ช้าไปไหม....เธอ

 

 

 

หมอ: เดี๋ยวรอให้น้ำเกลือหมดก็กลับบ้านได้แล้วนะครับ

 

 

ป๊อบ: ขอบคุณครับ

 

 

 

 

ฟาง: อืออ

 

 

ป๊อบ: ฟาง 

 

 

ฟาง: (ทำท่าจะลุกขึ้นแต่ก็เวียนๆหัว)

 

 

 

ป๊อบ: อย่าดื้อได้ไหม นอนก่อน ให้น้ำเกลือหมดก่อน

 

 

ฟาง: (ดึงมือป๊อบปี้ที่จับตัวออก)

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง นอนพักก่อนเถอะนะ

 

 

 

ฟาง: ถามจริงๆนะ จะทำไปเพื่ออะไร 

 

 

       ฟางนั่งตรงขอบเตียงก็ถามป๊อบปี้ที่นั่งตรงเก้าอี้ตรงหน้าสีหน้าของฟางทั้งนิ่งเฉยชาและจริงจัง ต่างกับป๊อบปี้ที่มีสีหน้าเศร้า

 

 

 

ป๊อบ: ป๊อบขอโทษ 

 

 

 

ฟาง: ไม่ต้องขอโทษ เพราะคุณไม่ได้ผิดอะไร ขอร้องละ อย่ามายุ่งกับชั้นอีกเลยนะ

 

 

ป๊อบ: ป๊อบทำไม่ได้ฟาง ป๊อบทำมันไม่ได้ 

 

 

ฟาง: ทำได้สิ ทำให้เหมือนก่อนไง 

 

 

 

        ป๊อบปี้นึกถึงตอนที่ไม่ต้องการลูก

 

 

 

ฟาง: ขอร้องละต่างคนต่างอยู่ ชั้นกับลูกกันเองได้ 

 

 

 

ป๊อบ: ได้แต่มันไม่ดีพอนะฟาง

 

 

 

ฟาง: ชั้นเลี้ยงเค้ามาตั้งหลายปี โดยไม่มีคุณ ทำไมจะเลี้ยงคนเดียวต่อไปไม่ได้

 

 

 

ป๊อบ: แต่ป๊อบไม่ยอมให้ฟางกับลูกต้องลำบากอีกแล้ว 

 

 

 

ฟาง: ยิ่งคุณเข้ามาในชีวิตพวกเรา นั้นแหละมันยิ่งลำบาก 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง อย่าทำแบบนี้เลยนะ ไม่สงสารลูกเหรอ

 

 

 

 

ฟาง: สงสาร หึ สงสารนะซิ ถ้าวันนั้นชั้นไม่สงสาร ชั้นไม่นึกถึงชีวิตของเด็กคนนึง ตอนนี้เวลานี้เค้าก็คงไม่มีตัวตนอยู่ในโลกนี้หรอก   

 

 

 

ป๊อบ: (น้ำตาป๊อบปี้ไหลออกมา)

 

 

 

 

ฟาง: ในเมื่อคุณไม่ได้ต้องการเค้าตั้งแต่แรก ก็อย่ามาทำแบบนี้เลยนะ

 

 

 

 

       พูดจบก็ลุกขึ้นแล้วออกไป ฟางเองก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน ฟางร้องไห้ออกมา ป๊อบปี้รีบวิ่งออกมาดักหน้าฟาง 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง 

 

 

ฟาง: พูดไม่รู้เรื่องรึไง

 

 

ป๊อบ: ใช่ และป๊อบก็จะไม่ยอมแพ้ด้วย

 

 

 

ฟาง: เรื่องของคุณ 

 

 

 

 

แก้ว: ฟาง 

 

 

 

ฟาง: แก้ว เฟย์ ฟรัง

 

 

 

           ฟางเห็นแก้วและเฟย์ เดินมาพร้อมฟรัง ฟางรีบเข้าไปกอดฟรังไว้แน่น 

 

 

 

ฟรัง: แม่ฟาง 

 

 

ฟาง: ฟรังกินอะไรรึยัง

 

 

ฟรัง: กินแล้วค่ะ น้าเฟย์กับน้าแก้วพาไปกินแล้ว

 

 

ฟาง: ขอบใจมากนะแก้วเฟย์

 

 

เฟย์: คือว่า ฟาง แก

 

 

ฟาง: ช่วยพาเราสองคนกลับบ้านหน่อยได้มั้ย

 

 

 

         เฟย์กับแก้วเฟย์มองหน้ากันสลับกับมองหน้าป๊อบปี้ 

 

 

 

แก้ว: งั้นไปเถอะ

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง ถึงยังไงป๊อบก็ไม่ยอมอีกแล้ว