกยาแก้ปวดเต็มพื้นกระจัดกระจาย ส่วนป๊อบปี้ก็นอนอยู่บนเตียง เขื่อนรีบล็อคประตูจากด้านนอกทันที 

 

 

 

แม่ป๊อบ เขื่อน เฟย์: สำเร็จ 

 

 

 

 

         ฟางรีบไปดูป๊อบปี้ฟางกอดป๊อบปี้แล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

ฟาง: อื้อออออ พี่ป๊อบฟางขอโทษ อื้ออออออพี่ป๊อบอย่าทิ้งฟางไปซิ อื้ออออออ ฟางขอโทษอื้อออ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: หวังว่าแผนนี้จะสำเร็จนะ 

 

 

 

เขื่อน: ผมก็ว่างั้นแหละครับแม่ 

 

 

 

 

 

 

         แม่ป๊อบปี้นึกย้อนไปตอนที่ให้ป๊อบปี้กินน้ำผสมยานอนหลับ

 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: แม่ทำน้ำผลไม้มาให้

 

 

 

ป๊อบ: ขอบคุณครับแม่

 

 

 

          พอป๊อบปี้กินจนหมดแล้วหลับไป เขื่อนกับเฟย์ก็รีบเอายามาเทลงบนพื้นแล้วทำเป็นให้ยาอยู่ในกำมือของป๊อบปี้ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อึกอึก อื้ออออทำไม ทำไมต้องคิดสั้นด้วยอ่ะ อื้ออออ

 

 

 

 

 

          ป๊อบปี้ค่อยๆรู้สึกตัวลืมตาขึ้นเห็นเหมือนมีคนมากอดตัวเองอยู่พอมองดูดีๆก็เป็นฟาง 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง ?

 

 

 

ฟาง: อื้ออออพี่ป๊อบ !!! อึก เสียง !!! 

 

 

 

 

               ฟางรีบผละออกจากป๊อบปี้ส่วนป๊อบปี้ก็ลุกขึ้นนั่งฟางพูดกับตัวเองเบาๆ "ถูกหลอกแน่ๆเลย" ฟางรีบเดินออกไป ป๊อบปี้ตามมาคว้ามือเอาไว้ก่อน

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวฟาง 

 

 

 

ฟาง: ปล่อย 

 

 

 

ป๊อบ: ฟางมาที่นี่ได้ไง แล้วทำไมยาเต็มห้องแบบนี้อ่ะ

 

 

 

ฟาง: ไม่รู้ 

 

 

 

ป๊อบ: แล้วฟางร้องทำไม เป็นอะไรรึเปล่า เจ็บตรงไหน หรือว่าใครทำอะไร 

 

 

 

ฟาง: ไม่มีใครทำอะไร ปล่อยได้แล้ว 

 

 

 

 

          ฟางจะไปเปิดประตูแต่ประตูดันเปิดไม่ออก

 

 

 

ฟาง: ทำ ทำไมเปิดไม่ออกอ่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: พี่เปิดให้....ประตูน่าจะโดนล็อคจากข้างนอกอ่ะ 

 

 

 

ฟาง: โอ๊ย ! ทำไมทำแบบนี้กันนะ ! 

 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวนะ ! ทำอะไร ใครทำอะไร อธิบายให้พี่ฟังหน่อย

 

 

 

 

ฟาง: ออกไปได้เดี๋ยวก็รู้เอง ไม่ต้องอธิบายอะไรหรอก

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แผนของเขื่อนกับเฟย์แน่ๆ (พูดกับตัวเอง) 

 

 

 

 

ฟาง: ทำไมต้องมาติดอยู่แบบนี้ด้วยเนี้ย 

 

 

 

 

          ป๊อบปี้เก็บยาที่เต็มพื้นจนหมดแล้วมาหาฟางที่พยายามโทรหาเฟย์โทรหาเขื่อนแต่ก็ไม่มีใครรับ

 

 

 

 

ป๊อบ: นั่งก่อนเถอะ ประตูกว่าจะเปิดได้ก็อีกนาน

 

 

 

ฟาง: ไม่เป็นไรค่ะ

 

 

 

ป๊อบ: ยืนนานๆมันไม่ดีนะ 

 

 

 

                   ป๊อบปี้บอกให้ฟางไปนั่งเพราะยืนนานเกินไปแล้วมันไม่ดีกับฟางแล้วก็ลูก 

 

 

 

 

ป๊อบ: พี่ดีใจนะ ที่ฟางเป็นห่วงพี่ 

 

 

 

ฟาง: ...........