สายใยแห่งรัก

     ดอกไม้หลากหลายชนิด วางปะปนกันไปอย่างไม่เป็นระเบียบนัก เจ้าหญิงราณีและนารีนางกำนัลคู่ใจกำลังจัดวางใส่แจกันอย่างสวยงามเป็นระเบียบสร้างความรื่นรมณ์ใจแก่ผู้ที่พบเห็นโดยเฉพาะเจ้าฟ้าชายจิรายุที่จ้องมองอยู่ห่างๆ พลางยิ้มอย่างชื่นชม
     "สรุปเจ้าหญิงกับดอกไม้นี่ใครงามกว่ากันพะย่ะค่ะ" นทีเดินมาจากข้างหลังถามขึ้น เจ้าฟ้าชายจิรายุหันมาดุองครักษ์คนสนิท
      "ทีหลังจะมาเรียกเราให้รู้เสียก่อน"
      "ขอประทานอภัยกระหม่อม"นทียิ้มน้อยๆ
      "บอกทหารตรวจชายแดนให้ตรวจตราคนเข้าออกอย่างเข้มงวดแล้วหรือยัง"เจ้าฟ้าชายตรัสถามองครักษ์คนสนิท
     "เรียนร้อยแล้วกระหม่อม หากพวกเมืองดาหลาหรือกสิรานครจะมาที่เมืองเรา ทหารที่ชายแดนจะรีบส่งข่าวทันทีพะย่ะค่ะ"
     "ดีมาก" เจ้าฟ้าชายกล่าวชม
     "แล้วพระองค์ล่ะทรงกล่อมให้เจ้าหญิงอภิเษกด้วยได้รึยัง"
นทีถามเจ้าฟ้าชายทำเอาเจ้าฟ้าชายพระพักตร์แดง
      "บ้ารึนที เรื่องแบบนี้ใครเขากล้าถามกันตรงๆล่ะ ให้เวลาเราหน่อยสิ"
      "หม่อมฉันก็แค่ไม่อยากให้พระองค์กับเจ้าหญิงประทับในป่านานนัก หม่อมฉันเป็นห่วง"
      "เราเคยบอกเจ้าหญิงแล้วว่าอยากแต่งงานด้วย แต่บอกในฐานะโจรมิใช่เจ้าฟ้าชาย แต่เจ้าหญิงทรงปฎิเสธ"
      "ถ้าหม่อมฉันเป็นเจ้าหญิงหม่อมฉันก็ไม่แต่ง ไม่เคยได้ยินเลยเจ้าหญิงผู้เลอโฉมต้องมาอภิเษกกับโจร"
      "ก็บอกแล้วไง ว่าให้เวลาเราหน่อย "
      "พะย่ะค่ะอย่าช้านักนะกระหม่อมหากเจ้าชายธนารู้ว่าทางเราลักพาเจ้าหญิงมาแผนเราจะสูญเปล่าเมืองเราเขาก็จะตีไป เจ้าหญิงหญิงเขาก็จะได้ไป คิดแล้วน่าอนาถใจแท้" นทีทำท่าเหมือนจะร้องให้ จนโดนเจ้าฟ้าชายตบกบาลไปหนึ่งที
       "นี่แนะเจ้านที มันหน้าหมั่นไส้นัก" 
       "โอ้ยเจ็บ" เสียงของนทีดังมาก จนเจ้าหญิงและนารีต้องหันมามอง
      "ไปเร็วนที" เจ้าฟ้าชายรีบดึงนทีออกไปเพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตุ
      "เสียงอะไรเหรอนารี" 
      "สงสัยท่านจิรากำลังลงโทษลูกน้องอยู่กระมังเพค่ะ" 
      "ป่าเถื่อนที่สุด" เจ้าหญิงกล่าวพร้อมกับนึกโกรธจิราอยู่ในใจ
 
 
 
         ณ เมืองดาหลา
แม่ทัพเอกแห่งเมืองดาหลามีนามว่า เพชรทาย กำลังคุยกับแม่ทัพกสิรานครอย่างสนิทสนม
      "นี่ท่านเพชรทาย นายของท่านสั่งให้ทหารขนเสบียงไปจนล้นรถม้าแบบนั้นจะไปแจกชาวบ้านผู้ยากไร้รึ" แม่ทัพอาทรเอ่ยถาม
      "ออ เปล่าดอกท่านในนั้นนะส่วนใหญ่จะมีพวกน้ำจัณฑ์ชั้นดีและกับแกล้ม นี่ถ้าใส่ผู้หญิงไปด้วยได้ เจ้าชายก็คงจะใส่ไปแล้ว
"แม่ทัพเพชรทายกล่าว
      "ขนาดเสด็จไปตามเจ้าหญิงแท้ๆ ทำอย่างกับไปท่องเที่ยว" 
ทหารกสิรานครแอบคุยด้านหลังกันอย่างลับๆ
แม่ทัพทั้งสองเมืองควบม้าตรงไปยังเจ้าชาย
      "เจ้าชายพะย่ะค่ะนี่ก็เกือบจะเย็นแล้วเอ่อ หม่อมฉันคิดว่าหากค่ำแล้วต้องลำบากหาที่พักนะพะย่ะค่ะ"แม่ทัพเพชรทายกราบทูล
      "เราให้ทหารขนเสบียงเกือบครบแล้วล่ะท่านแม่ทัพ   ตอนนี้
รอเสลี่ยงทองคำ กับร่มเกียรติยศของเราอยู่" เจ้าชายธนากล่าวอย่างภาคภูมิ แม่ทัพทั้งสองกลืนน้ำลายพร้อมกัน
      "เอ่อเอาที่พระองค์สบายพระทัยเถิดพระย่ะค่ะ พวกกระหม่อมรอได้ ใช่ไหมท่านอาทร"
      "ใช่พะย่ะค่ะ"