ฟ้าเคียงดาว

 

 

 

 

 

แม้ว่าภายนอกเธอจะดูห้าวห่ามไม่เหมือนกับผู้หญิงทั่วไป แต่จริงๆแล้วเนื้อแท้ของเธอก็ยังควมีความเป็นผู้หญิงอยู่ไม่น้อย ....

 

 

และเช้ามืดของวันนี้ สาวหน้าละอ่อนอย่างเธอก็รีบลุกขึ้นเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟันจนสะอาด เธอรวบผมมัดเอาไว้แบบลวกๆก่อนจะหยิบกระเป๋าเงินไปจ่ายตลาด จนผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงเธอก็กลับมาพร้อมกับของสดเต็มมือ  

 

 

 

เธอจัดแจงทั้งล้างทั้งหั่นแล้วทำจนสุกเตรียมเสริฟไว้บนโต๊ะ จนกลิ่นอาหารหอมฟุ้งเข้าไปในห้องของลายหนุ่มที่นั่งนอนมุดอยู่ใต้ผ้าห่ม กลิ่นหอมของกระเพราไป่โลยเข้าจมูกของเขา จนชายหนุ่มต้องลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินมาตามกลิ่น

 

 

 

เอี๊ยด เขาเปิดประตูออกมาเห็นหญิงสาวในสภาพแม่ครัวก็แอบตกใจไม่ใจจนต้องกล้บเข้าไปแล้วหยิบโทรศัพท์มากดถ่ายรูปเอาไว้

 

 

 

" หน้าตาไม่ให้ทำอาหารเป็นนะ " เสียงแซวของอีกฝ่าย ทำให้เธอต้องหันมามอง

 

 

 

" หึ ! แล้วจะติดใจจนต้องร้องขอ " เธอพูดอย่างมั่นใจก่อนจะยกจานอาหารมาวางไว้บนโต๊ะกับข้าว

 

 

 

" ในปิ่นโตนั้นของใคร " เขาเดินมานั่งประจำที่ มองจานข้าวของตัวเองและของคนทำ ก่อนจะเหลือบไปเห็นปิ่นโตที่มินิบาร์

 

 

 

" ของไอฟางมันอะ " เธอพูดพลางล้างของใช้ในอ่างล้างจาน

 

 

 

" ฟางชอบกินกระเพาไก่ไข่ดาวหรอ " เขาถามอย่างสนใจ ก่อนจะตักชิมอาหารที่เธอทำ ใบหน้าหล่อแบะปากแต่ยังเคี้ยวตุ้ยๆ พอใจในรสชาติของอาหาร

 

 

 

" เออ " แก้วถอนผ้ากันเปื้อนก่อนจะเดินมานั่งตรงข้ามกับโทโมะ

 

 

 

" ไง กินได้มั้ย " เธอพูดก่อนจะตักข้าวเข้าปาก

 

 

 

เขาทำท่าทีลอยหน้าลอยตา แล้วนักกินเรื่อยๆจนหมดจานก่อนจะผลักจานไปขอข้าวเพิ่ม

 

 

 

" หึ " แก้วขำในลำคอแล้วลุกไปตักข้าวให้

 

 

 

" ไอป๊อปมันจะมาหาฟางอีกมั้ยวันนี้ " เขาถาม

 

 

 

" ก็คงจะมาทุกวัน กันเอาไว้เผื่อย่าอ่อนจะแอบมาดู " เธอพูด เขาพยักหน้าเข้าใจแล้วกินข้าวต่อ

 

 

 

 

ณ sweet wedding ในขณะที่หญิงสาวเจ้าของร้านกำลังทำความสะอาดภายในร้านอยู่

 

 

Oh my honey  เสียงสัญญาณเตือนก็ดังขึ้น หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองหมายจะบอกกับคนที่เขามาว่า " ร้านยังไม่เปิดคะ " แต่แล้วว เขาคนนั้นไม่ใช่ลูกค้า

 

 

 

" ผมทราบครับ " แต่เป็นคนที่เธอบอกว่าเหม็นขี้หน้านั่นเอง

 

 

 

" แก้วยังไม่มา " เธอพูดแบบปัดๆก่อนจะหันไปกวาดขยะต่อ

 

 

 

" ครับ พี่ก็ไม่ได้มาหาแก้วหนิ " ชายร่างสูงตอบแบบกวนๆก่อนจะเข้าไปยืนใกล้ๆ

 

 

 

" ถ้าจะมาดูชุดแต่งงาน ร้านยังไม่เปิดนะคะ เปิดสิบโมง " น้ำเสียงเธอเริ่มรำคาญ

 

 

 

" ทราบครับ ป้ายหน้าร้านก็ปิดอยู่ ^^ " รอยยิ้มบนใบหน้าของเขามันทำให้เธอหมั้นไส้

 

 

 

" แล้วมาทำไม ! " ก้วยความที่เป็นคนเจ้าอารมณ์เธอจึงตะเบงเสียงใส่

 

 

 

แล้วถุงขนมในมือของเขาก็ถูกชูอยู่ตรงหน้าเธอ

 

 

 

 

" ซื้อมาฝากไง ^^" เขายิ้มให้เธออีกครั้งจนอีกฝ่ายนิ่งไป

 

 

 

" แล้วจะซื้อมาทำไม ไม่ชอบกินขนม " เธอเขิน แต่ก็ยังเก็บอาการ มือเล็กยื่นไปรับถุงขนมแล้วเดินนำเข้าไปในครัว

 

 

 

" ไม่ชอบก็ไม่เป็นไร พี่ซื้อมาให้แก้ว " เขาพูดทะเล้นก่อนจะยิ้มกวนๆให้เธอแล้วเดอนออกมาจากในครัวหน้าตาเฉย

 

 

 

 

ปัก !! แล้วช้อนก็บินมาโดยศีรษะของเขา

 

 

 

 

" โอ้ย! " 

 

 

 

" สม ! " เธอยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะก่อนจะเบียดร่างสูงเดินออกมาหน้าร้าน

 

 

 

 

 

" พี่ป๊อปมาหรอ "  แก้วที่เพิ่งจะเดินเข้ามากับโทโมะอดสงสัยไม่ได้ เมื่อก่อนหน้าไม่เจอใครในร้าน แล้วจู่ๆฟางก็เดินออกมาจากในครัว

 

 

 

" อื้อ ไม่รู้จะมาทำไม " เธอทำหน้าเซ็งก่อนจะนั่งลงบนโซฟา โทโมะมองฟางตาไม่กระพริบ

 

 

 

" ไง เรา ทำไมเพิ่งจะมา " แล้วไม่นานป๊อปก็เดินตามฟางออกมา แก้วหันไปมองฟาง แล้วเหลือบเห็นโทโมะที่ส่งสัญญาณให้พาป๊อปออกไปไกลๆ แก้วกลอกตามองบนอย่างเอื่อมๆแต่ก็ต้องยอมลากป๊อปกลับเข้าไปในครัว

 

 

 

" ฟางทานมื้อเช้าแล้วยังครับ " โทโมะพูดเสียงหวานเชื่องจนเลี่ยน

 

 

 

" ฟางรอแก้วอยู่ ปกติแก้วจะทำให้ทานตลอด " ฟางพูด โทโมะตาเบิกกว้างไม่อยากจะเชื่อ

 

 

 

" แก้วเนี่ยนะ ทำอาหารให้ฟางทาน ไม่ท้องเสียหรอ " เขาแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

 

 

 

" 555 ทำไมพูดแบบนั้นหละ แก้วทำอาหารเก่งนะ อร่อยด้วย ยังไม่เคยชิมหละสิ  " ฟางนับปิ่นโตมาจากโทโมะแล้วแกะออก

 

 

 

" เมื่อเช้าก็ทานแล้ว รสชาติก็งั้นๆ ไม่ได้วิเศษอะไร " ปากก็พูดไป แต่สายตานี่ไม่มีความจริงอยู่เลย

 

 

 

" หรอ แต่ฟางติดฝีมือแก้วมากเลยนะ ทานที่ไหนๆก็ไม่อร่อยเท่ากับแก้วทำ " ฟางพูดพร้อมกับตักอาหารทานแล้วทำหน้าอร่อย โทโมะมองความน่ารักของอีกฝ่ายด้วยความหลงไหล

 

 

 

 

ในครัว

 

 

 

" หมอนั่นเป็นใคร ทำไมมากับแก้วได้หละ " ป๊อปแอบมองโทโมะที่จ้องมองฟางตาเป็นประกายก็อดถามไม่ได้

 

 

 

" โห้วว เพื่อนข้างบ้านอะพี่ป๊อป พี่ป๊อป " แก้วพูดอย่างหนักใจ

 

 

 

" นี่มันชอบฟางหรอ ดูมันมองสิ  ตานี่เยิ้มเลย " ป๊อปถาม

 

 

 

" อื้อ ก็ประมาณนั้นแหละ " แก้วพูดก่อนจะชะเง้อหน้าไปมองทั้งคู่ แล้วหันกลับมามองป๊อปก็อดรู้สึกผิดไม่ได้

 

 

 

" แบบนี้พี่ก็มีคู่แข่งแล้วหละสิ  " ป๊อปพูด แต่ก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาโมโหอะไร เขายังคงยืนนิ่งๆแล้วมองคนทั้งคู่ต่อไป

 

 

 

 

" พี่ป๊อป แก้วจำเป็นต้องช่วยมันนะ แต่เฉพาะต่อหน้ามันเท่านั้นแหละ พี่ป๊อปไม่โกรธแก้วนะ " แก้วสารภาพ

 

 

 

" โกรธ " ป๊อปหันมาทำหน้านิ่งๆแววตาดุใส่แก้ว 

 

 

 

" เห้ยอย่าโกรธดิ  ก็แก้วไม่มีทางเลือกหนิ " แก้วอ้อน เธอรู้สึกผิดกับป๊อป แต่เธอก็จำเป็นต้องทำ 

 

 

 

" แกใจดำหวะ พี่ก็ช่วยแกแต่แกไม่ช่วยพี่ " ป๊อปแกล้งทำเป็นน้อยใจ

 

 

 

" โธ่ววว แก้วขอโทษจริงๆ จะให้แก้วทำอะไรเป็นการไถ่โทษก็ได้ นะนะ " แก้วจับข้อมือป๊อปแล้วอ้อนเขา  จนป๊อปเอ็นดู

 

 

 

" เออ แต่เดี๋ยวขอคิดดูก่อนว่าจะทำยังไงกับแกดี แต่วันนี้พี่ต้องไปพบลูกค้าก่อน เจอกันตอนเย็นนะไอเด็กแสบ " พี่ป๊อปลูบผมแก้วก่อนจะเดินออกจากห้องครัวไป แก้วเดินตามไปส่ง

 

 

 

" ขับรถดีๆนะเฮีย " แก้วโบกมือบ๊ายบ่าย

 

 

 

" ไปซะได้ก็ดี " ฟางออกอาการเมื่ออีกฝ่ายหายไป 

 

 

 

" ฟางไม่ชอบเค้าหรอ " โทโมะได้ทีก็ถามใหญ่ แล้วนั่งลงบนโซฟาพลางหยิบขนมที่ป๊อปซื้อมากิน

 

 

 

" ไม่ ฟางเหม็นขี้หน้าเค้า เค้าชอบกวน ชอบหาเรื่องฟาง " ฟางบ่น โทโมะแอบยิ้มดีใจ มีหวังขึ้นมา

 

 

 

" แล้วนี่ไม่ไปทำงานหรอ มานั่งพูดมากอยู่ที่ร้านคนอื่นเนี่ย " แก้วทัก โทโมะก้มลงมอฝดูนาฬิกาก็หน้าเปลี่ยน 

 

 

 

" เห้ย ใกล้สายแล้วนี่หว๊า " ชายหนุ่มเก้ๆกังๆอยากจะอยู่ก็อยากจะอยู่ แต่ก็จำต้องไป

 

 

 

" ไปก่อนนะฟาง ไว้ตอนเย็นจะมาหาใหม่นะ " เขาบอกลาก่อนจะวิ่งออกจากร้านไป

 

 

 

" เพื่อนแกนี่ก็ตลกนะ 555" ฟางขำท่าทางลุกลี้ลุกลนของโทโมะ

 

 

 

" มันตลกกับแกชั้ลแหละ กับชั่ลหละมันด่าจนเสียชาติเกิด " แก้วพูด

 

 

 

 

" 5555 เออเอาน๊าา  ตั้งแต่มาที่นี่ย่าอ่อนไม่โทรมาเลยนะ  " 

 

 

 

" ไม่โทรอะไรหละ  เมื่อกี้เพิ่งโทรให้ชั้ลไปกินข้าวกับปลัดแถวบ้านอยู่เลย ชั้ลอยากจะบ้า  " แก้วออกอาการเซ็ง

 

 

 

" ห่ะ ! นี่ยังไม่เลิกอีกหรอ " ฟางตกใจ

 

 

 

" อื้อออ ตอนเย็นชั้ลต้องไปอีกเนี่ยย โอ้ยยยย อะไรนักหนาวะ " 

 

 

 

" แล้วจะเอายังไง จะไปคนเดียวหรอ ไม่ได้นะแก " ฟางเป็นห่วง

 

 

 

" ไม่กล้าหรอก  เดี๊ยวค่อยชวนใครไปด้วยสักคน " แก้วคิดหนัก

 

 

 

 

" ชั้ลโทรไปเลื่อนนัดป๊าดีกว่า เดี๊ยวชั้ลจะไปเป็นเพื่อนแก " ฟางหยอบโทรศัพท์จะกดโทรออกหาพ่อ แต่แก้วดักไว้ก่อน

 

 

 

" เห้ยไม่ต้อง ชั้ลจัดการเอง แกไม่ต้องเป็นห่วง " แก้วพูด ฟางมองหน้าไม่ค่อยมั่นใจ แก้วจึงพยักหน้าย้ำอีกครั้ง

 

 

 

 

จนตกเย็น .... ต่างคนต่างก็แยกย้ายกันกลับ แก้วยังคงนั่งงงๆอยู่คนเดียวหน้าร้าน

 

 

' พี่ป๊อปก็มีนัด พี่ก้องก็ทำงาน ฟางก็ไม่ว่าง นี่ชั้ลต้องไปคนเดียวจริงๆใช่มั้ย T T  " เธอนั่งหน้าเครียด แล้วลุกขึ้นเดินไปเรื่อยๆ

 

 

 

ครื่นนนน ครื่นนนนน เสียงโทรศัพท์เธอก็ดันสั่นขึ้นมา หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่คิดไว้แล้วล่วงหน้าว่าต้องเป็นย่าอ่อนแน่นอน

 

 

 

 

แต่ เธอคิดผิด

 

 

 

 

( อยู่ไหนวะ ปิดร้านแล้วหรอ ) เสียงกระดากหูดังลั่นมาจากโทรศัพท์

 

 

 

" เออ ปิดแล้ว ฟางกลับไปแล้ว " แก้วเครียด พูดกระแทกเสียงอย่างไม่สบอารมณ์

 

 

 

( เอ้า แล้วแกอยู่ไหน ) เขาถามอีกครั้ง

 

 

 

" อยู่ข้างถนนเนี่ย มีอะไร " 

 

 

 

( แล้วตรงไหนหละวะ ไอข้างถนนอะ ) 

 

 

 

" โอ้ยยย " แก้วรำคาญจึงกดวางสายไป เธอหนุดยืนรอรถแท็กซี่ แล้วกวักมือเรียกขึ้นรถแท็กซี่ไปเลย..... จนถึงที่หมาย

 

 

 

ครื่นนนน โทรศัพท์เธอก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

 

 

 

( เอ็งอยู่ไหนแล้ว พี่เค้ารออยู่นานแล้วนะ ) ย่าอ่อนดุมาตามสาย

 

 

" เนี่ยแก้วถึงแล้วค่าาา กำลังเดินเข้าไป " แก้วเหนื่อย เพลีย และเซ็งมากกับการถูกบังคับ และไอคนที่จะเจออีกสักครู่ก็ไม่รู้จะมาสไตล์ไหนอีก

 

 

 

" สวัสดีคะ พี่นทีใช่มั้ยคะ " แก้วหาคนที่ย่าอ่อนส่งรูปมาให้ดู ไม่นานก็เจอ  เธอถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปทักทายเขา

 

 

 

" สวัสดีครับ น้องแก้ว เชิญนั่งครับ " นทีลุกขึ้นแล้วเลื่อนเก้าอี้ให้แก้วนั่ง

 

 

 

" น้องแก้วเพิ่งเลิกงานหรอครับ " เขาถามอย่างสุภาพ 

 

 

เธอฝืนยิ้มแล้วตอบเขา " คะ ... พี่นทีมารอนานแล้วยังค่ะ  " 

 

 

 

" อ่อไม่หรอกครับ น้องแก้วอยากทานอะไรสั่งได้เลยนะครับ " เขายื่นเมนูอาหารแล้วเปิดให้แก้วเลือก

 

 

 

' ไม่มีอารมณ์ทานเลยคะพี่นที  'เธอได้แต่บ่นในใจแต่ก็จำต้องเลือกเมนูอาหารต่อ

 

 

 

" น้องแก้วดูน่ารักกว่าในรูปเยอะเลยนะคะ ^^" เขาชมและมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ

 

 

 

" ขอบคุณคะ " เธอยิ้มแหยๆให้เขาก่อนจะเบนหน้าหันไปมองทางอื่น

 

 

 

 

O _ O ' ไอโมะ !!! '  เธออึ้งมึนเมื่อเห็นโทโมะนั่งโบกมือยิ้มร่ามองมาที่เธอ อีกใจหนึ่งเธอก็หมั่นไส้ในความหน้ากระล่อนชอบเยาะเย้ยของเพื่อนร่วมห้อง แต่อีกใจหนึ่งเธอก็อุ่นใจ ที่อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว

 

 

 

" น้องแก้วมองใครหรอคะ " นทีมองแก้วที่เหมือนจะมองอะไรอยู่ก็หันมองตาม

 

 

 

" อ่อ ป่าวคะ แก้วก็มองไปรอบๆ " เธอยิ้มได้ขึ้นมาทันที ที่รู้สึกว่าตัวเองปลอดภัย

 

 

 

" น้องแก้วทำงานที่ไหนหรอครับ เพื่อพี่ได้แวะไปหาบ้าง " นทีพูดตรงๆเล่นเอาแก้วหน้าเหวอไปเลย

 

 

 

" อย่าไปเลยคะ ที่ทำงานแก้วมีแต่หมาดถ แก้วเกรงว่าพี่นทีจะโดนหมากัดนะคะ " แก้วเริ่มจะกล้าตีฝีปาก

 

 

 

" 55 ครับไม่ไปก็ได้ครับ " 

 

 

 

" พี่นทีรู้จักก้บย่าอ่อนยังได้ยังไงคะ " 

 

 

 

" อ่อ  ย่าของพี่กับย่าอ่อนเป็นเพื่อนกันหนะครับ ท่านก็เลย .... นทียังพูดไม่จบ

 

 

 

" ให้เราเจอกัน " แก้วแทนกขึ้นมา นทีพยักหน้า

 

 

 

" พี่นทีคงอึดอัดน่าดูเลยนะคะ ที่จริงพี่บอกผู้ใหญ่เค้าไปตรงๆเลยก้ได้นะคะถ้าไม่อยากจะมา แก้วไม่คิดมาก " เธอเริ่มออกอุบาย

 

 

 

" ไม่หรอกครับ พี่ก็ไม่ได้อึดอัดอะไร ยิ่งเห็นน้องแก้วน่ารักๆแบบนี้ พี่ยิ่งอยากมาเจอ " นทียิ้มหล่อใส่ แก้วเซ็ง ฝืนยิ้มให้นที

 

 

 

ทั้งคู่กินข้าวกันไปพูดคุยกันไปเรื่อยๆจนเสร็จ

 

 

 

" ให้พี่ไม่ส่งมั้ย " นทีเสนอ 

 

 

" ไม่เป็นไรคะ แก้วเอารถมา " แก้วยิ้มหวานให้นที

 

 

 

" โอเคครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ  ^^ เขายิ้มหล่อ แก้วยิ้มรับ ทั้งคู่เดินออกจากร้านมาพร้อมก้น

 

 

 

" หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะ " นทียิ้มให้อีกครั้ง แก้วยิ้มอ่อน 

 

 

 

' Noway  !! ' เธอพูดในใจแล้วย้อนกลับมาในร้านมาหาโทโมะ แต่ทันทีที่เธอหันหลังก็เกือบจะชนกับร่างแกร่งของเขา

 

 

 

 

" ชั้ลนับถือย่าอ่อนจริงๆ ขนาดอยู่กันคนละทียังโทรมาสั่งแกได้อีก  เด็ด " หนุ่มหล่อยกนิ้วโป้งให้เลย

 

 

 

 

" เหอะ ชั้ลละอยากจะบ้าตายยยย  " ร่างบางกรอกตามองบนแล้วหิ้วร่างอันไร้แรงของตัวเองตามร่างสูงไปที่รถ