Social เมื่อเราอยู่ไกลกัน
-
เขียนโดย ปีแสง
วันที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2559 เวลา 00.04 น.
1 บท
4 วิจารณ์
3,947 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 29 กันยายน พ.ศ. 2559 10.54 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) สวัสดีครับ......ผมปีแสง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ เมื่อปีแสงเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่งตกหลุมรักกับคนที่
เคยเห็นเพียงในรูปไม่ได้ยินแม้เสียง
ทำให้เกิดความรักในรูปแบบของคนในปัจจุบันแล้วจะเกิดอะไรขึ้น
EP.1 สวัสดีครับ.....ผมปีแสง
สวัสดีครับผมปีแสงนักเรียนต่างจังหวัดในจังหวัดแล็กๆ แต่มันก็เป็นโรงเรียน
ประจำจังหวัดนะ555+ ขอไม่บอกละกันนะว่าโรงเรียนอะไร ผมคิดว่าคุณไม่อยากรู้หรอก
วันนี้ผมไปโรงเรียนปกติ
ที่หน้าโรงเรียนเวลา7.45น.
มองไปที่ประตูโรงเรียน ผมคิดในใจ:"ชิปละไง...อาจารย์มานพ" ทำไมผมเห็นอาจารย์
แล้วต้องตกใจแบบนี้หรอคับเพราะว่าทุกครั้งที่อาจารย์มาหน้าประตู....ประตู
มัน....มัน...มันจะปิด ผมวิ่งสุดกำลังเพื่อเข้าประตูได้ทันท่วงทีพร้อมกับเพลงเด็กเอ๋ยเด็กดี
ที่ดังขึ้น ตอนวิ่งผ่านประตูผมได้ยินเสียงอาจารย์กระซิบบอกผม"เฉียดฉิวเลยนะเธอ"แต่ผมก็ทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วก้มตัววิ่งผ่านไป
ที่หน้าเสาร์ธงโรงเรียน
ผมก็คุยกับหมอก "ไอ้หมอกเมื่อวานไปไหนมาวะ"ผมถาม
"ไปค่ายมา" หมอกตอบ
"เป็นไงบ้างวะ"ผมถามต่อแบบไม่ได้คิดอะไร
ไอ้เคนที่อยู่ห้องเดียวกับหมอกแทรกขึ้นมาว่า "บอกเลยเด็กเชียงรายโคตรแหล่มอ่ะ"
"จริงหรอวะ" ผมถามแบบไม่ค่อยเชื่อคำพูดของเคน
"ไหนเอาเฟสมาดูดิ" ผมพูดด้วยความอยากรู้อยากเห็น
หมอกจึงเปิดโทรศัทพ์ให้ผมดูผมเห็นครั้งแรกได้เพียงแต่นั่งอึ้งแล้วจำตัวอักษรที่เป็น
ชื่อเฟสบุ๊คไว้แล้วอุทานในใจว่า "ผมตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว"
จบตอนที่ 0
ฝากติดตามด้วยนะครับตอนแรกเป็นการเกรินนำเท่านั้นอาจน่าเบื่อไปหน่อย ........................................................................โปรดติดตามตอนต่อไป
ทุกเสียงวิจารณ์มีผลต่องานเขียนหากใครมีคำติชมอะไรก็ขอความกรุณาด้วยนะครับ
เคยเห็นเพียงในรูปไม่ได้ยินแม้เสียง
ทำให้เกิดความรักในรูปแบบของคนในปัจจุบันแล้วจะเกิดอะไรขึ้น
EP.1 สวัสดีครับ.....ผมปีแสง
สวัสดีครับผมปีแสงนักเรียนต่างจังหวัดในจังหวัดแล็กๆ แต่มันก็เป็นโรงเรียน
ประจำจังหวัดนะ555+ ขอไม่บอกละกันนะว่าโรงเรียนอะไร ผมคิดว่าคุณไม่อยากรู้หรอก
วันนี้ผมไปโรงเรียนปกติ
ที่หน้าโรงเรียนเวลา7.45น.
มองไปที่ประตูโรงเรียน ผมคิดในใจ:"ชิปละไง...อาจารย์มานพ" ทำไมผมเห็นอาจารย์
แล้วต้องตกใจแบบนี้หรอคับเพราะว่าทุกครั้งที่อาจารย์มาหน้าประตู....ประตู
มัน....มัน...มันจะปิด ผมวิ่งสุดกำลังเพื่อเข้าประตูได้ทันท่วงทีพร้อมกับเพลงเด็กเอ๋ยเด็กดี
ที่ดังขึ้น ตอนวิ่งผ่านประตูผมได้ยินเสียงอาจารย์กระซิบบอกผม"เฉียดฉิวเลยนะเธอ"แต่ผมก็ทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วก้มตัววิ่งผ่านไป
ที่หน้าเสาร์ธงโรงเรียน
ผมก็คุยกับหมอก "ไอ้หมอกเมื่อวานไปไหนมาวะ"ผมถาม
"ไปค่ายมา" หมอกตอบ
"เป็นไงบ้างวะ"ผมถามต่อแบบไม่ได้คิดอะไร
ไอ้เคนที่อยู่ห้องเดียวกับหมอกแทรกขึ้นมาว่า "บอกเลยเด็กเชียงรายโคตรแหล่มอ่ะ"
"จริงหรอวะ" ผมถามแบบไม่ค่อยเชื่อคำพูดของเคน
"ไหนเอาเฟสมาดูดิ" ผมพูดด้วยความอยากรู้อยากเห็น
หมอกจึงเปิดโทรศัทพ์ให้ผมดูผมเห็นครั้งแรกได้เพียงแต่นั่งอึ้งแล้วจำตัวอักษรที่เป็น
ชื่อเฟสบุ๊คไว้แล้วอุทานในใจว่า "ผมตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว"
จบตอนที่ 0
ฝากติดตามด้วยนะครับตอนแรกเป็นการเกรินนำเท่านั้นอาจน่าเบื่อไปหน่อย ........................................................................โปรดติดตามตอนต่อไป
ทุกเสียงวิจารณ์มีผลต่องานเขียนหากใครมีคำติชมอะไรก็ขอความกรุณาด้วยนะครับ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ