ฟ้าเคียงดาว

8.4

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 14.03 น.

  49 ตอน
  431 วิจารณ์
  59.65K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2560 02.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

" ห่าเอ้ย คิดดอกเบี้ยอาทิตย์ละพัน แล้วกูจะเอาเงินที่ไหนกินข้าววะ " โทโมะเดินกุมหัวออกมาจากแหล่งปล่อยเงินกู้นอกระบบ

 

 

" สมน้ำหน้า ใครสั่งให้มีงซื้อเงินสดวะ ควายเอ้ย ผ่อนก้ผ่อนได้ เสือกทำเท่ ก็สมควร " อัทเองก็ทั้งสงสารทั้งสมน้ำหน้า

 

 

 

" กูเสียเงินได้ แต่เสียหน้าไม่ได้โว้ยยย เดี๋ยวพนักงานมันเอากูไปนินทากับคุณฟางแล้วกุไม่แน่หรอวะ " โทโมะพูดอย่างจริงจัง คนเพื่อนสนิทแปปเอือมระอาให้ความเวิ่นเว่อของเขาไม่ได้

 

 

 

" งั้นมึงก็หาทางเอาเองแล้วกัน " จนอัทต้องโบกมือลาขอตัวกล้บบ้านไปก่อน

 

 

 

 

ร้านอาหารริมทางแห่งหนึ่ง แก้วนัดฟางออกมาทานข้าวและให้รอเจอผู้หมวดก้องและเพื่อนของเขาด้วยกัน

 

 

 

" ที่จริงแกน่าจะให้พี่ก้องช่วยแกนะ ชั้ลฟังดูท่าทางย่าอ่อนจะชอบพี่ก้องมากกว่าคนอื่น " ฟางเสนอ

 

 

 

" ทีแรกชั้ลก้คิดแบบนั้นแหละ แต่พี่ก้องเค้าไม่อยากโกหกผู้ใหญ่ ก็เลยเสนอเพื่อนตัวเองมา " แก้วพูด สีหน้าเธอดูเครียดกับเรื่องนี้จนมองเห็นได้ชัด

 

 

 

" เออ งั้นลองดูปล่อยก็แล้วกัน " ฟางพูดก่อนจะก้มหน้าลงกินข้าวต่อ 

 

 

 

" แก้ว ฟาง " สักพักใหญ่ๆ หมวดก้องก็เดินเข้ามาทัก พร้อมๆกันก้บเพื่อนของเขา

 

 

 

ฮืมมม ชายร่างสูงโปร่ง หน้าหล่อ ยิ้มหวานคนนี้ เล่นเอาสองสาวถึงกับตาค้างไปตามๆกัน

 

 

 

" ไง เพื่อนพี่ ผ่านมั้ย " หมวดก้องยิ้มๆ แล้วดันเพื่อนสนิทให้ออกมายืนเสมอกับตน

 

 

 

" หล่อมากกกก " แก้วมองตาเยิ้ม หากแต่เค้าก็ใช่คนในสเปกของเธอ

 

 

 

" เชิญนั่งคะ พี่... " แก้วชวนเชิญ แล้วทำตาหวานเพื่อนหมวดก้อง

 

 

 

 

" ชื่อป๊อปครับ น้องแก้ว " ชายหนุ่มแนะนำตัวก่อนจะค่อยๆนั่งลงอย่างสุภาพ

 

 

 

" แก  คนนี้สเปกแกเลยหวะ " สายตาของแก้วยังคงมองอยู่ที่ป๊อป แต่เธอเลื่อนหน้าเข้าไปกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคนกับฟาง

 

 

 

" เป็นเกย์หรือเปล่าไม่รู้ ทำไมดูเรียบร้อยจัง " สายตาของฟางจับจ้องไปยังป๊อปอย่างจับสังเกตุ

 

 

 

" มองแบบนี้ไม่กลัวว่าผมจะท้องหรอครับ " ว่าแล้วชายหนุ่มก็เริ่มออกวาจา เมื่อสองสาวเล่นจ้องมองเขาจนเจ้าตัวออกอาการเขิน

 

 

 

" 5555+ มองอะไรกันห่ะ มีอะไรอยากถามก็ถามไปสิ ซุบซิบก้นอยู่ได้ " หมวดก้องแซว

 

 

 

" พี่ป๊อปทำงานที่ไหนคะ แล้วรู้หรือเปล่าว่าพี่ก้องให้พี่มาเจอแก้วเพราะอะไร " ด้วยความที่เธอเป็นคนตรง เธอจึงถามไปแบบตรงๆไม่อ้อมค้อม

 

 

 

" พี่เปิดบริษัทเล็กๆของตัวเองครับ รับออกแบบภายใน แล้วก็ไอก้องบอกพี่เรื่องแก้วหมดแล้วครับ ^^ " พูดจบก็ส่งยิ้มหวานๆให้กับแก้ว และฟางง 

 

 

 

" ถ้าพี่อึดอัด... " แก้วพูดไม่ทันจบ

 

 

 

" พี่โอเคครับ " แต่ป๊อปก็ตอบตกลงเสียก่อน

 

 

 

" แล้ว ....แฟนพี่ป๊อปเค้าไม่ว่าอะไรหรอคะ " แก้วเหล่มองฟางก็อ่านสายตาเพื่อนออกทันที

 

 

 

" อ่อ แฟนพี่เป็นคนใจกว้างนะครับ เราคุยกันแล้ว " ป๊อปพูดพลางจ้องมสายตาฟาง เธอทำหน้าเชิดๆใส่ป๊อปแล้วเบือนหน้าไปทางหมวดก้องก่อนจะยิ้มเจื่อนๆเมื่อเห็นหมวดก้องจ้องมองอยู่ หมวดก้องยิ้มขำให้กับฟางที่พยายามกลบเกลื่อนพฤติกรรมบางอย่างของตัวเอง

 

 

 

" ถ้าพี่ป๊อปโอเค แก้วก็โอเค ดิวคะ " แก้วยิ้มมีแผนแล้วยื่นมือ ป๊อปยื่นมือมาจับมือแก้วก่อนจะยักคิ้วนิ่มๆเป็นการตกลงตามนี้

 

 

 

" อีกสองวันแก้วจะย้ายไปทำงานที่ต่างจังหวัดนะคะ " แก้วบอก

 

 

 

" พี่ทราบแล้วครับ แล้วก็อยากจะบอกว่า ที่ทำงานพี่กับร้านของแก้วก็ห่างกันแค่สิบกิโล " ป๊อปพูด

 

 

 

" ว๊าว ดีจังคะ พี่ก้องหาคนได้ครบเครื่องมาก แก้วคงจะจัดการกับย่าอ่อนได้ง่ายขึ้น " ใบหน้าของแก้วเริ่มเชิดฉายร้อยยิ้มที่มีความสุขออกมาให้เห็นบางแล้ว

 

 

 

" แล้วตกลงหาที่พักได้แล้วยัง " หมวดก้องถามอย่างเป็นห่วง

 

 

 

" เรียบร้อยแล้วคะ ฟางจัดการให้แล้ว " แก้วพูด แล้วหันไปมองฟาง แต่ฟางแกล้งทำเป็นหันมองบรรยากาศข้างๆไม่สนใจวงสนทนา

 

 

 

" น้องฟางเป็นเพื่อนสนิทของแก้วหรอครับ " ป๊อปถาม ฟางปั่นหน้าให้นิ่งค่อยจะหันกลับมา

 

 

 

" ใช่คะ " ฟางตอบนิ่งๆ แล้วเหลือบมองป๊อป ป๊อปยิ้มน้อยๆ 

 

 

 

" อื้มมม งั้นพี่ขอเบอร์แก้วไว้ดีกว่า เผื่อมีอะไรจะได้คุยกันสะดวก " ป๊อปล้วงโทรศัพท์ของตัวเองออกมาแล้วส่งให้แก้ว   แก้วรับมาแล้วกดเบอร์โทรศัพท์ของตน  สาวอีกคนพยายามทำตัวให้นิ่งอยู่หากแต่สายตากลับเหลือบมองไปที่โทรศัพท์ของป๊อปอย่างไม่รู้ตัว

 

 

 

" เดี๋ยวพี่ยิงไปนะ แล้วอย่าให้เบอร์พี่กับใครสะหละ หึหึ " ป๊อปเหลือบมองฟาง ที่สายตาของเธอยังจ้องอยู่ที่โทรศัพท์ของป๊อป หญิงสาวได้สติจากคำพูดของป๊อป เธอจ้องหน้าป๊อปแล้วทำหน้าหมั่นไส้ใส่ป๊อป ก่อนจะลุกจากโต๊ะเดินไปที่รถต้วเอง

 

 

 

" ว๊าาา สงสัยงานนี้คงไม่ได้แก้วแล้วหละ พี่ก้อง 55555 " แก้วรู้ทัน เริ่มแซวกันกับหมวดก้อง

 

 

 

" เป็นคนหัวไวแบบนี้ดีจัง พี่ชอบ 555 " ป๊อปอายที่แก้วอ่านตนออก เขาหันมองไปยังรถของฟางที่ขับออกไปอย่างเร็วแล้วก็อดขำไม่ได้ 

 

 

 

" ยังไม่มีแฟนใช่มั้ย " ป๊อปถาม 

 

 

 

" อื้ม ยังโสดอยู่ จะขอเบอร์ก็ได้นะ เดี๊ยวแก้วให้  >< " แก้วได้ทีก็เอาใหญ่ 

 

 

 

" ไม่ต้องอะ เดี๋ยวจัดการเอง " ป๊อปยิ้มมีแผน 

 

 

 

" แต่ยังไงก็อย่าให้แผนแตกแล้วกัน ไม่งั้นไอแก้วซวยแน่ " หมวดก้องเตือนทั้งคู่ ทั้งคู่พยักหน้ารับคำ

 

 

 

เพียงแค่ทานบ้าวมื้อเดียวก็ทำให้ทั้งคู่ดูสนิทสนมกันเร็วมากอย่างเหลือเชื่อ  อาจจะเป็นเพราะไลฟ์สไตล์ที่คล้ายกันและความคิดเร็วเจ้าแผนการณ์เหมือนๆกันเลยทำให้ทั้งคู่คุยกันถูกคอ

 

 

 

" เดี๋ยวกูไปส่งแก้วเอง มึงกลับไปก่อนได้เลยไอก้อง " หลังจากที่จ่ายตังค์กันเสร็จ ทั้งสามก็แยกย้ายกันกลับบ้านโดยป๊อปอาสาจะเริ่มงานในทันที

 

 

 

" ดูสิพี่ป๊อป พี่ก้องหลอกแก้วว่าถือศิล โกหกไม่ได้ แหมม ที่ไหนได้กลัวแฟนหึง " แก้วงอล

 

 

 

" ธรรมดาแหละ แต่แฟนมันขี้หึงจริงๆนะ อย่าไปยุ่งกับมันมากๆ " ป๊อปพูดพลางขับรถ

 

 

 

" ถามจริงเถอะ ยังไม่ม่แฟนใช่มั้ย " แก้วแอบสงสัย เพราะก่อนหน้าป๊อปออกตัวว่ามีแฟนแล้ว ตนก็ไม่อยากจะไปทับเส้นใครและอีกอย่างก็กลัวว่าป๊อปจะเจ้าชู้กับฟาง

 

 

 

" ยัง แต่อย่าไปมองเพื่อนเราหละ " ที่แท้ก็เป็นแผนการณ์ดักจับฟางจริงๆด้วย

 

 

 

ทั้งคู่พูดคุยกันจนมาถึงหน้าบ้านแก้ว

 

 

 

" จะลงไปมั้ย " แก้วถาม ป๊อปชะเง้อหน้ามองเข้าไปในบ้าน แล้วก็เห็นว่าย่าอ่อนกำลังยืนคุมอยู่คาประตูเข้าบ้าน หนำซ้ำยังจ้องมองมาที่ทั้งคู่

 

 

 

" ย่าแก้วกำลังมองมา เดี๋ยวพี่ว่าเค้าต้องถามแน่นอน แก้วก็คุยไปเลยนะ แล้วพรุ่งนี้พี่จะแวะมารับแต่เช้าเลย " ป๊อปเริ่มวางแผน แก้วเองก็เห็นดีเห็นงามด้วย

 

 

 

และเมื่อลงมาจากรถ ก็เป็นไปตามที่ป๊อปพูดไว้ไม่มีผิด ย่าอ่อนเดินเข้ามาถามแก้วทันที

 

 

 

" ใคร ! " แถมยังเสียงดุด้วยยย

 

 

 

" เอ่อออ เพื่อนพี่ก้อง ชื่อพี่ป๊อป เค้ามาจีบแก้ว " แก้วเล่า ย่าอ่อนทำท่าไม่เชื่อ

 

 

 

" หึ  ดีนะที่เอ็งไม่บอกว่าเป็นไอ้พี่หมวดก้อง ไม่งั้นข้าจะไปด่ามันให้หาทางกลับบ้านไม่ถูกเลยหละ " ย่าอ่อนชักสีหน้าใส่

 

 

 

" ย่าพูดอะไร " 

 

 

 

" อย่ามาทำใสๆกับข้านะนังแก้ว ข้าไปสืบมาแล้วว่าไอ้หมวดก้องมันมีแฟนแล้ว แกกับมันเป็นแค่พี่น้องกัน อย่ามาทำอะไรตบตาข้านะ ไม่งั้นเอ็งเจอดีแน่ " ย่าอ่อนชี้หน้าด่าแก้ว เล่ยเอาแก้วหน้าเหวอไปเลย 

 

 

 

" ยะย่าาาก็  ใครจะไปกล้าตบตาย่าหละ แหมมม  " แก้วบ่ายเบี่ยงแกล้งออกอ้อนย่าอ่อนทั้งที่ในใจก็หวิวๆเหมือนก้น ไม่คิดว่าน่าย่าอ่อนจะตามจนได้เรื่องขนาดนี้

 

 

 

" ไป ขึ้นไปอาบน้ำนอนได้แล้ว " ย่าอ่อนไล่ แก้วกอด หอม ย่าอ่อนแล้วรีบขึ้นไป

 

 

 

 

" โอ้ยยยยยย ทำไมทุกอย่างมันวุ่นวายแบบนี้วะเนี่ยยยยยย "   แก้วทิ้งตัวลงนอนลงบนเตียงอย่างเนื่อยใจ

 

 

 

" แล้วอย่าคิดนะ ว่าเรื่องไอ้ป๊อปเพื่อนของไอ้หมวดก้องจะไม่มีใครรู้เรื่อง หึหึ " เสียงผู้ชายดังก้องอยู่ข้างในห้องของแก้ว เจ้าของห้องดีดตัวลุกขึ้นแล้วหันไปมองหาเจ้าของเสียง

 

 

 

" แกเข้ามาห้องชั้ลอีกแล้วนะ " แก้วโวยวายใส่  ชายหนุ่มทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะลากเก้าอี้มานั่งเจรจา

 

 

 

" งั้นรู้ว่าแกจะให้ไอป๊อปอะไรนั้นมาหลอกย่าอ่อน ชั้ลว่าถ้าย่ารู้เรื่องนี้ .... " โทโมะยังพูดไม่จบ

 

 

 

" แกไม่เอาเรื่องนี้มาจากไหน " แก้วโมโห

 

 

 

" ชั้ลก็  แอบได้ยินแกคุยกันที่ร้านอาหารก่อนเข้ามาในซอย " หละงจากที่ผิดหวังมาจากการกู้เงิน โทโมะจึงรีบกลับบ้านจะมาขอยืมเงินจากแก้ว แต่ก็ดันเห็นฟางก้บแก้วนั่งอยู่ที่ร้านอาหาร ด้วยความที่หลงไหลในตัวฟางจึงแอบมานั่งโต๊ะใกล้ๆกับฟาง แต่ก็กันได้ยินเรื่องบางอย่างเป็นของแถมมาด้วย

 

 

 

" โอ้ยยยยย  แล้วทำไมแกต้องเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเรื่องนี้ด้วยเนี่ยยย " แก้วโวยวายหัวเสียอยากจะบ้าตาย

 

 

 

" ชั้ลไม่บอกย่าอ่อนหรอกนะ  แค่... แกให้ชั้ลยืมเงินสามแสน แล้วก็... ให้ชั้ลพักอยู่ด้วยกับแก " โทโมะเสนอ  แก้วทั้งช๊อคทั้งอึ้ง ทั้งมึน

 

 

 

" จะบ้าหรอ เงินหนะมีให้ยืม แต่จะไปพักด้วยนี่คืออะไรไม่เข้าใจ " 

 

 

 

" ก็ชั้ลต้องผ่อนเงินคืนให้แกทุกเดือน แล้วถ้าชั้ลต้องขับรถกลับมานอนที่บ้านมันก็เปลืองเงิน ชั้ลก็เลยย จะพักกับแกไงจะได้ประหยัด " 

 

 

 

" โอ้ยย แต่เราทำงานกันคนละจังหวัดนะ " แก้วอยากจะบ้า

 

 

 

" ใครบอก  เราทำงานไม่ไกลกันครับ แค่ 20 กิโลเอง ชั้ล... จะพักกับแก " โทโมะยื่นคำขาด

 

 

 

" จะบ้าหรอ ชั้ลกล้บมานอนที่บ้าน " แก้วโกหก

 

 

 

" ชั้ลได้ยินทุกอย่าง อย่าพยายามต่อรอง มิเช่นนั้นเริ่มของไอป๊อปจะถึงหูย่าอ่อนทันที แล้วตัวแกเองก็อาจจะถูกจับแต่งงานก็ได้นะ  " โทโมะโชว์เหนือ

 

 

 

" ทำไมเลวแบบนี้เนี่ย ชั้ลไปทำอะไรให้แก ทำไมทำแบบนี้วะ ไอโทโมะ ไอ้ขี้งก ได้ทุเรศ " แก้วทั้งเซ็งทั้งหวุดหงิด ทั้งโมโหที่ทำอะไรไม่ได้เลย 

 

 

 

" โอเคนะ ชั้ลไปจัดของก่อนหละ อีกสองวันเจอกันนะ "ว่าแล้วเขาก็เดินออกไปทางหน้าต่างกลับบ้านของตนเองอย่างสบายใจ  ปล่อยใจหญิงสาวคิดหนักอยู่คนเดียว

 

 

 

" โอ้ยยยยย อยากจะบ้าาาาาา " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา