สายใยแห่งรัก

     ดอกไม้หลากหลายชนิด วางปะปนกันไปอย่างไม่เป็นระเบียบนัก เจ้าหญิงราณีและนารีนางกำนัลคู่ใจกำลังจัดวางใส่แจกันอย่างสวยงามเป็นระเบียบสร้างความรื่นรมณ์ใจแก่ผู้ที่พบเห็นโดยเฉพาะเจ้าฟ้าชายจิรายุที่จ้องมองอยู่ห่างๆ พลางยิ้มอย่างชื่นชม

     "สรุปเจ้าหญิงกับดอกไม้นี่ใครงามกว่ากันพะย่ะค่ะ" นทีเดินมาจากข้างหลังถามขึ้น เจ้าฟ้าชายจิรายุหันมาดุองครักษ์คนสนิท

      "ทีหลังจะมาเรียกเราให้รู้เสียก่อน"

      "ขอประทานอภัยกระหม่อม"นทียิ้มน้อยๆ

      "บอกทหารตรวจชายแดนให้ตรวจตราคนเข้าออกอย่างเข้มงวดแล้วหรือยัง"เจ้าฟ้าชายตรัสถามองครักษ์คนสนิท

     "เรียนร้อยแล้วกระหม่อม หากพวกเมืองดาหลาหรือกสิรานครจะมาที่เมืองเรา ทหารที่ชายแดนจะรีบส่งข่าวทันทีพะย่ะค่ะ"

     "ดีมาก" เจ้าฟ้าชายกล่าวชม

     "แล้วพระองค์ล่ะทรงกล่อมให้เจ้าหญิงอภิเษกด้วยได้รึยัง"

นทีถามเจ้าฟ้าชายทำเอาเจ้าฟ้าชายพระพักตร์แดง

      "บ้ารึนที เรื่องแบบนี้ใครเขากล้าถามกันตรงๆล่ะ ให้เวลาเราหน่อยสิ"

      "หม่อมฉันก็แค่ไม่อยากให้พระองค์กับเจ้าหญิงประทับในป่านานนัก หม่อมฉันเป็นห่วง"

      "เราเคยบอกเจ้าหญิงแล้วว่าอยากแต่งงานด้วย แต่บอกในฐานะโจรมิใช่เจ้าฟ้าชาย แต่เจ้าหญิงทรงปฎิเสธ"

      "ถ้าหม่อมฉันเป็นเจ้าหญิงหม่อมฉันก็ไม่แต่ง ไม่เคยได้ยินเลยเจ้าหญิงผู้เลอโฉมต้องมาอภิเษกกับโจร"

      "ก็บอกแล้วไง ว่าให้เวลาเราหน่อย "

      "พะย่ะค่ะอย่าช้านักนะกระหม่อมหากเจ้าชายธนารู้ว่าทางเราลักพาเจ้าหญิงมาแผนเราจะสูญเปล่าเมืองเราเขาก็จะตีไป เจ้าหญิงหญิงเขาก็จะได้ไป คิดแล้วน่าอนาถใจแท้" นทีทำท่าเหมือนจะร้องให้ จนโดนเจ้าฟ้าชายตบกบาลไปหนึ่งที

       "นี่แนะเจ้านที มันหน้าหมั่นไส้นัก" 

       "โอ้ยเจ็บ" เสียงของนทีดังมาก จนเจ้าหญิงและนารีต้องหันมามอง

      "ไปเร็วนที" เจ้าฟ้าชายรีบดึงนทีออกไปเพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตุ

      "เสียงอะไรเหรอนารี" 

      "สงสัยท่านจิรากำลังลงโทษลูกน้องอยู่กระมังเพค่ะ" 

      "ป่าเถื่อนที่สุด" เจ้าหญิงกล่าวพร้อมกับนึกโกรธจิราอยู่ในใจ

         ณ เมืองดาหลา

แม่ทัพเอกแห่งเมืองดาหลามีนามว่า เพชรทาย กำลังคุยกับแม่ทัพกสิรานครอย่างสนิทสนม

      "นี่ท่านเพชรทาย นายของท่านสั่งให้ทหารขนเสบียงไปจนล้นรถม้าแบบนั้นจะไปแจกชาวบ้านผู้ยากไร้รึ" แม่ทัพอาทรเอ่ยถาม

      "ออ เปล่าดอกท่านในนั้นนะส่วนใหญ่จะมีพวกน้ำจัณฑ์ชั้นดีและกับแกล้ม นี่ถ้าใส่ผู้หญิงไปด้วยได้ เจ้าชายก็คงจะใส่ไปแล้ว

"แม่ทัพเพชรทายกล่าว

      "ขนาดเสด็จไปตามเจ้าหญิงแท้ๆ ทำอย่างกับไปท่องเที่ยว" 

ทหารกสิรานครแอบคุยด้านหลังกันอย่างลับๆ

แม่ทัพทั้งสองเมืองควบม้าตรงไปยังเจ้าชาย

      "เจ้าชายพะย่ะค่ะนี่ก็เกือบจะเย็นแล้วเอ่อ หม่อมฉันคิดว่าหากค่ำแล้วต้องลำบากหาที่พักนะพะย่ะค่ะ"แม่ทัพเพชรทายกราบทูล

      "เราให้ทหารขนเสบียงเกือบครบแล้วล่ะท่านแม่ทัพ   ตอนนี้

รอเสลี่ยงทองคำ กับร่มเกียรติยศของเราอยู่" เจ้าชายธนากล่าวอย่างภาคภูมิ แม่ทัพทั้งสองกลืนน้ำลายพร้อมกัน

      "เอ่อเอาที่พระองค์สบายพระทัยเถิดพระย่ะค่ะ พวกกระหม่อมรอได้ ใช่ไหมท่านอาทร"

      "ใช่พะย่ะค่ะ"