สายใยแห่งรัก

-

เขียนโดย wishgus

วันที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2559 เวลา 06.26 น.

  18 ตอน
  5 วิจารณ์
  20.50K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

13)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
       "ที่หม่อมฉันมาก็เพื่ออยากจะมาสอบถามว่าทางอติราชนครพบเจ้าหญิงรึเปล่า" เจ้าชายธนากล่าว
        "ถ้าเช่นนั้นหม่อมฉันจะใหทหารประกาศหาก็แล้วกัน" เจ้าฟ้าชายจิรายุกล่าว
       "หม่อมฉันและทหารยามถูกวางยาจนหลับมิอาจรู้ว่าเป็นพวกไหน" แม่ทัพอาทรกล่าวเสริม
       "แหมๆๆ คนทำมันช่างวางแผนได้ฉลาดแยบยลจริงๆ" 
นทีที่นั่งอยู่ใกล้เจ้าฟ้าชายพูดขึ้น
       "แต่ข้าว่าคนทำมีนิสัยลอบกัดเสียมากกว่า" แม่ทัพอาทรกล่าวทำเอานทีกลืนน้ำลายลงคอสุดแสนจะลำบาก
       "เอ่อ ยังไงเราจะให้นางกำนัล และชาวบ้านที่มาทอผ้าช่วยตามหาอีกทีนะท่านแม่ทัพ " เจ้าหญิงจันทราวดีกล่าวเมื่อเห็นเหตุการณ์ไม่สู้ดีนัก แม่ทัพอาทรได้ยินเจ้าหญิงผู้งดงามสนทนากับตนเช่นนี้ก็ยิ้มอย่างดีใจ
      "เป็นพระคุณอย่างยิ่งเจ้าหญิง หม่อมฉันได้ยินมาว่าผ้าทอมือที่นี่งามนัก เลยอยากซื้อไปฝากแม่" แม่ทัพอาทรกล่าว
       "มิต้องซื้อหรอกถ้าว่างท่านไปเลือกเอาในคลังผ้าได้เลย ถือว่าเป็นของฝาก" เจ้าหญิงกล่าวพร้อมกับยิ้มให้แม่ทัพหนุ่ม
       "เสียดายที่ผ้าธรรมดาหม่อมฉันมิได้ใช้ แต่ใช้ผ้าที่ทอด้วยทองคำ" เจ้าชายธนากล่าวพร้อมกับก้มดูเสื้อคลุมตน
        "จริงสิหม่อมฉันเคยให้ทูตจากดาหลา มาเจรจาเรื่องการทำเหมืองแร่ทองคำ แต่ทำไมทางนี้ไม่ตอบตกลง" เจ้าฟ้าชายธนาถามทำคนเมืองนี้ชักสีหน้าไม่พอใจ
       "ที่นี้เราทำการเกษตร ปลูกข้าว เลี้ยงสัตว์ ทอผ้า ชาวเมืองก็มีความสุขดีอยู่แล้ว ไม่เห็นต้องมาเบียดเบียนที่ทำกินของชาวบ้านเพราะการทำเหมืองแร่ ทำให้แม่น้ำเน่าเสียดินเสื่อมลง หม่อมฉันเห็นแต่คนในราชวังดาหลาร่ำรวย แต่ชาวบ้านกับอดยากโดนยึดที่ไปเสียหมด" เจ้าฟ้าชายจิรายุตรัสแทงใจดำอย่างจัง ทำให้เจ้าชายธนาโมโหชักมีดสั้นออกมา แต่ทหารอติราชนครออกมาสี่ห้าคนพร้อมดาบในมือ ขณะที่แม่ทัพเพชรทายทำเป็นไม่เห็น แม่ทัพอาทรรีบห้าม
      "เก็บมีดเถิดเจ้าชาย"
       "เจ้าไม่เห็นรึพวกมันพูดดูหมิ่นเรา" เจ้าชายธนาพูดเสียงเบา
       "หม่อมฉันขออภัย"เจ้าฟ้าชายจิรายุก้มลงขอโทษ เจ้าชายธนาจึงเก็บมีดแล้วนั่งลง
        "หม่อมฉันทำไปเพราะโมโหต้องขออภัยด้วย"
       "เอ่อ เจ้าชายจะประทับอยู่กี่วัน หม่อมฉันจะได้เตรียมตำหนักไว้ให้ " เจ้าหญิงตรัสถามเมื่อเห็นเหตุการณ์สงบ
        "ซักสามวัน" เจ้าชายธนาน้ำเสียงอ่อนลง
        "ถ้าเช่นนั้นหม่อมฉันขอตัวก่อน" เจ้าหญิงโค้งคำนับก่อนจะเสด็จออกไป แม่ทักอาทรมองตามพร้อมกับยิ้มน้อย การกระทำนี้ไม่รอดพ้นสายตาของแม่ทัพเพชรทายสหายรัก
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา