เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ ที่รัก

 หลังจากนั้นมาความใกล้ชิดสองเราสองคนก็ค่อยๆพัฒนาขึ้นมาเรื่อยๆจากรู้สึกดีกลายเป็นชอบจากชอบกลายเป็นรักวันนี้เป็นวันจบการศึกษาของผมและฟางแล้วซิก่อนที่เราจะจากกันไปใช้ชีวิตของตัวเองขอให้ผมได้บอกความรู้สึกของตัวเองต่อคนที่ผมรักซักทีไม่ว่าเธอจะรู้สึกดีด้วยหรือไม่และไม่จำเป็นต้องรักผมก็ได้แต่ขอให้ผมได้รักเธอต่อไปก็พอแล้วช่วงเวลาของการจบการศึกษาก็จบลงผมและเพื่อนๆก็นัดกัมาฉลองการจบการศึกษาก่อนจะได้ไปใช้ชีวิตต่อโลกภายนอกในอานาคต
"อ้าวพี่โทโมะสายอีกและ"
เขื่อนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงงอนๆ
"นี่ไอ้เขื่อนพี่ก็มีงานต้องทำน่ะใช่ว่าจบไปแล้วจะสบายอ่ะ"
พี่โทโมะตอบเขื่อนพร้อมอธิบายเหตุผล
"เอ้าจะมัวอธิบายทำไมเหล่า กินกันเลยของฟรีทั้งนั้น"
น้องเฟย์เอ่ยขึ้นเพื่อตัดบทสนทนาของเขื่อนและโทโมะแต่มันทะแม่งตอนคำท้ายๆนิดหน่อย
"แหมน้องเฟย์จ๋า ของฟรีตลอดเลยน่ะค่ะ"
น้องแก้วพูดขึ้นในแกมประชด
"เราก็เหมือนกันแหละแก้วแค่พูดถึงคำว่าฟรีนี่มาถึงก่อนคนอื่นเลยน่ะ"
ฟางพูดขึ้นพวกเราก็พากันหัวเราะและพูดคุยกันอย่างสนุกสนานจนเวลาล่วงเลยผ่านไปนานหลายชั่วโมงที่เต็มไปด้วยความสุข
"ฟางคือเรามีอะไรจะบอกมากับเราหน่อยซิ"
ผมพูดขึ้นแล้วจูงมือฟางไปอีกด้านหนึ่งของโซนร้านที่ผมคิดว่าสวยที่สุดโดยที่ฟางไม่ได้ขัดขืนอะไร
"มีอะไรเหรอป๊อป"
ฟางถามขึ้นด้วยความสงสัย
"คือเอ่อ..."
"คืออะไรเหรอป๊อป"
"คือเราชอบฟางอ่ะ"
พูดไปแล้วผมพูดไปแล้วรู้สึกกลัวจะเลยฟางยังไม่ตอบอะไรผมเธอได้แต่ยืนนิ่งเงียบเฉยๆหรือเธอจะเกลียดผมเข้าแล้วในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วงั้นขอไปให้สุดละกัน
"ฟางเป็นแฟนกับเราน่ะ"
ตอนนี้ผมกลัวเหลือเกินรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะรู้สึกลุ้นยิ่งกว่าการรอผลสอบการแข่งขันต่างๆความรู้สึกของผมมันตีรวนวนกันจนหมดในใจก็บอกว่าผมได้บอกความรู้สึกต่างๆกับเธอไปแล้วเธอจะรับรักผมหรือเปล่าหรือเธอจะหนีผมหรือจะตัดความเป็นเพื่อนกับผมตอนนี้นใจของผมสับสนวกวนไปหมดหลังจากที่เงียบไปนานน้ำเสียงหวานๆค่อยๆตอบออกมาอย่างเบาๆ
"อืม  ตกลงฟางตกลง"
ฟางได้ตอบผมกลับพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าใบหน้าขึ้นสีอมชมพูนิดๆที่แสดงออกอาการเขินอายตอบนี้ทำให้ผมรู้สึกตื้นตันใจอย่างมากเธอรักผม มันทำให้ผมรู้สึกว่าการที่ผมได้คว้างลูกบอลไปให้เธอและเธอก็ได้รับลูกบอลที่ผมส่งไปให้เธอด้วยรอยยิ้มที่แต่งแต้มบนใบหน้าสวยหวานอย่างสดใสผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหมใครก็ได้ช่วยตอบผมที
" แป๊ะ  นี่แนนไอ้ป๊อปยืนอึ้งอยู่ได้เขาตอบตกลงแล้วเนียะกะจะอึ้งให้แมลงวันไปทำรังปากหรือไงห่ะ"
พี่โทโมะตบหัวผมจากด้านหลังแล้วพูดขึ้นใช่ผมไม่ได้ฝันแต่ผมเจ็บหัวเห็นเงียบๆแต่มือหนักใช่ย่อยเลยแฮะ
 "ยินดีด้วยค่ะ/ครับพี่ป๊อป"
เสียงแสดงความยินดีจากน้องแก้ว น้องเฟย์แล้วก็ไอ้เขื่อนดังขึ้นมาแล้วตามมาด้วยเสียงโห่แซวต่างๆนาๆทำให้ตอนนี้ผมและฟางได้แต่ยิ้มและเขินอยู่อย่างงั้นสงสัยวันนี้คงปิดท้ายด้วยความเขินอายแล้วมั้ง
 
 
จบไปแล้วกับอีกหนึ่งตอนวู้ๆ เม้นโหวดให้ด้วยน่ะค่ะเป็นกำลังใจให้ไรด้วยน่ะค่ะ