ดินแดน ของหัวใจ

~แก๊ค~ เสียงวางจานอาหารบนโต๊ะ
ตอนนี้มีฉัน คุณป้า และตาบ้าโซซุเกะคุงอีก ป้าฉันกับโซซุเกะ คุยกันอย่างสนุกสนานส่วนฉันนั่งข้างตาโซซุเกะ ฉันเอาแต่นั่งมองเขาสองคนคุยกัน ฉันได้แต่นั่งทำหน้าบรือๆ อย่างน่าเบื่อ
"โซซูเกะคุงทานเยอะๆน่ะจ่ะ ป้าทำสุดฝีมือเลย ^^" คุณป้าพูดจบ ป้าก็ยิ้มหน้าแป้นเลย
"ขอบคุณคุณป้ามากน่ะครับ อาหารที่คุณป้าทำอร่อยทั้งนั้นเลยครับ " โซซูเกะอวยคุณป้าฉัน
"ขอบใจน่ะจ่ะ ป้าน่ะอยากหัยโซซุเกะคุงมาทานข้าวกับป้าทุกวันเลย จะได้มั้ยลูก^o^"
นั่นป้าฉันจะทำอะไรน่ะ ชวนตาบ้านี้มากินข้าวกับฉันทุกวันเนี่ยน่ะ ฉันคงจะเบื่อขี้หน้านายหมอนี้ตายแหงๆเลย บ้าจิง คุณป้าของฉัน
"ได้ครับคุณป้า ถ้าวันไหนผมว่าง ผมจะมาน่ะครับ" เค้ารีบตอบกับอย่างรวดเร้ว พูดจบหันมายิ้มเยาะฉันอีก เจ้บใจจิงๆเล้ยยยย หึ้มมมม 
"คุณป้าคร้า เขาคงมาไม่ได้หรอกน่ะป้า โซซุเกะเขาเปนหัวหน้าห้อง ต้องมีหน้าที่รับผิดชอบเยอะน่ะค่ะคุณป้า ให้โซซุเกะไปพักผ่อนเทอะน่ะค่ะคุณป้า " ฉันจะทำทุกวิธีที่จะไม่เจอหน้าตาหมอนี้ที่บ้านของฉันนน 
"อ้าวหรอ! โซซุเกะคุงคงจะเหนื่อยแย่ร่ะเนาะ ยังไงก้แวะมาหาป้าที่บ้านก็ได้น่ะจ่ะ" 
"อะอะ เอิ่มมม ครับคุณป้า ผมจะแวะมาหาป้าบ่อยๆนะครับ " เค้ายิ้มพร้อมทั้งตักข้าวเข้าปาก
"อิ่มละคร้าา หนูขอตัวขึ้นห้องก่อนน่ะค่ะ " ฉันพูดจบฉันก้ลุกจากโต๊ะอาหารทันทีเพื่อขึ้นห้อง
"นิ่!!ยัยเด็กดื้อ ไม่รอโซซุเกะคุงก่อนร่ะ ห้ะ " คุณป้าบอก
"ทำไมหนูต้องรอเค้าด้วยร่ะคุณป้า เค้ากลับเองได้หน่าาา หนูขอตัวก่อนน่ะค่ะ หนูจะไปทำแผล"
ฉันพูดจบฉันก้เดินขากระเพกค่อยๆเดินออกจากห้องครัว แล้วก้มีเสียงอาสาคนหนึ่งดังขึ้น
"เด้วฉันช่วย!! คุณป้าครับ ผมขอขึ้นไปทำแผลข้างบนให้ฮานะน่ะครับ" เค้าพูดด้วยแล้วก็มาพยุงฉันด้วย 
"นิ่! นายไม่มีสิทธิขึ้นห้องฉันน่ะย่ะ คุณป้าไม่ให้หรอกย่ะ " ฉันพุดด้วยความมั่นใจมาก
"ได้จร้าา^o^ ดูแลฮานะด้วยน่ะลูก "คุณป้าพูดทั้งปากยิ้มแบบปลื้มสุดๆ 
"คุณป้า!! ห้องหนูน่ะค่ะ " ฉันต้องยอมจิงๆใช่มั้ยเนี่ย T^T ตาบ้านั่นยิ้มเยาะเย้ยใส่ฉันอีกแล้ว เจ็บใจชะมัด
~แอ๊ดดด~ เสียงเปิดประตูห้องฉัน
"นิ่ห้องของเทอหรอเนี่ยยัยซกมก สกปรกชะมัด"
"ห้องฉันสกปรกนายก้ออกไปสิ่ " ฉันไล่เค้า
"ไม่อะ ฉันจะมาทำแผลให้เทอ นั่งตรงนั่นแหละ กล่องยาอยุ่ไหน" เค้าสั่งฉันให้นั่งอยุ่ที่ปายเตียงของฉัน "อยุ่ตรงเก๊ะที่หัวเตียงหน่ะ " ถือโอกาสใช้สะเลย5555 ฉันพูดจบเข้าก้เดินไปหากล่องยาที่เก๊ะแล้วนั่งข้างล่างเตียงตรงที่เข่าฉันพอดี 
"นิ่!นายมานั่งข้างบนก็ได้น่ะ เด้วฉันทำเอง " ฉันพุดจบฉันแย่งก้านสำลีจากมือของเค้าเพื่อที่ฉันจะทำเอง "นิ่!!ยัยบื้อเอามานิ่ ""ไม่!ฉันจะทำเอง" ฉันแย่งกันไปกันมา จนโซซูเกะต้องยืนแย่งก้านสำลีกับฉันทั้งที่ฉันนั่งแต่เค้ายื่น แล้วเหตุการณ์นึ่งก้เกิดขึ้น  ฉันแย่งจนฉันได้ไม้นั่นมาแต่ขาโซซุเกะกระแทกขอบเตียงของฉัน จนทำหัยเค้าล้มทับฉัน ปากจูบประกบกัน ฉันตาค้างสักพัก ฉันตกใจมาก หัวใจของฉันเต้นแรงมากเหมือนกับว่ามันจะทะลุอกออกมา ส่วนโซซุเกะเหมือนตั้งใจจูบฉันมาก 
~ผลึกกกก เพี๊ยะ~ ฉันผลัก พร้อมกับตบที่ใบหน้าอันทะลึ่งของเค้า
"นิ่แน่ะ !! นายทำบ้าอะไรของนายเนี่ย " ฉันเขิลนายแดงมาก
"แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยเหล๊าววว "เค้าพูดกวนประสานฉัน 
"หน้าแดงบ้าอะไรกัน นายนี้มันทะลึ่งจิงๆเลย นายมันไอโรคจิต"
"5555ขอโทดละกันน่ะ^{}^ มาฉันจะทำแผลหัย "เค้าหัวเราะสะใจมาก
"ไม่ต้อง นายกับไปได้แล้ว แผลแค่นี้ฉันทำเองได้" ฉันทำเสียงหงุดหงิดงอลๆ
"อยากโดนจูบอีกใช่มั้ยละ ติดใจจูบฉันล่ะเส้ "
"นายจะบ้าหรือไง เอามานิ่!!" ฉันแย่งก้านสำลีอีกอันที่เค้าถือ
"ถ้าเทอไม่ให้ฉันทำแผลฉันจะจูบเทออีก "