คลังวาร์ป #ฟิคยังรักมาร์ค

CUT

 

“ของขวัญที่พี่อยากได้ที่สุดคือแบมแบมครับ”

 

 

ผมเบิกตากว้างและเริ่มดิ้นทันทีหลังฟังคำพูดของมาร์คจบ

 

“อย่าล้อแบมเล่นสิ”

“. . .”

 “หนักนะ  ลุกออกไปเลย”

 

มาร์คมองสบตาผมแล้วยิ้มกว้างออกมาแต่ไม่ได้ขยับร่างกายออกไปไหน รอยยิ้มของคนตรงหน้ามันช่างอ่อนโยน แววตาของมาร์คยามที่มองใบหน้าผมมันเต็มไปด้วยความหมายมากมายแม้ไม่ได้พูดออกมาแต่แววตาของมาร์คก็บอกผมได้ดีเลยว่าเขารักผมมากแค่ไหน

 

ผมไม่ได้คิดไปเองนะ  ถ้าคุณเคยจ้องลึกเข้าไปในดวงตาใครสักคนที่รักคุณ                 

  คุณจะรู้เลยว่าดวงตาของเขายามที่มองคุณมันอบอุ่น  

 มันอ่อนโยน   มันเต็มไปด้วยคำพูดมากมายทางสายตา

 

ผมหยุดดิ้นมองนัยน์ตาที่ผมหลงใหลเนิ่นนานจนกระทั่งใบหน้าชวนต้องมนต์เลื่อนเข้ามา  กดจูบบางเบาที่ริมฝีปากเสมือนเป็นการขออนุญาตก่อนจะลุกล้ำสอดลิ้นร้อนเข้ามาตักตวงความหวาน . . . เนิ่นนานเท่าไรไม่รู้ที่ผมปล่อยให้เขาช่วงชิงลมหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า

 

รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่สัมผัสได้ถึงความความเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่ตกกระทบมายังผิวกายเปลือยเปล่าจึงทำให้ผมตระหนักได้ว่ามันชักจะเลยเถิดเกินไปกันใหญ่แล้ว  มาร์คถอดเสื้อผมออกไปตอนไหน ผมไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด

 

ผมยกมือทั้งสองข้างดันอกมาร์คออกไปเบาๆ  ร่างหนาละใบหน้าออกมาจากปากอวบก่อนจะรวบมือทั้งสองข้างของผมตรึงไว้เหนือศีรษะด้วยมือเดียว   มาร์คเอียงคอพรมจูบไปตามกรอบหน้าผมแล้วซุกไซ้จมูกโด่งบนลำคอ  จนผมต้องส่งเสียงหัวเราะคิกคักออกมาเพราะความจั๊กจี้

 

 

“มาร์ครักแบมนะครับ”

 

มาร์คเอ่ยออกมาด้วยเสียงกระซิบแหบพร่าก่อนจะเลื่อนไปงับใบหูทำเอาผมขนลุกซู่

 

“ให้มาร์คเป็นคนแรกและคนสุดท้ายของแบมได้ไหม?”

 

ร่างสูงพูดออกมาเป็นเชิงขออนุญาตด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน  ผมหลับตาแน่นพยักหน้าน้อยๆ

 

ผมรักเขามาก . . . ผมให้เขาได้ทั้งชีวิต   ทั้งหัวใจและร่างกาย 

ทั้งหมดที่ผมมีมันเป็นของเขา  ผู้ชายคนนี้ที่ผมรักสุดดวงใจ

 

มาร์คปล่อยข้อมือผมให้เป็นอิสระ ผมลืมตามองใบหน้าหล่อแต่ก็ต้องเอียงคอหลบสายตาที่เต็มไปด้วยความต้องการ  เขาต้องการผม ผมรู้ดี

 

คนตัวโตกว่ายกร่างผมขึ้นมานั่งคร่อมทับตักแกร่ง  จับมือทั้งสองข้างของผมโอบรอบลำคอของเขาเหมือนเป็นการบังคับกลายๆไม่ให้ผมหลบสายตาเขา

 

มาร์คส่งมือขึ้นมาลูบหัวผมอย่างที่ชอบทำเป็นประจำอย่างเอ็นดู  กระชับอ้อมแขนอีกข้างให้ตัวผมและเขาชิดกันมากขึ้นจนรู้สึกได้ถึงความแข็งขืนทิ่มแทงอยู่ที่ต้นขา  นั่นยิ่งทำให้ใบหน้าผมเห่อร้อนขึ้นมากเป็นสองเท่า  ร่างหนาหลุดขำออกมาเมื่อเห็นว่าใบหน้าของคนตรงหน้านั้นแดงจนแทบจะกลายเป็นมะเขือเทศ

 

“แบมรู้ไหม เวลาแบมหน้าแดงแบบนี้. . .แบมยิ่งน่ารักจนพี่อยากแกล้ง”

 

“อ๊ะ!  ไอ้พี่มาร์ค”

ผมร้องออกมาเสียงหลงพลางทุบมือลงบนไหล่แกร่งเมื่อเขาขยำมือลงบนสะโพกมนแล้วโยกมันช้าๆทำให้ส่วนอ่อนไหวของผมเสียดสีกับหน้าท้องเขาจนความรู้สึกแปลกใหม่ที่เรียกว่า ‘เสียว’

 

ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยช่วยตัวเองนะ  มันก็มีกันบ้าง  คนเรามันห้ามอารมณ์ละความต้องการไม่ได้   แต่ประสบการณ์ใหม่ที่กำลังจะได้พบเจอ  ผมไม่เคยเลยสักนิด ปมไม่รู้ว่ามันรู้สึกยังไง  ผมได้แต่ปล่อยให้ร่างกายเป็นไปตามสันชาตญาณ

 

พี่มาร์คหัวเราะเมื่อแกล้งผมสำเร็จ  ซุกใบหน้าลงกับลำคอบาง ขบเม้มสร้างรอยแดงไว้จนพอใจแล้วจึงผลักร่างของผมนอนลงก่อนจะขึ้นคร่อมทับอีกครั้ง     พรมจูบตามแผ่นอกเล็กดูดดึงยอดอกสร้างความเสียวซ่านให้แล่นไปทั่วร่างกาย     เขาลากลิ้นร้อนลงมาตามหน้าท้องแบนราบไล้วนรอบๆสะดือก่อนจะค่อยๆเลื่อนลงต่ำจนถึงขอบกางเกงขาสั้นของผม     มือหนาดึงกางเกงผ้าเนื้อดีลงอย่างเบามือใช้ฟันคมงับไปที่ขอบกางเกงชั้นในสีน้ำเงินเข้มของคนใต้ร่างแล้วลากลงจนเผยให้เห็นแก่นกายน้อยที่ชูชันจากการโดนปลุกปั่นอารมณ์มาก่อนหน้านี้

 

ผมนอนนิ่งไม่กล้าขยับตัวไปไหนใบหน้าขึ้นสีจากความต้องการและความเขินอาย 

 

“อึ๊   อือออ”

ผมเอียงหน้าซุกลงกับหมอนนุ่มและส่งเสียงครางออกมาเบาๆเมื่อมาร์คจับขาของผมตั้งชัน  ไล้ลิ้นร้อนลงบนส่วนอ่อนไหว  ดูดดึงราวกับมันเป็นไอศกรีมรสหวานก่อนจะใช้มือเพิ่มจังหวะรูดขึ้นลง เงยหน้าขึ้นมองคนถูกกระทำที่ส่งเสียงครางอู้อี้เล็ดลอดออกมาจากหมอนใบโต 

 

คนเป็นพี่สอดนิ้วเรียวเข้าสำรวจช่องทางอุ่นร้อนแต่ปากก็ยังคงทำหน้าที่สร้างความเสียวให้คนไม่ประสีประสาต่อไป  ขยับนิ้วเร่งจังหวะก่อนจะเพิ่มนิ้วจากหนึ่งเป็นสองจากสองเป็นสาม

 

“อ๊ะ อา อ๊ะ พี่ มะ อา มาร์คค”

 

ผมครางเสียงหลงยามที่นิ้วเรียวแตะโดนจุดกระสันถี่ๆ    ผมหดเกร็งหน้าท้องและกระตุกเกร็งเมื่อฝั่งฝันมาถึง ปลดปล่อยน้ำรักใส่โพรงปากของร่างสูง   ร่างสูงดูดกลืนมันอย่างไม่นึกรังเกียจแล้วถอนนิ้วออกไป

 

 

 

“แฮ่ก  แฮ่ก อ๊ะ!”

ผมนอนหอบหายใจสูดอากาศเข้าปอดรู้สึกโล่งและร่างกายเบาหวิวเมื่อได้ปลดปล่อย   แต่ก็ต้องสะดุ้งตัวโยนเมื่อพี่เขายกขาข้างหนึ่งของผมขึ้นพาดบ่าก่อนจะจ่อแก่นกายใหญ่ไว้ที่ปากทางรักและกดส่วนปลายเข้ามาช้าๆ 

 

แม้จะโดนเบิกช่องทางมาก่อนหน้านี้แต่เมื่อโดนสิ่งแปลกปลอมขนาดใหญ่กว่ายัดเข้ามามันต้องก็รู้สึกเจ็บเป็นธรรมดา  ความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นเริ่มหายไปเมื่อความเจ็บแสบที่ช่องทางด้านหลังเข้ามาแทนที่

 

“อืออ มาร์คแบมเจ็บ  มันเจ็บ”

น้ำตาใสกลิ้งลงมาจากหางตาเมื่อคนด้านบนดึงดันแก่นกายเข้ามาลึกขึ้น

“ทนหน่อยนะครับ  อืม  อย่า อะ อย่าเกร็งสิแบม”

 

ร่างหนาโน้มตัวลงมาจูบซับน้ำตา  กดจูบลงที่ริมฝีปากอวบอูม ฟันคมขบเม้มไปตามริมฝีปากดึงปากสีแดงระเรื่อออกมาก่อนจะไล้ลิ้นร้อนไปตามไรฟันคนไร้เดียงสาจูบตอบอย่างเก้ๆกังแพราะยังไม่ชำนาญเท่าคนพี่    คนแก่กว่าพูดปลอบประโลมและเริ่มปลุกอารมณ์คนด้านล่างอีกครั้งด้วยการหยอกล้อกับยอดอกที่แข็งขึ้นตามความต้องการ     เลื่อนใบหน้าไปสูดดมกลิ่นหอมแบบเด็กๆจากแก้มนวล    หายใจรดใบหูร่างเล็กจนขนลุกไปทั่วทั้งร่างกาย   ก่อนจะใช้ลิ้นลามเลียไปตามซอกคออ่อนจนเด็กน้อยใต้อาณัติเคลิบเคลิ้มไปตามแรงอารมณ์อีกครั้ง   คนมากประสบการณ์ตัดสินใจกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าไปครั้งเดียวจนสุดความยาว

 

“โอ้ยยย  อึกก ฮะ อา ฮึกก จะ อะ เอ็บ”

“อย่าเกร็ง ซี๊ดด  อย่ารัดพี่แบบนั้นสิ อือ”

 

ผมร้องออกมาเสียงหลง ผวายกตัวขึ้นกอดร่างสูงจิกเล็บลงบนไหล่แกร่ง รู้สึกจุกไปทั่วทท้องน้อย    เลือดสีแดงไหลตามเรียวขาจนหยดเลอะผ้าปูที่นอนเป็นวงกว้าง   ความเจ็บปวดตีรวนขึ้นมาจนน้ำตาไหลอออกมาจากหางตา   พี่มาร์คยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาออกไปจากแก้มของผม

 

“ไหวไหม?  พี่ขอโทษที่ทำให้เจ็บนะ”

ผมพยักหน้าน้อยๆเป็นการบอกเขาว่าผมไหว  มาร์คแช่แก่นกายค้างไว้สักพักใหญ่ๆจนช่องทางของผมเริ่มคุ้นชิน   พี่เขาจึงเริ่มขยับสะโพกช้าๆ

 

“อ๊ะ อื๊อออ”

ความเสียวซ่านกลับมาอีกครั้งจนผมต้องยกมือขึ้นมาปิดปากไม่ให้ส่งเสียงน่าอายเล็ดลอดออกไป

 

“ร้องออกมาเถอะ พี่อยากฟังเสียงแบมนะ”

ร่างหนาปัดมือของผมทิ้งแต่ผมก็ยกมือขึ้นมาปิดเสียงอีก  มาร์คทำหน้าไม่พอใจก่อนจะถอนแก่นกายออกไปจนเกือบสุดความยาวแล้วกระแทกลงมาใหม่ทีเดียวจนมิดลำ

 

 

“อึกกกกกก  อื้ออ”

“ลงโทษเด็กดื้อ  ถ้าเอามือปิดปากอีกพี่จะกระแทกให้เดินไม่ไหวเลยคอยดูสิ”

ผมจุกจนร่างกายไร้เรี่ยวแรง  ปล่อยมือที่ปกปิดเสียงน่าอายทิ้งลงข้างตัว  เมื่อเห็นว่าผมเชื่อฟังคนนิสัยไม่ดีก็เริ่มขยับสะโพกอีกครั้งเป็นจังหวะเนิบนาบแต่ความเสียวกลับแล่นไปทั่วจนขนอ่อนลุกชัน

 

 

“อ๊ะ  มาร์…คค  อ่ะ  เสีย…วว”

“ซี๊ดดด  โคตรแน่น”

เสียงครางไม่เป็นภาษาของทั้งสองร่างดังระงมไปทั่วทั้งห้องและตามมาด้วยเสียงเนื้อกระทบกันเมื่อคนตัวโตเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น

 

 

“อ๊ะ  อะ  อ๊ะ อย่าย้ำ ซี๊ดด อืออ อ๊ะ แฮ่กก อ่ะ อ๊า”

ร่างกายกระทำสวนคำพูดเมื่อปากบอกไม่ให้คนพี่กระแทกย้ำถี่ๆที่จุดกระสันแต่ร่างบางกลับเด้งสะโพกสวนตามสันชาตญาณ

 

“อืม ม  มไม่ไหว  แล้ว”

เมื่อโดนตอดรัดถี่ๆ ร่างแกร่งก็แทบจะอดกลั้นไม่ไหว กระแทกซอยถี่รัวๆจนคนใต้ร่างตัวสั่นคลอน

 

“อ๊ะ อะ เบา..หน่อ..ย”

คนโดนกระแทกถี่ๆร้องห้ามเสียงหลงเมื่อจุดไวต่อความรู้สึกในร่างกายโดนจี้ถี่ๆอย่างแรง

 

ผมรู้สึกปั่นป่วนไปทั่วทั้งท้องน้อย หัวสมองเป็นสีขาวโพลนไปหมดส่งเสียงครางออกไปจนรู้สึกลำคอแห้งผาก   ก่อนจะกระตุกเกร็งปลดปล่อยออกไปเลอะหน้าท้องแกร่งที่มีกล้ามเนื้อกำลังดีจากการเล่นกีฬา   ร่างหนากระแทกย้ำลงมาอีกสองสามทีก่อนจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นในช่องทางของร่างเล็กจนมันไหลย้อนออกมาเปรอะเปื้อนที่นอน

 

“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก”

เสียงหอบหายใจเป็นเพียงเสียงเดียวที่ได้ยินเป็นสิ่งแรกหลังจากจบกิจกรรมลามก  มาร์คถอนแก่นกายออกมาจากช่องทางสีหวาน  ช้อนตัวอุ้มร่างเล็กที่นอนตาปรืออย่างหมดแรงเดินเข้าไปชำระร่างกายในห้องน้ำด้วยกัน   จับร่างเล็กสวมเสื้อตัวโคร่งของเขาเพียงตัวเดียวก่อนจะวางแบมแบมลงบนเตียงนุ่มที่เปลี่ยนผ้าปูที่นอนเรียบร้อยแล้ว   มาร์คล้มตัวลงนอนข้างๆกันดึงเด็กน้อยเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด

 

“พี่รักแบมนะครับ”

 

“. . .”

 

“ฝันดีนะ”

 

“อื้ออ”

 

แบมแบมที่หมดเรี่ยวแรงจะเอ่ยเสียงใดใด จึงได้แต่ส่งเสียงตอบกลับไป

มาร์คกดจูบลงบนหน้าผากมนของแฟนตัวเล็กด้วยความรักใคร่พลางกระชับอ้อมกอดก่อนจะพากันเข้าสู่ห้วงนิทราในวันที่แสนสุขนี้

 

_____________________________

 

 

กลับไปอ่านต่อได้ที่ : CHAPTER 05 : แผลกายไม่ทรมานเท่าแผลใจ