ฟ้าเคียงดาว

 
 
 
                    เช้าตรู่ของวันใหม่ กับร่างบางที่นอนคู้ตัวกอดตัวเองด้วยความหนาวเย็นอยู่บนโซฟาในห้อง แสงอาทิตย์สาดแสงผ่านม่านบางเข้ามาปลุกชายหนุ่มที่นอนหลับสบายอยู่บนเตียงนุ่มให้ตื่นข้ึนมา เขาค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นมาแล้วปัดผมของตัวเองอยู่ครู่หนึ่งก็กวาดสายตาหาหญิงสาวจนพบว่าเธอนอนหลับอยู่บนโซฟา เขายิ้มบางๆแล้วส่ายหน้าไปมาก่อนจะลุกลงจากเตียงแล้วเดินย่องเขาไปหาเธอ 
 
 
ร่างสูงคุกเข่านั่งยองๆมองหน้าหญิงสาวที่ยังคงหลับสนิท แต่ติดอยู่กับไรผมปอยของเธอที่ปกปิดใบหน้านวลให้เขาเห็นหน้าเธอไม่ชัด ชายหนุ่มค่อยใช้นิ้วเกี่ยไรผมของเธอออกไปอย่างช้าๆแล้วจ้องมองใบหน้าของเธออย่างเต็มตา ..... 
 
 
เขาเหมือนถูกมนสะกด เขานิ่งไปแล้วค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆกับหน้าเธอ  เขาจ้องมองริมฝีปากอวบอิ่มแล้วเริ่มเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้อีกครั้ง จนปลายจมูกของเขาสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆของเธอ 
 
 
 
" อื้อออ " หญิงสาวครางเสียงเล็กค่อยจะพลิกตัวจนปากของเธอสัมผัสกับปลายจมูกของเขา
 
 
 
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ร่างสูงกระเถิบหนี เอามือทาบอก เขาหน้าถอดสีเมื่อเริ่มใจสั่นเวลาอยู่ใกล้ชิดกับเธอ เหมือนเขากำลังสับสนกับสิ่งที่เป็นอยู่ 
 
 
 
 
 
' มึงเป็นบ้าไปแล้่วหรอวะ ' ชายหนุ่มด่าตัวเองในใจก่อนจะมองร่างบางที่นอนหันหลังให้กับเขาอย่างหวั่นๆ แล้วรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำทันที ก่อนจะกลับออกมาแล้วรีบแต่งตัวเก็บ  เขาเหลือบมองเธอเล็กน้อยอย่างสับสนแล้วรีบเดินออกจากห้องไปทันที 
 
 
 
' ชั้ลชอบฟาง ชั้ลชอบฟางงง  '
 
 
 
ไม่นานที่เพื่อนชายของเธออกไปจากห้อง  หญิงสาวที่นอนอยู่ก็พลิกตัวกลับมาพร้อมกับยืดตัวบิดขี้เกียจจจจ  
 
 
 
" ห้าวววววว  โมะ ตื่นยังวะ รีบไปอาบน้ำ ชั้ลจะกลับไปทำงานต่อ " เธอพูดขึ้นลอยๆเมื่อคิดว่าอีกคนยังนอนไม่ลืม แต่เมื่อไร้ซึ่งเสียงตอบรับ เธอจึงรีบลุกขึ้นแล้วหันไปมองบนเตียง 
 
 
 
 
" กลับไปตอนไหนวะ ไม่เห็นบอกกันสักคำ " เธอบ่นอย่างไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมายเพราะคิดว่าเขาคงจะรีบกลับไปทำงาน ว่าแล้วเธอก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วกลับไปที่ร้าน 
 
 
 
 
 
ร้าน sweet weddind  หลังจากที่ป๊อปมาอยู่ร้านเป็นเพื่อนฟางเมื่อวานก็ทำให้ทั้งคู่ดูสนิทกันมากขึ้น และแน่นอนว่าเขาทำคะแนนนำโทโมะไปได้ไม่น้อยเลยทีเดียว
 
 
 
 
 
" อร่อยม๊ะ " และวันนี้ก็เช่นกัน ที่เขาเอาติ่มซำอาหารเช้า ที่แม่ของเขาตั้งใจทำมาให้ มาทานด้วยกันกับฟาง 
 
 
 
" ก็อร่อยยย ม๊าทำใช่มั้ย " เธอพูดพลางเคี้ยวตุ้ยๆอย่างอร่อย ป๊อปมองหญิงสาวที่กินอย่างอร่อยก็อดยิ้มไม่ได้ 
 
 
 
" ทำไม อยากให้ทำให้หรอ " ป๊อปย้อนถาม 
 
 
 
" ไม่อะ ฟางกลัวท้องเสีย " ฟางพูดอย่างตาเฉย เธอเหล่ตามองป๊อปแล้วทำเชิดหน้าใส่ จิ้มติ่มซำมากินต่อ 
 
 
 
" แล้วไมไม่ไปทำงานอะ มาเฝ้าอยู่ได้ เกะกะร้าน " ฟางบ่น 
 
 
 
" นี่ก็ทำงานอยู่ " ป๊อปเอนหลังพิงโซฟาแล้วจิ้มติ่มซำมากินในท่าสบาย ฟางงง ไม่เข้าใจความหมาย
 
 
 
" อะไร ทำงานอะไร เห็นก็นั่งอยู่เฉยๆ "
 
 
 
" ก็งานของว่าที่สามีไง ที่ต้องมาคอยดูแลว่าที่ภรรยา คริคริ " ว่าแล้วเขาก็ยิ้มหวาน หัวเราะใส่เธอ แล้วคำพูดของเขามันก็ทำให้ใจดวงน้อยๆเล่นดุ๊กดิ๊กๆจนคนตัวเล็กแทบจะเก็บอาการไม่อยู่ 
 
 
 
 
" อย่ามาพูดแบบนี้นะ ฟางไม่ช๊อบบ " เธอเควี้ยงหมอนใส่คนตัวสูงอย่างจัง
 
 
 
 
" 55555 หรออออ  แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วย  ฟางหน้าแดง ฟางหน้าแด๊งงง " ป๊อปหัวเราะขำชอบใจ จนอีกฝ่ายเริ่มจะอาย
 
 
 
" หยุดหัวเราะเดี๊ยวนี้  พี่ป๊อป !! หยุดหัวเราะซี๊ " เธอยิ้มอายแล้วเอาหมอนอีกใบตีป๊อปให้หยุด แต่อีกฝ่ายกลับสนุกที่จะแกล้งต่อ 
 
 
 
" เด็กอะไรเขิลจนหน้าแดงกล่ำ 55555 คิดอะไรกับเราแล้วใช่มั้ยยย  บอกมานะ 55555 " ป๊อปลุกวิ่งจนทั่วร้านโดยมีคนตัวเล็กที่ถือหมอนไล่ตีเขาจนทั่ว
 
 
 
" อย่ามาหลงตัวเองแล้วหยุดหัวเราะได้แล้ววว  " เธอเองก็อายจนทำอะไรไม่ถูก เขาเองก็ชอบใจในความขี้เขิลขี้อายของเธอ 
 
 
 
แต่ความสนุก ความสุขของทั้งคู่มันทำให้อีกคนที่ยืนมองผ่ายกระจกใสมาจากนอกร้านทนดูไม่ได้ จนต้องเปิดประตูเข้ามาด้วย
 
 
 
oh my honey 
 
 
 
เสียงสัญญาณดังขึ้น ทำคนทั้งคู่หยุดเล่นแล้วหันกลับมามองไปทางประตู
 
 
 
" อ้าวโมะ แล้ว...แก้วหละ " ฟางหยุดเล่นแล้วเดินเข้ามาทักโทโมะ ก่อนมองหาแก้ว 
 
 
 
 
" อ่อ แก้ว... เดี๊ยวแก้วตามมา โมะกลับมาก่อน " เขาพูดแล้วมองฟางสลับกับมองป๊อป สายตาของโทโมะมันทำให้ฟางดูเกร็งๆไป จนเธอต้องเชิญให้มานั่งที่โซฟาแก้เหวอ 
 
 
 
 
เกือบครึ่งชั่วโมง แก้วก็กลับมาถึงร้าน 
 
 
 
oh my honey 
 
 
 
 
" อ้าวไอลิง ทำไมหอบของพรุงพรังมาแบบนั้นหละ " ป๊อปหันไปมอง เมื่อเห็นว่าแก้วเดินถือของเต็มไม้เต็มมือก็ลุกขึ้นไปช่วย 
 
 
 
 
" สงสัยต้องจ้างคนเพิ่มแล้วมั้งเฮีย คนเดี๊ยวเอาไม่ทัน " แก้วบ่น ฟางเห็นสภาพเพื่อนก็นึกสงสาร
 
 
 
 
" เออวะ จ้างไปช่วยแกสักคน จะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก จ้างอีกคนมาเป็นเพื่อนชั้ลเฝ้าร้านด้วย " ฟางเสนอ  แก้วเดินไปเก็บของเข้าที่แล้วกลับมานั่งทอดกายยาวข้างๆฟาง
 
 
 
 
" เออก็ดีเหมือนกัน " แก้วเหลือบมองโทโมะนิดหน่อย เธอคิดว่าเขารีบกลับมาทำงาน ที่แท้ก็รีบกลับมาหาฟางนี่เอง เธอรีบละสายตาจากเขาแล้วหลับตาลง 
.
 
 
" น้องหนะไม่ต้องจ้างแล้ว เดี๊ยวพี่มาอยู่เป็นเพื่อนเอง จ้างให้ไอลิงก็พอ " ป๊อปพูด 
 
 
 
" เฮีย เข้าทางเลยนะ หึหึ " แก้วกระซิบให้ได้ยินกับป๊อปสองคน ป๊อปมะเหงกแขกหัวแก้วเบาๆให้เงียบไป 
 
 
 
" จริงด้วยฟาง โมะเองก็มาอยู่เป็นเพื่อนฟางได้นะ " โทโมะกลัวว่าตัวเองจะน้อยหน้าป๊อปเลยรีบพูดออกมา แก้วมองโทโมะอย่างเอือนๆ 
 
 
 
" ให้แกตัดสินใจนะ ชั้ลเพลียๆ ไปนอนก่อนหละ " แล้วแก้วก็ลุกเดินหนีเข้าไปนอนในห้องพักเล็กๆในร้านทันที ปล่อยให้ทั้งสามคุยกันต่อไป 
 
 
 
 
จนตกเย็น โทโมะก็ขับรถมาที่ร้านอีกครั้งเหมือนทุกวัน 
 
 
 
 
 
" โมะ วันนี้ไปส่งฟางหน่อยดิ ฟางเอารถเข้าศูนย์ไม่มีรถกลับหนะ " ฟางอ้อน 
 
 
 
" ได้สิๆ " โทโมะยิ้มร่า ดีใจที่มีโอกาสได้อยู่กับฟาง เขาเหลือบไปมองแก้วที่กำลังเก็บกระเป๋าอยู่แล้วส่งสายตาหมายให้แก้วเปิดทางให้กับเขา แก้วถอนหายใจอย่างระอา
 
 
 
" เอ่อ ฟางง... ชั้ลมีธุระนะ เดี๊ยววันนี้กลับเอง " เธอบอก โทโมะยิ้มขอบใจ
 
 
" อ้าว เอางั้นหรอ "
 
 
" อ่าาา " แก้วตอบสั่นๆ ฟางพยักหน้าแล้วเดินนำออกนอกร้านไป
 
 
 
" ขอบใจโว้ย แล้วเจอกัน " โทโมะยิ้มร่าออกหน้าออกตาแล้วเต้นโหยงๆเดินตามหลังฟางไป ... แก้วเหลือบมองเพดานเหมือนคนทำใจก่อนจะถอนหายใจออกมา แล้วปิดร้าน เรียกแท็กซี่ไปห้างคนเดียว
 
 
 
'  ปกติก็อยู่คนเดียว วันนี้ก็แค่เป็นอีกวัน จะเป็นอะไรไปวะ ' เธอบ่นกับตัวเอง แล้วเดินเปื่อยๆเรื่อยๆอยู่ในห้างอย่างเบื่อ 
 
 
 
O_O  แต่มันกลับทำให้เธอ เจอกับความจริงบางอย่างงง 
 
 
ดวงตาหวานจับจ้องไปยังคนคู่หนึ่งที่เดินโอบเอวกันอย่างกระหนุงกระหนิงจนดูเหมือนจะเป็นคู่รักกัน มันไม่แปลกถ้าหากมันเป็นคู่ชายหญิงทั่วไป แต่นี้ดันเป็นชายกับชาย หนำซ้ำ 1 ในนั้นคือคนที่ย่าอ่อนหามาให้เธอเลือก ... หญิงสาวตาเบิกกว้างอย่างตกใจแล้วรีบเดินตามท้ังคู่ไป 
 
 
" เมื่อไหร่เราจะบอกความจริงกับใครได้สักที ว่าเรารักกัน แล้วเมื่อไหร่แม่ของคุณจะเบิกบังคับคุณเสียที " ชายคนหนึ่งพูดจาน้อยใจ แววตาเศร้า 
 
 
 
" พ่อผมรู้เรื่องของเราไม่ได้ คุณก็รู้หนิ ไม่งั้นไม่ผมก็คุณที่จะต้องตาย "
 
 
 
" แสดงว่าคุณต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นใช่้มั้ย "
 
 
 
" ไบรท์ ผมกับแก้วเราคุยเรื่องนี้กันได้นะ น้องเค้าก็ไม่ได้อยากจะแต่งงานกับผมหรอก คุณอย่าคิดมากสิ " 
 
 
 
O_O '  นี่มันอะไรกันวะเนี่ยยย ' เธออึ้งเป็นไก่ตาแตก แล้วเดิตามคู่รักชายชายที่เดินไปยังที่จอดรถของห้าง 
 
 
 
" แต่ผมกังวล " ชายคนที่ชื่อไบรท์ยังดูเศร้าๆอยู่ จนอีกฝ่ายต้องหอมแก้มปลอบใจ
 
 
 
'  เห้ยยย ><  แบบนี้ก็ได้หรอวะ ' เธอแทบจะปี๊ดแตกกับภาพที่เห็นตรงหน้า แล้วทั้งคู่ก็ขึ้นรถขับออกไป แก้วรีบมองหารถแท็กซี่แล้วตามไปติดๆ 
 
 
 
O_O  >< ' โอ้ยยยย  อะไรวะเนี่ยยยยยย ' แล้วที่บ้าไปกว่านั้นก็คือ รถของทั้งคู่เลี้ยวเข้ามาในคอนโดของเธอ อะไรมันจะโลกกลมซะขนาดนี้วะ .... เธอรีบลงจากรถแล้วเดินตามทั้งคู่ไปติดๆ หวังว่าคงจะไม่บังเอิญถึงขนาดอยู่ชั้นเดียวกัน 
 
 
 
 
" คนละชั้น  เออ ก็ยังดี " เธอบ่นกับตัวเองเบาๆ เมื่อแอบมองทั้งคู่ที่กำลังไขกุญแจโอบกันเข้าไปในห้อง 
 
 
 
 
" หึหึ แบบนี้ชั้ลก็เป็นต่ออยู่หนะสิ " เธอยิ้มมุมปากทำหน้าร้าย แล้วเดินไปเคาะประตูห้องนั้น 
 
 
 
ในห้อง
 
 
 
 
" ใครมาหรอ " หนุ่มหล่อเอ่ยทักเมื่อได้ยินดสียงประตูห้องถูกเคาะ หนุ่มอีกคนส่ายหน้าไปมาก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้อง 
 
 
 
 
"  hiiiiiiii  พี่หมอ ^^ " เธอเดินฝ่าเข้ามาอย่างวิสาวะ แล้วยกมือทักทายหมอการินที่นั่งหน้าถอดสีอยู่บนโซฟา แล้วถือวิสาสะนั่งลงตรงข้ามกับหมอ 
 
 
 
" เซอไพร้จักเลยนะคะ แก้วไม่คิดว่าจะเจอพี่หมอ... " เธอพูดพลางมองหน้าหมอการิน ก่อนจะหันไปอมยิ้มกับไบรท์ " with your boyfriend  ฮิฮิ " แก้วขำ แล้วหันกลับมามองหน้าหมอการิน 
 
 
 
 
" ครับ " หมอตอบสั่นๆ 
 
 
 
" เราควรเรียนเรื่องนี้ให้ย่าอ่อนทราบ พี่หมอว่ามั้ย " เธอเริกคิ้วถามอย่างกวนๆ 
 
 
 
" ครับ " หมอตอบนิ่งๆ 
 
 
 
 
"ว๊าาาา ที่แท้เวลาที่พี่หมอไปหาย่าอ่อน แล้วเอาของมาให้แก้วว  พี่หมอแอบใช่แก้วเป็นเครื่องมือนี่หว๊าาาา " แก้วทำหน้ากวนใส่หมอ หมอการินยิ้มน้อยๆ แล้วตอบสั้นๆ " ครับ "
 
 
 
" หืมมมม ไม่ดีเลยนะคะ พี่หมอ ที่หลังไม่ทำแบบนี้นะ " เธอได้โอกาสก็แกล้งหมอสารพัด
 
 
" ครับ " หมอก็ยังคงตอบสั้นๆ 
 
 
 
" โอเค งั้น.. แก้วกลับก่อนนะคะ ไว้วันไหนพี่หมอว่างๆ เรานัดกันไปหาย่าอ่อนนะ แก้วไปหละ ไม่กวนพี่หมอกับผู้ชายของพี่หมอแว้วว " แก้วทำหน้าทะเล้นใส่ก่อนจะลุกขึ้นทำท่าจะเดินออกไป 
 
 
 
" จะรีบไปไหน โทโมะยังไม่กลับมาไม่ใช่หรอ "
 
 
 
O_O 
 
 
O_O
 
 
O_O 
 
 
คำพูดของหมอประโยคเดียวเป็นเหมือนหมัดชกที่สาดใส่แก้วอย่างจังจนน๊อคคาเวที   เธออึ้ง มึน งง ยืนตาค้าง จ้องมองหน้าหมอการิน เหมือนกันกับที่หมอการินจ้องมองเธอก่อนหน้านี้ 
 
 
 
" hiiiii my babe sit down " หมอทำท่าทางทะเล้นเลียนแบบแก้วเมื่อครู่ 
 
 
เธอกระแทกก้นนั่งลงแก้วขมวดคิ้วมองหน้าหมอการิน อีกฝ่ายอดขำไม่ได้ 
 
 
 
" พี่หมอรู้ได้ยังไง ฮ่ะ " แก้วซัก 
 
 
 
 
" อยู่ใกล้งู ก็ต้องรู้จุดอ่อนของงูสิ จริงมั้ย " หมอย้อนถาม 
 
 
 
" แล้วทำไมพี่หมอไม่บอกแก้วสักคำ ปล่่อยให้แก้วบ้าอยู่ตั้งนานนน " แก้วงอแงโวยวายเหมือนเด็ก 
 
 
 
 
" พี่ก็แค่อยากรู้ว่าแก้วจะร้ายได้สักแค่ไหน หึหึ " หมอกับไบรท์หัวเราะชอบใจ
 
 
 
" แต่ก็โอเค ต่อไปแก้วจะได้ไม่ต้องอึดอัด พี่หมอก็ใช้แก้วเป็นเครื่องมือต่อไป แล้วพี่หมอก็ต้องช่วยแก้วปิดความลับ แก้วก็จะไม่เปิดปากเรื่องพี่หมอ อีกอย่างย่าอ่อนก็คงคิว่าเราเริ่มชอบพอกัน แล้วก็เลิกหาคู่ให้แก้วสักที " แก้วสรุป
 
 
 
 
" ครับ มันก็ต้องเป็นแบบนั้น " พี่หมอยิ้มทะเล้น เหมือนจะบอกว่าแก้วเพิ่งจะตามแผนเขาทัน แก้วกรอกตา ทำหน้าเซ็งสุดขีด 
 
 
" แบบนี้ต้องฉลอง " ไบร์ทเดินมาพร้อมกับไวน์ขวดโต 
 
 
 
 
" แต่แฟนพี่หมอนี่ใช่ได้เลยนะ คริคริ " แก้วมองลวนลามกล้ามปูของไบรท์ 
 
 
 
" แอ้ม ๆ " จนหมอต้องทัก 
 
 
 
 
แล้วปาร์ตี้ไวน์ก็เริ่มขึ้น 
 
 
 
โมะ - ฟาง  เมื่อได้โอกาส โทโมะก็ไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือไป เขาพาฟางมาดินเดอร์ที่ร้านอาหารหรูกันสองต่อสอง โทโมะดูมีความสุข เขายิ้มตลอดเวลาที่ได้อยู่กับฟาง แต่ฟางกลับรู้สึกเฉยๆธรรมดาเหมือนมาทานข้าวด้วยกันกับเพื่อน
 
 
 
 
"อาหารอร่อยมั้ยฟาง " โทโมะเอาใจ ตักอาหารให้ฟางทาน
 
 
" อื้มมม อร่อยนะ " เธอพูดพลางตักอาหารมากินต่อ เขามองเธออย่างมีความสุข 
 
 
" ฟาง ฟางดูสนิทกับพี่ป๊อปนะ " 
 
 
อัก อัก แคก แคก คำพูดของเขาทำให้เธอสำลักทันที 
 
 
 
 
" โห้ยยย  ไม่ได้สนิทเลย พี่ป๊อปนะ ชอบมาแกล้งฟาง ชอบกวนฟาง ชอบมาวุ่นวาย ฟางหนะไม่อยากสนิทด่้วยหรอก ฟางเซ๊งเซ็งเวลาพี่ป๊อปมาที่ร้าน " แม้คำพูดเธอเหมือนจะไม่ชอบป๊อป แต่ท่าทีเวลาเธอเล่าทำไมแววตาเธอถึงเป็นประกายขนาดนั้น จนคนตรงหน้าเริ่มใจคอไม่ดี ถึงกับเงียบไปเลย
 
 
 
 
" เออนี่โมะ เพื่อนโมะที่ชื่ออัทอะ เค้านิสัยดีมั้ย แล้วมีแฟนแล้วยัง " ฟางถามอย่างตั้งใจ 
 
 
 
 
" ก็นิสัยดีนะ แล้วก็ยังไม่มีแฟน ฟางถามทำไมหรอ " โทโมะย้อนถาม 
 
 
 
" ฟางกำลังคิดๆอยู่ ว่าจะจับคู่ให้แก้วกับอัท แก้วมันจะได้มัรักครั้งใหม่สักที " ฟางพูด โทโมะนิ่งไป ใจเขาหายวูบ เริ่มมีอาการแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก 
 
 
 
" โมะว่าไออัทมันไม่ชอบผู้หญิงแบบแก้วหรอก อัทมันชอบผู้หญิงสวยๆ น่ารัก มีเสน่ห์ แต่แก้วไม่มีอะไรสักอย่าง " โทโมะพูด 
 
 
 
" ทำไมโมะชอบว่าแก้วจังเลย  โมะ ... อะไรที่โมะไม่เคยเห็น ก็ใช่ว่าจะไม่มีนะ " ฟางพูดอย่างจริงจัง เธอไม่ชอบผู้ชายที่ว่าผู้หญิง แล้วตอนนี้คะแนนของเขาก็ถูกหักไปแล้วด้วย 
 
 
 
 
ห้องไบร์ท 
 
 
 
" อึก ไม่หวายยยแล้ว แก้วกละบห้องก่อนนดีกว่าาา ไปนะพี่หมอ พี่ไบร์ท " แก้วลากร่างตัวเองเซไปเซมาออกมาจากห้องของไบร์ทแล้วมาหยุดอยู่หน้าประตูห้อง เธอหันซ้ายหันขวามองหาลิฟต์จนเจอแล้วก็เดินเซไปที่หน้าลิฟต์ 
 
 
 
 
" ไปชั้นไหนครับ " ผู้ชายในลิฟต์ถาม 
 
 
 
" ^^ ชั้น...รักคุณค่ะ ^^ " เธอยิ้มเยิ้มๆให้กับผู้ชายหล่อในลิฟต์ 
 
 
 
" ล้อเล่งง  ชั้น 5 คะ " เธอยิ้มให้กับเขาอีกครั้งแล้วบอกใหม่ ชายคนนั้นอดยิ้มในกับเธอไม่ได้ 
 
 
 
 
" ไหวหรือเปล่าครับเนี่ย " เขาถามอย่างเป็นห่วง 
 
 
 
" ชั้ลเริ่มไม่ไหวก็ตอนที่อยู่ใกล้คุณเนี่ยแหละคะ ^^ " แก้วพูดแล้วยิ้มตาเยิ้มให้กับชายหนุ่ม จนเขาหลุดขำออกมา 
 
 
 
ตึ้งงง ลิฟต์เปิดออก 
 
 
 
" ถึงแล้วนะครับ " เขาพยุงแก้วออกมาจากลิฟต์ 
 
 
 
" ขอบคุณนะคะ สุดหล่อ ^^ " เธอยิ้มให้เขาอีกครั้งแล้วโบกมือบ๊าบบ่ายให้กับชายที่อยู่ในลิฟต์ ร่างบางเดินเซจนมาถึงหน้าห้องตัวเอง
 
 
 
" เห้ยย  ขโมยยยยย ขโมยจะงัดห้อง ช่วยด้วยยยย !! " เธอร้องโวยวายเสียงดังลั่น เมื่อเห็นชายคนหนึ่งมายืนเกะกะอยู่ตรงหน้าประตูห้องของเธอ 
 
 
 
" แก้ววว มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงเนี่ยย " อัทอึ้งแล้วรีบเดินไปปิดปากแก้วที่เมาจนเละเทะ ไร้สติ 
 
 
 
"ก็นี่มันห้องของงงช้านนนน " เธอเมาเลอะเทอะจนลืมไปว่าอัทไม่เคยรู้ว่าเธออยู่กับโทโมะ หญิงสาวผลักอัทออกแล้วเดินมาเปิดประตูห้อง 
 
 
 
O_O  อัทยืนตาค้างมองแก้วที่เดินเข้าไปในห้องแล้วล้มตัวลงนอนบนโซฟา เขารีบเดินเข้าไปแล้วปิดประตู 
 
 
 
" นี่อย่าบอกนะ ว่าผู้หญิงที่อยู่ในห้องนั้นเมื่อวันก่อนคือแก้ว ....."