จะมีวันนั้นไหม...วันที่เธอจะรักกัน

 
 
 
 
แม่ฟาง: อ้าวทำไม ขนกระเป๋ามาเยอะแบบนี้ล่ะ 
 
 
 
ฟาง: หนูหย่ากับเค้าแล้ว
 
 
 
แม่ฟาง: หย่า ! 
 
 
 
ฟาง: ค่ะ 
 
 
 
แม่ฟาง: ทำไมล่ะลูก ทำไมมันกระทันหันแบบนี้ 
 
 
 
 
ฟาง: ฟางเหนื่อยคะ ฟางไม่อยากยื้อทุกอย่างไว้อีกแล้ว 
 
 
 
 
แม่ฟาง: โธ่ฟางลูกแม่ 
 
 
 
 
ฟาง: หนูขึ้นไปบนห้องก่อนนะคะ
 
 
 
แม่ฟาง: จ้าลูก 
 
 
 
 
 
               ป๊อบปี้ทำงานเสร็จก็กลับมาที่แล้วเข้าไปในห้องก็รู้สึกว่ามันมีอะไรขาดหายไปเค้าเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อจะเอาเสื้อมาเปลี่ยนแล้วอาบน้ำ เค้ามองไปด้าน ที่เคยมีเสื้อผ้าฟางอยู่ ก็ส่ายหัวไล่เรื่องของฟางออกไป ฟางเองก็รู้สึกว่ามีอะไรขาดหายไป ไม่ต่างจากป๊อบปี้ ฟางนั่งอยู่ในสวนหลังบ้าน ก็นึกถึงเรื่องราวระหว่างตัวเองและป๊อบปี้ และด้านป๊อบปี้เองจะทำอะไรภายในห้องก็นึกถึงแต่ฟาง แม้กระทั่งของในห้องน้ำก็นึกถึงของ ของฟางที่เคยตั้งอยู่ใกล้ๆกันๆ
 
 
 
 
 
ฟาง: แม่ทำถูกแล้วใช่มั้ยลูก (ฟางลูบท้องแล้วพูด) 
 
 
 
 
พ่อฟาง: คิดอะไรอยู่ลูก 
 
 
 
ฟาง: เปล่าคะ ไม่ได้คิดอะไรคะ 
 
 
 
พ่อฟาง: พ่อรู้เรื่องหมดแล้วนะฟางพ่อเองก็มีส่วนผิดที่ให้ลูกแต่งงานตั้งแต่แรก พ่อกับแม่ และทุกคน รู้ทั้งรู้ว่าป๊อบปี้เค้าไม่ได้คิดกับลูกแบบนั้น แต่ก็แอบนึกในใจนะว่าสักวันเค้าจะรักลูกของพ่อเหมือนที่พ่อกับแม่รักลูก แต่ในเมื่อทุกอย่างมันไม่เป็นอย่างนั้นพ่อก็อยากให้ลูก ออกมาจากที่ตรงนั้นลูกเหนื่อยมามากแล้ว ในเมื่อคนเราเกิดมาไม่ได้คู่กัน ยังไงๆมันก็เป็นไปไม่ได้ พ่อเชื่อนะว่าสักวันลูกต้องเจอคนที่รักลูกจริงๆ 
 
 
 
 
ฟาง: อึก ขอบคุณนะคะพ่อ อึก ฮือออ 
 
 
 
 
พ่อฟาง: ไปเราไปทานข้าวกันดีกว่า 
 
 
 
ฟาง: คะ 
 
 
 
 
 
             ระหว่างที่ทานอาหารฟางยังมีอาการแพ้ท้องฟางได้กลิ่นอาหารตรงหน้าก็ทนไม่ไหว รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที ทำให้คนเป็นพ่อเป็นแม่ตกใจ และรีบตามไปดู
 
 
 
 
แม่ฟาง: ฟางเป็นไรลูก ไปหาหมอมั้ย 
 
 
 
ฟาง: ไม่เป็นไรคะแม่ หนู อืออ (รู้สึกเหมือนจะอาเจียนออกมาอีก) 
 
 
 
 
พ่อฟาง: พ่อว่าไปหาหมอดีกว่านะ หรือว่าให้อาหมอมาตรวจที่บ้านก็ได้นะ เดี๋ยวพ่อโทรหาอาหมอให้
 
 
 
ฟาง: ไม่ต้องหรอกคะ ฟางไปหาหมอมาแล้วคะ หมอบอกว่าฟางเป็นโรคกระเพาะคะ 
 
 
 
 
แม่ฟาง: โรคกระเพาะ ? 
 
 
 
ฟาง: คะ ฟางไม่ได้เป็นมากหรอกคะแม่ พ่อกับแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ 
 
 
 
 
พ่อฟาง: งั้นลูกขึ้นไปนอนพักนะ เดี๋ยวพ่อให้ในครัวเค้าทำโจ๊กร้อนๆให้
 
 
 
 
แม่ฟาง: ไปลูกแม่พาขึ้นไป
 
 
 
ฟาง: ไม่เป็นไรคะแม่ ฟางขึ้นไปเอง
 
 
 
แม่ฟาง: งั้นค่อยๆเดินนะลูก 
 
 
 
ฟาง: คะ 
 
 
 
 
 
 
                     พ่อกับแม่ฟางต่างมองหน้ากันเพราะทั้งคู่ต่างก็สงสัยในอาการของฟาง แม่ฟางจึงโทรไปหาเฟย์ เพื่อหาคำตอบ 
 
 
 
 
แม่ฟาง: เฟย์เรารู้มั้ยว่าพี่ฟางไม่สบาย 
 
 
 
เฟย์: รู้คะแม่ 
 
 
 
แม่ฟาง: แล้วรู้รึเปล่าว่าพี่ฟางเป็นอะไร แม่เห็นอาเจียนเยอะมากเลย 
 
 
 
เฟย์: เอ่อ...คือ...คือพี่ฟาง เฟย์ว่าแม่ถามพี่ฟางเองดีกว่านะ 
 
 
 
 
พ่อฟาง: พ่อขอคุยหน่อยแม่.....เฟย์พ่อนะ พี่ฟางเค้าเป็นอะไร
 
 
 
 
เฟย์: พี่ฟางเค้า....พี่ฟางเค้ากำลังท้องคะ 
 
 
 
 
พ่อฟาง: ท้อง ! 
 
 
 
แม่ฟาง: ยัยฟางท้อง ! 
 
 
 
 
เฟย์: พี่ฟางเป็นอะไรมากมั้ยคะ 
 
 
 
พ่อฟาง: ไม่หรอก แล้วมีใครรู้มั้ยว่าพี่เราท้อง 
 
 
 
เฟย์: ไม่มีคะ พี่ฟางไม่ให้บอกใคร เฟย์เองก็รู้เพราะเห็นยานะคะ พี่ฟางก็ไม่ได้บอกเฟย์ตรงๆหรอก
 
 
 
 
พ่อฟาง: อืม งั้นแค่นี้นะลูก 
 
 
 
เฟย์: คะ