จะมีวันนั้นไหม...วันที่เธอจะรักกัน

 

 

 

ป๊อบ: วันนี้หมอนัดตรวจสุขภาพ เดี๋ยวผมพาแม่ไปเองนะครับ 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ไม่ต้องหรอก อยู่ดูแลน้องเถอะ 

 

 

 

ป๊อบ: ยังไงผมก็ต้องไป ให้เฟย์เค้าดูแลฟางก็ได้นะครับ

 

 

 

เฟย์: ค่ะเดี๋ยวเฟย์อยู่ดูแลพี่ฟางเองค่ะ 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะให้พี่ป๊อบพาไปนะค่ะ 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: ก็ได้ลูก เดี๋ยวแม่จะรีบให้พี่เค้ามาอยู่ดูแลหนูนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมรอตรงนี้นะครับ 

 

 

 

แม่ป๊อบ: อืม 

 

 

 

 

 

 

 

ฟ้า: ค่ารักษา เท่าไหร่นะค่ะ 

 

 

 

....: ทั้งหมดรวมค่าผ่าตัด ทุกอย่างก็ ห้าแสนค่ะ 

 

 

 

ฟ้า: ห้าแสน ! 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟ้า ! 

 

 

 

ฟ้า: ป๊อบ 

 

 

 

ป๊อบ: เดี๋ยวซิฟ้า ฟ้าจะไปไหน 

 

 

 

ฟ้า: ปล่อย อย่าทำแบบนี้เลยนะ 

 

 

 

ป๊อบ: โอเค เราคุยกันดีๆได้มั้ย 

 

 

 

ฟ้า: มีอะไรเหรอ 

 

 

 

ป๊อบ: วันนั้นฟ้าไปที่บริษัท ฟ้าจะสมัคงาน ป๊อบรับฟ้าเข้าทำงานนะ 

 

 

 

ฟ้า: ไม่ต้องหรอก ฟ้าไม่อยากทำงานที่นั้น ขอบคุณมากนะ 

 

 

 

ป๊อบ: ฟ้าแต่..เอาล่ะฟ้าไปคิดดูอีกทีนะ พร้อมเมื่อไหร่มาได้เสมอนะ แล้วว่าแต่มาทำอะไรที่โรงพยาบาล

 

 

 

 

ฟ้า: ไม่มีอะไร (รีบซ่อนบิลค่ารักษาไว้ด้านหลัง) 

 

 

 

ป๊อบ: ซ่อนอะไร ? 

 

 

 

ฟ้า: เปล่า ขอตัวนะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟ้า เดี๋ยว ขอดูหน่อย 

 

 

 

 

ฟ้า: ป๊อบเอามานะ 

 

 

 

ป๊อบ: ห้าแสน ? แม่เข้าโรงพยาบาลเหรอ 

 

 

 

ฟ้า: ขอตัวนะ 

 

 

 

ป๊อบ: ฟ้า ทำไมไม่บอกป๊อบ 

 

 

 

ฟ้า: บอกป๊อบ บอกทำไม บอกเพื่ออะไร เราไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วอีกอย่างเราก็เลิกกันนานแล้ว ป๊อบจะตามมาวุ่นวายกับฟ้าทำไม 

 

 

 

 

ป๊อบ: เพราะป๊อบรักฟ้าไง รักฟ้าไม่เคยเปลี่ยน ยังไงหัวใจของป๊อบก็มีแค่ฟ้า ได้ยินมั้ย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์ หยิบโทรศัพท์ให้หน่อยซิ เหมือนมีคนส่งอะไรมาเลย 

 

 

 

 

เฟย์: อ่อ โอเค 

 

 

 

 

             ฟางเปิดเข้าไปดูเป็นคลิประหว่างฟ้ากับป๊อบปี้ แต่ที่น่าเศร้าไปกว่านั้นคือคำพูดจากปากของป๊อบปี้ ที่พูดกับฟ้า ฟางนิ่งไปจนเฟย์เดินมาดู ก็สงสัยเลยหยิบมาดู ก็เข้าไปกอดฟาง 

 

 

 

 

ฟาง: พี่ไม่เป็นไร 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง 

 

 

 

 

ฟาง: พี่ง่วงแล้วอ่ะเฟย์ พี่อยากนอนแล้ว 

 

 

 

 

เฟย์:  อืม เดี๋ยวขึ้นไปนอนกันเถอะนะ 

 

 

 

 

ฟาง: อืม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟ้า: ทั้งหมดก็เป็นแบบที่ฟ้าเล่าให้ฟังนั้นแหละ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ที่ฟ้าหายไปเพราะเรื่องแม่ใช่มั้ย

 

 

 

ฟ้า: อืม ฟ้าลาออกจากงานมาดูแลแม่ ฟ้าก็เลยไม่มีรายได้ ช่วงหลังแม่นอนโรงพยาบาล ฟ้าเลยออกหางานทำ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ถ้างั้นฟ้ามาทำงานที่บริษัทกับป๊อบนะ ป๊อบจะให้เงินเดือนพิเศษเอง 

 

 

 

 

ฟ้า: ไม่ต้องหรอกป๊อบ ฟ้าเกรงใจ แค่ป๊อบรับฟ้าเข้าทำงาน ก็ดีจะแย่แล้ว ไม่ต้องมีเงินพิเศษอะไรหรอก 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แล้วมันจะพอเหรอ ค่ารักษาตั้งห้าแสนนะ ถ้างั้นให้ป๊อบช่วยนะ 

 

 

 

 

 

ฟ้า: ไม่ต้องหรอกป๊อบ ฟ้าจะหาเอง 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟ้าป๊อบยังยืนยันคำเดิมนะ ว่าป๊อบรักฟ้า ป๊อบพร้อมจะช่วย จะอยู่ข้างๆฟ้าเสมอ 

 

 

 

 

ฟ้า: อึก อึก ฮือออ ขอบคุณนะป๊อบ ขอบคุณนะ  

 

 

 

 

 

 

        ทั้งคู่กอดปลอบใจกันแต่มีคนเห็นแล้วส่งไปให้ฟางอีกเช่นเคย ฟางเห็นก็ยิ่งซึมลงไปอีก 

 

 

 

 

ฟาง:  มันก็ถูกแล้วนิ คนเค้ารักกัน คนที่ผิดคือเราตังหาก