ฟ้าเคียงดาว

 
 
 
 
ในห้องพักฟื้น
 
 
หลังจากที่ชายหนุ่มฝืนขึ้นมาจากยาสลบ และได้รู้ความจริงว่าย่าอ่อนไฟเขียวให้เขาแต่งงานกับแก้วแล้ว โทโมะก้เอาแต่ออดอ้อนแก้วยกใหญ่
 
 
 
" โอ้ย เจ็บจังเลยแก้ว " เขาแกล้งร้องโอดครวญเมื่อพลิกตัว จนแก้วต้องเดินเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง
 
 
" โมะเป็นอะไร บอกแก้วสิ " แก้วจับมือโทโมะไว้แน่น
 
 
" ยื่นหน้ามาใกล้ๆ เดี๋ยวโมะบอก " เขาว่า แล้วทำคิ้วยุ่ยเหมือนคนเจ็บมาก จนแก้วต้องยื่นหน้าเข้าไปฟังอย่างห้ามไม่ได้
 
 
 
" จูบโมะหน่อย " ชายหนุ่มกระซิบ แก้วรีบถลำออกมาอย่างไว
 
 
 
" ทะลึ่ง !! " เทอดุ
 
 
 
" โธ่ ใจร้ายยย. ใช่สิ ตอนนี้โมะลุกไม่รอดหนิ จะทำอะไรก้ไม่ถนัด แก้วเองก่ไม่สงสารโมะเลยนะ " เขาแกล้งทำเป็นน้อยใจ 
 
 
 
" แล้วมันเกี่ยวอะไรกับจูบ " เธอพูดด้วยความไม่เข้าใจ
 
 
 
อีกคนแกล้งเบือนหน้าหนีไปทางอื่น แล้วบ่น " ก็แค่อยากได้กำลังใจ แค่นี้ก้ให้กันไม่ได้ น่าเสียใจชะมัด "
 
 
 
" บ่นเป็นเด็กไปได้ " แก้วส่ายหน้าไปมาให้กับความไม่เข้าเรื่องของคนรัก
 
 
 
" จูบเดียวนะ ครั้งเดียว แบบเร็วๆก้ได้อะ " เขายื่นข้อเสนอ
 
 
 
" ไม่ " เธอรีบปฏิเสธ
 
 
 
" โอเค งั้นวันนี้จะไม่ดินข้าวกินยา " เขาพลิกตัวหันหลังให้กับเธอทันทีที่พูดจบ
 
 
 
" โมะ ทำไมไม่มีเหตุผลแบบนี้เนี่ย " แก้วว่า อีกคนยังนิ่งเงียบ จนเธอต้องยอม " โอเค ก้ได้ " 
 
เมื่อได้ยินคำตอบรับจากฝ่ายหญิง ชายหนุ่มรีบหันกลับมาทันที แล้วนอนหงายนิ่งๆรอให้อีกคนเข้ามาจูบตน
 
 
 
" come on my honey " เขาว่า แก้วอายค่อยๆเดินเข้ามาช้าๆ 
 
 
 
 
หญิงสาวค่อยๆโน้มหน้าเข้าใกล้ๆชายหนุ่ม ค่อยๆ ค่อยๆ จนปากของเธอประกบติดกับปากของเขา เธอตกใจและรีบที่จะถอนจูบออก แต่ไม่ทันการเมื่อมือหนาของอีกคนกดหัวของเธอเอาไว้ 
 
 
 
" อื้อ " เธอร้องตกใจเมื่อลิ้นหนาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากหวานของเธอ และเหมือนว่าเขาจะแกล้งให้เธออารมณ์พุ่งด้วยสิ 
 
 
 
" ไหนบอกว่าจูบแบบเร็วๆไง " เธอรีบรวบรวมแรงแล้วดันให้ตัวเองหลุดออกจากมนตร์สะกดของเขา ชายหนุ่มยิ้มกริ่มอย่างพอใจ
 
 
 
" ก็แก้วช้าาา " เขาแก้ตัวน้ำขุ่นๆ 
 
 
 
" จริงๆเลยนะ " เธอเขิลจนหน้าแดงไปหมด
 
 
" อีกครั้งได้มั้ย " หากแต่เขายังไม่พอ 
 
 
 
" ไม่ ! " เธอปฏิเสธเสียงแข็งแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา
 
 
 
ทางฝั่งเป้ ฉลาม. 
 
 
 
พอเรื่องของแก้วลงเอยกัน ฉลามก้หลีกตัวออกห่างจากเป้ ไม่ยอมคุย ไม่ยอมเจอหน้าไม่ยอมรับโทรศัพท์จนเป้ต้องบุกเข้าไปหาถึงผับ
 
 
 
แล้วมันยิ่งทำให้เขาโมโหหึงฉลามหนักขึ้นอีก เมื่อเห็นอีกคนแต่งตัวเซ็กซี่ขึ้นไปเป็นดีเจอยู่บนเวที โดยมีสายตาของผู้ชายในผับที่จับจ้องมองเธอเป็นตาเดียวกัน
 
 
เป้ถอนหายในแล้วพยายามระงับความหึงของตัวเอเอาไว้ จนฉลามลงมาจากเวทีแล้วเดินขึ้นไปในห้องส่วนตัว. เป้จะตามไป แต่ลูกการ์ดขวางทางเอาไว้
 
 
 
" ขึ้นไปไม่ได้ครับ " การ์ดว่า
 
 
 
" ผมเป็นแฟนฉลาม ทำไมจะขึ้นไปไม่ได้ " เป้ว่า การ์ดสองคนมองหน้ากัน 
 
 
 
" นายหญิงไม่มีแฟนครับ " 
 
 
 
" แต่เราคบกันอยู่ และผมกำลังจะแต่งงานกับเค้า " เป้พูด การ์ดขมวดคิ้วงงหนัก 
 
 
 
" คุณกำลังโกหก " 
 
 
 
" ผมพูดความจริง แต่พวกคุณไม่เชื่อผม หรือพวกคุณอยากมีปัญหากับว่าที่สามีของนายหญิงพวกคุณ " เป้ว่า การ์ดทำหน้าเครียดแล้วยอมปล่อยเป้ให้ขึ้นไป
 
 
 
เอี๊ยดด ประตูห้องฉลามถูกเปิดออก 
 
 
 
" พล เอาผ้าชุบน้ำมาให้หน่อยสิ พี่มึนหัวจังเลย " ฉลามที่นอนหลับตาอยู่บนโซฟาพูดขึ้น เป้นิ่งเงียบ แล้วเดินไปเอาผ้าชุบน้ำมาให้ฉลาม ก่อนจะค่อยๆเช็ดหน้าให้ฉลาม
 
 
 
" แหมม มือเบาจังเลยนะ เช็ดให้เมียบ่อยหละสิ " เธอพูดทั้งที่ยังหลับตาอยู่ เป้อมยิ้ม
 
 
 
" ผู้ชายคนนั้นกลับไปแล้วยัง ถ้ายังไม่กลับ ฝากบอกเขาด้วยว่าชั้ลกลับไปแล้ว เค้าจะได้กลับไปซะที " ฉลาดว่า เป้ขมวดคิ้วไม่พอใจ แล้วหลุดเช็ดหน้า ฉลามลืมตาขึ้นมา ถึงกับสะดุ้งโหยงที่เห็นเป้นั่งอยู่ข้างๆ
 
 
 
" เข้ามาได้ย้งไง ! " เธอถามเสียงดุ แล้วถอยออกห่างจากเป้ 
 
 
 
" ก็เปิดประตูเข้ามา " เป้ว่า
 
 
" ออกไป แล้วไม่ต้องมาที่นี่อีก " ฉลามสั่ง
 
 
 
" ผมไม่ไป แล้วจะมาที่นี่อีกจนกว่าคุณจะเลิกขึ้นไปเต้นยั่วผู้ชายบนเวทึ "
 
 
 
" ชั้ลจะทำอะไรมันก้เรื่องของชั้นไม่เกี่ยวก้บคุณ " เธอพูดเสียงกร้าว 
 
 
 
" แต่ผมไม่ชอบ " เขาพูดเสียงนิ่งจนฟังดูน่ากลัว
 
 
 
" เรื่องของคุณสิ แต่ในสายตาของคุณชั้ลมันก้ไม่ดีอยู่แล้วนิ ถ้าคุณจะไม่ชอบก้คงไม่แปลก " เธอว่า
 
 
 
" ที่ผมไม่ชอบเพราะผมหวงร่างกายของคุณ " ฉลามนิ่งกึก เมื่อได้ยินคำพูดของเป้
 
 
 
" เมื่อวันก่อนที่ผมทำแบบนั้นไปก็เพราะผมหึงหวงคุณ วันนี้ก็เหมือนกัน ผมไม่ชอบที่ผู้ชายมันมองคุณ ไม่ชอบที่คุณแต่งตัวโป๊ๆไปยืนอยู่แบบนั้น แต่ผมไม่อยากทำแบบวันนั้นอีก ผมจึงเข้ามาขอร้องคุณ " เป้พูด ฉลามอึ้งไป 
 
 
" นี่คุณจะบอกว่าคุณชอบชั้ลหรอ" ฉลามย้อนถาม
 
 
 
" ป่าว " 
 
 
 
" แล้วมาหึงหวงชั้ลทำไม " เธอรู้สึกผิดหวังที่คำตอบของเป้มันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด
 
 
 
" ผมหึง เพราะผมรักคุณ " แล้วคำตอบของเขามันทำให้ฉลามช็อกจนแทบหยุดหายใจ " ที่นี่เขาใจแล้วยัง ว่าทำไมถึงได้หวง ได้หึง " 
 
 
 
" อย่ามารักชั้ลเลย ชั้ลไม่ได้ดีขนาดที่คนอย่างคุณจะมารักชั้ล " ฉลามว่า
 
 
 
" ผมไม่สนว่าคุณจะผ่านอะไรมา แล้วผมก้ไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น ผมรู้แค่ว่าผมรักคุณ " เป้ว่า
 
 
 
" คุณจะรักชั้ลได้สักกี่วัน " 
 
 
 
" ผมเองก้ตอบไม่ได้ว่าชีวิตผมจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่ ผมจึงตอบไม่ได้ว่าปมสามารถรักคุณได้กี่วัน " เป้ว่า
 
 
 
" เหอะ " ฉลามดูไม่เชื่อกับคำพูดของเป้
 
 
 
" คุณคงไม่เชื่อ ผมก้บังคับคุณไม่ได้ แต่ผมอยากให้คุณให้โอกาส ให้ผมได้พิสูจน์ " เป้ว่า ฉลามหันมามองหน้าเป้ เป้จ้องตาฉลาม
 
 
 
" ชั้ลเองก้อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าคุณจะไปได้สักกี่น้ำ " ฉลามมั่นใจว่าเป้ไม่ได้จริงจังกับผู้หญิงแบบเธอแน่นอน
 
 
 
" คุณคอยดูก็แล้วกัน แล้วระวังหัวใจของคุณให้ดีๆ ถ้ามันมาอยู่ที่ผมเมื่อไหร่ คุณจะไม่มีวันได้มันคืนไปอีก " เป้พูดอย่างมั่นใจ
 
 
 
" แล้วชั้ลจะคอยดูผู้ชายปากเก่งอย่างคุณ " ฉลามพูดอย่างท่าทาย เป้ยิ้มมุมปาก ในใจเขาดีใจเหลือเกินที่คนกำแพงหนาอย่างฉลามยอมเปิดโอกาสให้กับเขา
 
 
 
 
ป๊อป - ฟาง
 
 
 
หลังจากที่แก้วกับโทโมะลงเอยกันแล้ว ป๊อปก้พาฟางลงไปที่เกาะส่วนตัวของคุณพ่อ 
 
 
 
" สวยจังเลยคะพี่ป๊อป " ฟางยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อได้ยินมองวิวที่สวยงามอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
 
 
 
" สวยสิ สวยมาก " ป๊อปมองฟางอย่างเต็มตา เขาคิดในใจว่าคงจะถึงเวลาสักทีที่จะให้ผู้หญิงคนนี้เข้ามาใช้ชีวิตร่วมกับเขาอย่างสมบูรณ์แบบ 
 
 
 
" พระอาทิตย์ตกแล้ว งั้นเราเข้าบ้านกันดีกว่า " ฟางว่า 
 
 
 
 
" จะรีบไปไหน พี่อยากไปเดินเล่นที่ชายหาด ฟางไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะ " ป๊อปว่า ฟางคิดๆแล้วกยอมตกลงไปกับป๊อป 
 
 
 
 
ในขณะที่เดินอยู่ริมหาด เธอมองเห็นเรือที่ถูกจัดแต่งไปด้วยไฟสีส้มจนดูสวยแปลกตา 
 
 
 
" เรือใครกันคะพี่ป๊อป " เธอเริ่มเอะใจ เมื่อเกาะแห่งนี้เป็นเกาะส่วนตัว แล้วน้่นเรือของใครถีงได้มาจอดอยู่ตรงนั้นได้
 
 
" นั่นสิ ใครกล้าเข้ามาในถิ่นส่วนต้วของพี่เนี่ย " ป๊อปทำท่าโมโห แล้วเดินมุ่งไปที่เรือ ฟางตกใจรีบวิ่งตามป๊อปไป 
 
 
" พี่ป๊อป !" ฟางตะโกนเรียกเมื่อเห็นป๊อปเข้าไปในเรือลำนั้น 
 
 
 
" โอ้ย " เสียงร้องของป๊อปทำให้ฟางตกใจจนต้องรีบปีนขึ้นเรือตามป๊อปเข้าไป 
 
 
 
แล้วหญิงสาวกลับต้องหยุดยืนชะงักนิ่ง เมื่อรูปถ่ายของเธอถูกห้อยระโยงระยางอยู่เต็มห้อง มันเป็นภาพที่เธอถูกแอบถ่ายในอริยาบทต่างๆเวลาอยู่ด้วยกันกับป๊อปจนเธออดกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ เธอเดินจับดูรูปของตัวเองไปเรื่อยๆจนมาถึงรูปคู่ของเธอกับป๊อป หญิงสาวจับรูปนั้นมาดูให้ชัดเต็มตา แต่มือของเธอเหมือนจะสัมผัสก้บบางอย่างที่ถูกแปะติดไว้กับรูปถ่ายใบนี้ ฟางค่อยๆพลิกมาดู
 
 
 
 
" แต่งงานกับพี่นะฟาง " ป๊อปเดินเข้ามาในชุดสูทอย่างพาพร้อมช่อดอกไม้สีขาวที่ฟางชอบ เธอหันหลังกลับไปตามเสียงก้พบว่าป๊อปได้คุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว
 
 
 
" พี่ป๊อป " เธอดีใจจนน้ำตาร่วง ก่อนจะพยักหน้าตกลงแต่งงานกับป๊อป ป๊อปรีบบรรจงสวมแหวนให้กับฟางก่อนจะจูบบนแหวนนั่น
 
 
 
" ทีนี้ก้ตัดชุดเจ้าสาวของตัวเองรอไว้ได้เลยนะ เราจะจัดงานแต่งงานพร้อมกันกับแก้ว " ป๊อปพูด 
 
ฟางพยักหน้า ยิ้มดีใจทั้งน้ำตาก่อนจะโผล่เข้ากอดคนตัวสูง
 
 
 
 
 
แล้ววันแห่งการรอคอยก็มาถึง โทโมะยกขบวนขันหมากมาสู่ขอแก้ว โดยให้ตาเป็นผู้ใหญ่ทางฝั่งเขาในงานครั้งนี้
 
 
 
" นึกถึงวันนั้นของเราเลยนะอ่อน " ตากระซิบให้ย่าอ่อนได้ยิน อีกฝ่ายเหล่ตามองแล้วปั้นหน้านิ่ง
 
 
 
" เราเคยมีวันนั้นด้วยหรอ นี่ชั้ลลืมไปแล้วนะเนี่ยยย. เอ๊ะ ! หรือไม่ได้จำ " ย่าอ่อนทำท่าคิด 
 
 
 
" อ่อน ! " ตาดุ เหมือนจะน้อยใจ 
 
 
 
" เอ้า ได้ฤกษ์ได้ยามแล้ว รีบจัดแจงจะให้เสร็จๆ จะได้ทำอย่างอื่นต่อ " ย่าอ่อนพูดจาราวกับคนไม่เต็มใจ แต่ภายในใจเธอก็ดีใจไม่ใช่น้อยที่หลานสาวของเธอได้เป็นฝั่งเป็นฝา
 
 
 
" โมะรักแก้วนะ และจะรักคนเดียวตลอดไป " เขาจ้องตาหญิงสาวอย่างลึกซึ่งก่อนจะพูดออกมาตากใจที่แท้จริงของเขา. แก้วยิ้มให้ น้ำตาคลอก่อนจะค่อยๆส่งมือให้ชายหนุ่ม
 
 
 
" ห้ามหมดรักด้วยนะ " แก้วพูดพลางบรรจงสวมแหวนให้กับโทโมะ 
 
 
 
" ไม่มีวันนั้น " เขาสัญญา 
 
 
 
หลังจากสวมแหวนหมั้นกันเสร็จแล้วก็ตามด้วยงานเลี้ยงฉลอง
 
 
 
" ที่จริงไม่ต้องหมั้นก้ได้นะ ให้เด็กมันแต่งๆกันไปเลย " คุณตาทักขึ้น
 
 
 
" เอ๊ะไอนี้. ก็หมั้นกันไปก่อน ถ้าหลานคุณทำตัวไม่ดี ชั้ลก้จะพายัยแก้วหนี " ย่าอ่อนขู่แล้วเหลือบตามองโทโมะ
 
 
 
" กว่าย่าจะพาแก้วนี้ ผมก้คงจะพาแก้วหนีไปก่อนแล้วมั้งครับ " โทโมะพูดแซว
 
 
 
" เห็นมั้ย มันเริ่มออกรายอีกแล้ว หรือชั้ลจะถอนหมั้นมันวันนี้ดี " ย่าอ่อนพูดจาเอาเรื่อง
 
 
 
 
" เห้ยยยย " ทุกคนร้องห้าม