ฟ้าเคียงดาว

8.4

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 14.03 น.

  49 ตอน
  431 วิจารณ์
  59.67K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2560 02.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

49)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

ในห้องพักฟื้น

 

 

หลังจากที่ชายหนุ่มฝืนขึ้นมาจากยาสลบ และได้รู้ความจริงว่าย่าอ่อนไฟเขียวให้เขาแต่งงานกับแก้วแล้ว โทโมะก้เอาแต่ออดอ้อนแก้วยกใหญ่

 

 

 

" โอ้ย เจ็บจังเลยแก้ว " เขาแกล้งร้องโอดครวญเมื่อพลิกตัว จนแก้วต้องเดินเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง

 

 

" โมะเป็นอะไร บอกแก้วสิ " แก้วจับมือโทโมะไว้แน่น

 

 

" ยื่นหน้ามาใกล้ๆ เดี๋ยวโมะบอก " เขาว่า แล้วทำคิ้วยุ่ยเหมือนคนเจ็บมาก จนแก้วต้องยื่นหน้าเข้าไปฟังอย่างห้ามไม่ได้

 

 

 

" จูบโมะหน่อย " ชายหนุ่มกระซิบ แก้วรีบถลำออกมาอย่างไว

 

 

 

" ทะลึ่ง !! " เทอดุ

 

 

 

" โธ่ ใจร้ายยย. ใช่สิ ตอนนี้โมะลุกไม่รอดหนิ จะทำอะไรก้ไม่ถนัด แก้วเองก่ไม่สงสารโมะเลยนะ " เขาแกล้งทำเป็นน้อยใจ 

 

 

 

" แล้วมันเกี่ยวอะไรกับจูบ " เธอพูดด้วยความไม่เข้าใจ

 

 

 

อีกคนแกล้งเบือนหน้าหนีไปทางอื่น แล้วบ่น " ก็แค่อยากได้กำลังใจ แค่นี้ก้ให้กันไม่ได้ น่าเสียใจชะมัด "

 

 

 

" บ่นเป็นเด็กไปได้ " แก้วส่ายหน้าไปมาให้กับความไม่เข้าเรื่องของคนรัก

 

 

 

" จูบเดียวนะ ครั้งเดียว แบบเร็วๆก้ได้อะ " เขายื่นข้อเสนอ

 

 

 

" ไม่ " เธอรีบปฏิเสธ

 

 

 

" โอเค งั้นวันนี้จะไม่ดินข้าวกินยา " เขาพลิกตัวหันหลังให้กับเธอทันทีที่พูดจบ

 

 

 

" โมะ ทำไมไม่มีเหตุผลแบบนี้เนี่ย " แก้วว่า อีกคนยังนิ่งเงียบ จนเธอต้องยอม " โอเค ก้ได้ " 

 

เมื่อได้ยินคำตอบรับจากฝ่ายหญิง ชายหนุ่มรีบหันกลับมาทันที แล้วนอนหงายนิ่งๆรอให้อีกคนเข้ามาจูบตน

 

 

 

" come on my honey " เขาว่า แก้วอายค่อยๆเดินเข้ามาช้าๆ 

 

 

 

 

หญิงสาวค่อยๆโน้มหน้าเข้าใกล้ๆชายหนุ่ม ค่อยๆ ค่อยๆ จนปากของเธอประกบติดกับปากของเขา เธอตกใจและรีบที่จะถอนจูบออก แต่ไม่ทันการเมื่อมือหนาของอีกคนกดหัวของเธอเอาไว้ 

 

 

 

" อื้อ " เธอร้องตกใจเมื่อลิ้นหนาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากหวานของเธอ และเหมือนว่าเขาจะแกล้งให้เธออารมณ์พุ่งด้วยสิ 

 

 

 

" ไหนบอกว่าจูบแบบเร็วๆไง " เธอรีบรวบรวมแรงแล้วดันให้ตัวเองหลุดออกจากมนตร์สะกดของเขา ชายหนุ่มยิ้มกริ่มอย่างพอใจ

 

 

 

" ก็แก้วช้าาา " เขาแก้ตัวน้ำขุ่นๆ 

 

 

 

" จริงๆเลยนะ " เธอเขิลจนหน้าแดงไปหมด

 

 

" อีกครั้งได้มั้ย " หากแต่เขายังไม่พอ 

 

 

 

" ไม่ ! " เธอปฏิเสธเสียงแข็งแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา

 

 

 

ทางฝั่งเป้ ฉลาม. 

 

 

 

พอเรื่องของแก้วลงเอยกัน ฉลามก้หลีกตัวออกห่างจากเป้ ไม่ยอมคุย ไม่ยอมเจอหน้าไม่ยอมรับโทรศัพท์จนเป้ต้องบุกเข้าไปหาถึงผับ

 

 

 

แล้วมันยิ่งทำให้เขาโมโหหึงฉลามหนักขึ้นอีก เมื่อเห็นอีกคนแต่งตัวเซ็กซี่ขึ้นไปเป็นดีเจอยู่บนเวที โดยมีสายตาของผู้ชายในผับที่จับจ้องมองเธอเป็นตาเดียวกัน

 

 

เป้ถอนหายในแล้วพยายามระงับความหึงของตัวเอเอาไว้ จนฉลามลงมาจากเวทีแล้วเดินขึ้นไปในห้องส่วนตัว. เป้จะตามไป แต่ลูกการ์ดขวางทางเอาไว้

 

 

 

" ขึ้นไปไม่ได้ครับ " การ์ดว่า

 

 

 

" ผมเป็นแฟนฉลาม ทำไมจะขึ้นไปไม่ได้ " เป้ว่า การ์ดสองคนมองหน้ากัน 

 

 

 

" นายหญิงไม่มีแฟนครับ " 

 

 

 

" แต่เราคบกันอยู่ และผมกำลังจะแต่งงานกับเค้า " เป้พูด การ์ดขมวดคิ้วงงหนัก 

 

 

 

" คุณกำลังโกหก " 

 

 

 

" ผมพูดความจริง แต่พวกคุณไม่เชื่อผม หรือพวกคุณอยากมีปัญหากับว่าที่สามีของนายหญิงพวกคุณ " เป้ว่า การ์ดทำหน้าเครียดแล้วยอมปล่อยเป้ให้ขึ้นไป

 

 

 

เอี๊ยดด ประตูห้องฉลามถูกเปิดออก 

 

 

 

" พล เอาผ้าชุบน้ำมาให้หน่อยสิ พี่มึนหัวจังเลย " ฉลามที่นอนหลับตาอยู่บนโซฟาพูดขึ้น เป้นิ่งเงียบ แล้วเดินไปเอาผ้าชุบน้ำมาให้ฉลาม ก่อนจะค่อยๆเช็ดหน้าให้ฉลาม

 

 

 

" แหมม มือเบาจังเลยนะ เช็ดให้เมียบ่อยหละสิ " เธอพูดทั้งที่ยังหลับตาอยู่ เป้อมยิ้ม

 

 

 

" ผู้ชายคนนั้นกลับไปแล้วยัง ถ้ายังไม่กลับ ฝากบอกเขาด้วยว่าชั้ลกลับไปแล้ว เค้าจะได้กลับไปซะที " ฉลาดว่า เป้ขมวดคิ้วไม่พอใจ แล้วหลุดเช็ดหน้า ฉลามลืมตาขึ้นมา ถึงกับสะดุ้งโหยงที่เห็นเป้นั่งอยู่ข้างๆ

 

 

 

" เข้ามาได้ย้งไง ! " เธอถามเสียงดุ แล้วถอยออกห่างจากเป้ 

 

 

 

" ก็เปิดประตูเข้ามา " เป้ว่า

 

 

" ออกไป แล้วไม่ต้องมาที่นี่อีก " ฉลามสั่ง

 

 

 

" ผมไม่ไป แล้วจะมาที่นี่อีกจนกว่าคุณจะเลิกขึ้นไปเต้นยั่วผู้ชายบนเวทึ "

 

 

 

" ชั้ลจะทำอะไรมันก้เรื่องของชั้นไม่เกี่ยวก้บคุณ " เธอพูดเสียงกร้าว 

 

 

 

" แต่ผมไม่ชอบ " เขาพูดเสียงนิ่งจนฟังดูน่ากลัว

 

 

 

" เรื่องของคุณสิ แต่ในสายตาของคุณชั้ลมันก้ไม่ดีอยู่แล้วนิ ถ้าคุณจะไม่ชอบก้คงไม่แปลก " เธอว่า

 

 

 

" ที่ผมไม่ชอบเพราะผมหวงร่างกายของคุณ " ฉลามนิ่งกึก เมื่อได้ยินคำพูดของเป้

 

 

 

" เมื่อวันก่อนที่ผมทำแบบนั้นไปก็เพราะผมหึงหวงคุณ วันนี้ก็เหมือนกัน ผมไม่ชอบที่ผู้ชายมันมองคุณ ไม่ชอบที่คุณแต่งตัวโป๊ๆไปยืนอยู่แบบนั้น แต่ผมไม่อยากทำแบบวันนั้นอีก ผมจึงเข้ามาขอร้องคุณ " เป้พูด ฉลามอึ้งไป 

 

 

" นี่คุณจะบอกว่าคุณชอบชั้ลหรอ" ฉลามย้อนถาม

 

 

 

" ป่าว " 

 

 

 

" แล้วมาหึงหวงชั้ลทำไม " เธอรู้สึกผิดหวังที่คำตอบของเป้มันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด

 

 

 

" ผมหึง เพราะผมรักคุณ " แล้วคำตอบของเขามันทำให้ฉลามช็อกจนแทบหยุดหายใจ " ที่นี่เขาใจแล้วยัง ว่าทำไมถึงได้หวง ได้หึง " 

 

 

 

" อย่ามารักชั้ลเลย ชั้ลไม่ได้ดีขนาดที่คนอย่างคุณจะมารักชั้ล " ฉลามว่า

 

 

 

" ผมไม่สนว่าคุณจะผ่านอะไรมา แล้วผมก้ไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น ผมรู้แค่ว่าผมรักคุณ " เป้ว่า

 

 

 

" คุณจะรักชั้ลได้สักกี่วัน " 

 

 

 

" ผมเองก้ตอบไม่ได้ว่าชีวิตผมจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่ ผมจึงตอบไม่ได้ว่าปมสามารถรักคุณได้กี่วัน " เป้ว่า

 

 

 

" เหอะ " ฉลามดูไม่เชื่อกับคำพูดของเป้

 

 

 

" คุณคงไม่เชื่อ ผมก้บังคับคุณไม่ได้ แต่ผมอยากให้คุณให้โอกาส ให้ผมได้พิสูจน์ " เป้ว่า ฉลามหันมามองหน้าเป้ เป้จ้องตาฉลาม

 

 

 

" ชั้ลเองก้อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าคุณจะไปได้สักกี่น้ำ " ฉลามมั่นใจว่าเป้ไม่ได้จริงจังกับผู้หญิงแบบเธอแน่นอน

 

 

 

" คุณคอยดูก็แล้วกัน แล้วระวังหัวใจของคุณให้ดีๆ ถ้ามันมาอยู่ที่ผมเมื่อไหร่ คุณจะไม่มีวันได้มันคืนไปอีก " เป้พูดอย่างมั่นใจ

 

 

 

" แล้วชั้ลจะคอยดูผู้ชายปากเก่งอย่างคุณ " ฉลามพูดอย่างท่าทาย เป้ยิ้มมุมปาก ในใจเขาดีใจเหลือเกินที่คนกำแพงหนาอย่างฉลามยอมเปิดโอกาสให้กับเขา

 

 

 

 

ป๊อป - ฟาง

 

 

 

หลังจากที่แก้วกับโทโมะลงเอยกันแล้ว ป๊อปก้พาฟางลงไปที่เกาะส่วนตัวของคุณพ่อ 

 

 

 

" สวยจังเลยคะพี่ป๊อป " ฟางยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อได้ยินมองวิวที่สวยงามอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

 

 

 

" สวยสิ สวยมาก " ป๊อปมองฟางอย่างเต็มตา เขาคิดในใจว่าคงจะถึงเวลาสักทีที่จะให้ผู้หญิงคนนี้เข้ามาใช้ชีวิตร่วมกับเขาอย่างสมบูรณ์แบบ 

 

 

 

" พระอาทิตย์ตกแล้ว งั้นเราเข้าบ้านกันดีกว่า " ฟางว่า 

 

 

 

 

" จะรีบไปไหน พี่อยากไปเดินเล่นที่ชายหาด ฟางไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะ " ป๊อปว่า ฟางคิดๆแล้วกยอมตกลงไปกับป๊อป 

 

 

 

 

ในขณะที่เดินอยู่ริมหาด เธอมองเห็นเรือที่ถูกจัดแต่งไปด้วยไฟสีส้มจนดูสวยแปลกตา 

 

 

 

" เรือใครกันคะพี่ป๊อป " เธอเริ่มเอะใจ เมื่อเกาะแห่งนี้เป็นเกาะส่วนตัว แล้วน้่นเรือของใครถีงได้มาจอดอยู่ตรงนั้นได้

 

 

" นั่นสิ ใครกล้าเข้ามาในถิ่นส่วนต้วของพี่เนี่ย " ป๊อปทำท่าโมโห แล้วเดินมุ่งไปที่เรือ ฟางตกใจรีบวิ่งตามป๊อปไป 

 

 

" พี่ป๊อป !" ฟางตะโกนเรียกเมื่อเห็นป๊อปเข้าไปในเรือลำนั้น 

 

 

 

" โอ้ย " เสียงร้องของป๊อปทำให้ฟางตกใจจนต้องรีบปีนขึ้นเรือตามป๊อปเข้าไป 

 

 

 

แล้วหญิงสาวกลับต้องหยุดยืนชะงักนิ่ง เมื่อรูปถ่ายของเธอถูกห้อยระโยงระยางอยู่เต็มห้อง มันเป็นภาพที่เธอถูกแอบถ่ายในอริยาบทต่างๆเวลาอยู่ด้วยกันกับป๊อปจนเธออดกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ เธอเดินจับดูรูปของตัวเองไปเรื่อยๆจนมาถึงรูปคู่ของเธอกับป๊อป หญิงสาวจับรูปนั้นมาดูให้ชัดเต็มตา แต่มือของเธอเหมือนจะสัมผัสก้บบางอย่างที่ถูกแปะติดไว้กับรูปถ่ายใบนี้ ฟางค่อยๆพลิกมาดู

 

 

 

 

" แต่งงานกับพี่นะฟาง " ป๊อปเดินเข้ามาในชุดสูทอย่างพาพร้อมช่อดอกไม้สีขาวที่ฟางชอบ เธอหันหลังกลับไปตามเสียงก้พบว่าป๊อปได้คุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว

 

 

 

" พี่ป๊อป " เธอดีใจจนน้ำตาร่วง ก่อนจะพยักหน้าตกลงแต่งงานกับป๊อป ป๊อปรีบบรรจงสวมแหวนให้กับฟางก่อนจะจูบบนแหวนนั่น

 

 

 

" ทีนี้ก้ตัดชุดเจ้าสาวของตัวเองรอไว้ได้เลยนะ เราจะจัดงานแต่งงานพร้อมกันกับแก้ว " ป๊อปพูด 

 

ฟางพยักหน้า ยิ้มดีใจทั้งน้ำตาก่อนจะโผล่เข้ากอดคนตัวสูง

 

 

 

 

 

แล้ววันแห่งการรอคอยก็มาถึง โทโมะยกขบวนขันหมากมาสู่ขอแก้ว โดยให้ตาเป็นผู้ใหญ่ทางฝั่งเขาในงานครั้งนี้

 

 

 

" นึกถึงวันนั้นของเราเลยนะอ่อน " ตากระซิบให้ย่าอ่อนได้ยิน อีกฝ่ายเหล่ตามองแล้วปั้นหน้านิ่ง

 

 

 

" เราเคยมีวันนั้นด้วยหรอ นี่ชั้ลลืมไปแล้วนะเนี่ยยย. เอ๊ะ ! หรือไม่ได้จำ " ย่าอ่อนทำท่าคิด 

 

 

 

" อ่อน ! " ตาดุ เหมือนจะน้อยใจ 

 

 

 

" เอ้า ได้ฤกษ์ได้ยามแล้ว รีบจัดแจงจะให้เสร็จๆ จะได้ทำอย่างอื่นต่อ " ย่าอ่อนพูดจาราวกับคนไม่เต็มใจ แต่ภายในใจเธอก็ดีใจไม่ใช่น้อยที่หลานสาวของเธอได้เป็นฝั่งเป็นฝา

 

 

 

" โมะรักแก้วนะ และจะรักคนเดียวตลอดไป " เขาจ้องตาหญิงสาวอย่างลึกซึ่งก่อนจะพูดออกมาตากใจที่แท้จริงของเขา. แก้วยิ้มให้ น้ำตาคลอก่อนจะค่อยๆส่งมือให้ชายหนุ่ม

 

 

 

" ห้ามหมดรักด้วยนะ " แก้วพูดพลางบรรจงสวมแหวนให้กับโทโมะ 

 

 

 

" ไม่มีวันนั้น " เขาสัญญา 

 

 

 

หลังจากสวมแหวนหมั้นกันเสร็จแล้วก็ตามด้วยงานเลี้ยงฉลอง

 

 

 

" ที่จริงไม่ต้องหมั้นก้ได้นะ ให้เด็กมันแต่งๆกันไปเลย " คุณตาทักขึ้น

 

 

 

" เอ๊ะไอนี้. ก็หมั้นกันไปก่อน ถ้าหลานคุณทำตัวไม่ดี ชั้ลก้จะพายัยแก้วหนี " ย่าอ่อนขู่แล้วเหลือบตามองโทโมะ

 

 

 

" กว่าย่าจะพาแก้วนี้ ผมก้คงจะพาแก้วหนีไปก่อนแล้วมั้งครับ " โทโมะพูดแซว

 

 

 

" เห็นมั้ย มันเริ่มออกรายอีกแล้ว หรือชั้ลจะถอนหมั้นมันวันนี้ดี " ย่าอ่อนพูดจาเอาเรื่อง

 

 

 

 

" เห้ยยยย " ทุกคนร้องห้าม 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา