ฟ้าเคียงดาว

 

 

 

 แสงส้มนวลแสดแสงสอดส่องผ่านเข้ามาในห้องนอนของหญิงสาว ดวงตาหวานหยี่ตาเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมา

 

 

" ห้าวววว  " เธอเหล่ตามองอีกคน เมื่อเห็นว่ายังหลับสนิทเลยห้าวปากกว้างอย่างไม่อาย ก่อนจะยืดตัวบิดขี้เกียจแล้วแกล้งยื่นมือตัวเองไปโดยศีรษะของอีกฝ่าย แต่เขาก็ไม่รู้สึก 

 

 

เธอท้าวแขนแล้วจ้องมองหน้าของคนข้างๆอย่างเต็มตา  " แหมมม  นอนห้องคนอื่น สบายเหลือเกินนะ " เธอว่า ก่อนจะอมยิ้มน้อยๆให้กับอีกฝ่าย แล้วลุกขึ้นนั่งก่อนจะลุกลงจากเตียงอย่างช้าๆ

 

 

 

" อยากกินข้าวผัด " แล้วอยู่ๆเสียงทุ่มก็ดังขึ้นไล่หลังเธอมา  หญิงสาวหันขวับไปในทันใด แต่เมื่อมองกลับไปอีกฝ่ายก็ยังคงหลับตาอยู่

 

 

 

'  หรือมันละเมอ ' เธอคิดใดใจ แล้วเดินยิ้มออกไปในห้องครัว แล้วจัดแจงทำข้าวผัดตามใจเขา 

 

 

ตัดฉากมาที่ที่อีกคนที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงอย่างมีความสุข ใบหน้าเขาดูยิ้มแย้ม ยิ้มปริ่มๆเหมือนคนกำลังคิดอะไรอยู่ ....

 

 

 

 

บ้านฟาง  ในขณะที่คนในบ้านกำลังรับประทานมื้อเช้ากันอยู่

 

 

 

" ที่บ้านตัวเองไม่มีข้าวหรือไง ถึงได้มากินข้าวบ้านคนอื่นเค้าทุกวันเนี่ย " เธอแกล้งทำเป็นบ่น แต่ในใจลึกๆก็ดีใจไม่น้อยที่ป๊อปคอยเอาใจอยู่ตลอด 

 

 

 

" มีดิ แต่ถ้ากินที่นู้นก็ไม่ได้เห็นหน้าคนที่นี่อีกหนะสิ " เขายิ้มกรุ่มกริ่มอย่างอายๆเมื่อเงยมองแล้วพบว่าพ่อกับแม่ฟางแอบขำเขาและฟางอยู้่ 

 

 

 

"จะอ้วก !! " ฟางเขิลจนต้องออกปากด่า 

 

 

 

" พี่ป๊อปวันนี้ช่วยไปรับไปส่งน้องฟางหน่อยนะ พอดีแม่ยืมรถน้องฟางไปเยี่ยมเพื่อนที่ต่างจังหวัด "

แม่ฟางเปิดเกมส์รุกหนักขึ้น เมื่อเห็นทั้งคู่เริ่มสานความสัมพันธ์กันไปในทางที่ดี 

 

 

" ยินดีมากๆเลยครับ คุณแม่ " ป๊อปยิ้มร่าด้วยความพอใจ

 

 

 

 

 

ในรถ 

 

 

 

 

" นี่เตี้ย ทำงานติดต่อมาหลายวันแล้ว พรุ่งนี้ไปเที่ยวด้วยกันมั้ย " ป๊อปถาม ฟางนิ่งคิด

 

 

 

" เอาสิ แก้วมันบ่นๆอย่างไปเที่ยวอยู่หลายวันแล้ว ตั้งแต่กลับมาเนี่ยก็ยังไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนเลย " ฟางว่า 

 

 

 

 

 

ร้าน Sweet wedding 

 

 

 

 

" โห อดเลยยย พรุ่งนี้ผมต้องอยู่เฝ้าบริษัทงะ " อัททำหน้าเซ็ง  

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรนะคะ เดี๊ยวฟางเที่ยวเผื่อ " ฟางยิ้มเย้ยแกล้งอัท

 

 

 

" ผมไม่อยู่แล้วใครจะดูแลแก้วหละ " อัทหันไปหยอดใส่แก้ว แก้วตลก หัวเราะใหญ่

 

 

 

" ไม่ต้องเป็นห่วงอัท แก้วหนะทึกบึกบึน ไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกน๊า " แก้วว่า 

 

 

 

 

 โทโมะมองด้วยหางตา " เหอะ !! " 

 

 

 

" โมะไปด้วยกันนะ ไปเยอะๆสนุกดี " ฟางชวน  แก้วมองโทโมะอย่างรอคำตอบ

 

 

 

" โมะก็ต้องไปอยู่แล้วสิ ถ้าโมะไม่ไปแล้วใครจะดูแลฟางหละ " โมะว่า  แก้วนิ่งเงียบไป  รู้สึกจุกๆแปลกๆกับคำพูดของโทโมะ 

 

 

 

 

" งั้นก็ตามนี่นะ พรุ่งนี้เดี๊ยวผมมารับที่นี่นะ ... แก้ว ให้พี่ไปรับที่คอนโดมั้ย " ป๊อปเสนอ แก้วตกใจรีบโบกมือห้ามทันที " มะไม่เป็นไรคะ เดี๊ยวแก้วมารอที่ร้านดีกว่า "

 

 

 

" งั้นเดี๊ยวพี่ไปทำงานก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้นะ " ป๊อปหึงฟางกับโทโมะ แกล้งทำเป็นไม่มองหน้าฟางแล้วเดินออกจากร้านไป  ฟางเดินตามไปต่อยๆๆ 

 

 

 

 

" เดี๊ยวสิ ! แล้วพี่จะไปรับฟางมั้ย " ฟางง้อ แก้วขมวดคิ้วจับผิดความสัมพันธ์ของทั้งคู่ โทโมะมองฟางที่เดินตามไปง้อป๊อปหน้าหงอยไปเลย 

 

 

 

" เดี๊ยวค่อยโทรไปบอกคืนนี้ละกัน ขอตัดสินใจก่อน " ป๊อปอมยิ้ม ดีใจที่ฟางเดินมาง้อตน แต่ก็ยังแกล้งโกรธต่อไม่ได้หันกลับไปมอง 

 

 

 

" ห่ะ ! " แก้วอุทานเสียงดัง งง เพราะฟางอัพเดตความสัมพันธ์ให้ตนฟังเลย 

 

 

 

" ขอตัวไปทำงานก่อนนะ " โทโมะพูดเหวี่ยงๆก่อนจะเดินตัดหน้าฟางกับป๊อปออกจากร้านไป แก้วมองตามอย่างสงสัย 

 

 

 

 

 

ตลอดทั้งคืน โทโมะนอนคิดหนักเรื่องของฟางและป๊อป ความสัมพันธ์ของทั้งคู่มันพัฒนากันไปถึงไหนกันแล้วนะ ทำไมถึงต้องโทรหากัน ทำไมถึงต้องไปรับไปส่งกันด้วย แล้วเขามัวแต่ทำอะไรอยู่ เขาชอบฟางไม่ใช่หรอ 

 

 

 

" ใช่  แกควรต้องทำอะไรสักอย่างแล้วไอโมะ ! " เขาด่าตัวเองเบาๆก่อนจะหลับตานอน 

 

 

 

 

 

แล้ววันหยุดพักผ่อนก็มาถึง แก้ว โทโมะ ไปรอป๊อปที่หน้าร้าน แล้วป๊อปก็ไปรับฟางมาจากบ้านจริงๆ  โทโมะมองป๊อปอย่างไม่พอใจ แต่ก็ไม่อยากให้บรรยากาศเสีย เพราะตนต้องการที่จะใช้โอกาสนี้ทำคะแนนกับฟาง 

 

 

 

 

" เราจะไปไหนกันเฮีย " แก้วที่นั่งอยู่เบาะหลังเปรยถาม 

 

 

 

" ไปปิกนิคกลางป่าริมลำธาร หึหึ " ป๊อปขำในลำคอเหมือนคนมีแผน

 

 

 

" ดีเลย  ยังไปเคยไปเลย " ฟางตื่นเต้น 

 

 

 

" ไม่ได้เที่ยวมานานมากแล้วนะฟาง ดีจังที่เฮียชวนมาเที่ยว " แก้วว่า 

 

 

 

" เดี๊ยวแกอาจจะหนาวก็ได้ไอแก้วน้อย " ป๊อปว่า 

 

 

 

" ทำมาเป็นขู่ ไม่รู้สะแล้วว่าเราเป็นใคร เนาะแก้วเนาะ " ฟางเย้ยใส่ป๊อป 

 

 

 

" ครับ  แม่คนปากเก่ง ผมจะคอยดู " ป๊อปแซว  โทโมะเหล่ตามองป๊อปที่ดูอี๊อ๋อสนิทสนมกับฟางจนเกินหน้าเกินตา 

 

 

 

 

แล้วรถก็ขับมาจนถึงที่หมายย อุทยานแห่งชาติ...

 

 

 

 

" ว๊าววว  บรรยากาศดี๊ดี " แก้วลงมาจากรถ สูดหายใจเข้าเต็มปอด แล้วไม่ลืมที่จะกดถ่ายภาพเก็บเอาไว้ เธอเงยมองต้นไม้ใหญ่ที่เขียวชอุ่มปกคลุมจนทั่วผืนป่า ทำให้บรรยากาศที่นี่เย็นสบายผิดจากในเมืองเอามากๆ 

 

 

" นี่  ไอลิง มาขนของก่อนมัวแต่ถ่ายรูปอยู่ได้ " ป๊อปบ่นแล้วยกของจากท้ายรถลงมาวางกองรวมกันไว้บนพื้น  แก้วยิ้มกวนๆแล้วเดินมาช่วนยกของ 

 

 

 

" เตี้ย อย่ายืนสวยอยู่ มาช่วยคนอื่นด้วย " ป๊อปเอ็ดใส่ฟาง

 

 

 

" ไม่เป็นไร ของฟางเดี๊ยวผมถือเอง ฟางเป็นผู้หญิงให้เดินสบายๆเถอะ " โทโมะออกโรงปกป้อง แก้วยืนสะอึก มองโทโมะด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ เธอเลยแกล้งวางของที่กำลังถือลง 

 

 

 

" อ้าว แล้วนั้นวางทำไมไอลิง " ป๊อปว่า 

 

 

 

 

" ก็แก้วเป็นผู้หญิง " เธอว่าแล้วมองหน้าโทโมะ 

 

 

 

" ผู้หญิงอะไร โหวกเหวก โดกเดก เหมือนม้า เก็บของแล้วถิแไปเลย " โทโมะว่า 

 

 

แก้วน้อยใจ หยิบของกลับมาถือ แล้วเดินนำไปเลย 

 

 

 

" โมะ เดี๊ยวฟางถือเอง " ฟางดึงของจากมือโทโมะมาถือ แล้วเดินตามป๊อปกับแก้วไป 

 

 

 

 

" นี่ ! วันก่อนที่บอกจะรับผู้ช่วยอะ ตอนนี้ยังรับอยู่มั้ย หรือเปลี่ยนใจแล้ว " ป๊อปเดินตามขึ้นมาจนทันแก้ว แล้วเอ่ยถาม 

 

 

" รับอยู่ แต่ไม่มีคนมาสมัครเลยเนี่ย " แก้วบ่นเสียงหอบ 

 

 

 

" อื้ม "

 

 

 

" ใกล้ถึงยังเนี่ยพี่ป๊อป " เธอบ่นน้ำเสียงหงุดหงิด 

 

 

 

 

" อีกครึ่งทาง " ป๊อปว่า แล้วดึงของจากมือแก้วมาช่วยถือบางส่วน ฟางที่เดินตามหลังอยู่มองป๊อปอย่างไม่พอใจ 

 

 

' ทีกับเราแล้วไม่เห็นจะช่วยเลย ' เธอบ่นในใจ 

 

 

 

 

 

 

และในที่สุด ทั้งหมดก็มาถึงต้นน้ำลำธาร 

 

 

 

 

 

" โห้ววววว  สวยมากกก  " แก้วยิ้มร่า ตื่นเต้นจนลืมเหนื่อย รีบวางของแล้วเอากล้องมากดถ่ายรูปทันที 

 

 

 

" วู้ววว  สวยจังเลยยย  " ฟางเองก็ทำท่าทำทางดีใจไม่ต่างกันจากแก้ว เธอรีบวางของแก้วเดินเข้าไปจนใกล้ลำธาร ก่อนจะยื่นมือไปจุ่มน้ำเล่น  " น้ำเย็นมากกกกก  พี่ป๊อป เค้าเล่นน้ำได้มั้ย " ฟางหันไปถาม 

 

 

 

" เล่นได.... " ป๊อปยังพูดไม่จบ 

 

 

 

 

" ฟางอยากเล่นน้ำหรอ " โทโมะก็แทรกขึ้นมาอย่างเสียมารยาท

 

 

 

 

" ใช่ โมะ... น้ำมันเย็นมากเลยนะ แล้วยังใสมากๆด้วยยยย " ฟางยิ้ม ทำท่าทางตื่นเต้นเหมือนเด็กๆ 

 

 

 

" กินข้าวก่อนดีกว่ามั้ย นี่ก็เกือบจะบ่ายแล้ว " ป๊อปเสนอ 

 

 

 

" แต่มันมีแต่มาม่านะ แล้วที่นี่ก็ไม่มีไฟฟ้า จะต้มมาม่าได้ยังไง " ฟางพูด 

 

 

 

" ไม่เป็นไร แก้วทำข้าวห่อมาแล้ว อยู่นี่ " โทโมะชี้ไปทางข้าวห่อที่แก้วทำมา 

 

 

 

" เยี่ยม !! งั้นมากินข้าวกัน " ฟางมุ่งเข้าไปที่ข้าวห่อแล้วจัดแจงเอาออกมาเตรียมสำรับอย่างไว 

 

 

 

 

" โมะช่วยนะ " โทโมะเหลือบมองป๊อปแล้วเดินเข้าไปหาฟาง  ป๊อปส่ายหน้าไปมาอย่างเสียอารมณ์ ก่อนจะเดินไปตามแก้ว 

 

 

 

 

" ที่นี่บรรยากาศดีมากเลยเนอะ " โทโมะว่า

 

 

 

 

" ใช่  อากาศเย็นสบายยย น้ำใสสะอาดมาก  ^^ " ฟางว่า

 

 

 

 

" มันจะดีกว่านี้ถ้าได้มากับคนรัก ฟางว่ามั้ย " โทโมะเริ่มทำคะแนน 

 

 

 

" ฮันแน่  ยังไงเนี่ย คิดถึงแฟนหรอ " ฟางยังขำไม่รู้เรื่อง

 

 

 

" เห้ย ! โมะยังไม่มีแฟน " โทโมะบอก 

 

 

 

" งั้น โมะก็ต้องมากับแก้วแล้วหละ มากัน 2 คน อาจจะโรแมนติกก็ได้นะ " ฟางว่า

 

 

 

" ฮืออ โมะจะมากับแก้วได้ยังไง โมะไม่ได้ชอบแก้วสักหน่อย " โทโมะว่า 

 

 

 

 

" ก็ไม่ต้องชอบก็ได้ ก็มาเที่ยวกันสนุกๆไง " ฟางเริ่มไปไม่เป็น เริ่มรู้สึกแปลกๆ อึดอัดๆกับคำพูดของโทโมะ 

 

 

 

" โมะอยากมากับฟางแค่สองคนนะ ถ้าวันไหนมีโอกาส..." โทโมะยังพูดไม่จบ  ป๊อปที่ยืนฟังอยู่กับแก้วพักใหญ่ก็เริ่มทนไม่ได้ ดึงแก้วเข้าร่วมวงสนทนา 

 

 

 

" โห้ยยย หิวข้าวจัง !! " ป๊อปตะโกนเสียงดัง แล้วเดินจูงมือแก้วเข้ามา  แก้วเดินก้มหน้าเข้ามา ไม่อยากมองหน้าโทโมะ 

 

 

 

" กินข้าวดีกว่า พี่ป๊อป แก้่ว มาเร็วๆ " ฟางได้จังหวะก็เปลี่ยนเรื่องทันที แก้วนั่งซึม รู้สึกจี๊ดๆกับคำพูดของโทโมะที่ได้ยิน