จะมีวันนั้นไหม...วันที่เธอจะรักกัน

 
 
ป๊อบ: บ้าอ่อ !!
 
 
                 ป๊อบปี้ลุกขึ้นมาจับมือฟางทั้งสองข้างแล้วลากเข้าไปในห้องนอน 
 
 
ฟาง: จะทำอะไรอ่ะ !!
 
 
ป๊อบ: วันนี้ไปไหนมา
 
 
ฟาง: ไปสถานสงเคราะห์มา (ฟางเห็นป๊อบปี้ดูน่ากลัวเลยบอกความจริงไป)
 
 
ป๊อบ: แล้วหลังจากนั้นอ่ะไปไหน
 
 
ฟาง: ไปไหน ไม่ได้ไปไหน
 
 
ป๊อบ: แล้วไปกับใคร
 
 
ฟาง: ทำไมต้องมาอยากรู้เรื่องของฟางด้วย มันไม่เกี่ยวอะไรกับพี่ป๊อบเลยนะ 
 
 
ป๊อบ: ใช่ มันไม่เกี่ยวกับชั้น แต่ชั้นรับไม่ได้ ที่ต้องใช้ของร่วมกับคนอื่น 
 
 
 
ฟาง: พูดอะไร ของ ใช้ของร่วมกับใคร !!!
 
 
 
ป๊อบ: มันพาไปขึ้นสวรรค์ถึงไหนอ่ะ 
 
 
          
 
              เพี๊ยะ 
 
 
 
ป๊อบ: ตบใช่มั้ย งั้นชั้นขอเอาคืนล้ะกันนะ 
 
 
 
             ป๊อบปี้ผลักฟางนอนลงบนเตียงแล้วแล้วขึ้นคร่อมฟางแล้วพยายามจะจูบฟาง 
 
 
ฟาง: อื้ออออออออออ ปล่อย 
 
 
 
ป๊อบ: ทำไม ไม่อยากมีความสุขเหรอ หรือว่าต้องให้มันทำคนเดียวห้ะ
 
 
 
ฟาง: ออกไป ! อย่ามาพูดหมาๆแบบนี้นะ 
 
 
 
ป๊อบ: หมา ! หึ เดี๋ยวนี้กล้าพูดแบบนี้กับชั้น อ่อ
 
 
 
ฟาง: ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย พี่อย่าลืมซิว่าพี่มีพี่ฟ้า อย่าทำแบบนี้กับคนที่พี่ไม่ได้รักเลย ฟางขอ
 
 
 
ป๊อบ: งั้นที่เธอไปขึ้นคอนโดกับไอนั่นแปลว่าเธอรักมันรึไง
 
 
 
ฟาง: ใช่ รัก ฟางรักอาร์มเหมือนที่พี่รักพี่ฟ้านั้นแหละ........อื้อออออ
 
 
 
 
                เช้าวันรุ่งขึ้นฟางตื่นตั้งแต่เช้ามืด ส่วนป๊อบปี้ด้วยความที่เมาเลยทำให้หลับยาว ฟางลงมานั่งที่ริมสระว่ายน้ำ แล้วนึกถึงเหตุการ์ณเมื่อคืน แล้วก็ร้องไห้ออกมา นึกถึงคำพูดที่ป๊อบปี้พูดออกมา 
 
 
 
 
ป๊อบ: ที่ชั้นทำแบบนี้ไม่ใช่เพราะชั้นรักเธอหรอกนะรู้เอาไว้ด้วย เพราะคนที่ชั้นรักคือฟ้าคนเดียว แต่เพราะชั้นไม่อยากให้ใครเอาไปนินทาว่าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียตัวเองไปขึ้นห้องกับชู้ จำเอาไว้ด้วย
 
 
 
 
 
 
         หลังจากป๊อบปี้พูดจบทั้งคู่ก็มีอะไรกันเป็นครั้งที่สอง ฟางรู้สึกเสียใจที่ได้ยินคำพูดแบบนั้นออกมาจากปากของป๊อบปี้ เค้าไม่เคยรักเธอเลย ไม่มีทางไหนเลยที่จะรัก 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: หนูฟาง ? 
 
 
 
ฟาง: อึก อื้อ คะ 
 
 
 
แม่ป๊อบ: มานั่งทำไรตรงนี้ลูก 
 
 
 
ฟาง: เอ่อ คือ ฟางมานั่งสูดอากาศอ่ะค่ะ 
 
 
 
แม่ป๊อบ: อ่อ เออแม่ลืมบอกไป ว่าวันนี้วันเกิดพ่อเค้านะ แม่ก็เลยลงมาเตรียมของเตรียมใส่บาตร หนูฟางไปทำอาหารกับแม่ดีมั้ย 
 
 
 
 
ฟาง: ได้ค่ะ 
 
 
 
แม่ป๊อบ: จ้ะ งั้นไปลูก