จะมีวันนั้นไหม...วันที่เธอจะรักกัน

 

 

 

 

 

ป๊อบ: หึ ชั้นตังหากที่ต้องเป็นคนพูดประโยคนี้ 

 

 

 

ฟาง: จะใครพูดแล้วมันต่างกันยังไง ยังไงๆสักวันนึง มันก็ต้องมี แล้วที่สำคัญพี่ป๊อบควรดีใจ ที่ต่อไปจะได้อยู่กับคนที่รัก ได้กลับไปดูแลคนที่พี่รักแบบจริงๆจังๆสักที ฟางยื้อทุกอย่างมามากแล้ว ทุกอย่างควรจะจบ จบสักที 

 

 

 

 

ป๊อบ: .....ก็ดี ชั้นจะได้ไปดูแลฟ้า กลับไปคบกับฟ้าเหมือนเดิมสักที เธอจะหย่าเมื่อไหร่ก็บอกมา

 

 

 

 

ฟาง: พรุ่งนี้....พรุ่งนี้ ฟางพร้อมเสมอ ฟางอยากชดใช้ ชดเชยในสิ่งที่เคยทำไป ทำให้พี่สองคนต้องเลิกกัน เพราะฟางเป็นต้นเหตุ การแต่งงานครั้งนี้ ฟางก็เป็นต้นเหตุ ฟางขอทำเพื่อชดเชย. และชดใช้ ให้พี่ทั้งสองคนบ้าง พรุ่งนี้ค่ะ เราสองคนจะได้กลับไปหาคนที่เรารักสักที ฟางจะได้อยู่กับคนที่ฟางรักสักที ส่วนพี่ป๊อบจะได้อยู่กับพี่ฟ้าอย่างที่พี่ต้องการมาตลอดสักที 

 

 

 

 

 

 

                  ฟางพูดจบก็เดินออกไปจากห้องทันที ฟางสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะยิ้มแล้วเดินลงไปด้านล่าง ต่างจากป๊อบปี้ที่ทรุดนั่งลงที่ปลายเตียง ทำไมเค้ารู้สึกเหมือนใจสลาย เหมือนครั้งที่เคยเกิดขึ้นตอนเรื่องของฟ้า เค้าควรจะดีใจไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมเค้าถึงไม่รู้สึกแบบนั้นเลย  ฟางเข้าไปในครัวแล้วหานมดื่ม เฟย์ลงมาด้านล่างพอดี

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางคิดดีแล้วเหรอ

 

 

 

ฟาง: เฟย์ได้ยินเหรอ

 

 

 

เฟย์: เสียงดังซะขนาดนั้น 

 

 

 

ฟาง: พี่เหนื่อยอ่ะ พี่ไปต่อไม่ไหวแล้ว ทุกอย่างมันควรจบสักที ยิ่งนานวันไปมันก็ยิ่งทรมาน แบบนี้แหละ ดีที่สุดแล้ว 

 

 

 

เฟย์: เฟย์เคารพในการตัดสินใจของพี่ฟางนะ 

 

 

 

ฟาง: ขอบใจนะ

 

 

 

              ฟางหันไปดื่มนมต่อแล้วไปหยิบน้ำมาดื่มเพื่อจะทานยา แต่! เฟย์หยิบยาขึ้นมาดูหมดแล้ว ฟางตกใจมาก รีบดึงออกมาจากมือเฟย์ 

 

 

 

 

เฟย์: ยา...ยาบำรุงครรภ์ !

 

 

 

ฟาง: .....

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง พี่ฟางท้อง 

 

 

 

ฟาง: เฟย์ อย่าบอกใครนะ พี่ขอนะ สัญญากับพี่นะ ว่าเราจะไม่บอกใคร นะพี่ขอนะเฟย์ 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางจะหย่าทั้งๆที่ในท้องพี่ตอนนี้มีลูกพี่ป๊อบเนี้ยนะ ไม่อ่ะ เฟย์ไม่ยอม ในท้องพี่ก็หลานเฟย์เหมือนกัน เฟย์ไม่ยอมหรอกเฟย์จะบอกพี่ป๊อบ 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์ ถ้าเฟย์ไปบอกเค้ามันจะไปมีประโยชน์อะไรเฟย์ พี่อยากหยุดทุกอย่าง อยากจบทุกอย่าง เฟย์พี่ขอร้องละนะ อึก ฮือออ นะเฟย์ อย่าบอกใครเรื่องนี้ หรือว่าเฟย์อยากเห็นพี่เจ็บ อยากเห็นพี่ต้องทนทุกข์อีก เฟย์ไม่สงสารพี่เหรอ เค้าไม่รักพี่เลย ไม่เคยคิดที่จะรักพี่เลยนะ ฮืออออ นะเฟย์ พี่ขอร้อง 

 

 

 

 

เฟย์: โธ่พี่ฟาง (เฟย์กอดฟาง) 

 

 

 

 

 

ฟาง: รับปากพี่นะ ว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ว่าจะไม่บอกใครทั้งนั้น

 

 

 

 

เฟย์: ก็ได้ เฟย์สัญญา 

 

 

 

ฟาง: พี่เชื่อมั่นในตัวเฟย์นะ ว่าเฟย์จะทำอย่างที่สัญญา

 

 

 

 

เฟย์: อืออ 

 

 

 

 

 

               ทั้งคู่ขึ้นมาด้านบนพร้อมกันฟางก็แยกมาในห้อง ส่วนเฟย์ก็แยกกลับห้องไป ป๊อบปี้นอนหลับที่โซฟา ไปแล้ว ฟางเดินมาที่เตียงแล้วข่มตาหลับ รอให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ 

 

 

 

 

 

 

 

                เช้าวันรุ่งขึ้น ทุกคนลงมาพร้อมกันที่โต๊ะอาหารเพื่อรอ อาหาร ฟางรู้สึก้หมือนจะอาเจียนแต่ก็ต้องฝืนไว้ เมื่ออาหารวางตรงหน้า ฟางก็พยายามกิน เพราะต้องกินยา และต้องกินอาหารเพื่อเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้อง   เมื่อทานอาหารเสร็จฟางก็ออกไปกับป๊อบปี้แล้ว ไปที่สำนักงานเขตเพื่อ จดทะเบียนหย่า 

 

 

 

 

 

 

 

                  ทันทีที่กระดาษวางตรงหน้า ฟางก็ไม่รีรอ รีบเซ็นลงไปในกระดาษทันที ส่วนป๊อบปี้ก็เซ็นตามไป ภายนอกอาจจะดูเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่ภายในของทั้งคู่กลับไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอจะกลับบ้านรึเปล่า ชั้นจะได้ไปส่ง 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่เป็นไรค่ะ พี่ป๊อบไปทำงานเถอะ ฟางกลับเองได้ ขอตัวนะค่ะ 

 

 

 

 

 

               ฟางกลับมาบ้านก็ขึ้นไปเก็บของ ในห้องทันที ฟางเก็บของทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว โชคดีที่ไม่มีใครอยู่บ้านเพราะไปทำบุญกันหมด ฟางเดินไปหยิบรูปถ่ายของฟ้ากับป๊อบปี้ในลิ้นชักขึ้นมาแล้วเอามาตั้งไว้บนโต๊ะทำงานของป๊อบปี้ พร้อมทั้งเขียนข้อความสั้นๆใส่ไว้ในกระดาษโน้ตติดไว้ข้างๆกรอบรูป ว่า "มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วนะค่ะ" 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟาง รัก พี่ป๊อบ นะค่ะ ลาก่อน

 

 

 

 

 

 

           ฟางเก็บของเสร็จก็ออกไปจากบ้านป๊อบปี้ทันที