ขอบคุณความบังเอิญ2

          "พัทธ์หลับยัง" ผมนอนตะแคงหันไปมองใบหน้าของคนที่นอนข้างๆที่มองเห็นลางๆจากแสงไฟที่ลอดผ่านม่านห้องนอนเข้ามา
"ยัง แล้วนี้มึงไม่หลับอีกหรอว่ะ"
"อือ พัทธ์"
"ว่า?"
"พัทธ์ไม่อายแล้วหรอมีเราเป็นแฟนอ่ะ"
"ตอนแรกๆก็อายน่ะ เพราะตอนนั้นกูคิดว่ามึงแค่อยากแกล้งกูเล่น"
"แล้วตอนนี้ล่ะ ไม่อายหรอ"
"ก็  คิดว่าไม่น่ะแต่รู้สึกเขินๆมากกว่าว่ะ เหมือนเมื่อเย็นที่ไอ้ปรานต์พูดว่ากูเป็นแฟนมึงต่อหน้าพวกพี่แบงค์กับพี่นันแล้วก็พลอย บอกตรงๆน่ะ กูโคตรเขินเลย"
"อ้าว  ที่พัทธ์เงียบนั้นคือเขินไม่ใช่โกรธเรากับไอ้ปรานต์หรอ"
"เออ กูก็เขินของกูเหอะ "
"เราก็นึกว่าโกรธเรา ได้ยินแบบนี้ค่อยโล่งหน่อย"
"กูจะโกรธมึงทำไมก็ในเมื่อมึงกับกูเป็นแฟนกันจริงๆ" ผมค่อยๆดึงพัทธืเข้ามากอดไว้แน่นก่อนจะกดปลายจมูกลงที่แก้มเบาๆ
"ได้คืบแล้วเอาศอกเลยน่ะมึงเนี้ย"
"ก็เราดีใจ พัทธ์รู้ป่ะสามปีที่เรารักพัทธ์มา เราไม่เคยรู้สึกเบื่อเลยน่ะ"
"เออ กูรู้ แต่บางทีกูว่ามึงกลับเข้าสู่โหมดกวนๆแบบเมื่อก่อนดีกว่าน่ะ  กูเจอมึงมาแบบนี้กูก็ไม่ชินว่ะ"
"แบบเมื่อก่อนคือ?"
"ก็ตอนม.6มึงเล่นตามติดกูแล้วก็ประกาศความเป็นเจ้าของกูซ่ะคนอื่นไม่กล้ายุ่งเลย แต่มาตอนนี้มึงเหมือนปล่อยกูลอยแพยังไงบอกไม่ถูก"
"อยากให้เราหึงหรอ" ผมแกล้งถามคนที่นอนในอ้อมกอด 
"เปล่าาา ... ก็แค่..."
"แค่อะไร พูดให้จบดิ"
"ไม่รู้โว้ย เมื่อก่อนมึงเป็นแบบไหนล่ะ แคร์สายตาใครที่ไหน เดี๋ยวนี้มึงจะคบกับกูนี้กลัวคนอื่นรู้ไปหมดจนบางทีกูคิดว่ามึงไม่รักกูแล้วเนี้ย"
"บ้า เราจะไม่รักพัทธ์ได้ไง"
"ก็มึงไม่ยอมให้กูไปหาที่คณะ เหมือนกลัวไปเจอใคร"
"ก็ใช่  เอาจริงๆเรากลัวพัทธ์ไปเจอกับไอ้พี่ซัน"
"พี่ซัน?  ออเออๆวันนี้เจอแล้ว ว่าแต่ทำไม มึงชอบเขาหรอ"
"เปล่า คือ ยังไงดีล่ะ ก็วันที่เราไปดูผลสอบเข้าจำได้ไหม"
"ออ อือ"
"นั้นแหล่ะพี่แกเห็นเราสองคนแล้ว ไอ้พี่ซันมันชอบพัทธ์ มันพยายามบีบเราเพื่อจะถามเกี่ยวกับพัทธ์เราก็เลยไม่อยากให้พัทธ์ไปหาเราที่คณะ"
"เรื่องนี้นี่เองแล้วก็ไม่พูดแต่แรกทำให้คิดมากอยู่ตั้งนาน"
"คิดมาก?" ผมจับพัทธ์ให้พลิกตัวหันหน้าขึ้นมามองผ่านแสงที่มีน้อยนิด
"พัทธ์หึงเราหรอ"
"บ้า กูเปล่าหึง" 
"ช่างเหอะ  เราก็จะคิดว่าหึงแล้วกัน "
"แล้วแต่มึงเลย" ผมใช้มือค่อยๆลูบหัวพัทธ์เบาๆก่อนจะค่อยๆเลือนริมฝีปากลงไปจูบที่ริมฝีปากของพัทธืเบาๆ ก่อนจะผละออก 
"พัทธ์ !!"
"อะไรของมึง อยู่ๆก็ทำเสียงให้ตกใจ"
"คือเรามีไรจะถามอ่ะ"
"อะไรว่ะ"
"ถ้า  วันนั้นอ่ะ ที่เราไปวิ่งแก้บนแล้วสมมุติน่ะถ้าวันนั้นเราไม่หลับพัทธ์จะให้รางวัลอะไรเราหรอ"
"มึง มึงจะถามทำไมเนี้ย"
"ก็เราอยากรู้"
"ไม่บอก "
"บอกหน่อยน่ะๆๆๆ"
"ไม่บอก"
"ไม่บอกเราจูบน่ะ"
"ไม่บอก เฮ้ยยย" ไม่รอช้าผมพลิกตัวเองขึ้นไปค่อมบนตัวของพัทธ์จนคนที่ถูกทับตกใจร้องเสียงหลงออกมา
"มึงทำอะไรเนี้ยกูหนักออกไป"
"ไม่ออก"
"ไอ้ธัญกุหนัก ออกไปเลย  เฮ้ยย!! ไอ้ธัญ..." ผมก้มลงไปหอมแก้มสองข้างสลับซ้ายขวาก่อนจูบที่หน้าผากแล้วผละออก 
"แก้มนิ๊มมมม นิ่ม"
"นิ่มเชี้ยไร หนวดแข็ง ออกไปเลย"
"ใจร้ายว่ะ รู้ไหมหนวดเนี้ยออกจะเซ็กซี่"
"พอเลยลงจากตัวกุได้แล้วหนัก"
"ลงก็ได้ งั้นพัทธ์มานั่งบนตัวเราแทนไหมล่ะ"
"ไอ้ธัญไอ้ลามก พอเลยมึงดึกแล้ว"
"ไม่นั่งหรอเราให้เอาคืนเลยน่ะเนี้ยเมื่อกี้เราทับพัทธ์ คราวนี้พัทธ์ก็ทับเราไง"
"นอนได้แล้วลงไปเลย ถ้ามึงไม่นอนดีๆกูจะให้ไปนอนข้างนอกน่ะ"
"โอเคๆ ยอมๆ แต่จูบเราก่อนได้ป่ะ"
"อะไรของมึงเนี้ย มึงพึ่งจูบกูไปไม่ใช่รึไง"
"ก็เราอยากให้พัทธ์จูบเราก่อนบ้าง น่ะๆ ๆๆ" คนถูกคาดครั้นรั้งท้ายทอยของผมลงไปประกบจูบก่อนจะผละออก
"พอใจยังออกไปเลยหนักเนี้ย"
"คร๊าบบบบ ฝันดีน่ะ" 
 
          (ค่ะพี่นัน) ทันทีที่เสียงปลายสายดังเข้ามามันทำให้รู้สึกขนลุกแบบบอกไม่ถูกแต่ก็เอาว่ะสัญญาไปแล้วว่าจะช่วยเรื่องลูกพี่ลูกน้องของเพื่อนก็ต้องช่วย
"ลูกแก้วพี่มีอะไรจะถามลูกแก้วหน่อยค่ะ"
(พี่นันจะถามอะไรลูกแก้วค่ะ  แต่อย่าถามน่ะค่ะว่าลูกแก้วรักพี่นันไหมเพราะลูกแก้วตอบได้เลยว่าลูกแก้วรักพี่นันมาก)
"เปล่าค่ะ คือพี่อยากรู้ว่าใครเป็นพี่รหัสของไอ้ซันลูกแก้วพอจะบอกพี่ได้ไหมค่ะ"
(พี่รหัสของพี่ซันหรอค่ะ)
"ใช่ค่ะ ลูกแก้วพอจะรู้ไหมว่าใคร"
(รู้ค่ะ ว่าแต่พี่นันถามทำไมค่ะ)
"พอดีพี่มีอะไรจะคุยกับพี่เขาหน่อย ว่าแต่ลูกแก้วบอกพี่ได้ไหมค่ะ"
(ค่ะ แต่ต้องมีข้อแรกเปลี่ยนกันน่ะ) กูว่าแล้วไง 
"ได้ค่ะว่าแต่น้องลูกแก้วจะให้พี่ทำอะไรล่ะ"
(ก้ปีนี้งานเฟรชชี่ไนท์อ่ะ ลูกแก้วอยากพาพี่นันไปงานด้วยพี่นันไปกับลูกแก้วน่ะ) เชี้ยยยย เอาไงดีว่ะนันเอ้ย ท่องไว้ๆ เพื่อน้องเพื่อน
"ได้ค่ะ "
(พี่นันตกลงแล้วน่ะ)
"ค่ะ ว่าแต่ตกลงใครเป็นพี่รหัสของไอ้วัน"
(พี่โยค่ะ แต่ว่าพี่นันห้ามไปจีบน่ะค่ะงานนี้ลูกแก้วไม่ยอมแน่)
"ไม่หรอกค่ะ ขอบคุณน่ะค่ะงั้นลูกแก้วไปนอนเถอะฝันดีน่ะ"
(ค่ะฝันดีค่ะ อย่าลืมสัญญาแล้วกัน) ขนลุกหมดแล้วเนี้ยงานเฟรชชี่กูจะโดนอะไรบ้างว่ะเนี้ย