จะมีวันนั้นไหม...วันที่เธอจะรักกัน

 

 

 

 

เขื่อน: เฟย์รอในรถนะ 

 

 

 

      ฟางไลน์หาเฟย์บอกให้เขื่อนมาพาป๊อบปี้กลับไป

 

 

 

 

เขื่อน: พี่ป๊อบ กลับบ้านเถอะ ฝนตกหนักขนาดนี้อ่ะ อย่ายืนอยู่แบบนี้เลยเดี๋ยวจะไม่สบายเอา ไปเถอะพี่

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ไม่กลับ ให้มันไข้ตายอยู่ตรงนี้แหละ ให้มันตายอยู่ตรงนี้แหละ 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางนะพี่ฟาง (เฟย์ลงจากรถมาช่วย) กลับเถอะพี่ป๊อบ

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ปล่อยเขื่อน ยังไงพี่ก็ไม่กลับ 

 

 

 

เขื่อน: พี่จะทำแบบนี้ทำไม วันนี้พี่ง้อเค้าไม่ได้ พรุ่งนี้ล่ะ พรุ่งนี้ก็ยังมี ถ้าพี่เป็นอะไรไปแล้วพี่จะง้อพี่ฟางยังไง ถ้าพี่เป็นอะไรไป แล้วพี่ฟางกับลูกใครจะดูแล คิดบ้างดิพี่ป๊อบ 

 

 

 

 

 

เฟย์: กลับไปตั้งหลักก่อนเถอะพี่ป๊อบ 

 

 

 

 

 

 

           ป๊อบปี้เหมือนจะยอมแล้วเดินไปพร้อมเขื่อนกับเฟย์แต่จู่ๆก็ล้มลงเขื่อนกับเฟย์ตก เฟย์รีบวิ่งไปโทรศัพท์ในรถโทรเข้าไปในบ้านให้รีบเปิดประตู

 

 

 

 

 

เฟย์: พาพี่ป๊อบเข้าในบ้านก่อนเถอะ

 

 

 

 

 

 

แม่ฟาง: หมดสติเลยเหรอ 

 

 

 

 

เขื่อน: ครับจู่ๆก็ล้มลงเลย 

 

 

 

 

พ่อฟาง: รีบพาไปเปลี่ยนชุด เช็ดตัวก่อนเลยเดี๋ยวจะเป็นปอดบวม

 

 

 

 

        ฟางเห็นทั้งสามคนเปียกเต็มไปหมด ฟางตกใจที่ป๊อบปี้หมดสติ แต่ฟางก็ได้แต่นั่งทำเป็นไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

 

 

 

 

แม่ฟาง: ฟางไม่ไปดูพี่เค้าหน่อยเหรอลูก

 

 

 

 

ฟาง: ไม่คะ ก็ฟางบอกแล้วให้กลับไป เค้าไม่ยอมกลับไปเอง ฟางไปนอนก่อนนะคะ ฟางยังไม่ได้นอนกลางวันเลย 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ไข้สูงมากเลย

 

 

 

 

    เขื่อนเอาที่วัดไข้วัดดูหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเช็ดตัวให้ป๊อบปี้แล้ว 

 

 

 

เฟย์: งั้นเดี๋ยวเฟย์ไปตามพี่ฟางนะ 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง พี่ฟาง 

 

 

 

 

ฟาง: มีอะไรเฟย์ 

 

 

 

เฟย์: พี่ป๊อบไข้สูงมากเลยนะ 40 องศาเลยนะ 

 

 

 

 

ฟาง: ก็พาไปหาหมอซิ 

 

 

 

เฟย์: ไปดูเค้าหน่อยเถอะ เฟย์รู้ว่าพี่เป็นห่วงพี่ป๊อบ เฟย์กับเขื่อนจะกลับบ้านแล้ว ถ้าพี่ไม่ดูแล แล้วใครจะดูแลล่ะ ถ้าเกิดเค้าไข้สูงจนช็อคจะทำไง 

 

 

 

 

ฟาง: แต่พี่....งั้นพี่โทรตามอาร์มให้ดีกว่า 

 

 

 

 

เฟย์: อะ อ้าว พี่ฟางนะพี่ฟาง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

         อาร์มมาตรวจดูอาการของป๊อบปี้แล้วฉีดยาให้เฟย์กับเขื่อนก็กลับไปแล้ว ส่วนฟางยืนมองอยู่ห่างๆ

 

 

 

 

 

 

อาร์ม: ไข้เค้าสูงมากนะ ถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้เค้าอาจจะช็อคได้เลยนะ

 

 

 

 

ฟาง: ก็เค้าดื้อเองหนิ อยากยืนตากฝนอยู่ได้

 

 

 

 

อาร์ม: ฟาง ยังไม่คุยกันอีกเหรอ 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่มีไรต้องคุยหนิ ฟางกลับห้องก่อนนะ 

 

 

 

 

 

แม่ฟาง: เป็นไงมั่งอาร์ม

 

 

 

 

อาร์ม: อ่อผมฉีดยาให้แล้วครับ เดี๋ยวไข้ก็น่าจะลดลงล่ะครับ 

 

 

 

 

พ่อฟาง: ขอบใจมากนะอาร์ม 

 

 

 

อาร์ม: ไม่เป็นไรครับ งั้นผมขอตัวกลับเลยนะครับ สวัสดีครับ

 

 

 

 

พ่อแม่ฟาง: สวัสดีจ้า 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: จะเป็นห่วงเค้าทำไม เฮ้อออ เลิกคิด เลิกคิด เลิกคิดซะทีฟาง