จะมีวันนั้นไหม...วันที่เธอจะรักกัน

 

 

 

ฟาง: อย่าบอกนะว่ารีบมาห้างอ่ะ

 

 

ป๊อบ: ใช่ทำไม 

 

 

ฟาง: เหอะ เอาแต่ใจที่สุดเลย

 

 

ป๊อบ: ชั้นได้ยินนะ

 

 

ฟาง: ก็ตั้งใจจะพูดให้ได้ยินไง

 

 

 

                                พูดจบก็เดินนำหน้าไป

 

 

 

 

 

ฟาง: แล้วมาห้างเนี้ยจะมาซื้ออะไร

 

 

ป๊อบ: ก็ซื้อหลายอย่างอ่ะ

 

 

ฟาง: งั้นฟางไปนั่งรอที่ร้านกาแฟนะ

 

 

ป๊อบ: ไม่ได้!!!!

 

 

ฟาง: ห้ะ ทำไม

 

 

ป๊อบ:...... เอ่อ ชั้นจะซื้อเสื้อใหม่อ่ะ ซื้อสูท ซื้อหลายอย่างเลย

 

 

ฟาง: แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฟางไม่ทราบ

 

 

ป๊อบ: เกี่ยวดิ ก็ชั้นไม่อยากเดินคนเดียวอะ 

 

 

ฟาง: ก็โทรหาพี่ฟ้าซิ 

 

 

ป๊อบ: เลิกประชดได้ม่ะ

 

 

ฟาง: ไม่ได้ประชด

 

 

ป๊อบ: งั้นก็ไปกับชั้น มานี่ (ดึงมือฟางมาคล้องแขนแล้วจับไว้)

 

 

 

 

 

เฟย์: เห้ย !!

 

 

เขื่อน: เป็นไร !!

 

 

เฟย์: พี่ฟางกับพี่ป๊อบ !!

 

 

เขื่อน: จริงด้วย 

 

 

 

เฟย์: แต่ที่เค้าเห็นอ่ะ พี่ป๊อบเฮ้ยพี่ฟางคล้องแขนพี่ป๊อบแบบนี้เลยนะ (พูดล้วทำท่าประกอบกับเขื่อน)

 

 

 

เขื่อน: ฮ่าๆๆ แบบนี้ต้องรายงานข่าวซะหน่อย

 

 

 

 

 

 

 

 

                              ป๊อบปี้ลากฟางเข้าไปในร้านเสื้อผ้า มือข้างนึงก็เลือกอีกข้างก็ให้ฟางคล้องฟางพยายามแกะมือออก แต่ป๊อบปี้ยื้อไว้ 

 

 

ฟาง: ปล่อยได้แล้ว

 

 

ป๊อบ: ไม่ปล่อย

 

 

ฟาง: พนักงานมองกันใหญ่แล้วเนี้ย 

 

 

ป๊อบ: ปล่อยไปเดี๋ยวก็หนีอีก

 

 

ฟาง: ไม่หนี ปล่อยได้แล้ว

 

 

ป๊อบ: ได้ 

 

 

         ป๊อบปี้เปลี่ยนเป็นมาจับมือฟางไว้แน่น ฟางรู้สึกแปลกๆกับการกระทำของป๊อบปี้ ฟางพพยายามไล่ความคิดที่เป็นไปไม่ได้ออก 

 

 

ฟาง: ไหนบอกจะปล่อยไง

 

 

ป๊อบ: ....

 

 

ฟาง: ชิ!!

 

 

 

 

             พอออกจากร้านเสื้อก็เดินไปเรื่อยๆ ป๊อบปี้นึกสนุกอยากแกล้งฟาง เลยเดินมาที่หน้าร้านขายชั้นในผู้ชาย

 

 

ฟาง: เดี๋ยว !!

 

 

ป๊อบ: อะไร

 

 

ฟาง: ไม่เข้า เข้าไปเถอะ

 

 

ป๊อบ: ทำไม

 

 

ฟาง: จะให้เข้าไปทำไม 

 

 

ป๊อบ: เอาก็มาร้านขายกางเกงใน จะให้มาซื้อผ้าขนหนูอ่อ ห้ะ 

 

 

ฟาง: จะเข้าก็เข้าไปคนเดียวซิ ไม่เข้าด้วยหรอก

 

 

ป๊อบ: แต่เธอต้องเข้าไปกับชั้น 

 

 

ฟาง: ม้ายยยยยยยย !!!! 

 

 

 

 

 

                         เมื่อซื้อเสร็จฟางก็ออกมาหน้าฟางแดงไปหมดทั้งร้านมีแต่ของผู้ชาย ป๊อบปี้แอบหัวเราะและอมยิ้มกับท่าทีของฟาง 

 

 

 

ฟาง: หัวเราะอะไร ตลกมากอ่อ 

 

 

ป๊อบ: ก็ตลกดีนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

 

 

 

 

เขื่อน: อ่ะแฮ่มๆ

 

 

 

ป๊อบ: เขื่อน เฟย์

 

 

ฟาง: เฟย์ เขื่อน 

 

 

เฟย์: หัวเราะอะไรอยู่เหรอค่ะ 

 

 

ฟาง: ก็...เขื่อนพี่ชายเราอ่ะ แกล้งพี่

 

 

เขื่อน: อ้าวๆๆ พี่ชายครับ แกล้งอะไรพี่สะใภ้คนสวยของผมครับ

 

 

ป๊อบ: เปล่านิ ว่าแต่กินไรกันยังอ่ะ

 

 

เขื่อน: ยังว่าจะมาให้คุณพี่ชายเลี้ยง ซะหน่อย

 

 

ป๊อบ: อืม งั้นไปหาไรกินเถอะ 

 

 

 

 

                พอเจอเฟย์กับเขื่อนก็ทำเป็นขรึม เมื่อทานอาหารกันเสร็จทั้งสองคู่ก็แยกย้ายกันกลับไปที่บ้าน ฟางเดินขึ้นมาข้างบนแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ส่งข้อความหาอาร์ม ขอโทษที่วันนี้ไม่ได้บอกลา ป๊อบปี้เห็นฟางนั่งแชทก็ทำทีเป็นเดินผ่านไปด้านหลังไปหยิบหนังสือ แล้วมานั่งอ่าน แต่สายตาพยายามมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ตลอด จนฟางรู้สึกว่าเหมือนมีคนมองก็เลยหันไปทางป๊อบปี้ ป๊อบปี้จึงทำเป็นอ่านหนังสือ ไม่ได้สนใจอะไร จนกระทั่งอาบน้ำเสร็จฟางแล้วกำลังจะเข้านอน ป๊อบปี้สั่งให้ฟางนอนบนเตียง เพราะป๊อบปี้เอางาน พวกเอกสารเป็นกองๆไปวางบนโซฟาเต็มไปหมด

 

 

 

ป๊อบ: ทนนอนข้างๆชั้นหน่อยล่ะกันนะ

 

 

 

ฟาง: พี่ป๊อบมั้งค่ะ ที่ทนๆนอนข้างๆฟางหน่อยก็แล้วกัน ว่าแต่ทำไมวันนี้ทำตัวแปลกๆจัง

 

 

ป๊อบ: แปลกอะไร

 

 

              จู่ๆก็มีเสียงข้อความเข้ามาในโทรศัพท์ฟาง 

 

 

 

ป๊อบ: นี่ เลิกแชทแล้วมาคุยให้รู้เรื่องเลย แปลกอะไร 

 

 

ฟาง: เปล่า

 

 

ป๊อบ: จะคุยไรนักหนาห้ะ เอามานี่ (ดึงโทรศัพท์ในมือฟางออกแล้วปิดเครื่อง) 

 

 

 

ฟาง: เฮ้ย !! ทำอะไรของพี่เนี้ย 

 

 

ป๊อบ: ชั้นจะนอนล้ะ รำคาญ มันไม่ใช่เวลามานั่งแชท นี่มันเวลานอน นอนได้แล้ว 

 

 

 

 

 

 

                   เริ่มจะหึงเค้าแล้วละซิ อิอิ ><