จะมีวันนั้นไหม...วันที่เธอจะรักกัน

 

 

 

 

เฟย์: วันนี้ตื่นเร็วจังเลยน้าพี่ฟาง 

 

 

 

ฟาง: ปกติก็ไม่สายแบบเราหรอก 

 

 

 

เขื่อน: พี่ฟางแล้วพี่ป๊อบล่ะครับ 

 

 

 

ฟาง: ยังไม่ลงมาเลยอ่ะ 

 

 

 

เขื่อน: หรือว่าเมื่อคืน >< อึ้ยยยเขินแทน 

 

 

 

ป๊อบ: เขินบ้าอะไร 

 

 

 

เขื่อน: อุ้ย ! 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ตื่นเร็วดีนะทุกคน 

 

 

 

เขื่อน: มอนิ่งครับพ่อ 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ใครทำเนี้ย แปลกตาจัง ปกติอาหารเช้าไม่ใช่แบบนี้นิ 

 

 

 

ฟาง: ฟางตื่นมาทำเองค่ะ 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: หนูฟางทำเองหมดเลยเหรอลูก

 

 

 

ฟาง: ค่ะ แต่ก็มีป้านุ่นช่วยอีกแรงค่ะ 

 

 

 

ป้านุ่น: แต่คุณฟางทำคนเดียวคล่องแคล่วกว่าเยอะค่ะ 

 

 

 

แม่ป๊อบ: เดี๋ยวๆ...จะไปไหน ป๊อบปี้ 

 

 

 

ป๊อบ: วันนี้ผมมีงานเช้านะครับ ต้องเตรียมตัวประชุมอีก 

 

 

 

พ่อป๊อบ: กินบนโต๊ะให้หมดก่อน แล้วไปทำงานพร้อมหนูฟางอย่าลืมซิว่า เราต้องทำงานด้วยกันนะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: แต่ผมไม่ค่อยหิวอ่ะครับพ่อ...แล้วก็ไม่ชอบกินพวกอาหารเช้าแบบนี้ด้วยอ่ะครับ 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: หนูฟางตื่นมาทำเองเลยนะ กินหน่อยซิ 

 

 

 

 

ป๊อบ: น้องฟางครับ พี่ขอไม่กินนะ (พูดแนวประชด)  รอที่รถนะ

 

 

 

 

พ่อป๊อบ: ไอลูกคนนี้ ! 

 

 

 

 

เขื่อน: ผมว่า กินเลยดีกว่านะหิวจะแย่ล่ะ 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง กินเถอะ 

 

 

 

 

ฟาง: ทุกคนทานเถอะ เดี๋ยวฟางรีบไปดีกว่า พี่ป๊อบจะรอนาน ฟางไปเอากระเป๋าก่อนนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

แม่ป๊อบ: โธ่ หนูฟาง อึ้ย ป๊อบนะป๊อบ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: วันหลังขับรถไปทำงานเองนะ ถ้าจะช้าแบบนี้

 

 

 

ฟาง: ฟางไม่ได้ช้านะ เมื่อกี้ฟางก็ไม่ได้กินซะหน่อย 

 

 

 

ป๊อบ: ตื่นเช้ามาก็เป็นที่โปรดปรานของทุกคนในบ้านเลยนะ 

 

 

 

ฟาง: ถ้าจะหาเรื่องก็ขับรถไปเถอะค่ะ อย่าพูดเลยดีกว่า 

 

 

 

 

ป๊อบ: ทำไม ชั้นพูดแทงใจดำอ่อ 

 

 

 

 

ฟาง: เปล่าหรอกค่ะ แค่ไม่อยากฟัง 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่อยากฟัง ก็ลงไปซิ ไปเรียกแท็กซี่นู้น มานั่งทำไม นั่งฟังชั้นพูดทำไม ลงไปดิ 

 

 

 

 

 

       ระหว่างติดไฟแดง ฟางทนไม่ไหว เปิดประตูลงกลางสีแยกไฟแดง ป๊อบปี้ตกใจมาก แต่ที่น่าตกใจกว่านั้นฟางโดนมอเตอร์ไซค์เฉี่ยวแล้วล้มลง ป๊อบปี้รีบลงมาดูฟาง แล้วเจรจากับคนขับ เพราะรถเกือบล้ม ป๊อบปี้ จ่ายเงินให้จำนวนหนึ่งเป็นค่าขอโทษ แล้วพาฟางขึ้นรถไปโรงพยาบาล 

 

 

 

 

 

พยาบาล: คนไข้ทำแผลเรียบร้อยแล้วนะค่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: ครับ ขอบคุณครับ 

 

 

 

 

ฟาง: โอ๊ย! เจ็บจัง 

 

 

 

 

ป๊อบ: เป็นไงล่ะ ทำตัวเองจนได้ 

 

 

 

ฟาง: จะด่าจะว่าอะไรอีกล่ะค่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: ชั้นพาเธอมาโรงพยาบาลแท้ๆนะ ขอบคุณสักคำมีมั้งมั้ย 

 

 

 

ฟาง: แล้วขอโทษสักคำ จะเคยมีมั้งมั้ย 

 

 

 

 

ป๊อบ: ย้อนอ่อ 

 

 

 

ฟาง: ไม่ได้ย้อนแต่ฟางไม่อยากเถียงกับพี่ป๊อบอีก 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอทำให้ชั้นเสียเวลามากเลยนะ รู้มั้ย แล้วถ้ากลับบ้านไปชั้นก็โดนด่าอีก เหอะ! 

 

 

 

ฟาง: ไม่ต้องห่วง หรอกค่ะฟางจะพูดกับทุกคนเอง 

 

 

 

ป๊อบ: ปากเก่งขึ้นเยอะนะ....หาทางกลับบ้านเองล่ะกัน 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ ปกติก็ไม่เคยจะสนใจใส่ใจอะไรอยู่แล้ว เชิญเถอะค่ะ รบกวนเวลาคุณป๊อบปี้มาเยอะแล้ว 

 

 

 

 

ป๊อบ: เก่งให้มันตลอดนะ (พูดจบก็เดินไป)